Postawa ta powinna być wygodna, przy możliwie nie napiętych mięś­niach. A oto jej poszczególne elementy.

Lewy łokieć należy wysunąć do przodu, a prawy bark cofnąć jak naj­bardziej do tyłu (rys. 31 a, b).

Broń w rzucie pionowym powinna przecinać lub pozostawać najbliżej prawej części lewego łokcia i spoczywać między kciukiem a palcem wska­zującym na rozluźnionych mięśniach kłębu palca pierwszego (kciuka).

Podczas strzelania należy posługiwać się pasem, który trzeba tak za­łożyć, aby nie uciskał splotów nerwowych w okolicy stawu nadgarstko­wego i stawu łokciowego (rys. 32). Pas winien być tak napięty, by kolba,

=

przy dość silnym pionowym nacisku kości policzkowej na górną część, nie zsuwała się w dół.

Kierunek linii celowania należy korygować nie wzrokiem ani przez na­ciąganie mięśni,' lecz wyłącznie przez odpowiednie przesunięcie ułożenia ciała.

Sprawdzianem dobrego ułożenia ciała niwelującym ruchy broni w pio­nie jest takie ustawienie łokci i miejsce ułożenia broni na dłoni, by poi normalnym wydechu linia celowania nie znajdowała się powyżej spodu celu. Prawidłowe postawy ilustruje rys. 33 a, b, a odpoczynek rys. 34 a, b. Zmniejszenie rozrzutu w pionie zależy również od właściwego oddycha­nia. Należy je zsynchronizować z otwieraniem i zamykaniem oczu — przy wdechu zamykać, przy wydechu otwierać oczy.

4 — Sztuka celnego strzelania 49

---