Wiślany szlak podzieliliśmy dla Państwa wygody na trzy odcinki (do wyboru), po około 300 km każdy. Na przepłynięcie jednego odcinka przeznaczyliśmy siedem dni. Dlatego dziennie nie trzeba pokonywać zbyt dużego dystansu (maksymalnie do kilku godzin płynięcia), co daje możliwość intensywnego zwiedzania okolic i oddawania się innym przyjemnościom (wędkarstwo, kąpiele wodne i słoneczne lub po prostu błogie lenistwo).
Interesujący Państwa odcinek prosimy wybrać z listy poniżej lub „kliknąć” na zamieszczonej mapie ogólnej.

 

 

ODCINEK GÓRNY (KRAKÓW - KAZIMIERZ DOLNY)

W górnym odcinku, stosunkowo jeszcze wąska rzeka płynie w większości w terasowo rozwiniętej, szerokiej dolinie. Jest ona wyraźnie asymetryczna, szereg bowiem dopływów karpackich, które regularnie zasilają Wisłę w znaczne ilości czystej wody i zarazem przyczyniają się do poszerzenia jej koryta, zepchnęło ją na północ, pod próg Wyżyny Małopolskiej. Zetknięcie żłobionej przez tysiąclecia doliny z otaczającymi ją piaskowymi i lessowymi wzgórzami dostarcza niezapomnianych wrażeń krajobrazowych.
Z Małopolską, przez którą prowadzi szlak Górnej Wisły, wiąże się ściśle szmat polskiej historii. Tej najstarszej, na poły legendarnej, i tej mieszczącej się jeszcze w pamięci naszych pokoleń, znaczonej setkami żołnierskich i partyzanckich mogił, rozrzuconych pośród lasów i zagajników. Rzadko zdarza się zwiedzać okolice tak bogate w zabytki przyrodnicze i historyczne, urzekające szczególnym pięknem i atmosferą dawnych wydarzeń.

ODCINEK ŚRODKOWY (KAZIMIERZ DOLNY - PŁOCK)
„Środkowy odcinek Wisły wyróżnia się pod względem walorów przyrodniczych dzięki zachowanemu naturalnemu charakterowi. Rzeka rozlewa się tu na szerokość od 600 do 1200 m. Widziana z lotu ptaka zadziwia mozaiką piasku, wody i zieleni, którą tworzą znajdujące się w jej korycie ławice, łachy i kępy. Wygląd koryta rzeki podlega nieustannym zmianom - piaszczyste wyspy ulegają niszczeniu, to znów powstają w innym miejscu.” (źródło: HYPERLINK "http://www.kp.org.pl" www.kp.org.pl)
Znaczna część środkowego odcinka Wisły znajduje się w obszarze Mazowsza - ziemi bogatej w dzieła architektury i sztuki. Właśnie ten region Polski był teatrem wielu historycznych wydarzeń, które na przestrzeni wieków kształtowały losy naszego kraju. Tworzyli tutaj wybitni artyści i architekci, powstawały dzieła różnorodne, które teraz możemy zwiedzać i podziwiać. Na rozwój sztuki duży wpływ miała oczywiście stołeczna Warszawa, pozostająca artystycznym i kulturalnym centrum regionu.

ODCINEK DOLNY (PŁOCK - GDAŃSK)
W dolnym odcinku „strome skarpy doliny Wisły, przebijającej się przez pomorskie moreny, koncentrują nurt i tworzą mu pyszne, zielone ramy, wypracowane snycerskim dłutem geologii polodowcowej. Drobne strumienie zerodowały stoki wysoczyzny, żłobiąc liczne parowy, kotły, wąwozy. W nich małe rezerwaty przyrody, chroniące ciepłolubną florę stepową... Z lasów pozostały szczątki, niewielkie kępy, ale ich drzewostan składa się z malowniczych lip, grabów, jesionów i wiązów. Wierzby zostały na Mazowszu”, z którego jednak rozpoczynamy drugi etap podróży, by wkrótce wkroczyć na tereny przez stulecia zajmowane przez Zakon Krzyżacki.
„Są to piękne ziemie. Powiedzmy szczerze i bez szowinistycznego zacietrzewienia, że przyozdobili je także ci okrutni Krzyżacy, bo umieli ładnie budować z cegły oraz wpasowali do gotyku pewne elementy architektury orientalnej, podpatrzone w Ziemi Świętej. Sprawiedliwie wyrzuciliśmy ich z Pomorza, ale oddajmy też sprawiedliwość urodzie ich zamków, które od dawna zrosły się z polskim pejzażem”.

Flotylla „Żeglugi Wiślanej” została odpowiednio dobrana - jest to kompromis pomiędzy możliwościami żeglugowymi, a komfortem podróżowania. Wszystkie jednostki są fabrycznie nowe (również wyposażenie i silniki) - budowane w stoczni na przełomie 2007/2008, w profesjonalnie wykonanych formach z żywic narzędziowych. Kadłub jachtu, kabina z pokładem i kokpitem wykonane są na bazie żelkotów Enguard i Maxguard, nakładanych pistoletem oraz żywic Aropol M 105 TB -są to wyroby renomowanej firmy fińskiej Ashland. Wnętrze jachtu wykonane jest z wytłoczek poliestrowych, wykończone drewnem (mahoń) i obiciami welurowymi. Żeby móc swobodnie poruszać się po Wiśle, nasze jachty mają stosunkowo małe zanurzenie i masę (są zarazem największymi jednostkami mogącymi skutecznie nawigować na całej długości rzeki), odpowiednio dobrane silniki i przełożenia (tzw. uciągowe), ale jednocześnie zapewniają pełen komfort podczas długiej podróży - standardowym wyposażeniem jest oprócz ubikacji z WC i prysznicem z ciepłą wodą, także centralne ogrzewanie TRUMA, w pełni wyposażona kuchnia (zastawa stołowa, garnki, patelnie) z lodówką, ciepłą i zimną wodą. Każdy jacht posiada wygodne miejsca do spania dla siedmiu dorosłych osób oraz szafki na ubrania i rzeczy osobiste. Charakterystyczny jest obszerny kokpit zakończony pawężą, co zapewnia pełne bezpieczeństwo w turystyce rodzinnej, szczególnie z małymi dziećmi. Przed deszczem i słońcem kokpit osłania daszek, z dodatkowymi bocznymi elementami z folii i brezentu, które można łatwo montować i demontować. Dach pełni również funkcję bagażnika dla znajdujących się na wyposażeniu siedmiu rowerów - dla wszystkich podróżnych. Dzięki wyposażeniu w duże zbiorniki paliwa i wody jednostki są właściwie samowystarczalne - dlatego zamiast nocować w ciasnych przystaniach możemy rozkoszować się dziką przyrodą podczas nocnego cumowania przy wiślanym piaszczystym brzegu lub wyspie. Ponadto każda jednostka wyposażona jest we wszystko co na wodzie niezbędne m.in. komplet lin, kotwice, czerpaki, wiadra, ciepłe śpiwory i koce dla wszystkich pasażerów oraz lornetkę. Dane techniczne       Długość 8,20 m Szerokość 2,85 m Wysokość całkowita jachtu 2,80 m Wysokość w kabinie 1,80 m Ciężar 1,800 kg Silnik YAMAHA 25 KM High Trust (wersja tzw. uciągowa) Zanurzenie 0,35 m Załoga 7 osób             Szafka kambuzowa Szafka lub druga sterówka Stół opuszczany, koja rozkładana Kabina WC Zbiornik na ścieki Komora wypornościowa pod koją 200 l. Komora wypornościowa 630 l. Komora wypornościowa 150 l. Pod koją dziobową 300 l.

Drogą wodną jest to trasa wyznaczona na akwenie rzeka, kanał lub tor wodny, przystosowany do żeglugi statków. Droga wodna może być morska , śródlądowa , żeglowna ,spławna.

Wyróżnia się 6 klas dróg wodnych w zależności od ładowności statków, jakie mogą po nich pływać:

• I klasa - < 400 t

• II klasa - 400-650 t

• III klasa - 650-1000 t

• IV klasa - 1000-1500 t

• Va klasa - 1500-3000 t

• Vb klasa - > 3000 t

KANAŁ MAZURSKI

Wodne połączenie Mazur z Bałtykiem

Kanał Mazurski jest jedną z unikalnych budowli z oryginalnymi rozwiązaniami technicznymi, wspaniale wkomponowany w środowisko naturalne. HISTORIA I PRZEZNACZENIE Pierwsze projekty budowy pochodzą z lat 1862/1864. Były one kilkakrotnie modyfikowane.  Celem budowy było odprowadzenie w kierunku północnym wód z Wielkich Jezior Mazurskich do rzeki Pregoły w celu uzyskania drogi wodnej do Bałtyku, oraz wykorzystania energii wodnej do poruszania siłowni wodnych i osuszenia około l7 tysięcy hektarów łąk. W późniejszym okresie zrezygnowano z funkcji energetycznej kanału i planowano wykorzystać go jedynie jako drogę wodną do transportu drewna, materiałów budowlanych, torfu oraz turystyki. Niektórzy snują przypuszczenia, jakoby Kanał Mazurski miał służyc jako droga wodna dla okrętów podwodnych typu U-Boot, a na Mazurach planowano budowę bazy remontowej tych jednostek. Tym przypuszczeniom przeczą jednak wymiary śluz 45 x 7,5m i głębokość ok. 2m. Wg ostatniego z projektów zaplanowano dziesięć stopni wodnych o spadkach od 5 do 17m. Budowę kanału rozpoczęto w roku 1911, lecz wybuch wojny w 1914 r. przerwał prace, następnie wznowiono je dopiero w 1934r. W czasach III Rzeszy kanał był obiektem tajnym. Na mapach topograficznych z 1939r nie zaznaczono sluz i innych budowli wodnych. Ostatecznie budowę przerwano w 1942r. i już nie wznowiono.W momencie przerwania prac budwlanych cały kanał był napełniony wodą. Po wojnie po wkroczeniu wojsk Armii Czerwonej na terenu Prus Wschodnich nastąpiła grabież i wywóz ocalałych urządzeń. Dewastację dokończyli osadnicy. OPIS: Łączna długość kanału od miejscowości Mamerki nad jeziorem Mamry do rzeki Łyny na terenie obwodu kaliningradzkiego wynosi 51km z czego na terenie Polski 22km. Różnica poziomów wód pomiędzy jeziorem Mamry (116,3m n. p. m.) i rzeką Łyną (5,1m n. p. m.) wynosi 111,2m. Średni koszt budowy 1km kanału wynosił około 800.000 marek niemieckich. Na kanale znajduje się 10 śluz i 2 jazy walcowo-ruchowe, konstrukcji betonowej o ręcznym napędzie mechanizmów.  Jazy znajdują się na 3,3 km we wsi Leśniewo oraz na 9,0km we wsi Guja. Nie hamują one przepływu wody, światło ich jest równe szerokości kanału. Na odcinku do jeziora Rydzówka szerokość kanału wynosi 20-25m, głębokość 1,4-1,6m, na odcinku od jeziora Rydzówka szerokość kanału wynosi 20 m, a głębokość 1,2m. Kanał był projektowany do przepływu statków o wyporności do 240ton i przebiega w sztucznych wykopach lub specjalnych nasypach ziemnych o łącznej długości 48km, oraz przez jezioro Rydzówka 3,3km. Powyżej śluzy w Leśniewie kanał jest odcięty groblą poprzeczną bez urządzeń spustowych. Niżej niedokończona śluza Leśniewo Górne (30% zaawansowania budowy). całkowicie nieczynny odcinek kanału (900 m) zarośnięty i niedokończona śluza Leśniewo Dolne (15% zaawansowania budowy). Wszelkie budowle melioracyjne związane z kanałem są nieczynne. Na trasie kanału oprócz 5 śluz znajdowały się 3 mosty kolejowe i 8 drogowych oraz 3 jazy i trzy poprzeczne groble ziemne. Niektóre wymienione obiekty zostały w styczniu 1945r. wysadzone w.powietrze. Przy śluzie Guja i w Przystani pobudowano strażnice wodne wraz z budynkami gospodarczymi przeznaczonymi dla pracownika obsługi śluzy. Guja - jedyna całkowicie ukończona śluza na kanale Mazurskim. Obecnie zabudowania we wsiach Przystań i Guja są administrowane przez Okręgową Dyrekcję Gospodarki Wodnej w Giżycku. Na nieczynnych odcinkach Kanału wypełnionych stojącą wodą, porośniętych bujnie roślinnością są żeremia bobrów. Wszystkie istniejące urządzenia na kanale są traktowane jako zabytki hydrotechniki. Śluza Bajory Wielkie - około 70% zaawansowania robót.  Śluz Bajory Małe - około 20% zaawansowania robót. Widok z ostatniego po polskiej stronie mostu na drodze Brzeźnica - Kałki. Dalej w odległoci kilkuset metrów znajduje się granica Polski z Obwodem Kaliningradzkim (Rosja).

---