Mostek rezystancyjny
I. Wstęp.
Pomiary przy użyciu mostka rezystancyjnego są powszechnie stosowaną metodą pomiaru rezystancji, indukcyjności i pojemności.
Samo słowo „mostek” oznacza w tym przypadku fakt, iż w pomiarach tego typu dwa punkty obwodu są połączone przez wskaźnik zrównoważenia (przyrząd mierzący prąd lub napięcie), który ma za zadanie wykryć różnicę potencjałów między tymi punktami, w szczególnym przypadku zerową.
Najprostszą formą mostka jest czteroramienny mostek rezystancyjny Wheatstone'a, zasilany ze źródła napięcia stałego.
Mostek może być używany w dwóch układach:
zrównoważonym ( zerowym)
mamy wówczas do czynienia z zerową różnicą potencjałów między punktami A i C mostka;
Oznaczenia:
E - SEM źródła
Rz - rezystancja wewnętrzna źródła
W - wskaźnik zrównoważenia mostka
Rw - rezystancja wewnętrzna wskaźnika
Rys. 1. Schemat mostka Wheatstone'a do pomiaru
rezystancji.
W stanie równowagi mostka (Uwy=UAC=0) jest spełniony warunek:
R1/(R1 + R4) = R2/(R2 + R3),
a stąd po przekształceniu otrzymuje się warunek równowagi mostka:
R1R3=R2R4.
Warunek równowagi nie zależy od rezystancji wewnętrznej Rz źródła zasilającego mostek, ani też od czułości i rezystancji wejściowej Rw wskaźnika zera.
Wymienione czynniki warunkują jednak precyzję, z jaką można stan zera określić.
Czułość S mostka można zdefiniować jako stosunek napięcia wyjściowego mostka do napięcia zasilania, tj.
S = Uwyj/Uz.
Czułość mostka zależy od rezystancji źródła i wskaźnika, a także od stosunków rezystancji poszczególnych ramion mostka.
Mostek o jednakowych ramionach jest najbardziej czuły na zmiany rezystancji.
- niezrównoważony ( wychyłowy)
między punktami A i C występuje niezerowe napięcie lub prąd, a jego pomiar realizujemy przy pomocy wskaźnika.
Mostek niezrównoważony (wychyłowy) stosuje się wtedy, gdy trzeba w sposób ciągły mierzyć (a najczęściej również rejestrować) małe zmiany rezystancji ( δ1).
Posługując się mostkiem wychyłowym należy pamiętać, że:
napięcie wyjściowe mostka wychyłowego zależy wprost proporcjonalnie od wartości napięcia zasilania mostka;
dla małych wartości rozrównoważenia mostka napięcie wyjściowe mostka zależy prawie liniowo od rozrównoważenia - nieliniowośc wzrasta ze wzrostem δ;
w praktyce często stosuje się doświadczalne wzorcowanie mostka wychyłowego za pomocą rezystora kalibracyjnego dołączonego równolegle do rezystora wzorcowego R2.
Typowym zastosowaniem mostka Wheatstone'a są pomiary rezystancji w zakresie od 1Ω do10 MΩ.
II. Cel ćwiczenia.
Realizowanym zadaniem jest zapoznanie się z mostkiem Wheatstone'a do pomiaru rezystancji oraz jego właściwościami w zastosowaniach jako mostek zrównoważony i wychyłowy.
III. Wykorzystane przyrządy.
1.Mostek Wheatstone'a
2.Opornica dekadowa
3.Woltomierz cyfrowy Metex
4.Źródło o E = 4,5V.
IV. Wykonanie ćwiczenia.
1.1
Do mostka (rys. 1) dołączam jako R1 dekadę rezystancyjną i zrównoważam nią mostek kolejno dla
R2=100Ω oraz R2=1kΩ, przy różnych wartościach stosunku R4/R3 (1, 10, 0.1). W każdym przypadku
określam najmniejszą możliwą do uzyskania zmianę wskazania wskaźnika zrównoważenia mostka
1.3
Do mostka dołączono jako R1 dekadę rezystancyjną, nastawiono R2=R3=R4=100Ω i zrównoważono mostek utrzymując stałą wartość napięcia zasilania równą 4,5V.
Mierzono napięcie wyjściowe mostka w funkcji stosunku Rx/R0, gdzie R0 jest wartością rezystora w stanie zrównoważenia mostka.
W naszym ćwiczeniu R0=100Ω.
Stosunek Rx/R0 zmieniano w sposób równomierny, w granicach 0,2÷2 oraz0,9÷1,1.
Wartości zmierzone przy pomocy woltomierza zestawiono w tabeli i na ich podstawie sporządzono wykresy UAC=f(Rx/R0).
Tabela 1.1
.
Lp |
R1[Ω] |
R2[Ω] |
R3[Ω] |
R4[Ω] |
R4/R3 |
Uwyj[mV] |
ΔR |
ΔUac[mV] |
1 |
100 |
100 |
100 |
100 |
1 |
0,41 |
0,1 |
1,1 |
|
100,1 |
|
|
|
|
1,51 |
|
|
2 |
1000,1 |
100 |
100 |
1K |
10 |
-0,08 |
0,1 |
0,1 |
|
1000,2 |
|
|
|
|
0,02 |
|
|
3 |
9,9 |
100 |
1K |
100 |
0,1 |
-2,43 |
0,1 |
3,64 |
|
10 |
|
|
|
|
1,21 |
|
|
4 |
1000,3 |
1K |
100 |
100 |
1 |
0 |
0,1 |
0,03 |
|
1000,4 |
|
|
|
|
0,03 |
|
|
5 |
10002 |
1K |
100 |
1K |
10 |
-0,01 |
0,5 |
0,01 |
|
10002,5 |
|
|
|
|
0 |
|
|
6 |
99,9 |
1K |
1K |
100 |
0,1 |
-0,73 |
0,1 |
1,1 |
|
100 |
|
|
|
|
0,37 |
|
|
Tabela 1.3 a
Wartości UAC dla stosunków Rx/R0 zmienianych w granicach 0,2÷2.
Lp |
Rx |
Uac[V] |
Rx/Ro |
1 |
20 |
-1,4552 |
0,2 |
2 |
30 |
-1,1771 |
0,3 |
3 |
40 |
-0,9381 |
0,4 |
4 |
50 |
-0,7304 |
0,5 |
5 |
60 |
-0,5483 |
0,6 |
6 |
70 |
-0,3873 |
0,7 |
7 |
80 |
-0,2439 |
0,8 |
8 |
90 |
-0,1155 |
0,9 |
9 |
100 |
0,00037 |
1 |
10 |
110 |
0,10548 |
1,1 |
11 |
120 |
0,2006 |
1,2 |
12 |
130 |
0,2878 |
1,3 |
13 |
140 |
0,3679 |
1,4 |
14 |
150 |
0,4416 |
1,5 |
15 |
160 |
0,5096 |
1,6 |
16 |
170 |
0,5726 |
1,7 |
17 |
180 |
0,6312 |
1,8 |
18 |
190 |
0,6859 |
1,9 |
19 |
200 |
0,7369 |
2 |
wykres 1.3a
Tabela 1.3b
Wartości UAC dla stosunków Rx/R0
Lp |
Rx |
Uac[V] |
Rx/Ro |
1 |
90 |
-0,1154 |
0,9 |
2 |
91 |
-0,1034 |
0,91 |
3 |
92 |
-0,0913 |
0,92 |
4 |
93 |
-0,0795 |
0,93 |
5 |
94 |
-0,0678 |
0,94 |
6 |
95 |
-0,0561 |
0,95 |
7 |
96 |
-0,0446 |
0,96 |
8 |
97 |
-0,0332 |
0,97 |
9 |
98 |
-0,022 |
0,98 |
10 |
99 |
-0,0108 |
0,99 |
11 |
100 |
0,002 |
1 |
12 |
101 |
0,0111 |
1,01 |
13 |
102 |
0,022 |
1,02 |
14 |
103 |
0,0327 |
1,03 |
15 |
104 |
0,0433 |
1,04 |
16 |
105 |
0,0539 |
1,05 |
17 |
106 |
0,0643 |
1,06 |
18 |
107 |
0,0746 |
1,07 |
19 |
108 |
0,0848 |
1,08 |
20 |
109 |
0,095 |
1,09 |
21 |
110 |
0,1052 |
1,1 |
wykres 1.3b
V. Wnioski
Dla podpunktu 1.1 widzimy ,że w zależności ustawienia rezystancji R2,R3,R4 możemy uzyskiwać rożne efekty, np. dla pomiaru 5 na piec ziaren rezystancji uzyskujemy tylko jedno ziarno ΔUac, co oznacza ze przy tym ustawieniu nasz przyrząd pomiarowy jest nie dość czuły, natomiast dla pomiaru 3 , na jedno ziarno rezystancji uzyskujemy 36 ziaren ΔUac, co oznacza ze dla tego ustawienia aparat pomiarowy ma bardzo dużą czułość. Tworząc odpowiedni układ możemy mierzyć nawet najmniejsze różnice napięcia , co daje nam możliwość tworzenia bardzo czulej aparatury pomiarowej, np. termometry wykorzystujące efekt zmiany rezystancji materiału pod wpływem temp ,także pH metry i szereg innych urządzeń do pomiarów rożnych sygnałów .
5