BETONY CEMENTOWE CIĘŻKIE:
- Beton chudy - cement portlandzki, hutniczego, kruszywa otoczakowe, zawierający małą ilość cementu (<180 kg/m³), jest on używany do wykonywania podbudowy pod nawierzchnie betonowe, do wyrównywania podłoża gruntowego, na którym ma być posadowiona konstrukcja, lub do wykonywania obudowy stabilizującej przewody układane w wykopach. Nie prowadzi się kontroli technicznych takiego betonu. Wykonuje się go z kruszywa otoczakowego o ziarnach do 40 mm jest to beton klasy < B7,5.
- Beton hydrotechniczny - cement hutniczy, pucolanowy i kruszywa otoczakowe, dodatki opóźniające wiązanie, napowietrzające, mączki kamienne. Wysoka mrozoodporność, przystosowany do pracy w warunkach jednoczesnego działania wody i mrozu. Stosuje się do wznoszenia budowli wodnych. W przypadku budowli masywnych należy zachować ograniczenia, co do ilości wydzielanego ciepła hydratacji i można używać kruszywa do 120 mm, a nawet pojedyncze kamienie do 300 mm, lecz muszą być one otulone co najmniej 10 cm warstwą betonu.
- Beton wodoszczelny - cement portlandzki 25, kruszywo otoczakowe łamane, plastyfikatory uszczelniające. Charakteryzuje się podwyższoną wodoszczelnością co najmniej do stopnia W6 i stosowany jest głównie do budowy zbiorników na ciecze i obudowy rzek. Dla uzyskania takich betonów stosuje się mieszanki betonowe zapewniające możliwie najmniejszą ilość otwartych porów i nieszczelności w betonie.
- Beton kwasoodporny - odporny na działanie czynników agresywnych, musi być szczelny, dodaje się popioły lotne, cementy odporne na korozje z gr. III i IV. Ziarno nie powinno przekraczać 4mm, kruszywo o podwyższonej odporności, np. szamot. Odnosi się to do kitów bądź zapraw krzemianowych, sporządzanych ze szkła wodnego jako spoiwa. Stosuje się je do spoinowania ceramicznych wykładzin chemoodpornych narażonych na działanie chloru, chlorowodoru.
- Beton odporny na ścieranie - wymagany do nawierzchni drogowych i lotniskowych oraz do posadzek w pomieszczeniach przemysłowych. Zaleca się stosować kruszywo łamane ze skał magmowych i metamorficznych oraz piasku naturalnego odmiany I. Cement z gr I i II. Szczególne utwardzanie powierzchni polega na posypaniu i wciśnięciu kruszywa z korundu lub karborundu. Można również zaimpregnować powierzchnie fluatowaniem. Beton ten musi być klasy większej niż B25 wtedy jest trudnościeralny.
- Betony z dodatkiem składnika włóknistego (fibrobetony, drutobetony) - wykazują wyższe wytrzymałości na rozciąganie i zginanie niż zwykłe betony. Jako dodatki nadają się włókna szklane, azbestowe, polipropylenu, nylonu, wełen mineralnych i pocięty na krótkie kawałki drut stalowy (drutobeton). Drutobeton - cięty drut stalowy musi być jednolicie rozprowadzony w mieszance betonowej, największy efekt tego dodatku jest w betonach o uziarnieniu do 10 mm. Stosuje się drut o średnicy od 0,15 do 0,30 mm i długości ok. 25 - 50 mm, a dodaje się go w ilości 110 do 170 kg/m³ betonu. Beton taki przybiera właściwości żelbetu. Większa ilość drutu i dłuższe jego kawałki wpływają na pogorszenie urabialności mieszanki. Dzięki temu zwiększa się 3-krotnie wytrzymałość na rozciąganie przy zginaniu oraz na skręcanie, o 30% zwiększa się wytrzymałość na zgniatanie oraz na osiowe rozciąganie, obniża się skurcz, zmniejsza ścieralność, jest wzrost odporności na zmęczenie, pełna mrozoodporność, utrudniona jest propagacja rys.
- Beton cementowy do nawierzchni drogowych - do wykonania warstwy pod płytę nośną beton powinien cechować się wysoką mrozoodpornością, dlatego korzystne jest stosowanie dodatku napowietrzającego i kruszyw kamiennych odpornych na 150 cykli zamrażania. Do wykonania nawierzchni właściwej, która będzie bezpośrednio eksploatowana (powierzchnia ścierana) stosuje się kostki, bloki, prefabrykowane płyty z betonu oraz nawierzchnie wykonywane bezpośrednio w miejscu przeznaczenia niezbrojone, zbrojone wkładkami stalowymi, wstępnie sprężone. Betony takie muszą być odporne na zmęczenie i oddziaływania dynamiczne i podwyższone chemiczne (wycieki paliw, olejów). Muszą być odporne na stałe działanie czynników atmosferycznych i na duże miejscowe naciski, tarcie kół i siły ścinające przez nie wywołane.
- Beton cementowy do nawierzchni lotniskowych - beton dodatkowo musi być odporny na działanie spalin, przecieków olejów i innych płynów a także powinien mieć podwyższoną odporność na ścieranie i zniszczenia wywołane kołowaniem wielkich samolotów oraz startowaniem samolotów odrzutowych. W tym celu stosuje się drutobetony oraz beton napowietrzony.
- Beton ciężki jako beton chroniący przed promieniowaniem (gęstość >2,6 T/m³) posiada właściwości pochłaniania i zatrzymywania promieniowania i to tym wyższe im beton jest cięższy i im więcej zawiera wody chemicznie związanej lub półzwiązanej. Do jego uzyskania stosuje się ciężkie kruszywa naturalne (magnetyt, limonit, baryt, hematyt, siarczek ołowiu) lub sztuczne (złom, śrut metalowy, ścinki zbrojenia stalowego) z reguły w połączeniu z naturalnym piaskiem lub grubym kruszywem kamiennym (bazalt). Często dodaje się chlorek litu, węglik boru (bor w różnych związkach) dla zatrzymania większej ilości wody w strukturze betonu. Betony takie posiadają nazwy: magnetytowy, limonitowy, barytowy. Posiadają niższe współczynniki rozszerzalności liniowej. Jeżeli pracują w wysokich temperaturach należy je pokryć powłoką paroszczelną dla zatrzymania wody w betonie. Narażone na zawilgocenie nie mogą zawierać złomu. Mogą być to również betony żywiczne z kruszywem ciężkim.
- Betony żaroodporne (<1200°C) i ogniotrwałe (> 1200°C) - betony pracujące w temperaturach powyżej 250 °C już muszą odpowiadać odpowiednim wymaganiom. Można rozróżnić betony izolacyjne i konstrukcyjne. Ocenia się je również pod względem rozszerzalności termicznej i przewodnictwa cieplnego. Jako spoiwo stosuje się najczęściej cement glinowy, a jako kruszywo szamot, korund, magnezyt spiekany (duża przewodność cieplna)
- Beton licowy stosowany do wykonywania powierzchni zewnętrznych wielkich bloków i płyt ściennych, posiada on charakter dekoracyjny (obrabia się powierzchnie, stosuje się kolorowe cementy i kruszywo).
- Betony ze spoiwem polimerowym (betony żywiczne, polimerocementowe, impregnowane polimerami) spoiwo to wykazuje znaczne parametry wytrzymałościowe i dużą przyczepność do kruszywa i cementu, zwiększają wytrzymałość na ściskanie i rozciąganie oraz są chemicznie bardziej odporne. Nie są odporne na działanie wysokich temperatur.
- Betony bitumiczne - zawierające spoiwo bitumiczne (asfaltowe lub smołowe). Betony te nie mają właściwości konstrukcyjnych, a służą jedynie do wykonywania nawierzchni drogowych bądź posadzek przemysłowych.
- Betony silikatowe - bezcementowe, wykonywane z mieszaniny piasku kwarcowego, rozdrobnionych dodatków krzemionkowych, wody i wapna (materiału wiążącego na bazie wapna). Substancją wiążącą są hydrokrzemiany wapniowe, powstające w wyniku współoddziaływania krzemionki zawartej w rozdrobnionym dodatku i w piasku z wodorotlenkiem wapniowym.
HSR - WYSOKA ODPORNOŚĆ NA SIARCZANY