Wprowadzenie. Promień odbity i załamany leżą w jednej płaszczyźnie utworzonej przez promień padający i prostopadłą do powierzchni odbijającej w punkcie padania. Odbicie światła zachodzi wtedy, gdy światło po dojściu do granicy dwóch ośrodków nie przechodzi przez tę granicę, lecz pozostaje w ośrodku pierwszym. Jeżeli jednak ośrodek leży poza granicą jest przezroczysty, to część energii padającej na powierzchnię graniczną ulega odbiciu, część zaś przechodzi do drugiego ośrodka. Mówimy wówczas o załamaniu światła. Przedstawia to rysunek:

N

1 2

α α

n₁

n₂

β

3

gdzie:

a) Promień padający.

b)Promień odbity.

c)Promień załamany.

d)N - normalna.

e)n₁,n₂ - współczynniki załamania.

f)α - kąt padania i odbicia.

g)β - kąt załamania.

Między kątami zachodzą zależności :

α=α -prawo odbicia

n₁sinα = n₂sinβ - prawo załamania Sneliusa które mówi :

Dla danych dwóch ośrodków stosunek sinusów kątów padania i załamania jest wielkością stałą. Kąty padania i załamania leżą w jednej płaszczyźnie.

W szczególności jeżeli ośrodkiem, z którego światło pada jest próżnia to prędkość światła wynosi c to : c=nv Wzór ten określa współczynnik załamania danego ośrodka względem próżni. Często nazywany współczynnikiem załamania bezwzględnym

Współczynnik zależy od długości fali. Z tego względu załamanie, może być wykorzystane do rozłożenia światła na składowe o różnych długościach fali.

Jeżeli światło przechodzi do ośrodka o mniejszej gęstości optycznej, to przy pewnym kącie padania α_gr, promień nie wnika do drugiego ośrodka. Dla kątów padania większych od α_gr promień odbija się od granicy ośrodków. Kąt graniczny zależy od rodzaju graniczących ośrodków i dany jest równaniem : sinα_{gr =} n_21.

Dyspersja Wartości współczynnika załamania dla fal świetlnych zależą od ich długości, czyli od barwy światła. Zjawisko to nosi nazwę dyspersji. Dla wszystkich ciał przezroczystych współczynnik załamania maleje ze wzrostem długości fali świetlnej.

Zasada Huygensa. Zasada Huygensa głosi, że wszystkie punkty czoła fali można uważać za źródła nowych fal kulistych. Położenie czoła fali po czasie t będzie dane przez powierzchnie styczną do tych fal kulistych.
Zasada Fermata. Promień świetlny biegnący z jednego punktu do drugiego przebywa drogę, na której przebycie trzeba zużyć w porównaniu z innymi sąsiednimi drogami, minimum albo maksimum czasu, albo tę samą ilość czasu ( w przypadku stacjonarnym). Z tej zasady łatwo wyprowadzić prawa odbicia i załamania.

Mikroskop.

Składa się z dwóch soczewek : okularu i obiektywu, umieszczonych w rurze zwanej tubusem.

B

A`` A`

A f_ob f_ob f_ok

B`

obiektyw okular

B``

Obraz powiększony i odwrócony powstaje w odległości dobrego widzenia.

Powiększenie mikroskopu jest iloczynem powiększenia obiektywu i powiększenia okularu. p = p_ob + p_ok

---