- Pozwoli pan jeszcze herbaty, senatorze? - - zapytał Zonden,
zrywając się od stołu.

- Nie, dziękuję — odparł Hoffman. — A może dolać komuś z państw
Creedman uniósł szklankę.

Porucznik Zondervein wziął ją i podszedł do drzwi.

- Sprawdzę, co z pierwszym daniem — powiedział.
Hoffman rozłożył serwetkę i zatknął ją sobie za kołnierzyk.

- Styl mafijny - - powiedział. - - Wystarczy jednak jedno zdj^
z tłustą plamą na krawacie i człowiek jest skończony. Więc jakie jest menu
Elvin?

— Kurczęta — odparł Ewing.

- Nie będzie się nam po nich odbijało?

— Mam nadzieję, że nie, sir.

- Pieczone czy smażone?

— Pieczone.

- Widzi pan, panie Creedman? Proste jedzenie. A dla doktora Morelan-
da? — zapytał, zwracając się do Ewinga.

— Słucham, sir? — zapytał Ewing.

Hoffman nadal się uśmiechał, ale oczy mu się zwęziły, nieomal zniknęły.

- Doktor Moreland jest wegetarianinem, kapitanie. Wydaje mi się, że
powiedziałem o tym przez radiotelefon.

• Tak, sir, mamy jarzyny.

• Jarzyny. Świeże?

• Mam nadzieję, sir.

- Mam nadzieję — powtórzył Hoffman. — Doktor Moreland odżywia
się bardzo zdrowo — a przynajmniej jadał tak dawniej. Przypuszczam, że to
się nie zmieniło. Bili?

— Zjem cokolwiek — zapewnił Moreland.

- Idziesz z postępem, Bili. Właściwa dieta, gdy inni zapychają sobie
żyły. Wyglądasz wspaniale. Nadal grywasz w brydża?

• Nie.

• Nie? Ile razy zdobyłeś mistrzostwo, dziesięć, piętnaście?

• Po twoim wyjeździe nie grałem ani razu, Nicholas.

• Naprawdę? — zdziwił się Hoffman i spojrzał po nas. — Bili był
  wspaniałym brydżystą — miał fotograficzną pamięć i zachowywał kamienni
  twarz. My byliśmy zwykłymi amatorami, ale dzięki niemu rozgrywaliśmy
  bardzo ciekawe turnieje, prawda, Bili? Naprawdę to zarzuciłeś? Pamiętasz,
  jak grywaliśmy w klubie w Saipan?

Moreland tylko potrząsną! głową.

- A ktoś z państwa grywa? — nie dawał za wygraną Hoffman. —
rozegralibyśmy partyjkę po kolacji?

Cisza.

- O, tak, to wspaniała gra. O wiele lepsza niż szachy. Liczą
umiejętności i szczęście w kartach.

112

Wrócił Zondervein, niosąc martini dla Creedmana. Za nim weszło dwóch

_narzy popychając barek z zakąskami.

Me'^{on zaw}'^mety w plastry szynki.

Di_a doktora Morelanda porcja bez mięsa — zadysponował Hoffman.

Szynka miała smak kiełbasy z puszki. Melon był za słodki i mączasty.

Gladys powiedziała nam, że Hoffman był smakoszem, ale właściwie

ależałoby go określić mianem żarłoka. Rzucił się na jedzenie z wielkim

ⁿ_ntuzjazmem, wyjadł złocisty miąższ melona do czysta, pozostawiając samą

tórkę i trzykrotnie dolewając sobie wody.

^S — Tatuś pisał do pana — powiedziała Pam. — Otrzymał pan jego listy?

_- Tak, otrzymałem — odparł Hoffman. — Dwa listy, prawda? Czy jnoże wysłałeś więcej?

__ Dwa.

__ Czy uwierzysz, że dotarły do mnie dopiero teraz? Właściwie tylko ten drugi dotarł do mnie bezpośrednio. Może dzięki temu, że na kopercie aż trzy razy napisałeś do rąk własnych. W każdym razie ogromnie się z nich ucieszyłem. Przeczytałem odsyłacze do pierwszego listu i zacząłem poszukiwać bibliografii. W końcu znalazłem coś w podręcznym słowniku pod hasłem ,ekologia". Prawdopodobnie odpowiedź na pierwszy list otrzymasz za jakieś dwa lub trzy miesiące. Gdzie dostałeś taką szynkę, Elvin? Na pewno nie u Smithwooda ani Parmy.

— Poprzez kantynę generalską — odparł Ewing. — Zgodnie z pana
instrukcjami, sir.

Hoffman spojrzał na niego ciężkim wzrokiem.

• Skąd jest ta szynka, poruczniku? — Ewing zwrócił się do Zonderveina.

• Nie jestem pewien, sir.

• Dowiedz się od intendenta. Zanim senator nas opuści.

• Tak, sir. Już idę do kuchni...

• Nie — zaprotestował Hoffman. — To bez znaczenia. — Widzi pan,
  Tom, jadamy skromnie.

• Jeżeli życzy pan sobie niezłej wyżerki, zapraszam do siebie, senatorze.

• Sam pan gotuje?

• Uwielbiam gotować. Mam wspaniały przepis na wołowinę — Creed-
  man uśmiechnął się do Morelanda. — Ja jestem mięsożerny.

• Macie dość mięsa na wyspie? — zapytał Hoffman.

• Jakoś sobie radzę. Wszystko zależy od pomysłowości.

• A ty, Pam? Lubisz gotować?

• Nie bardzo.

• Ja umiem robić wyłącznie suchary. Według przepisu mojej prababci —
  , proszek do pieczenia, sól, cukier, tłuszcz z bekonu.

• Jak długo tu zostaniesz? — zapytał Moreland.

• Jutro wyjeżdżam.

• Zakończyłeś przegląd Stanton?

• Zaledwie go zacząłem.

113

---