14.04

FUNKCJE ORGANIZACJI I STOWARZYSZEŃ SPOŁECZNYCH W ŚRODOWISKU LOKALNYM

1. Stowarzyszenie dorosłych- A. Kamiński- grupa ludzi zorganizowana w dążeniu do realizowania określonych, wspólnych celów z własną strukturą organizacyjną i funkcjonariuszami, z ustalonymi lub usankcjonowanymi sposobami postępowania i zachowania.

2. I. Lepalczyk- organizacja społeczna

3. Organizacje zabezpieczają potrzeby ludzkie, służą rozwojowi zainteresowań, stanowią miejsce organizacji czasu wolnego, realizują politykę państwa.

4. Cechy organizacji instytucji- J. Szczepański:

• osoba

• miejsce

• urządzenia

• pomieszczenia

• rzeczy materialne

• formy organizacyjne

5. Cechy organizacji:

• posiada własną strukturę

• ma statut- podstawy prawne funkcjonowania

• ma określony cel

• posiada swój system wartości

• ma osobę przewodzącą

• ma określony obszar działania

• ma charakterystyczny system kontroli

6. Typy (rodzaje) organizacji:

• lokalne

• ponadlokalne- zaliczamy tu organizacje ponad narodowe

7. Rodzaje funkcji:

• złożone- nie muszą być funkcjami rzeczywistymi np. szkoła- każda szkoła ma określoną funkcję. Gdy szkoła realizuje funkcje, które nie są złożone to są to funkcje rzeczywiste- np. pomoc powodzianom

• rzeczywiste

12.05

METODY PRACY

1. Metoda- sposób pracy pedagoga społecznego w środowisku

2. 3 podstawowe metody:

1. metoda indywidualnych przypadków

• metodę pracy pedagog dostosowuje do osoby, z którą pracuje (podmiotu). Jest to tzw. praca z przypadkiem, a żeby mogła ona zaistnieć muszą być spełnione następujące warunki:

• musi być interakcja między pedagogiem a podmiotem

• musi być porozumienie- zrozumienie tego samego lub podobnego celu, a żeby to nastąpiło podmiot musi chcieć się zmienić, a pedagog musi chcieć zmienić podmiot. Zjawisko to nazywane jest „pomostem życzliwości”- wspólne dążenie do zmiany, chęć zmiany i jej rozumienie

• pedagog musi obiektywnie patrzeć na podmiot (bez uprzedzeń, stereotypów)

• Kamiński- metoda indywidualnych przypadków jest sztuką, w której wiedza życiowa i nauka o człowieku oraz środowisku, a także umiejętności obcowania z ludźmi są użyte w celu zmobilizowania się jednostki i odpowiedniej pomocy w społeczeństwie dla ulepszenia wzajemnego przystosowania się jednostki i jej środowiska. oznacza to, że nie każdy może w sposób indywidualny pracować z człowiekiem, Kamiński zaznacza tu pojęcie aktywności jednostki

• efekty tej metody:

• udało się osiągnąć zmiany

• nie udało się osiągnąć zmiany

• nastąpiła częściowa zmiana, częściowy efekt

1. metoda grupowa

• mówimy, że pracujemy z grupą, ale celem jest jednostka (tak samo jak w metodzie organizacji środowiska)

• stosowana jest w 3 typach grup:

• rozwojowo- wychowawczych praca z osobami wydolnymi, które nie mają problemów (np. w świetlicach); ma służyć wszechstronnemu rozwojowi biosocjokulturowemu

• rewalidacyjnych praca z osobami niepełnosprawnymi społecznie (inaczej socjalizacja), np. ośrodki opiekuńczo- wychowawcze, świetlice socjoterapeutyczne

• psychoterapeutycznych przypadki po wyrokach albo z ostrzeżeniami w zachowaniu, jednostki, które mają problemy psychiczne

• specyfika pracy grupowej- grupa stanowi cel odniesienia (grupa stanowi cel); dzięki funkcjonowaniu w grupie możemy znaleźć punkt odniesienia; dynamizm- grupa powoduje, że działania jednostki mają charakter dynamiczny

2. metoda organizacji środowiska

• chcemy pracować z jednostką poprzez zmiany i aktywizacje środowiska

• zadaniem pedagoga jest inspirowanie tego środowiska i wykorzystywanie wszystkich elementów, które w nim drzemią

WSZYSTKIE 3 METODY OPIERAJĄ SIĘ NA WŁAŚCIWEJ DIAGNOZIE

2

---