Bartłomiej Golenko

Wnioski

2.1

Wyznaczona w tym punkcie impedancja falowa linii długie najbardziej odpowiada wartości wyliczonej dla dwójnika Z_f3, jednak najlepszy wynik pomiarowy dało obciążenie linii dwójnikiem pierwszym. Widzę tu dwie możliwe przyczyny - albo inne są schematy zastępcze dwójników 1...4, albo źle w którymś miejscu odczytaliśmy znak fazy z miernika.

Niestety nie zapisaliśmy wartości zmierzonych impedancji wejściowych dla wszystkich dwójników, więc ciężko jest w tej sytuacji coś więcej wywnioskować.

2.2

Zmierzyliśmy impedancję wejściową linii zwartej w funkcji jej długości. W tabeli oprócz wyników pomiaru umieściliśmy znormalizowaną względem Z_f impedancję. Wyniki przedstawiliśmy na wykresie Smitha.

Sporządziliśmy również wykres zależności |Z| = f(x). Widać, iż dla rosnących wartości x wartości impedancji dążą do |Z_f|, co jest zgodne z definicją |Z_f|.

3.1

Na rys. 3.1 przedstawiliśmy zależność U_n/U_p we współrzędnych biegunowych. Z wykresu tego widać, iż nasza linia długa nie była obciążona dokładnie przez Z_f, gdyż moduł napięcia nie powinien w żadnym z punktów wzrastać wraz ze wzrostem odległości, lecz eksponencjalnie malec.

Należy zwrócić uwagę na sposób pomiaru wartości przesunięcia fazowego - należy uwzględnić nie tylko wartość wskazywaną bezpośrednio przez miernik, ale również to, że wartość przesunięcia fazowego musi z każdym ogniwem maleć(stąd bierze się wartość Δϕ = 918 = 720 + 198 zamiast 162).

3.2

Wyznaczone w tym punkcie wartości uważam za dość wiarygodne, gdyż wyliczona wartość V_f jest zbliżona do prędkości światła. Oczywiście zachodzi zależność V_f < c ⇒ λ < λ₀. Gdybyśmy dokładniej znali parametry linii, to moglibyśmy sprawdzić tą wartość V_f = c/ε^1/2.

3.3

Zbadaliśmy tu te same wartości dla trochę innej częstotliwości. Na podstawie uzyskanych wyników próbowaliśmy wyznaczyć V_g i określić typ dyspersji linii długiej.

3.4

Obliczyliśmy sprawność linii oraz moce na wejściu i wyjściu. Moc na wejściu ma znak „-” gdyż jest to moc wydzielana przez generator.

4.1

Mierzyliśmy czas przejścia impulsu przez linie długą. Otrzymaną z pomiaru oscyloskopowego wartość t = 1,38 ms można porównać z wartością t₁ = 24· 15 km / c = 1,2 ms

Widać, iż są to wartości bardzo zbliżone do siebie.

4.2

Badaliśmy tu falę odbitą na 19 ogniwie. Możemy tu porównać Δt = t₂ - t₁ = 0,46 ms z czasem przejścia impulsu przez 10 ogniw (od 19 do końca linii i z powrotem) :

t = 10· 15 km / c = 0,5 ms. Uzyskane wyniki można uznać za dość dokładne, a różnice w wyliczonych czasach na pewno biorą się częściowo z przyjęcia V_f = c dla częstotliwości

f = 100 Hz.

---