Średniowiecze

Przymioty jakimi powinien się charakteryzować wzorowy rycerz na podstawie Pieśni o Rolandzie. Ideał rycerza średniowiecznego. Średniowiecze charakteryzowało się tym, że wytyczne dla życia - zarówno duchownego jak i materialnego - tworzył dwór i Kościół. Symbolami ideałów człowieka stał się więc krzyż i miecz, a nadrzędnym celem obrona wiary i ojczyzny. Ci, którzy decydowali się podjąć wypełnienia tych obowiązków odznaczali się niezwykła odwagą, walecznością i męstwem, nadl;udzką siłą i sprawnością fizyczną, a także nieobca im była sztuka władania bronią. Nieodzowną ich cechą była wierność władcy, przyjaciołom i ukochanej oraz przestrzeganie zasad etyki i honoru. Kiedy zbierzemy wszystkie te cechy, otrzymamy portret rycerza średniowiecznego. Honor stanowił istotę idei rycerskiej, kategorię nadrzędną wobec innych. Dla rycerza najważniejsza była walka i jej styl, a nie wynik. Obowiązywała walka równych sobie: stan, pochodzenie, broń. Niedopuszczalna była walka z nieuzbrojonym przeciwnikiem, a za nieuczciwe i niegodne rycerza uznawało się ciosy w plecy. Marzeniem każdego z rycerzy było umrzeć w walce, w obronie honoru, wiary, ojczyzny nie przystawało bowiem dożyć sędziwego wieku i umrzeć w łóżku. Obok rycerza walczył jego giermek. Istotne też było na jakim koniu rycerz się poruszał. Im, podobnie jak mieczom nadawano imiona. Hasłem średniowiecznej elity społecznej było "bić się i kochać", gdyż bycie zakochanym stanowiło nieomal obowiązek rycwerza. Najbardziej znanym rycerzem średniowiecznym, obok rycerzy króla Artura, był Roland. Jego dzieje ukazane zostały w "Pieśni o Rolandzie". Roland - hrabia, rycerz Karola Wielkiego, odznacza się wielkimi przymiotami, zwłaszcza odwagą i niezłomnością. Wśród wrogów sieje postrach walecznością. Pyszny i wyniosły, przyjmuje każde wyzwanie, nawet najbardziej niebezpieczne i odmawia pomocy. W obliczu wroga, mimo widocznej jego przewagi jest nadal pewny zwycięstwa. Dopiero widząc ilu wspaniałych rycerzy ginie, dmie w róg, lecz jest za późno. Zawiniły jego dumna, wygórowana ambicja i pycha. Gdy zrozumiał, zapoczątkowało to jego dojrzałość duchową, osiągnął szczyt chrześcijańskiego heroizmu. Modli się za ciebie i innych poległych rycerzy oraz za Francję. Sam rysza do walki, wiedząc, że musi umrzeć. W końcu wyciąga ręce do Boga oddając swą dusze w ręce św. Gabrijela, Archanioła Michała i Cherubina. Umiera w aureoli chwały i świętości. Roland urasta do miana męczennika, świętego, który oddał życie za wiarę.

---