DRGANIA
ZJAWISKO FIZ., W KTÓRYM NASTĘPUJĄ OKRESOWE ZMIANY WIELKOŚCI CHARAKTERYZUJĄCYCH STAN UKŁ.(NP. RUCHEM DRGAJĄCYM JEST RUCH POWTARZAJĄCY SIĘ W JEDNAKOWYCH ODSTĘPACH CZASU).
RUCH HARMONICZNY - TAKI RUCH PERIODYCZNY, W KTÓRYM POŁOŻENIE CIAŁA ZMIENIA SIĘ W FUNKCJI CZASU SINUSOIDALNIE.
DRGANIA TŁUMIONE
RUCH, KTÓRY ODBYWA SIĘ Z OPORAMI OŚRODKA
DRGANIA SWOBODNE
TAKIE DRGANIA, KTÓRE ZACHODZĄ POD WPŁYWEM POCZĄTKOWEGO WYCHYLENIA CIAŁA Z POŁOŻENIA RÓWNOWAGI I KTÓREGO DALSZY RUCH ODBYWA SIĘ BEZ UDZIAŁU SIŁ ZEWN.
DRGANIA WYMUSZONE (REZONANS)
JEŻELI NA UKŁ. DZIAŁA ZEWNĘTRZNA, OKRESOWA SIŁA POWODUJĄCA DRGANIA WYMUSZONE I JEŻELI CZĘSTOTLIWOŚĆ SIŁY WYMUSZONEJ JEST RÓWNY CZĘSTOTLIWOŚCI DRGAŃ UKŁ., WTEDY WYSTĘPUJE ZJAWISKO REZONANSU. POLEGA ONO NA GWAŁTOWNYM WZROŚCIE AMPLITUDY DRGAŃ
RUCH FALOWY- ROZCHODZENIE SIĘ ZABURZEŃ RÓWNOWAGI OŚRODKA SPRĘŻYSTEGO
FALA PODŁUŻNA
GDY CZĄSTKI PRZENOSZĄCE FALĘ PORUSZAJĄ SIĘ WZDŁUŻ KIERUNKU ROZCHODZENIA SIĘ FALI (FALE DŹWIĘKOWE W OŚRODKU GAZOWYM:
ROZCHODZĄCE SIĘ W PRZESTRZENI
STOJĄCE
FALA POPRZECZNA
RUCHY CZĄSTECZEK MATERII PRZENOSZĄCEJ FALĘ SĄ PROSTOPADŁE FO KIERUNKU ROZCHODZENIA SIĘ FALI (FALE ŚWIETLNE).
FALE:
JEDNOWYMIAROWE - FALE BIEGNĄCE WZDŁUŻ LINY LUB SPRĘŻYNY
DWUWYMIAROWE - FALE POWIERZCHNIOWE LUB ZMARSZCZKI NA WODZIE WYWOŁANE NP. WRZUCENIA KAMIENIA
TRÓJWYMIAROWE - FALĘ DŹWIĘKOWE ORAZ FALE WYBIEGAJĄCE RADIALNIE WZDŁUŻ MAŁEGO ŹRÓDŁA
RÓWNANIE FALI SINUSOIDALNEJ BIEGNĄCEJ W PRAWO LUB W LEWO:
y = ymsin(kx -/+ ωt)
ym - MAKSYMALNE WYCHYLENIE (AMPLITUDA SINUSOIDY)
y - WYCHYLENIE POPRZECZNE
k - LICZBA FALOWA k = 2Π/λ
λ - DŁUGOŚĆ FALI DANEGO CIĄGU FALOWEGO
ω - CZĘSTOŚĆ KOŁOWA ω = 2Π/T
T - OKRES, W JAKIM FALA PRZEBIEGA ODLEGŁOŚĆ RÓWNĄ JEDNEJ DŁUGOŚCI FALI
FALA HARMONICZNA - FALA, W KTÓREJ DRGANIA ZACHODZĄ ZGODNIE Z FUNKCJĄ SINUS LUB COSINUS.
v = λ/T = λf
v - PRĘDKOŚĆ ROZCHODZENIA SIĘ (ZALEŻY OD GĘSTOŚCI OŚRODKA I OD JEGO SPRĘŻYSTOŚCI)
T - OKRES (CZAS, PO KTÓRYM CZĄSTKA ZABURZONEGO OŚRODKA WYKONA 1 PEŁNE DRGANIE)
f - CZĘSTOTLIWOŚĆ (ILOŚĆ PEŁNYCH DRGAŃ CZĄSTECZKI OŚRODKA W CZASIE)
λ - DŁUGOŚĆ FALI
SIŁA DOŚRODKOWA - SIŁA PROSTOPADŁA DO KIERUNKU PRĘDKOŚCI CIAŁA POWODUJĄCA ZMIANĘ TEGO KIERUNKU, NIE ZMIENIA WARTOŚCI PRĘDKOŚCI.
SIŁA ODŚRODKOWA - RUCHOME CIAŁO SPOCZYWAJĄCE PODLEGA DZIAŁANIU SIŁY SKIEROWANEJ WZDŁUŻ PROMIENIA OD ŚRODKA
Twierdzenie Steinera
I = Io + md2
Twierdzenie to mówi, że jeśli znamy moment bezwładności Io danego ciała względem pewnej osi przechodzącej przez środek masy tego ciała,to aby obliczyć moment bezwładności I względem dowolnej innej osi równoległej do niej, należy do momentu Io dodać iloczyn masy ciała i kwadratu odległości d między tymi osiami czyli md2: