Nr Grupy: |
|
Imię i nazwisko: |
|
|
|
|
|
Data: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nr ćwiczenia: |
Temat ćwiczenia: |
|
|
|
|
|
Ocena: |
|
||
|
|
Przesyłanie energii prądem stałym
|
|
|
||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Pomiary napięć i spadków napięć.
Zmierzyć spadki napięć w przewodach linii, napięcie między przewodami oraz wykreślić zależność tych wielkości od długości linii - Ux = f / lx / i Ux = f / lx / .
Do pomiarów używamy modelu linii. Dla uzyskania małych jego rozmiarów na przewody użyto drutu oporowego ( rozpiętego na desce w powietrzu ) . Całą linię dzielimy na równe odcinki
( np. na 5 ) zaznaczając wyrażnie punkty podziału .
Zestawiamy układ przedstawiony na rys. 1 . Po ustaleniu pewnego natężenia prądu odbiornika w postaci opornika R2 mierzymy woltomierzami następujące wielkości :
Ux - napięcie między przewodami linii ( woltomierz Vx ) ,
∆U+ - spadek napięcia w przewodzie ” + ” ( woltomierz V+ ) ,
∆U- - spadek napięcia w przewodzie ” - ” ( woltomierz V- ) .
Rys.1. Badanie spadków napięcia w linii.
Pomiary wykonujemy przesuwając punkty przyłączenia woltomierzy do linii ( 1,1' ) do następnych punktów podziału woltomierzy odcinki ( 2,2' i dalej ) aż do zacisków odbiornika.
W czasie pomiaru zwracamy uwagę, aby natężenie prądu nie uległo zmianie.
Odczyty mierników zestawiamy w tabelkę 1.
Fe:
Lp. |
Lx |
∆U + |
∆U - |
∆Ux |
I |
Uo |
|
- |
V |
V |
V |
A |
V |
1. |
|
|
|
|
|
|
2. |
|
|
|
|
|
|
3. |
|
|
|
|
|
|
4. |
|
|
|
|
|
|
5. |
|
|
|
|
|
|
Cu:
Lp. |
Lx |
∆U + |
∆U - |
∆Ux |
I |
Uo |
|
- |
V |
V |
V |
A |
V |
1. |
|
|
|
|
|
|
2. |
|
|
|
|
|
|
3. |
|
|
|
|
|
|
4. |
|
|
|
|
|
|
5. |
|
|
|
|
|
|
Al:
Lp. |
Lx |
∆U + |
∆U - |
∆Ux |
I |
Uo |
|
- |
V |
V |
V |
A |
V |
1. |
|
|
|
|
|
|
2. |
|
|
|
|
|
|
3. |
|
|
|
|
|
|
4. |
|
|
|
|
|
|
5. |
|
|
|
|
|
|
Lx =
- długość odcinka linii mierzona o jej początku w długości całej linii.
∆U = ∆U+ + ∆U- - spadek napięcia w linii.
Na podstawie danych tabelki wykreślamy zależności Ux + i Ux - od Lx ( rys. 2 )
Zależność ∆Ux = ∆U+ + ∆U- = IR - = I
+ I
V Ux, ∆Ux
Ponieważ przewodność i przekrój obu przewodów są jednakowe, Ux
można napisać:
∆Ux = 2I *
=
Lx
wykres zależności będzie prostą wychodzącą z początku układu
współrzędnych / Y = AX /.
∆Ux Zależność Ux = f / lx /
Ux = Uo - Ux
Lx
gdzie: Uo - napięcie na początku linii ( na zaciskach źródła ), wartość ( przy stałym prądzie obciążenia I )
Ponieważ dowiedliśmy, że ∆Ux =
Lx zatem Ux = Uo -
Lx
Wykres zależności będzie również prostą / Y = b i ax /
Wykreślenie charakterystyki linii.
Zbadać, jak zmienia się napięcie i prąd odbiornika przy zmianie oporności odbiornika od zera do nieskończoności, jeśli napięcie źródła prądu i oporności linii nie ulegają zmianie.
Zestawiamy układ przedstawiony na rys. 3. Zmieniamy oporność R2 od zera do nieskończoności. Napięcie na początku linii utrzymujemy stałe ( regulując R2 ). Odczytujemy natężenie prądu pobieranego przez odbiornik i napięcie na nim ( na końcu linii ).
Rys.3. Schemat połączeń przy sporządzaniu charakterystyk linii.
Wykonujemy 9 pomiarów zmieniając R2 od 0 do ∞ ( przerwany obwód ) :
Odczyty zestawiamy w tabelce 2, a następnie obliczamy charakterystyczne wielkości wyszczególnione w tabelce.
Lp. |
|
Pomiary |
|
|
|
|
Obliczenia |
|
|
|
|
Uo |
U1 |
I |
∆U |
∆P |
Po |
P2 |
η |
R1 |
R2 |
|
V |
V |
A |
V |
W |
W |
W |
-- |
Ω |
Ω |
1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Uo - napięcie na początku linii ( mierzy woltomierz Vo )
U L - napięcie na końcu linii ( mierzy woltomierz V1 )
I - prąd płynący w linii ( pobierany przez odbiornik )
R2 - oporność odbiornika
R2 =
U - spadek napięcia w linii
∆U = Uo - U L
p - strata mocy w linii
∆p = 2I2 * R L = I * 2 * I * R L = I * ∆U
gdzie: R L - oporność jednego przewodu linii
Po - moc pobierana ze źródła prądu
Po = Uo * I
P2 - moc pobierana przez odbiornik
P2 = U L * I
η =
- sprawność linii
2 R L - oporność linii
2 R L =
Wykreślanie charakterystyk.
Wykreślić na podstawie pomiarów i obliczeń następujących charakterystyk.
2 wykres: |
Po = f ( I ) |
P2 = f ( I ) |
η = f ( I ). |
1 wykres: |
∆U = f ( I ) |
∆P = f ( I ). |
4 wykres: |
Po = f ( R2 ) |
P2 = f ( R2 ) |
η = f ( R2 ). |
3 wykres: |
I = f ( R2 ) |
∆U = f ( R2 ) |
∆P = f ( R2 ). |
Ω
3