Temat:
Wzmacniacze różnicowe
1. Wstęp.
Układ wzmacniacza zawiera dwie gałęzie, z których każda jest złożona z rezystora R (R1) i tranzystora bipolarnego a ponadto jest włączony jeden rezystor REE, wspólny dla obydwu tranzystorów. Cechą podstawową tego typu wzmacniacza jest wzmocnienie różnicy napięć, a tłumienie sygnałów wspólnych.
Obserwacje i pomiary.
Obserwacja statycznych charakterystyk przejściowych układu różnicowego.
W ćwiczeniu tym przeprowadziliśmy obserwacje na ekranie oscuyloskopu charakterystyki przejściowe układu różnicowego, współpracującego z obciążeniem liniowym Rc.
Uproszczony schemat układu badanego przy obserwacji statycznych charakterystyk przejściowych.
Schemat połączenia przyrządów pomiarowych do obserwacji obserwacji statycznych
charakterystyk przejściowych układu różnicowego DN031A.
RC=2kΩ, IE = 0,5 mA, UB2=0 Uc1, Uc2 [V]
276 [mV] 4,72[V] Er
Wzmocnienie różnicowe wynikające z wykresu wynosi kr= 1,77, sumacyjne kS=0
RC = 2kΩ, IE=1,5mA, UB2=0
Uc1, Uc2 [V]
292 [mV] 2.9 [V] Er
Wzmocnienie różnicowe wynikające z wykresu wynosi kr= 4.9, (teoretyczne 57.7), sumacyjne kS=0.
RE= 10kΩ, UB2=0
Uc1, Uc2 [V]
2.47 [V] Er
Z charakterystyk wynika, iż wzrost rezystancji lub prądu kolektora powoduje wzrost wzmocnienia. Nachylenie charakterystyk jest proporcjonalne do wzmocnienia. Polaryzacja bazy tranzystora T2 zmienia jedynie poziom odniesienia napięcia różnicowego.
Włączenie napięcia na B2 powoduje przesunięcie w poziomie punktu przecięcia charakterystyk. Są to charakterystyki napięcia wyjściowego w funkcji napięcia różnicowego więc polaryzacja bazy tranzystora T2 zmienia jedynie poziom odniesienia napięcia różnicowego. Zmianie ulegnie wartość prądu płynącego przez rezystor emiterowy, przez co odkształcają poziomy charakterystyki na osi pionowej, przy czym kształt charakterystyki i wartość wzmocnienia nie ulegają zmianie. Pomiar wzmocnienia układu różnicowego.
|
Obciążenie |
Zasilanie emitera |
1 |
Liniowe, RC=2kΩ |
IE=0,5mA |
2 |
Liniowe, RC=2kΩ |
IE=1,5mA |
3 |
Liniowe, RC=2kΩ |
RE=10kΩ |
4 |
Dynamiczne, RC=2kΩ |
IE=1.5mA |
5 |
Dynamiczne, RC=20kΩ |
IE=1,5mA |
6 |
Dynamiczne, RC=2kΩ |
RE=10kΩ |
Pomiar napięcie różnicowego:
Wzmocnienie różnicowe określaliśmy na podstawie przyrostu napięcia wyjściowego wywołanego 5mV przyrostem napięcia na wejściu układu.
|
Zasilanie emitera |
Obciążenie liniowe |
ΔUWE [V] |
UWY1[V] |
UWY2[V] |
ΔUWY[V] |
Kur[V/V] |
1 |
IE=0,5mA |
RC=2kΩ |
0,005 |
4,51 |
4,55 |
0,04 |
8 |
2 |
IE=1,5mA |
RC=2kΩ |
0,005 |
3,59 |
3,71 |
0,12 |
24 |
3 |
RE |
RC=2kΩ |
0,005 |
3,59 |
3,71 |
0,12 |
24 |
|
|
Dynamiczne |
|
|
|
|
|
4 |
IE=1.5mA |
RC=2kΩ |
0,005 |
4,99 |
5,22 |
0,23 |
46 |
5 |
IE=1,5mA |
RC=20kΩ |
0,005 |
4,99 |
7,02 |
2,03 |
A któż to wie |
6 |
RE |
RC=2kΩ |
0,005 |
4,99 |
5,22 |
0,23 |
46 |
Wartość wzmocnienia dla przypadków 2 i 4 została wyliczona przed wykonaniem ćwiczenia. Dla przypadku obciążenia liniowego (2) wartość kur wyliczona wynosi 28,8 a zmierzona 24, natomiast dla przypadku obciążenia dynamicznego (4) wartość wyliczona wynosi 60 a zmierzona 46.
Pomiary wzmocnienia układu sumacyjnego.
Na podstawie przyrostu napięcia wyjściowego wywołanego 4-woltowym przyrostem napięcia na wejściu układu przy zwarciu obu wejść określaliśmy wzmocnienie sumacyjne.
|
ΔUWE[V] |
UWY1[V] |
UWY2[V] |
ΔUWY[V] |
Kus [V/V] |
1 |
3,85 |
4,5 |
4,5 |
0 |
0 |
2 |
3,85 |
3,59 |
3,59 |
0 |
0 |
3 |
3,85 |
3,56 |
3,37 |
0,19 |
4,93e-2 |
4 |
3,85 |
5,00 |
5,01 |
0,01 |
2,6e-3 |
5 |
3,85 |
5,04 |
5,09 |
0,05 |
1,3e-2 |
6 |
3,85 |
5,00 |
5,01 |
0,01 |
2,6e-3 |
W przypadkach 1, 2 zasilano zasilano źródłami prądowymi o wartości 0,5mA i 1,5mA. W drugim przypadku mamy trzykrotnie większy prąd źródlą, a więc wzmocnienie kur powinno być trzy razy większe co w przybliżeniu zaobserwowaliśmy. Przypadki 4 i 5 są to układy różniące sie rezystancją kolektora RC. Zwiększenie tej rezystancji powoduje wzrost wzmocnienia różnicowego kur. Wzmocnienie różnicowe zależy również od prądu emitera.
Badanie wzmacniacza różnicowego jako układu analogowego mnożenia sygnałów.
W punkcie tymdo mnożenia sygnałów wykorzystano zależność wzmocnienia różnicowego od prądu emiterowego. Wartość tego prądu jest proporcjonalna do napięcia modulującego.
Jako sygnał modulujący wykorzystaliśmy trapezoidę, sygnałem modulowanym jest sinusoida.
Kształt przebiegów wyjściowychzależy od charakteru obciążenia ze względu na jego wpływ na wzmocnienie różnicowe, oraz na wartość amplitudy nośnej.