04. Writing the First Draft

Once you have drafted a working title and abstract, drawn up the tables and illustrations, and written the outline, your article is well along the road to publication. Writing the text should present few difficulties if your preparations have been thorough.

Write the First Draft Quickly

• Settle down at a time and place which will allow you to remain undisturbed for several hours.

• Collect all the material you have prepared and begin to write or type the first draft.

• Follow the outline closely at this stage, and write as quickly as you can. If the paper is short, try to finish the draft at one sitting so that it reads like a single unit rather than a series of unconnected passages.

• Write simply, without worrying about the style or grammar. Do, however, think of the reader, and direct your thoughts and words not exclusively to fellow specialists, but to a wider audience of “moderate specialists”, particularly in the introductory and concluding sections.

• No matter what style the journal uses for citing references in the text, use the name-and-date system “(Smith 1971; Braun et al. 1972)” in writing the draft. Your final reference list will be more accurately compiled from names than from numbers that have to be changed as references are added or removed. If a target journal uses a numbering system, change the names to numbers only after you have prepared the final draft in the last stage of polishing the text.

• Although details of grammar can wait till later, try to use the appropriate person, tense, and voice of verbs in writing the first draft of the different sections. Use “I” or “we” for describing what you did, “you” or the imperative (“Put the coverslip on the slide...”) for instructions, and the third person for describing what happened.

• The past tense is best for the observations, completed actions and specific conclusions; the present is correct for generalisations and statements of general validity. Prefer the active voice ("I removed the needle”) to the passive (“The needle was removed”).

• You have already selected your main (first-order) headings. Insert subheadings and sub-subheadings freely as signposts for the reader and for yourself, especially if the paper is long. You can use the topics from your topic outline.

• Headings are usually known to the editors and publishers as first order (such as “Methods”, “Results”, “Discussion”), second order (“Determination of X”), third order (“Preparation of reagent A” [for determination of X]), and so on.

• Keeping your hierarchy of headings straight will be easy if you write 1^st, 2^nd, etc. beside them in the margin of each draft.

• Make sure that a topic assigned to a given level of heading is truly equivalent in the hierarchy to others assigned to the same level. Keep the headings short.

04. Pisanie pierwszej wersji publikacji

Kiedy już naszkicowaliśmy roboczy tytuł i abstrakt, narysowaliśmy ilustracje i zaplanowaliśmy tabele, a także zbudowaliśmy plan pracy, bądźmy pewni iż pokonaliśmy bardzo dużą część drogi, prowadzącej do opublikowania naszej pracy. Samo napisanie tekstu nie powinno nastręczać specjalnych trudności (o ile poczyniliśmy rzetelne przygotowania).

Pierwszą wersję napiszmy szybko

• Znajdźmy taki czas i miejsce, w którym będziemy mogli w spokoju poświęcić naszej publikacji kilka godzin.

• Skompletujmy wszystkie przygotowane materiały i zacznijmy pisać pierwszą wersję pracy.

• Na tym etapie piszmy dokładnie według ułożonego wcześniej planu i piszmy najszybciej jak to możliwe. Jeśli praca jest krótka, spróbujmy zakończyć pisanie pierwszej wersji podczas „jednego posiedzenia”, wtedy maszynopis będzie się czytało jako jednorodne opracowanie, a nie jak szereg słabo połączonych ze sobą części.

• Piszmy prostym językiem, raczej nie zważając na styl i gramatykę. Natomiast myślmy nieustannie o czytelniku i kierujmy nasze myśli nie do kolegów, którzy są specjalistami w danej wąskiej dyscyplinie, ale do szerszego kręgu czytelników zwanych „umiarkowanymi specjalistami”, szczególnie podczas pisania wstępu i zakończenia pracy.

• Niezależnie od tego, w jaki sposób dany periodyk przywołuje w tekście pozycje cytowanej literatury, pisząc pierwszą wersję stosujmy system nazwisko-i-data „(Smith 1971; Braun i in. 1972)”. Ostateczny spis literatury zestawia się znacznie dokładniej na podstawie tego systemu niż na podstawie numerów nadawanych kolejnym cytowanym pozycjom; w trakcie pisania dodajemy i usuwamy przywołania literatury, a stosownie do tego zmienia się też numeracja cytowanych publikacji. Jeśli nasze docelowe pismo naukowe stosuje system numerowania cytowanych publikacji, zmieńmy nazwiska-i-daty na numery prac dopiero wtedy, gdy będziemy przygotowywali ostateczną wersję maszynopisu naszej publikacji.

• Mimo iż szczegóły gramatyczne mogą jeszcze poczekać, starajmy się pisać w odpowiedniej osobie, w odpowiednim czasie oraz stosować odpowiednią stronę czasowników. Stosujmy „ja” albo „my” opisując czego dokonaliśmy, używajmy trybu rozkazującego („Przykryj preparat szkiełkiem nakrywkowym...”) podczas opisywania procedur, wreszcie stosujmy formę bezosobową, opisując co się wydarzyło.

• Opisując obserwacje, zakończone działania i uzyskane wnioski najlepiej stosować czas przeszły. Czas teraźniejszy dobrze się nadaje do uogólnień i w ogóle zasadniczych stwierdzeń o powszechnym znaczeniu. Starajmy się głównie używać strony czynnej („usuwałem igłę”) zamiast biernej („igła była usuwana”).

• Już określiliśmy tytuły głównych (pierwszorzędowych) rozdziałów. Wprowadźmy teraz podtytuły i pod-podtytuły w miejscach, w których będą one stanowiły „drogowskazy” dla czytelnika i dla nas samych, szczególnie jeśli praca będzie obszerna. Można tu użyć tematów z tematycznego planu pracy.

• Tytuły zwykle znane są redaktorom i wydawcom jako tytuły pierwszorzędowe (takie jak „Metody”, „Wyniki”, „Dyskusja”), drugorzędowe („Określenie stężenia X”), trzeciorzędowe („Przygotowanie odczynnika A” [do określenia stężenia X]), i tak dalej.

• Aby zachować porządek w hierarchii tytułów warto na marginesie brudnopisu pisać obok nich „1^szy”, „2^gi”, i tak dalej.

• Upewnijmy się że przypisanie tematów do danych poziomów hierarchii tytułów rzeczywiście odpowiada miejscu tych części w publikacji. Dążmy do tego, by tytuły były krótkie.

How to Prepare the Abstract

Definition

• An Abstract should be viewed as a miniversion of the paper. The Abstract should provide a brief summary of each of the main sections of the paper: Introduction, Materials and Methods, Results, and Discussion.

• A well-prepared abstract enables readers to identify the basic content of a document quickly and accurately, to determine its relevance to their interests, and thus to decide whether they need to read the document in its entirety.

• The Abstract should not exceed 250 words and should be designed to define clearly what is dealt with in the paper.

• Many people will read the Abstract, either in the original journal or in Biological Abstracts, Chemical Abstracts, or one of the other secondary publications.

• The Abstract should (i) state the principal objectives and scope of the investigation, (ii) describe the methodology employed, (iii) summarise the results, and (iv) state the principal conclusions.

• The importance of the conclusions is indicated by the fact that they are often given three times: once in the Abstract, again in the Introduction, and again (in more detail probably) in the Discussion.

• Most or all of the Abstract should be written in the past tense, because it refers to the work done. The Abstract should never give any information or conclusion that is not stated in the paper. Reference to the literature must not be cited in the Abstract (except in rare instances, such as modification of a previously published method).

Types of Abstracts

• The above rules apply to the abstracts that are used in primary journals and often without change in the secondary services (Chemical Abstracts, etc.). This type of abstract is often referred to as an informative abstract, and it is designed to capsulize the paper. It can and should briefly state the problem, the method used to study the problem, and the principal data and conclusions. Often, the abstract supplants the need for reading the full paper; without such abstracts, scientists would not be able to keep up in active areas of research.

• Another common type of abstract is the indicative abstract (sometimes called a descriptive abstract). This type of abstract is designed to indicate the subject of a paper, making it easy for potential readers to decide whether to read the paper. Thus, indicative abstract should not be used as “heading” abstract in research papers, but they may be used in other types of publications (review papers, conference reports, the government report literature, etc.).

• When writing the abstract, remember that it will be published by itself, and should be self-contained. That is, it should contain no bibliographic, figure, or table references. The language should be familiar to the potential reader. Omit obscure abbreviations and acronyms. Write the paper before you write the abstract.

• Unless a long term is used several times within an Abstract, do not abbreviate the term. Wait and introduce the appropriate abbreviation at first use in the text (probably the Introduction).

Jak przygotować Abstrakt

Definicja

• Abstrakt należy rozumieć jako miniwersję publikacji. Abstrakt powinien stanowić zwięzłe podsumowanie wszystkich głównych części pracy: Wprowadzenia (Wstępu), Materiałów i metod, Wyników, oraz Dyskusji.

• Dobrze napisany Abstrakt umożliwia czytelnikom szybkie i dokładne zorientowanie się w najważniejszych treściach publikacji, podjęcie decyzji o tym, czy praca mieści się w kręgu ich zainteresowań, a w rezultacie zdecydowanie czy warto przeczytać całą publikację.

• Abstrakt nie powinien zawierać więcej niż 250 słów, natomiast powinien jasno wykazać, czego dotyczy publikacja.

• Wiele osób przeczyta Abstrakt albo w periodyku który zamieścił całą pracę albo w jednej z wtórnych publikacji, takich jak Biological Abstracts, Chemical Abstracts, i w temu podobnych.

• Abstrakt powinien zawierać (i) główne cele i zakres badania, (ii) zastosowane metody, (iii) podsumowanie wyników i (iv) najważniejsze wnioski.

• Ważność wniosków podkreśla fakt, że często pojawiają się one w publikacji trzykrotnie: raz w Abstrakcie, następnie we Wprowadzeniu (Wstępie), i jeszcze raz (zazwyczaj najbardziej szczegółowo) w Dyskusji.

• Zazwyczaj piszemy Abstrakt w czasie przeszłym, gdyż opisuje on pracę która została wykonana. Abstrakt nigdy nie powinien zawierać informacji czy wniosków, które nie pojawiają się w publikacji. Nie wolno też przywoływać (cytować) tu literatury (za wyjątkiem rzadkich przypadków, takich jak modyfikacja wcześniej opublikowanych metod).

Rodzaje abstraktów

• Powyższe zasady stosują się do abstraktów publikowanych w oryginalnych pismach oraz (zazwyczaj bez zmian) we wtórnych periodykach (Chemical Abstracts, itp.). Tego rodzaju abstrakty często określa się jako informacyjne, a ich rolą jest zawarcie treści publikacji w kapsule informacyjnej. Taki abstrakt powinien zawierać zwięzłe przedstawienie problemu, metod zastosowanych podczas badań, a także najważniejsze wyniki oraz wnioski. Często po przeczytaniu abstraktu unika się potrzeby czytania całej publikacji; bez takich abstraktów naukowcy nie byliby w stanie nadążać za postępami uprawianej przez siebie dyscypliny badawczej.

• Następnym typem są abstrakty wskaźnikowe (czasami nazywane opisowymi). Ten typ abstraktu ma wskazać tematykę publikacji by ułatwić potencjalnemu czytelnikowi podjęcie decyzji co do tego, czy ma czytać całą pracę. Tak więc abstrakty opisowe nie powinny być stosowane zamiast abstraktów informacyjne w oryginalnych publikacjach eksperymentalnych, natomiast mogą być stosowane w innych rodzajach publikacji (prace przeglądowe, doniesienia konferencyjne, raporty urzędowe, itp.).

• Pisząc abstrakt pamiętajmy, że zostanie on opublikowany także jako samodzielna jednostka informacji naukowej, a więc powinien stanowić pewną całość. Abstrakt nie powinien więc zawierać przywołań literatury, rysunków ani tabel. Słownictwo naukowe abstraktu powinno być znane dla potencjalnego czytelnika. Należy unikać skrótów i akronimów. A przede wszystkim najpierw należy napisać pracę, a następnie abstrakt.

• Należy unikać stosowania skrótów, chyba że jakaś długa nazwa musi być kilkakrotnie zamieszczona w abstrakcie. Jeśli to możliwe, poczekajmy z wprowadzeniem stosownego skrótu w tekście pracy (prawdopodobnie we Wprowadzeniu (Wstępie)).

Economy of Words

• Occasionally, a scientist omits something important from the Abstract. By far the most common fault, however, is the inclusion of extraneous detail.

• Today, most scientific journals print a heading Abstract with each paper. It is printed (and should be typed) as a single paragraph. Because the Abstract precedes the paper itself, and because the editors and reviewers like a bit of orientation, the Abstract is almost universally the first part of the manuscript read during the review process. Therefore, it is of fundamental importance that the Abstract be written clearly and simply. If you cannot attract the interest of the reviewer in your Abstract, your cause may be lost.

• Very often, the reviewer may be perilously close to a final judgement of your manuscript after reading the Abstract alone. If by definition the Abstract is simply a very short version of the whole paper, it is only logical that the reviewer will often reach a premature conclusion, and that conclusion is likely to be the correct one. Usually, a good Abstract is followed by a good paper; a poor Abstract is a harbinger of woes to come.

• Because a heading Abstract is required by most journals and because a meeting Abstract is a requirement for participation in a great many national and international meetings (participation sometimes being determined on the basis of submitted abstracts), scientists should master fundamentals of Abstract preparation.

• When writing the Abstract, examine every word carefully. If you can tell your story in 100 words, do not use 200. Economically (it costs about 12 cents to publish a word), it does not make sense to waste words. Of more importance to you, the use of clear, significant words will impress the editors and reviewers (not to mention readers), whereas the use of abstruse, verbose constructions is very likely to provoke a check in the “reject” box.

Oszczędność słów

• Czasem naukowcy pomijają coś istotnego i nie zamieszczają tego w Abstrakcie. Jednak znacznie częściej zdarza się im zamieszczanie w abstraktach zbędnych szczegółów.

• Obecnie większość periodyków naukowych wraz z każdą publikacją zamieszcza abstrakt informacyjny. Abstrakty takie są drukowane (i powinny być pisane) jako jeden akapit. Ponieważ abstrakt poprzedza samą publikację, a ponadto tak redaktorzy jak i recenzenci chcą się zorientować w tematyce pracy, niemal zawsze Abstrakt jest tą częścią pracy, która w procesie recenzowania jest przez nich czytana jako pierwsza. Dlatego jest sprawą najwyższej wagi by Abstrakt był napisany prosto i jednoznacznie. Jeśli nie potrafimy zainteresować recenzentów treścią Abstraktu, łatwo możemy przegrać sprawę całej publikacji.

• Bardzo często recenzent będzie zaledwie o krok od sformułowania decyzji co do losów naszej pracy już po przeczytaniu Abstraktu. Ponieważ z definicji Abstrakt jest po prostu bardzo krótką wersją publikacji, taka przedwczesna decyzja może być jednocześnie prawidłowa. Zazwyczaj po dobrym Abstrakcie następuje dobra publikacja; kiepski Abstrakt to najczęściej zapowiedź kiepskiej pracy.

• Abstrakt jest wymagany przez większość periodyków naukowych; podobnie gdy chcemy wziąć udział w licznych krajowych i międzynarodowych sympozjach naukowych, decyzję co do zaakceptowania naszego zgłoszenia często podejmuje się na podstawie jakości zgłoszonego abstraktu. Tak więc naukowcy powinni dokładać wszelkich starań w opanowywaniu zasad pisania Abstraktu.

• Pisząc Abstrakt starannie rozważmy każde słowo. Nie używajmy 200 słów na opisanie tego, co można zawrzeć w 100 słowach. Myśląc ekonomicznie (wydrukowanie jednego słowa kosztuje około 12 centów) trwonienie słów nie ma sensu. Jeszcze ważniejsze jest dla nas to, że używając jednoznacznych i ważkich słów wywrzemy pozytywne wrażenie na redaktorach i recenzentach (nie mówiąc o czytelnikach), podczas gdy zawiła i „przegadana” konstrukcja pracy prawdopodobnie spowoduje jej odrzucenie przez redakcję.

Example of an excellent abstract

The Ashbya gossypii Genome as a

Tool for mapping the Ancient

Saccharomyces cerevisiae Genome

Fred S. Dietrich,^1,2 Sylvia Voegeli,¹ Sophie Brachat,¹

Anita Lerch,¹ Krista Gates,³ Sabine Steiner,¹ Christine Mohr,¹

Rainer Pöhlmann, ¹ Philippe Luedi,^1,2 Sangdun Choi,⁴

Rod A. Win,⁴ Albert Flavier,³ Thomas D. Gaffney,³

Peter Philippsen¹*

We have sequenced and annotated the genome of the filamentous ascomycete Ashbya gossypii. With the size of only 9.2 megabases, encoding 4718 protein coding genes, it is the smallest genome of a free-living eukaryote yet characterized. More than 90% of A. gossypii genes show both homology and a particular pattern of synteny with Saccharomyces cerevisiae. Analysis of this pattern revealed 300 inversions and translocations that have occurred since divergence of these two species. It also provided compelling evidence that the evolution of S. cerevisiae included a whole genome duplication or fusion of two related species and showed, through inferred ancient gene orders, which of the duplicated genes lost one copy and which retained both copies.

¹Biozentrum der Universität Basel, Klingerbergstrasse 50, CH-4056 Basel, Switzerland. ²Department of Molecular Genetics and Microbiology, Duke University Medical Center, Research Drive, Durham, NC 27710, USA. ....

*To whom correspondence should be addressed. E-mail: [e-mail]

9 APRIL 2004 VOL 304 SCIENCE

Przykład znakomitego abstraktu

Genom Ashbya gossypii jako narzędzie

mapowania genomu ewolucyjnie starożynych

Saccharomyces cerevisiae

Fred S. Dietrich,^1,2 Sylvia Voegeli,¹ Sophie Brachat,¹

Anita Lerch,¹ Krista Gates,³ Sabine Steiner,¹ Christine Mohr,¹

Rainer Pöhlmann, ¹ Philippe Luedi,^1,2 Sangdun Choi,⁴

Rod A. Win,⁴ Albert Flavier,³ Thomas D. Gaffney,³

Peter Philippsen¹*

Zsekwencjonowaliśmy i opisaliśmy genom nitkowatego workowca Ashbya gossypii. Przy rozmiarach jedynie 9,2 megabaz i zawierając 4718 genów kodujących białka, jest to najmniejszy dotychczas scharakteryzowany genom wolnożyjącego eukarionta. Ponad 90% genów A. gossypii wykazuje homologię lub wyraźną syntenię z genami Saccharomyces cerevisiae. Analiza tego układu wykazała 300 inversji i translokacji, które wystąpiły od czasu zróżnicowania się obu gatunków. Nasze badania wykazały niezbicie, iż w procesie ewolucji S. cerevisiae nastąpiła albo duplikacja całego genomu, albo fuzja genomów dwóch spokrewnionych gatunków. Ponadto na podstawie wywnioskowanego uporządkowania genów stwierdziliśmy, które ze zduplikowanych genów utraciły jedną ze swoich kopii a które nadal występują w czterech kopiach.

¹Biozentrum der Universität Basel, Klingerbergstrasse 50, CH-4056 Basel, Switzerland. ²Department of Molecular Genetics and Microbiology, Duke University Medical Center, Research Drive, Durham, NC 27710, USA. ....

*To whom correspondence should be addressed. E-mail: [e-mail]

9 APRIL 2004 VOL 304 SCIENCE

How to Write the Introduction

Suggested Rules

• Some experienced writers prepare their title and Abstract after the paper is written, even though by placement these elements come first.

• It is a wise policy to begin writing the paper while the work is still in progress. This makes the writing easier because everything is fresh in your mind. Furthermore, the writing process itself is likely to point inconsistencies in the results or perhaps to suggest interesting sidelines that might be followed. Thus, start the writing while the experimental apparatus and materials are still available.

• The first section of the text proper should, of course, be the Introduction. The purpose of the Introduction should be to supply sufficient background information to allow the reader to understand and evaluate the results of the present study without needing to refer to previous publications on the topic.

• The Introduction should also provide the rationale for the present study. Above all, you should state briefly and clearly your purpose in writing the paper. Choose references carefully to provide the most important background information.

• Much of the Introduction should be written in the present tense, because you will be referring primarily to your problem and the established knowledge relating to it at the start of your work.

• Suggested rules for a good Introduction are as follows: (i) It should present first, with all possible clarity, the nature and scope of the problem investigated. (ii) It should review the pertinent literature to orient the reader. (iii) It should state the method of the investigation. If deemed necessary, the reason for the choice of a particular method should be stated. (iv) It should state the principal results of the investigation. (v) It should state the principal conclusion(s) suggested by the results.

• Do not keep the reader in suspense; let the reader follow the development of the evidence. A surprise ending might make good literature, but it hardly fits the mould of the scientific method.

• Many authors make the mistake (and it is a mistake) of holding up their most important findings until late in the paper, presumably in the hope of building suspense while proceeding to a dramatic climax. However, the problem with the surprise ending is that the readers become bored and stop reading long before they get to the punch line. “Reading a scientific article isn't the same as reading a detective story. We want to know from the start that the butler did it”.

Reasons for the Rules

• The first three rules for a good Introduction need little expansion. It is important to keep in mind that the purpose of the Introduction is to introduce (the paper). Thus, the first rule (definition of the problem) is the cardinal one. If the problem is not stated in a reasonable, understandable way, readers will have no interest in your solution.

• In a sense, a scientific paper is like other types of journalism. In the Introduction you should have a “hook” to gain the reader's attention. Why did you choose that subject, and why is it important?

• The second and third rules relate to the first. The literature review and choice of method should be presented in such a way that the reader will understand what the problem was and how you attempted to resolve it.

• These three rules then lead naturally to the fourth, the statement of principal results and conclusions, which should be the capstone of the Introduction.

• This roadmap from problem to solution is so important that a bit of redundancy with the Abstract is often desirable.

Jak pisać Wstęp (Wprowadzenie)

Proponowane zasady

• Wielu doświadczonych pisarzy naukowych przygotowuje tytuł i Abstrakt po napisaniu pracy, mimo że te dwa elementy znajdują się na początku pracy.

• Dobrym wyjściem jest rozpoczęcie pisania pracy podczas trwania eksperymentu. Łatwiej jest pisać gdy wszystko jest w naszej świadomości „świeże”. Sam proces pisania może wskazać na pewne niekonsekwencje wyników eksperymentu lub zasugerować włączenie do doświadczenia dodatkowych wątków. Próbujmy rozpocząć pisanie gdy mamy jeszcze do dyspozycji materiały i aparaturę.

• Pierwszą częścią tekstu jest Wstęp. Celem tego rozdziału jest dostarczenie informacji podstawowych, tak by czytelnik mógł zrozumieć i ocenić wyniki badania bez konieczności sięgania do publikacji na ten temat.

• Wstęp powinien dostarczyć czytelnikowi uzasadnienia podjęcia tematu. Musimy tu krótko i jasno sformułować cel pisania pracy. Pisząc dobierajmy starannie cytowaną literaturę, tak by dostarczyć czytelnikowi niezbędnych informacji podstawowych.

• Większość Wstępu powinna być napisana w czasie teraźniejszym, gdyż odnosimy się tu do badanego zagadnienia i związanej z nim opublikowanej wiedzy, która istniała w momencie gdy przystępowaliśmy do badań.

• Sugerowane zasady konstrukcji dobrego Wstępu to: (i) przede wszystkim powinien jak najjaśniej przedstawić rodzaj i zakres badanego zagadnienia, (ii) zawierać przegląd związanej z badaniami literatury, która zorientuje czytelnika w tematyce badań, (iii) określić metodę zastosowaną w przeprowadzonych badaniach, (iv) zreferować najważniejsze wyniki badań, (v) zawierać główne wnioski.

• Nie trzymajmy czytelnika w niepewności; pozwólmy mu natomiast śledzić rozwój linii postępowania dowodowego. Zaskakujące zakończenie jest dobre w literaturze pięknej, ale nie znajduje zastosowania w literaturze naukowej.

• Wielu autorów popełnia błąd (i to jest błąd) zamieszczania najważniejszych odkryć pod koniec publikacji w nadziei zbudowania „suspensu” poprzez osiągnięcie dramatycznej kulminacji (klimaksu). Problem z takim zaskakującym zakończeniem polega w nauce na tym, że czytelnik ulega znużeniu i przestaje czytać publikację zanim dotrze do zaplanowanego sedna sprawy. „Czytanie artykułu naukowego to nie to samo co czytanie kryminału; już od początku chcemy wiedzieć, że zrobił to lokaj”.

Powody, dla których warto stosować się do zasad

• Pierwsze trzy zasady pisania dobrego Wstępu (Wprowadzenia) wymagają pewnego wyjaśnienia. Warto pamiętać o tym, iż powodem pisania Wstępu (Wprowadzenia) jest przedstawienie pracy („wprowadzenie na salony”). Tak więc pierwsza zasada (zdefiniowanie problemu) jest zasadą kardynalną. Jeśli nie postawi się problemu w sposób jasny, sensowny i zrozumiały, czytelnik nie może się zainteresować jego rozwiązaniem.

• W znacznej mierze publikacja naukowa przypomina dziennikarstwo: we Wstępie trzeba umieścić „haczyk”, który przyciągnie uwagę czytelnika. Czemu wybraliśmy to zagadnienie? czemu to zagadnienie jest tak istotne?

• Zasada druga i trzecia są związane z pierwszą. Przegląd literatury i wybór metody musi być tak przedstawiony, by czytelnik zrozumiał na czym polegał problem i jak zabraliśmy się do jego rozwiązywania.

• Te trzy zasady prowadzą w sposób naturalny do czwartej, czyli do przedstawienia najważniejszych wyników oraz wniosków, które powinny być kamieniem węgielnym Wstępu (Wprowadzenia).

• Ta mapa drogowa, prowadząca nas od problemu do jego rozwiązania, jest tak ważna, że odrobina powtórzeń informacji zawartych już w Abstrakcie jest zazwyczaj pożądana.

Citations and Abbreviations

• If you have previously published a preliminary note or abstract of the work, you should mention this (with the citation) in the Introduction.

• If closely related papers have been or are about to be published elsewhere, you should say so in the Introduction, customarily at or towards the end. Such references help to keep the literature neat and tidy for those who must search it.

• Keep in mind that your paper may well be read by people outside your narrow speciality. Therefore, the Introduction is the proper place to define any specialised terms or abbreviations that you intend to use. Let us put this in context by citing a sentence from a letter of complaint that has once been received. The complaint was in reference to an ad which had appeared in the Journal of Virology. The ad announced an opening for a virologist at the National Institutes of Health (NIH), and concluded with the statement “An equal opportunity employer, M & F.” The letter suggested that “the designation 'M & F' may mean that the NIH is muscular and fit, musical and flatulent, hermaphroditic, or wants a mature applicant in his fifties.”

Cytowania i skróty

• Jeśli wcześniej opublikowaliśmy już abstrakt lub wstępną wersję pracy (notatkę naukową), trzeba to przywołać (i zacytować) już we Wstępie.

• Jeśli opublikowaliśmy już bardzo podobne prace (lub są one w druku), trzeba to również napisać we Wstępie; zazwyczaj piszemy o tym na końcu Wstępu (lub w okolicy jego końca). Takie przywołania sprawiają że przegląd literatury jest uporządkowany i w sposób elegancki wprowadza czytelnika w problematykę badań.

• Pamiętajmy że nasza publikacja może być czytana przez osoby spoza wąskiego kręgu specjalistów danej dyscypliny badań. Wstęp jest właśnie stosownym miejscem do zdefiniowania specjalistycznej terminologii lub skrótów, które zamierzamy stosować w kolejnych rozdziałach pracy. Rozpatrzmy to w kontekście zdania zaczerpniętego z listu, którego autor komentuje ogłoszenie zamieszczone w Journal of Virology. Ogłoszenie dotyczyło oferty pracy dla wirusologa w National Insitute of Health (NIH), i kończyło się oznajmieniem „An equal opportunity employer, M & F.” Ironizując, autor listu „domyślał się” że `M & F' oznacza, być może, że NIH jest muskularny i w znakomitej formie (Muscular and Fit), lub też muzykalny i pompatyczny (Musical and Flatulent), hermafrodytyczny (Male & Female), lub też poszukuje dojrzałego (Mature) kandydata po pięćdziesiątce (in his Fifties).

How to Write the Materials and Methods Section

Purpose of the Section

• In the Introduction, you stated (or should have) the methodology employed in the study. If necessary, you also defended the reasons for your choice of a particular method over competing methods.

• Now, in Materials and Methods, you must give the full details. Most of this section should be written in the past tense. The main purpose of the Materials and Methods section is to describe (and if necessary defend) the experimental design and then provide enough detail that a competent worker can repeat the experiments. Many (probably most) readers of your paper will skip this section, because they already know (from the Introduction) the general methods you used and they probably have no interest in the experimental detail.

• Careful writing of this section is critically important because the cornerstone of the scientific method requires that your results, to be of scientific merit, must be reproducible; and, for the results to be adjudged reproducible, you must provide the basis for repetition of the experiments by others.

• That experiments are unlikely to be reproduced is beside the point; the potential for producing the same or similar results must exist, or your paper does not represent good science.

• When your paper is subjected to peer review, a good reviewer will read the Materials and Methods carefully. If there is serious doubt that your experiment could be repeated, the reviewer will recommend rejection of your paper no matter how awe-inspiring your results.

Materials

• For materials, include the exact technical specifications and quantities and source of method or preparation.

• Sometimes it is even necessary to list pertinent chemical and physical properties of the reagents used. Avoid the use of trade names; use of generic or chemical names is usually preferred. This avoids the advertising inherent in the trade names. Besides, the nonproprietary name is likely to be known throughout the world, whereas the proprietary name may be known only in the country of origin. However, if there are known differences among proprietary products and if these differences might be critical (as with certain microbiological media), then use of the trade name, plus the name of manufacturer, is essential.

• Experimental animals, plants, and microorganisms should be identified accurately, usually by genus, species, and strain designations. Sources should be listed and special characteristics (age, sex, genetic and physiological status) described.

• Because the value of your paper (and your reputation) can be damaged if your results are not reproducible, you must describe research materials with great care. Be sure to examine the Instructions to Authors of the journal to which you plan to submit the manuscript, because important specifics are often detailed there.

Jak pisać rozdział „Materiały i metody”

Cel rozdziału

• We Wstępie (Wprowadzeniu) opisaliśmy (w każdym razie powinniśmy opisać) metodologię zastosowaną w badaniu. Jeśli to było konieczne, wyjaśniliśmy też przyczyny, dla których dokonaliśmy wyboru tej właśnie metody spośród wielu, które były do dyspozycji.

• Teraz, w „Materiałach i metodach”, powinniśmy podać wszystkie szczegóły. Większość tego rozdziału powinna być napisana w czasie przeszłym. Głównym celem rozdziału „Materiały i metody” jest opisanie (a jeśli to konieczne, wyjaśnienie) układu eksperymentu oraz dostarczenie wszystkich szczegółów, dzięki którym kompetentny pracownik naukowy mógłby powtórzyć nasze doświadczenia. Wielu (być może większość) czytelników naszej publikacji opuści ten rozdział, gdyż we Wstępie zapoznali się oni ogólnie z zastosowanym przez nas podejściem metodycznym i prawdopodobnie nie zainteresują ich szczegóły przeprowadzonego eksperymentu.

• Staranne napisanie tego rozdziału ma kapitalne znaczenie, gdyż w pracy naukowej fundamentalnym wymaganiem jest powtarzalność wyników; a jeśli wyniki mają zostać uznane za powtarzalne, musimy dostarczyć czytelnikom wszelkich podstaw, umożliwiających powtórzenie eksperymentu.

• Nie chodzi o to, że nasz eksperyment najprawdopodobniej nie zostanie powtórzony przez innych; musi istnieć potencjalna możliwość uzyskania takich samych lub podobnych wyników—inaczej nasza publikacja nie może zostać zaliczona do dzieła prawdziwie naukowego.

• Gdy maszynopis pracy zostanie poddany recenzji, dobry recenzent starannie przeczyta „Materiały i metody”. Jeśli powstanie poważna wątpliwość co do możliwości powtórzenia naszego doświadczenia, recenzent zaleci odrzucenie maszynopisu, niezależnie od tego, jak wspaniale wyglądają nasze wyniki.

Materiały

• Spiszmy tu dokładnie i szczegółowo wszystko co wzięliśmy do badań lub czego użyliśmy w trakcie ich wykonywania, podając ilości, pochodzenie oraz metody przygotowania materiałów do badania.

• Czasem trzeba nawet wymienić stosowne fizyczne i chemiczne właściwości używanych odczynników. Starajmy się jednak unikać wymieniania nazw handlowych; zazwyczaj lepiej jest wymienić ogólną lub chemiczną nazwę związku. Dzięki temu unikamy reklamowania produktu, co zawsze wiąże się z używaniem jego nazwy handlowej. Z drugiej strony nazwa ogólna, niehandlowa, może być znana na całym świecie, podczas gdy nazwa handlowa może być rozpoznawana tylko w kraju, w którym odczynnik został wyprodukowany. Jeśli jednak istnieją rozpoznawalne różnice właściwości produktów pochodzących od różnych wytwórców i jeśli te różnice mają zasadnicze znaczenie (jak na przykład w przypadku niektórych mediów mikrobiologicznych), wówczas użyjemy nazwy handlowej oraz wymienimy producenta.

• Zwierzęta, rośliny oraz mikroorganizmy należy zidentyfikować dokładnie, zarówno co do rodzaju, gatunku jak i linii. Należy wymienić źródło ich pochodzenia oraz inne cechy (wiek, płeć, status genetyczny i stan fizjologiczny).

• Ponieważ wartość naszej pracy (i reputacji naukowej) może doznać uszczerbku jeśli nasze wyniki nie okażą się odtwarzalne, materiały naukowe należy opisać z najwyższą starannością. Jeszcze raz sprawdźmy „Instrukcje dla autorów” pisma, do którego zamierzamy wysłać naszą pracę, ponieważ zazwyczaj znajdziemy tam konieczne oraz istotne szczegóły.

Methods

• For methods, the usual order of presentation is chronological. Obviously, however, related methods should be described together, and straight chronological order cannot always be followed.

• Headings; The Materials and Methods section is the first section of the paper in which subheadings should be used. When possible, construct subheadings that “match” those to be used in Results. The writing of both sections will be easier if you strive for internal consistency, and the reader will be able to grasp quickly the relationship of a particular methodology of the related Results.

• Measurements and analysis; Be precise. Methods are similar to cookbook recipes. If a reaction mixture was heated, give the temperature. Questions such as “how” and “how much” should be precisely answered by the author and not left for the reviewer or the reader to puzzle over.

• Statistical analyses; They are often necessary, but you should feature and discuss the data, not the statistics. Generally, a lengthy description of statistical methods indicates that the writer has recently acquired information and believes that the readers need similar enlightenment. Ordinary statistical methods should be used without comment; advanced or unusual methods may require a literature citation.

• Need for reference; In describing the methods of the investigations, you should give sufficient details so that a competent worker could repeat the experiment, as stated above. If your method is new (unpublished), you must provide all of the needed detail. However, if a method has been previously published in a standard journal, only the literature reference should be given.

• If several alternative methods are commonly employed, it is useful to identify the method briefly as well as to cite the reference. For example, it is preferable to state “cells were broken by ultrasonic treatment as previously described (Brooke 1999)” than to state “cells were broken as previously described (Brooke 1999)”.

• Correct form; Do not make the common error of mixing some of the Results in this section. There is only one rule for a properly written Materials and Methods section: Enough information must be given so that the experiments could be reproduced by a competent colleague.

Metody

• Pisząc tę część stosujemy zazwyczaj porządek chronologiczny. Oczywiście nie zawsze można zastosować porządek ściśle chronologiczny: metody ze sobą powiązane wymieniamy obok siebie.

• Nagłówki; rozdział „Materiały i metody” jest pierwszym, w którym należy zastosować podtytuły. Jeśli to możliwe, sformułujmy podtytuły które będą „pasowały” do podtytułów rozdziału „Wyniki”. Pisanie obu rozdziałów będzie łatwiejsze jeśli postaramy się by były wobec siebie spójne, a czytelnik szybko zrozumie zależność pomiędzy poszczególnymi metodami a uzyskanymi dzięki nim wynikami.

• Pomiary i analizy; bądźmy dokładni. Metody przypominają przepisy kucharskie. Jeśli mieszanina reakcyjna była ogrzewana, podajmy temperaturę. Autor musi precyzyjnie odpowiedzieć na pytania typu „jak” oraz „ile”, i nie można tu pozwolić by recenzent lub czytelnik musieli się tych odpowiedzi domyślać.

• Analizy statystyczne; często są potrzebne, ale musimy przywoływać i dyskutować dane, a nie wskaźniki statystyczne. Ogólnie mówiąc, długawy opis metod statystycznych wskazuje na to, że autor ostatnio opanował daną metodę statystyczną i jest przekonany, że czytelnicy potrzebują podobnego oświecenia. Powszechnie stosowane metody statystyczne powinno się stosować bez komentarzy; metody zaawansowane lub rzadko stosowane mogą być opatrzone przywołaniem stosownej literatury.

• Potrzeba podania źródła literaturowego; jak już mówiliśmy, opisując metody użyte w badaniach należy podać wszystkie szczegóły, które umożliwią ewentualne powtórzenie doświadczenia przez kompetentnego pracownika naukowego. Jeśli nasza metoda jest nowa (niepublikowana), wówczas musimy podać wszystkie potrzebne szczegóły. Jeśli jednak metoda została już wcześniej opublikowana w międzynarodowym, ogólnie dostępnym czasopiśmie naukowym, wówczas wystarczy jeśli tylko przywołamy stosowną publikację.

• Jeśli w danym typie badań zwykle stosuje się szereg alternatywnych metod, wówczas należy dokładnie określić metodę zastosowaną przez nas oraz zacytować odpowiednią pozycję literatury. Na przykład lepiej byłoby napisać „komórki były rozrywane poprzez zastosowanie ultradźwięków, jak opisano wcześniej (Brooke 1999)” niż „komórki były rozrywane jak opisano wcześniej (Brooke 1999)”.

• Poprawna forma; Nie zróbmy pospolitego błędu, polegającego na zamieszczeniu w tym rozdziale niektórych wyników. Jest tylko jeden sposób na poprawne napisanie rozdziału „Materiały i metody”: trzeba tu zawrzeć tylko i wszystkie informacje, które umożliwią powtórzenie eksperymentu przez kompetentnego kolegę-naukowca.

How to Write the Results

Content of the results

• There are usually two ingredients of the Results section. First you should give some kind of overall description of the experiments, providing the “big picture”, without, however, repeating the experimental details previously provided in Materials and Methods. Second, you should present the data.

• Your results should be presented in the past tense.

• Most important, in the manuscript you should present representative data rather than endlessly repetitive data. Aarnason said: “The compulsion to include everything, leaving nothing out, does not prove that one has unlimited information; it proves that one lacks discrimination.” Exactly the same concept was stated by John Wesley Powell in 1888: “The fool collects facts; the wise man selects them.”

How to Handle Numbers

• If one or only a few determinations are to be presented, they should be treated descriptively in the text. Repetitive determinations should be given in tables or graphs.

• Any determinations, repetitive or otherwise, should be meaningful. Those variables that do not seem to affect the reaction need not be tabulated or presented; however, it is often important to define even the negative aspects of your experiments.

• It is often good insurance to state what you did not find under the conditions of your experiments. Someone else very likely may find different results under different conditions. Carl Sagan said it well: “...absence of evidence is not evidence of absence.”

• If statistics are used to describe the results, they should be meaningful statistics. Erwin Neter referred to a paper which reputedly read: “33¹/₃% of the mice used in this experiment were cured by the test drug; 33¹/₃% of the test population were unaffected by the drug and remained in a moribund condition; the third mouse got away.”

Jak napisać rozdział Wyniki

Zawartość rozdziału „Wyniki”

• Rozdział “Wyniki” składa się zwykle z dwóch części. W pierwszej powinniśmy zawrzeć rodzaj ogólnego opisu eksperymentów, tak by pokazać ich ogólny obraz jednak bez powtarzania szczegółów eksperymentalnych, wcześniej opisanych w Materiałach i Metodach. W drugiej części należy podać wyniki.

• Rozdział „Wyniki” piszemy w czasie przeszłym.

• Najważniejsze jest to, by maszynopis zawierał dane reprezentatywne dla doświadczeń, a nie wszystkie uzyskane i powtarzające się w nieskończoność dane. Jak powiedział Aarnason: „Przymus zawarcia w pracy wszystkiego i nie pominięcia niczego nie dowodzi tego iż piszący posiada nieskończone zasoby informacji; jest to znak że osoba nie umie odróżnić rzeczy ważnych od nieistotnych”. To samo (lecz w ostrzejszych słowach) stwierdził John Wesley Powell w 1888: „Głupiec kolekcjonuje fakty; człowiek mądry selekcjonuje je”.

Jak poradzić sobie z liczbami

• Jeśli zamierzamy przedstawić jedno lub kilka oznaczeń, należy podać je w tekście opisowo. Serie oznaczeń lub ich powtórzenia należy zestawić w tabelach lub zawrzeć na rysunkach.

• Wszelkie oznaczenia, powtarzalne lub jakiekolwiek inne, powinny być istotne (ważkie). Zmienne które nie wydają się wpływać na przebieg reakcji (doświadczenia) nie muszą być zawarte w tabelach lub tekście; jednak z drugiej strony często ważne jest podanie także negatywnych aspektów eksperymentu.

• Zazwyczaj podanie informacji o tym, czego nie stwierdziliśmy w warunkach naszego eksperymentu jest dobrą „polisą ubezpieczeniową”. Jest wielce prawdopodobnym iż ktoś inny prowadząc eksperyment w innych warunkach otrzyma inne wyniki. Jak celnie powiedział Carl Sagan: „...brak dowodu nie jest dowodem braku” (istnienia rzeczy, wyniku, faktu... MŁ)”.

• Jeśli referując wyniki posługujemy się statystyką, powinny to być solidne narzędzia statystyczne. Erwin Neter przywołuje publikację, której autor monotonnie pisze: „w wyniku podania leku 33⅓% poddanych doświadczeniu myszy wyzdrowiało; stan 33⅓% populacji doświadczalnej nie uległ zmianie; trzecia mysz zdechła.

Strive for Clarity

• The results should be short and sweet, without verbiage. Mitchell quoted Einstein as having said, “If you are out to describe the truth, leave elegance to the tailor.”

• Although the Results section of a paper is the most important part, it is often the shortest, particularly if it is preceded by a well-written Materials and Methods section and followed by a well-written Discussion.

• The Results need to be clearly and simply stated, because it is the Results that comprise the new knowledge that you are contributing to the world. The earlier parts of the paper (Introduction, Materials and Methods) are designed to tell why and how you got the Results; the latter part of the paper (Discussion) is designed to tell what they mean. Obviously, therefore, the whole paper must stand or fall on the basis of the Results. Thus, the Results must be presented with crystal clarity.

Avoid Redundancy

• Do not be guilty of redundancy in the Results. The most common fault is the repetition in words of what is already apparent to the reader from examination of the figures and tables.

• Even worse is the actual presentation, in the text, of all or many of the data shown in the tables or figures. This grave sin is committed so frequently that we shall comment on it at length, with examples, in the chapters on how to prepare the tables and illustrations.

• Do not be verbose in citing figures and tables. Do not say “It is clearly shown in Table # that nocillin inhibited the growth of N. gonorrhoeae.” Say “Nocillin inhibited the growth of N. gonorrhoeae (Table #).

Dążenie do osiągnięcia klarowności

• „Wyniki” powinny być napisane krótko i treściwie, bez gadulstwa. Mitchell cytował Einsteina, który miał mawiać: „Jeśli masz zamiar opisać prawdę, sprawy elegancji pozostaw krawcowi”.

• Mimo że rozdział „Wyniki” jest najważniejszą częścią pracy, często jest to rozdział najkrótszy, szczególnie jeśli poprzedzają go dobrze napisane „Materiały i metody” a po nim następuje równie dobrze napisana „Dyskusja”.

• Wyniki muszą być podane w sposób jasny i prosty, gdyż to one stanowią nową wiedzę, o której zawiadamiamy świat. Wcześniejsze rozdziały publikacji (Wstęp, Materiały i metody) są tak zaprojektowane, by wyjaśnić dlaczego podjęliśmy badanie i w jaki sposób osiągnęliśmy jego wyniki; późniejszy rozdział (Dyskusja) ma wyjaśnić znaczenie uzyskanych wyników. Jest więc oczywistym, iż to dzięki „Wynikom” cała praca sprosta krytyce albo jej ulegnie. Tak więc „wyniki” muszą być przedstawione z kryształową klarownością.

Unikajmy rozwlekłości

• Pisząc „Wyniki” nie popełnijmy grzechu rozwlekłości. Najpospolitszym błędem jest powtarzanie w formie słownej tego, co jest już jasne dla czytelnika który zapoznał się z rysunkami i tabelami.

• Jeszcze gorszym błędem byłoby przytaczanie w tekście wszystkich lub wielu danych pokazanych na rysunkach lub zawartych w tabelach. Ten „grzech ciężki” jest tak często popełniany przez autorów, że powrócimy do tej sprawy i poprzemy ją stosownymi przykładami w rozdziałach poświęconych przygotowywaniu ilustracji i tabel.

• Nie wolno używać nadmiaru słów podczas przywoływania rysunków i tabel. Nie piszmy „Z Tabeli # jasno wynika, że nocilina hamuje wzrost N. gonorrhoeae”. Napiszmy „Nocilina hamowała wzrost N. gonorrhoeae (Tabela #)”.

How to Write the Discussion

Discussion and Verbiage

• The Discussion is harder to define than the other sections. Thus, it is usually the hardest section to write. And, whether you know it or not, many papers are rejected by journal editors because of a faulty Discussion, even though the data of the paper might be both valid and interesting. Even more likely, the true meaning of the data may be completely obscured by the interpretation presented in the Discussion, again resulting in rejection.

• Many, if not most, Discussion sections are too long and verbose. As Doug Savile said, “Occasionally, I recognise what I call the squid technique: the author is doubtful about his facts or his reasoning and retreats behind a protective cloud of ink”.

Components of the Discussion

• What are the essential features of a good Discussion? I believe the main components will be provided if the following injunctions are heeded:

• (1) Try to present the principles, relationships, and generalisations shown by the Results. And bear in mind, in a good Discussion, you discuss - you do not recapitulate the Results.

• (2) Point out any exceptions or any lack of correlation and define unsettled points. Never take the high-risk alternative of trying to cover up or fudge data that do not quite fit.

• (3) Show how your results and interpretations agree (or contrast) with previously published work.

• (4) Don't be shy; discuss the theoretical implications of your work, as well as any possible practical applications.

• (5) State your conclusions as clearly as possible.

• (6) Summarise your evidence for each conclusion. Or, as the wise old scientist will tell you, “Never assume anything except a 6% mortgage.”

• In the Discussion your verb tense should swing back and forth between present and past. Other peoples' work (established knowledge) should be described in the present tense, but your own results should be described in the past tense.

Significance of the Paper

• Too often the significance of the results is not discussed or not discussed adequately. If the reader of a paper finds himself or herself asking “So what?” after reading the Discussion, the chances are that the author became so engrossed with the trees (the data) that he or she didn't really notice how much sunshine had appeared in the forest.

• The Discussion should end with a short summary or conclusion regarding the significance of the work. I like the way Anderson and Thistle (9) said it: “Finally, good writing, like good music, has a fitting climax. Many a paper loses much of its effect because the clear stream of the discussion ends in a swampy delta.”

Jak napisać Dyskusję

Dyskusja i słownictwo

• Zdefiniowanie Dyskusji jest znacznie trudniejsze niż zdefiniowanie innych rozdziałów. Jest to też rozdział, który najtrudniej napisać. Tak więc, czy się o tym dowiadujemy czy nie, wiele prac jest odrzucanych przez redaktorów pism naukowych z powodu źle napisanej dyskusji, nawet jeśli dane referowane w pracy są interesujące i ważkie. Jeszcze częściej prawdziwe znaczenie wyników badań może zostać całkowicie zasłonięte przez ich nieudolną interpretację zawartą w Dyskusji, co także spowoduje odrzucenie pracy z druku.

• Często, jeśli nie najczęściej, rozdział Dyskusja jest zbyt długi i „przegadany”. Jak powiedział Doug Savile: „Czasem mam do czynienia z czymś, co nazywam „techniką kałamarnicy”; autor powątpiewa w znaczenie przedstawianych przez siebie faktów albo w sens ich interpretacji i skrywa się za ochronną chmurą atramentu”.

Składniki Dyskusji

• Jakie są najważniejsze cechy dobrej Dyskusji? Uważam że najistotniejsze sprawy zostaną zawarte w Dyskusji jeśli postąpimy zgodnie z poniższymi zasadami:

• (1) spróbujmy przedstawić reguły, zależności i uogólnienia, wynikające z naszych rezultatów. I pamiętajmy, że w dobrej Dyskusji dyskutujemy na temat wyników a nie dokonujemy ich rekapitulacji,

• (2) wskażmy wszelkie wyjątki lub każdy brak korelacji i określmy wszystkie niepewne (więc i niepokojące) punkty. Nigdy nie stosujmy wysoce ryzykownej alternatywy, próbując ukryć lub nagiąć (MŁ: sfałszować) wyniki, które nie całkiem dobrze „pasują”,

• (3) pokażmy jak nasze wyniki i ich interpretacje zgadzają się (albo kontrastują) z pracami opublikowanymi wcześniej,

• (4) nie bądźmy zbyt skromni; dyskutujmy teoretyczne implikacje naszej pracy, jak również jej potencjalne zastosowania praktyczne,

• (5) sformułujmy wnioski tak jasno jak to tylko możliwe,

• (6) podsumujmy dowody prawdziwości każdego wniosku. Jak powie nam stary, mądry uczony: „Nigdy nie przyjmuj niczego za rzecz pewną, z wyjątkiem 6 % stopy kredytu hipotecznego”.

• W Dyskusji oscylujemy między stosowaniem czasu teraźniejszego i przeszłego. Prace innych naukowców (wiedza uznana przez środowisko naukowe) powinny być przywoływane w czasie teraźniejszym, ale nasze wyniki opisujemy w czasie przeszłym.

Znaczenie (waga) publikacji

• Jakże często znaczenie (waga) wyników nie jest dyskutowane lub zostaje przedyskutowane pobieżnie. Jeśli czytelnik pracy po przeczytaniu Dyskusji zada sobie pytanie „I co z tego?” może to znaczyć, iż autor był tak zaabsorbowany obserwowaniem drzew (swoich wyników), że nie zauważył jak piękny i słoneczny jest las.

• Dyskusja powinna zakończyć się krótkim podsumowaniem lub wnioskiem, podkreślającym znaczenie całej pracy. Podoba mi się sposób, w jaki wyrazili to Anderson i Thistle: „Wreszcie, dobre pisarstwo, tak jak dobra muzyka, musi mieć stosowną kulminację (klimaks). Wiele prac traci mnóstwo ze swej atrakcyjności przez to, że wartki i klarowny strumień dyskusji rozpływa się w bagnistej delcie.”

Defining Scientific Truth

• In showing the relationships among observed facts, you do not need to reach cosmic conclusions. Seldom will you be able to illuminate the whole truth; more often, the best you can do is shine a spotlight on one area of the truth. Your one area of truth can be buttressed by your data; if you extrapolate to a bigger picture than that shown by your data, you may appear foolish to the points that even your data-supported conclusions are cast into doubt.

• One of the more meaningful thoughts in poetry was expressed by Sir Richard Burton in The Kasidah:

All Faith is false, all Faith is true:

Truth is the shattered mirror strown

In myriad bits; while each believes

His little bit the whole to own.

• So exhibit your little piece of the mirror, or shine a spotlight on one area of the truth. The “whole truth” is a subject best left to the ignoramuses, who loudly proclaim its discovery every day.

• When you describe the meaning of your little bit of truth, do it simply. The simplest statements evoke the most wisdom; verbose language and fancy technical words are used to convey shallow thought.

Definiując prawdę naukową

• Wykazując zależności pomiędzy obserwowanymi faktami nie musimy od razu formułować kosmicznych wniosków. Bardzo rzadko będziemy mogli oświetlić całą prawdę; najczęściej najlepsze co możemy zrobić to skierować punktowe światełko na jeden mały fragment prawdy. Ten jeden mały fragment prawdy może i musi opierać się na naszych danych; jeśli ekstrapolujemy swoje wyniki by olśnić otoczenie obrazem większym niż ten, którego bezpośrednio dotyczą nasze dane, możemy zrobić z siebie takich głupców, że także inne nasze wnioski, tym razem mocno poparte dowodami, zostaną przez naukę odrzucone.

• Jak pięknie napisał w The Kasidah Sir Richard Burton:

All Faith is false, all Faith is true:

Truth is the shattered mirror strown

In myriad bits; while each believes

His little bit the whole to own.

• Tak więc ukażmy światu nasz mały odłamek lusterka, lub skierujmy plamkę światła na obszar prawdy. Najlepiej pozostawmy „całą prawdę” ignorantom, którzy co dzień dumnie proklamują jej odkrycie.

• Kiedy opisujemy nasz mały kawałek prawdy, zróbmy to w prosty sposób. Najprostsze zdania zawierają największą mądrość; gadatliwy tekst i wyrozumowane terminy techniczne są zazwyczaj nośnikami płytkich myśli.

How to State the Acknowledgements

Life is not so short that there is always time enough for courtesy

(Ralph Waldo Emerson)

Ingredients of the Acknowledgements

• The main text of a scientific paper is usually followed by two additional sections, namely, the Acknowledgements and the References. As to the Acknowledgements, two possible ingredients require consideration.

• First, you should acknowledge any significant technical help that you received from any individual, whether in your laboratory or elsewhere. You should also acknowledge the source of special equipment, cultures, or other materials. You might, for example, say something like “Thanks are due to J. Jones for assistance with the experiments and to R. Smith for valuable discussion.” (Of course, most of us who have been around for awhile recognise that this is simply a thinly veiled way of admitting that Jones did the work and Smith explained what it meant).

• Second, it is usually the Acknowledgements wherein you should acknowledge any outside financial assistance, such as grants, contracts, or fellowships.

Being Courteous

• The important element in Acknowledgements is simple courtesy. There isn't anything really scientific about this section of a scientific paper. The same rules that would apply in any other area of civilised life should apply here. If you borrowed a neighbour's lawnmower, you would (I hope) remember to say thanks for it. If your neighbour gave you a really good idea for landscaping your property, and you then put the idea into effect, you would remember to say thank you.

• It is the same in science; if your neighbour (your colleague) provided important ideas, important supplies, or important equipment, you should thank him or her. And you must say thanks in print, because that is the way that scientific landscaping is presented to its public.

• If you have been working so closely with an individual that you have borrowed either equipment or ideas, that person is most likely a friend or a valued colleague. It would be silly to risk either your friendship or the opportunities for future collaboration by placing in public print a thoughtless word that might be offensive. An inappropriate thank you can be worse than none at all, and if you value the advice and help of friends and colleagues, you should be careful to thank them in a way that pleases rather than displeases them.

• Furthermore, if your acknowledgement relates to an idea, suggestion, or interpretation, be very specific about it. If your colleague's input is too broadly stated, he or she could well be placed in the sensitive and embarrassing position of having to defend the entire paper. Indeed, your colleague may not agree with some of your central points, and it is not good science and not good ethics for you to phrase the Acknowledgements in a way that seemingly denotes endorsement.

• I wish that the word “wish” would disappear from Acknowledgements. Wish is a perfectly good word when you mean wish, as in “I wish you success.” However, the word “wish” is an unacceptable substitute for the word “want”. If you say “I wish to thank John Jones”, you are wasting words. “I thank John Jones” is sufficient. You may also be introducing the implication that “I wish that I could thank John Jones for his help but it wasn't all that great”.

Jak sformułować „Podziękowania”

Życie nie jest aż tak krótkie, by nie można było znaleźć chwili na uprzejmość

(Ralph Waldo Emerson)

Za co dziękujemy

• Po zasadniczym tekście pracy naukowej następują zazwyczaj jeszcze dwie części: Podziękowania oraz Spis literatury. Podziękowania powinny zawierać dwa składniki, które wymagają wymienienia.

• Po pierwsze, należy podziękować za każdą istotną pomoc techniczną którą otrzymaliśmy od kogokolwiek, zarówno w naszym laboratorium jak i poza nim. Należy również podziękować tym, którym zawdzięczamy dostęp do specjalistycznego sprzętu, kultur albo innych materiałów. Na przykład możemy napisać tak: Dziękuję Panu J. Jones za pomoc w przeprowadzeniu eksperymentów oraz Panu R. Smith za inspirujące dyskusje”. (Oczywiście większość z nas, starych „wyjadaczy” domyśli się że jest to cieniutko zawoalowana forma przyznania, że Jones wykonał robotę a Smith wyjaśnił jej znaczenie).

• Po drugie, zwykle to w Podziękowaniach powinniśmy wyrazić wdzięczność za wszelką pomoc finansową, a więc za granty, kontrakty czy stypendia.

Jak być grzecznym

• Zwykła grzeczność jest zasadniczym elementem każdych Podziękowań. Prawdę mówiąc w tej części pracy naukowej nie ma nic naukowego. Obowiązują tu te same zasady jak w jakimkolwiek innym obszarze aktywności cywilizowanego świata. Jeśli pożyczaliśmy od sąsiada kosiarkę do trawy, to (mamy nadzieję) nie zapomnimy mu podziękować. Jeśli sąsiad poddał nam wyjątkowo dobry pomysł na urządzenie otoczenia domu, a my ten pomysł zrealizowaliśmy, to oczywiście będziemy pamiętali o tym, by mu złożyć podziękowania.

• Tak samo w nauce; jeśli sąsiad (kolega naukowiec) podsunął nam wartościowy pomysł, użyczył cennych odczynników lub aparatury, trzeba mu podziękować. I trzeba mu podziękować słowem drukowanym, ponieważ w nauce tak właśnie komunikujemy się z otoczeniem i między sobą.

• Jeśli współpracujemy z osobą tak ściśle, iż użycza nam ona swoich przemyśleń lub aparatury, najprawdopodobniej jest to nasz przyjaciel albo bardzo ceniony kolega. Niemądrze byłoby ryzykować przyjaźń albo przyszłe możliwości współpracy na skutek opublikowania bezmyślnych podziękowań, zawierających słowa które mogłyby być odebrane jako przykre a nawet obraźliwe. Niestosowne podziękowanie może być gorsze niż jego całkowity brak. Jeśli rzeczywiście cenimy sobie rady i pomoc kolegów i przyjaciół, zamiast ich denerwować powinniśmy zadbać o to, by im podziękować w sposób który sprawi im przyjemność.

• Co więcej, jeśli nasze podziękowanie dotyczy określonego pomysłu, porady lub interpretacji, musimy odnieść się do tego bardzo konkretnie (szczegółowo). Jeśli wkład naszego kolegi opiszemy zbyt ogólnie możemy go czy ją postawić w drażliwej i krępującej sytuacji, tak jakby osoba ta miała swoim autorytetem wspierać wymowę i sens całej publikacji. W rzeczywistości nasz kolega czy koleżanka mogą nie zgadzać się z niektórymi kluczowymi poglądami zawartymi w pracy; wówczas takie sformułowanie Podziękowań, które sugerowałoby iż osoba ta popiera wszystkie nasze poglądy, nie byłoby stosowne ani pod względem etycznym ani naukowym.

• Chciałbym by słowo „chciałbym” (wish) znikło z podziękowań. „Wish” jest znakomitym słowem do wyrażenia naszych życzeń, jak w „życzę Ci sukcesów”. Słowo „wish” nie może jednak zastępować słowa „chcę”. Jeśli mówimy „Chciałbym podziękować Johnowi Jones”, marnujemy słowa. Wystarczy „Dziękuję Johnowi Jones”. Dodatkowo to pierwsze sformułowanie mogłoby imputować, że „Chciałbym móc podziękować Johnowi Jones za jego pomoc, ale w zasadzie nie było to nic wielkiego”.

List of References Manuscripts containing innumerable references

are more likely a sign of insecurity than a mark of scholarship.

(--William C. Roberts)

• Call the list of references “Literature cited”, “References Cited” or “References”, according to the journal's style.

• Do not include any references that are not in the text. Only material already published or accepted for publication should be placed in a reference list.

• If you cite a paper that has been submitted for publication, do not include it in the reference list. Instead, refer to “unpublished work” in the text. Cite unpublished work and personal communications only in the text.

• If you cite documents of limited circulation (technical reports, etc.) you must be able to give the reader (in the list of references) full details of how to obtain them.

• For references that you have to cite at second hand, without having seen them for yourself, include the name and date or a number for the secondary source in brackets at the end of the primary reference -- “… [cited by Braun 1957]” — and add the secondary reference in its appropriate place in the list.

• If you refer to a paper in a language other than English, write “[in Russian]”, or whatever language it is, at the end of the reference.

• For references to publications which use the Cyrillic alphabet, transliterate according to Table 1.

Table 1. Transliteration of Russian Cyrillic Alphabet.

аА a

бБ b

вВ v

гГ g

дД d

е(ё)Е e

жЖ zh

зЗ z

иИ i

йЙ j

кК k

лЛ l

мМ m

нН n

оО o

пП p

рР r

сС s

тТ t

уУ u

фФ f

хХ kh

цЦ ts

чЧ ch

шШ sh

щЩ shch

ъЪ “

ыЫ y

ь `

эЭ eh

юЮ yu

яЯ ya

• If you are in doubt about what bibliographic information to include, put everything in full; it is easier for an editor to delete details than to obtain them.

• The different elements in references can be printed in an endless variety of ways, and before the reference list is typed you will need to arrange all the items on your reference cards.

• Write out each reference in the correct form on a separate card. Then arrange the reference cards either in the order in which they are first referred to in the text (numerical system), or alphabetically (Harvard system).

Spis literatury

Maszynopisy zawierające niezliczone cytowania literatury

są raczej dowodem niepewności autora niż jego erudycji

(--William C. Roberts)

• Zatytułujmy listę cytowanej literatury tak, jak jest to przyjęte w danym piśmie „Literatura”, „Spis literatury”, itp).

• Nie włączajmy do spisu literatury niczego, co nie zostało przywołane w tekście. W spisie literatury można zestawiać tylko prace opublikowane albo będące w druku (oficjalnie przyjęte do druku).

• Jeśli cytujemy pracę która została dopiero wysłana do redakcji, nie umieszczajmy jej w spisie literatury, natomiast w tekście naszej pracy przywołajmy taką pozycję jako „pracę nie opublikowaną”. Podobnie „informację ustną” przywołujemy tylko w tekście pracy.

• Jeśli cytujemy dokumenty, których rozpowszechnienie jest ograniczone (raporty techniczne itp.) należy dostarczyć czytelnikowi (w spisie literatury) wszelkich szczegółów, umożliwiających odnalezienie i uzyskanie takich pozycji.

• W przypadku pozycji literatury, których nie czytaliśmy osobiście, należy w tekście podać na końcu cytowania nazwisko autora i datę (lub tom) publikacji, z której zaczerpnęliśmy potrzebne informacje - „…[cytowane za Braun 1957]” - a w odpowiednim miejscu spisu literatury należy zamieścić notkę bibliograficzną artykułu, z którego zaczerpnęliśmy potrzebny fragment.

• Jeśli cytujemy publikację wydrukowaną w języku innym niż angielski (innym niż polski jeśli piszemy po polsku), na końcu notki bibliograficznej należy napisać „[in Russian]” (albo „[w języku rosyjskim]” czy w jakimś innym języku).

• W notkach bibliograficznych prac pisanych cyrylicą stosujemy transliterację zestawioną w Tabeli 1.

Tabela 1. Angielska transliteracja rosyjskiej cyrylicy.

аА a

бБ b

вВ v

гГ g

дД d

е(ё)Е e

жЖ zh

зЗ z

иИ i

йЙ j

кК k

лЛ l

мМ m

нН n

оО o

пП p

рР r

сС s

тТ t

уУ u

фФ f

хХ kh

цЦ ts

чЧ ch

шШ sh

щЩ shch

ъЪ “

ыЫ y

ь `

эЭ eh

юЮ yu

яЯ ya

• 
  Jeśli mamy wątpliwości, które szczegóły bibliograficzne zawrzeć w notce, napiszmy wszystkie dane; redaktorowi łatwiej będzie wykreślić zbędne szczegóły niż je (w razie potrzeby) odnaleźć.

• Rozmaite szczegóły notki bibliograficznej mogą być drukowane w różnych czasopismach w nieskończenie licznych wariantach i układach. Zanim przystąpimy do zestawiania literatury w naszym maszynopisie, trzeba oczywiście uwzględnić te wszystkie szczegóły na naszych kartkach bibliograficznych.

• Każdą notkę bibliograficzną napiszmy w stosownej formie na osobnej kartce. Następnie ułóżmy kartki bibliograficzne w takim porządku, w jakim chronologicznie przywołujemy je po raz pierwszy w tekście naszej pracy (system numeryczny) albo alfabetycznie (system harwardzki).

• Alphabetising poses certain unexpected problems. Arrange double names and names containing connectives such as “van”, “de”, etc. according to the policy of the journal. If no policy is apparent, write the names according to the custom of the country in which those authors live, or according to a self-consistent system in which all names beginning with “van”, “Van”, “von”, etc. are listed under “v” whether the first letter is capitalized or not.

• The most important thing is to be consistent and write names the same way in the text and in the reference list, so that the reader can find the references where he/she expects to find them.

• Name organization (for example Ministry of Education) as the author of a report or similar publication when no individuals are named, and add the country's name to the bibliographical details if this is not obvious from the place of publication.

• List an unsigned article under “anonymous” (abbreviate this to “Anon.” in the text).

• Make sure that every reference is referred to in the text, and that every reference in the text appears in the list. There are far more mistakes in the References section of a paper than anywhere else.

• Układanie cytowanych publikacji w porządku alfabetycznym nastręcza niespodzianek. Układajmy podwójne nazwiska oraz nazwiska opatrzone łącznikami takimi jak „van”, „de” i podobnymi zgodnie z zaleceniami danego pisma. Jeśli nie znajdujemy stosownych zaleceń, ułóżmy nazwiska w sposób wewnętrznie spójny, w którym wszystkie nazwiska zaczynające się od „van”, „Van”, „von” i podobnie znajdą się pod literą „v” niezależnie od tego, czy pisze się je zaczynając od wielkiej czy małej litery.

• Najważniejsza jest konsekwencja w pisaniu nazwisk w taki sam sposób w tekście naszej pracy i w spisie literatury. Dzięki temu czytelnik odnajdzie cytowaną pracę w tym miejscu spisu literatury, w którym się jej spodziewa.

• Jeśli na przykład w raporcie technicznym nie wymieniono nazwisk autorów, przywołajmy jako autora opracowania odpowiednią instytucję (na przykład Ministerstwo Edukacji) i dodajmy w notce bibliograficznej nazwę kraju (jeśli nie wynika ona w sposób oczywisty z miejsca, w którym raport został opublikowany).

• W tekście przywołujemy taką publikację jako „opracowanie anonimowe” (podając to w formie skróconej: „Anon.”).

• Upewnijmy się że wszystkie publikacje zestawione w spisie literatury zostały przywołane w tekście pracy, a także iż wszystkie publikacje przywołane w tekście pracy znalazły się w spisie literatury. Spis publikacji to rozdział, w którym zawsze pojawia się więcej błędów niż w jakichkolwiek innych rozdziałach prac naukowych.

60

04. Writing the First Draft / Pisanie pierwszej wersji pracy

61

04. Writing the First Draft / Pisanie pierwszej wersji pracy

63

04. Writing the First Draft / Pisanie pierwszej wersji pracy

---