Plan edukacji religijnej w Publicznym Gimnazjum nr 2 w Łasku

opracowany na podstawie podręcznika „Jezus działa i zbawia” z serii „W drodze do Emaus”
 

klasa II

Semestr I

1. Nr lekcji, temat w dzienniku (nr w podr., zeszyt ucznia)	2. Cele	3. Zadania	4. Treści	5. Procedury osiągania celów		6. Ścieżki międzyprzedmiotowe, korelacje	7.Przewidywane osiągnięcia	8.Diagnozowanie osiągnięć
I. Pragnienia ludzi
1. 2. Wprowadzenie w wymagania katechezy w klasie II gimnazjum. (Rozpoczynamy katechezę w klasie II gimnazjum). IX	wytworzenie postawy otwartości na przyjęcie orędzia zbawczego twórcze zaangażowanie w realizowany program wywołanie poczucia odpowiedzialności za własny rozwój religijny.	Pogłębianie przez ucznia potrzeby uczestniczenia w katechizacji zaciekawienia proponowaną tematyką zajęć	Program nauczania w klasie II gimnazjum, kryteria oceniania, zasady zachowania główne środki rozwoju religijnego (codzienna modlitwa, częsta lektura Pisma Świętego, niedzielna Eucharystia, częsta spowiedź)		Rozmowa kierowana, wykład, Formy pracy: frontalna		Katechizowany: zna zasady zachowania na katechezie zapoznaje się z programem nauczania religii w kl. II gimnazjum zna system oceniania na religii zgłasza potrzeby i oczekiwania w zakresie własnego rozwoju religijnego
3. Ukazanie zależności wiary i czynów. (1. Lekcja religii nie wystarczy). IX	Ukazanie zależności pomiędzy lekcją religii a rozwijaniem wiary	Zachęta do współpracy w pogłębianiu osobistej więzi z Chrystusem.	Jk 2, 14-17. Chrześcijanin jest wezwany do codziennej troski o rozwój wiary, którą na chrzcie świętym otrzymał i do wyznawania której się zobowiązał. Zależności, jakie występują pomiędzy wiarą a uczynkami. Współodpowiedzialność za rozwój wiary.	Pogadanka, słowa klucze, list do siebie, praca z podręcznikiem, duży arkusz papieru. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.		Sens i cel życia (edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - określa zależności pomiędzy wiarą i uczynkami miłości; - wykazuje, jaki powinien być związek tego, co dzieje się na lekcjach religii z codziennością chrześcijanina; - analizuje, dlaczego sam udział w lekcjach religii nie gwarantuje głębokiej wiary; interpretuje Jk2,14-17.	Dostrzeganie związku wiary i czynów.
4. Odkrywanie Boga objawiającego się i obecnego w świecie.  (2. Czy można doświadczyć Boga?). IX	Wyjaśnienie pojęcia i roli teofanii.	Motywowanie do odkrywania śladów Boga w otaczającym nas świecie.	Rdz 12, 1-4; Rdz 18, 1-5; 9-10a; Wj 3, 1-6; Wj 14, 19-25; Tb 12, 12-22; Teofanie są spotkaniem Boga z człowiekiem. Obecność Boga w świecie. Doświadczanie obecności Boga.	Wywiad, praca z tekstem biblijnym, podróż w wyobraźni, teksty biblijne, ilustracje, nagranie CD, muzyka refleksyjna. Formy pracy: frontalna, indywidualna, parami, grupowa.		Znaki obecności Boga (edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - definiuje pojęcie teofanii; - wylicza sposoby doświadczenia obecności Boga; - zastanawia się, jak można przekonać się o obecności Boga w świecie; - wyjaśnia, po co Bóg się objawia.	Rozpoznawanie objawiającego się Boga.
5. Okazywanie szacunku imieniu Boga. (3. Imię Boga). IX	Wyjaśnienie znaczenia imienia Boga.	Zachęta do wyrażania szacunku wobec imienia Bożego.	Wj 3, 10-15. Objawianie się Boga człowiekowi w historii zbawienia. Jestem, który jestem. Jezus objawia Boga Ojca bliskiego człowiekowi. Spotkanie z miłością Boga w Eucharystii. Szacunek dla imienia Boga.	Gra dydaktyczna, praca z tekstem, refleksja, kartki z opisem imion. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.		Tożsamość w nadawanych imionach (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wyjaśnia, że Bóg objawiając swoje imię, ukazuje przyjazne nastawienie do człowieka; - określa i tłumaczy, co wyraża imię Boga JESTEM; interpretuje tekst Wj 3,10-15	Poszanowanie imienia Boga.
6. Spotkanie z Jezusem w Eucharystii. (4. Spotkanie przy stole). IX	Ukazanie możliwości odkrywania obecności Jezusa Chrystusa w życiu.	Rozpoznawanie Jezusa w Eucharystii.	Łk24, 13-35. Sposoby doświadczania spotkania z Bogiem. Zaproszenie Jezusa do Stołu Słowa i do Stołu Eucharystycznego pozostało aktualne dla ludzi wszystkich czasów. Autentyczne spotkanie z Jezusem Chrystusem.	Pogadanka, wywiad biblijny, ilustracja tekstu biblijnego, nagranie CD, tekst biblijny. Formy pracy: frontalna, parami, indywidualna.		Wartość świętowania (edukacja pro-zdrowotna, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: opowiada tekst Łk24,13-35 - wskazuje, co może nam pomóc w zrozumieniu prawdy o Panu Bogu; - określa, co należy czynić, by doświadczyć spotkania z Jezusem; - wyjaśnia, w jaki sposób można w pełni rozpoznać Jezusa Chrystusa. - wylicza argumenty przemawiające za uczestnictwem w liturgii; - wskazuje cele liturgii.	Pragnienie autentycznego spotkania z Jezusem w Eucharystii.
7. Pogłębianie zaangażowania w liturgię Kościoła. (5. Po co liturgia?). IX	Ukazanie liturgii jako miejsca spotkania z Jezusem Chrystusem.	Zachęta do odkrywania znaczenia liturgii.	Sens i znaczenie liturgii. Potrzeba zaangażowania w liturgię. Cele liturgii Kościoła. Kościół wierzy w obecność i działanie Jezusa Chrystusa w liturgii. Uczestnictwo w liturgii pogłębia osobową relację z Bogiem, która wyraża się w służbie miłości.	Zdania niedokończone, antytemat, praca z podręcznikiem, refleksja, kartki ze zdaniem niedokończonym, duże arkusze papieru, świece.  Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Liturgia Kościoła (edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wykazuje, co tracimy, gdy nie jesteśmy obecni na nabożeństwach liturgicznych; - definiuje, czym jest liturgia; - wylicza argumenty przemawiające za uczestnictwem w liturgii; - wskazuje cele liturgii.	Poznanie wartości liturgii Kościoła.
8. Ukazanie związku Różańca z Ewangelią (Różaniec - Mała Ewangelia) IX	Pogłębienie świadomości ważności modlitwy Różańcowej. Ukazanie związku Różańca z Ewangelią	Zachęta do poznawania Ewangelii i rozważania tajemnic Różańca w kontekście wydarzeń ewangelicznych	Tajemnice różańcowe, teksty Ewangelii	Pogadanka, praca z tekstem Pisma Świętego, zgadywanka biblijna Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		- czytelnicza i medialna /3/, /4/, /5/, /6/, /7/ europejska /2/	Katechizowany: - odkrywa związek modlitwy różańcowej z Ewangelią i życiem Jezusa Chrystusa - wie, że Różaniec jest modlitwą zanoszoną do Boga za pośrednictwem Maryi - pogłębia własne motywacje dotyczące indywidualnej praktyki modlitwy różańcowej
Nabożeństwo Różańcowe - październik
9. Przygotowanie do uroczystości odpustowej w parafii św. Faustyny w Łasku. (Odpusty w Kościele.) X	Wywołanie zainteresowania odpustami istniejącymi w Kościele.	Zapoznanie katechizowanych z zagadnieniem odpustów w Kościele. Przygotowanie do dobrego przeżycia uroczystości odpustowej w parafii.	Nauczanie Kościoła o odpustach („Breviarium Fidei, KKK, inne dokumenty Kościoła).	Pogadanka, praca z tekstem, refleksja, Formy pracy: frontalna, jednostkowa.		czytelnicza i medialna /3/, /4/, /5/, /6/, /7/ europejska /2/	Katechizowany: - wie, jaka jest nauka Kościoła o odpustach, - wie, dlaczego i w jakim celu odbywają się odpusty w parafiach, - aktywnie włącza się w uroczystości odpustowe w swojej parafii.
10. Podstawowe prawdy wiary - sprawdzian. X	Pogłębienie znajomości podstawowych prawd wiary.	Mobilizowanie do przypominania i poznawania przez uczniów podstawowych formuł modlitewnych	Formuły modlitewne i podstawowe prawdy wiary	Sprawdzian pisemny			Katechizowany: - zna podstawowe prawdy wiary - odnosi je do własnego życia
II. Ku pełni czasów
11. Poszukiwanie pełni wolności w Bogu. (6. Przywrócona wolność). X	Ukazanie grzechu jako przyczyny wewnętrznego rozdarcia.	Wskazanie możliwości odzyskania jedności z Bogiem.	Rdz 3, 4-15; 1 Kor 15, 45-49. Człowiek przeżywa lęk i  rozdarcie, bo nie czuje się wolny. Źródłem lęku człowieka jest grzech. Bóg w Jezusie przywraca utraconą wolność. Modlitwa o dobre korzystanie z daru wolności.	Pogadanka, praca z tekstem, audycja, tekst biblijny, nagra nie CD, nagranie wiersza. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Lęk, zniewolenie, wolność (język polski wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - tłumaczy, jak chrześcijanin ma patrzeć na lęk i wolność; - uzasadnia, że źródłem lęku człowieka jest grzech; - opowiada wskazane teksty biblijne; - wyjaśnia, w jaki sposób Bóg przywraca człowiekowi utraconą wolność.	Przyjęcie chrześcijańskiego sposobu przezwyciężania lęku.
12. Ukazanie konieczności przezwyciężania samowystarczalności i pychy.  (7.Z Bogiem czy bez Boga?). X	Ukazanie skutków sprzeciwu wobec Boga.	Wdrażanie do przezwyciężania pokusy samowystarczalności.	Rdz 11, 1-9. Pokusa budowania swojej przyszłości bez Boga dotyczy ludzi wszystkich czasów. Biblijne wyjaśnienie samo wystarczalności. Próba stawiania siebie w miejsce Boga jest pychą. Przeciwieństwem pychy jest pokora.	Malowanie pojęcia, praca z tekstem, dyskusja, duże arkusze papieru, przybory do malowania lub rysowania. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Pokusa pychy, samowystarczalności i jej przezwyciężanie (edukacja filozoficzna, wychowanie pro-zdrowotne, pro-rodzinne).	Katechizowany:  - definiuje pojęcie pychy na podstawie obrazu biblijnego; - wylicza sposoby przezwyciężania pokusy samowystarczalności; - przeciwstawia pychę i pokorę; - opowiada tekst biblijny o wieży Babel.	Rozpoznawanie pokusy samowystarczalności.
13. Wskazywanie znaków nadziei w biblijnym potopie. (8.Znak nadziei). X	Ukazanie zbawczego działania Boga w chrzcie jako znaku nadziei wobec otaczającego zła.	Zachęta do przeciwstawiania się złu.	Rdz 6, 12.14a.17a.18a Bóg zsyła potop jako karę za nieprawość, ratując jedynie sprawiedliwego Noego, z którym zawiera przymierze. Przymierze Boga z Noem jest zapowiedzią Nowego Przymierza w Jezusie. Historia Noego jest symbolem całej historii Izraela i całej ludzkości.	Pogadanka, praca z podręcznikiem, „bliźniaki", tworzenie planszy, ilustracje katastrof, schemat do bliźniaków i arki, nagranie CD, paski papieru. Formy pracy: frontalna, z partnerem, jednostkowa.		Zło, przeciwstawianie się złu (język polski, historia, wychowanie pro-rodzinne, pro-zdrowotne)	Katechizowany: - przedstawia analogię pomiędzy wodami potopu i wodą chrztu; - wylicza sposoby przeciwstawiania się złu; - wykazuje, że Bóg nie toleruje zła; - tłumaczy, co symbolizuje i wyraża woda chrztu.	Dostrzeganie problemu zła i przyjęcie postawy przeciwstawiania się złu
14. Motywowanie do wyzwalania się od zła poprzez korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania. (9.Wyzwolenie od zła). X	Odkrycie prawdy o Bogu, który w sakramencie pokuty uwalnia od grzechu	Kształtowanie właściwego stosunku do sakramentu pokuty.	Wj 3, 7-9. Warunki sakramentu pokuty i pojednania. Każdy wierzący w sakramencie pokuty i pojednania powinien pojednać się z Bogiem, Kościołem i bliźnimi. Praktyka sakramentu pokuty i pojednania.	Pogadanka, kto wpływa na ciebie, wykład, przekładaniec, refleksja, arkusz wpływów, nagranie CD. Formy pracy, frontalna, z partnerem, indywidualna, grupowa.		Konsekwencje zła (język polski, historia, edukacja filozoficzna, wychowanie pro-rodzinne, prozdrowotne)	Katechizowany: - tłumaczy, w jaki sposób Bóg wspiera nas w walce ze złem; - interpretuje tekst Wj 3, 7-9; - wylicza warunki sakramentu pokuty; - określa, czym dla chrześcijanina jest żal za grzechy.	Dopełnianie warunków sakramentu pokuty i pojednania.
15. Współpraca z aniołami i świętymi w walce ze złem.  (10.Z aniołami i świętymi). X	Ukazanie anioła i szatana jako przeciwstawnych sobie istot.	Wskazanie działania dobrych i złych duchów w życiu wierzących.	KKK 329-336, 391-395. Aniołowie są identyfikowani ze służbą Bogu i wspieraniem ludzi w ich wysiłkach czynienia dobra. Szatan działa na szkodę człowieka, jest wrogiem zarówno Boga, jak i człowieka. Walka między dobrem a złem tocząca się w człowieku.	Pogadanka, audycja, praca z tekstem, nagranie fragmentu książki, teksty do pracy w grupach, test luk.  Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Walka dobra ze złem (język polski, historia, edukacja filozoficzna, Wychowanie prorodzinne, prozdrowotne).	Katechizowany: - wyjaśnia rolę aniołów i sposoby działania szatana; - tłumaczy, na czym polega walka między dobrem a złem w człowieku; - definiuje, kim jest anioł, - interpretuje teksty KKK o aniołach.	Odróżnianie dobra od zła, przeciwstawianie się złu.
16. Doskonalenie zaufania Bogu. (11.Zaufanie Bogu). X	Ukazanie postawy zaufania jako postawy charakterystycznej dla okresu adwentu.	Odkrywanie sposobów rozwijania zaufania wobec Boga.	Łk 1, 26-38 (Maryja). Sdz4,4-16(Debora). Jdt8, 11-17; 16,1-9. 3-16 (Judyta). Bóg domaga się od ludzi wierności i zaufania Jego łasce. Człowiek odpowiada na Boże działanie wiarą i zaufaniem, świadcząc o Bogu swoim życiem. Adwent.	„Słoneczko", opis postaci, pogadanka, małe kartki papieru, duży arkusz papieru, nagranie CD, teksty do pracy w grupach, nagranie piosenki.  Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Zaufanie (język polski, historia, edukacja, filozoficzna, wychowanie prozdrowotne).	Katechizowany: - przedstawia podstawowe wiadomości na temat adwentu; - wskazuje biblijne przykłady zaufania Bogu; - wyjaśnia, na czym polega bezwarunkowe zaufanie Bogu; - przedstawia, jakie religijne wezwania niesie czas adwentu.	Formowanie postawy zaufania Bogu.
Uroczystość Wszystkich świętych i Dzień Zaduszny
17. Kształtowanie osobistego świadectwa wiary. (13.Świadkowie spełnionych obietnic). XI	Wyjaśnienie roli i znaczenia świadków wiary.	Wdrażanie do składania chrześcijańskiego świadectwa wiary w Boga.	Łk 2, 25-32. Dz 7, 55-58. Świadectwa wiary ludzi, którzy znali Jezusa potwierdzają troskę Boga o człowieka. Modlitwa o umocnienie naszej wiary.	Pogadanka, artykuł prasowy, refleksja, praca z podręcznikiem, nagranie CD, Schemat gazety. Formy pracy, frontalna, z partnerem, jednostkowa.		Świadkowie wiary (historia, język polski).	Katechizowany: - prezentuje argumenty odnoszące się do wiary w Boga; - opowiada o świadectwie wiary św. Szczepana; - interpretuje biblijny tekst o Symeonie; - przyjmuje odpowiedzialność za świadectwo wiary.	Doskonalenie własnego świadectwa wiary.
18. Powtórzenie i utrwalenie treści działu. (13 a. Ku pełni czasów.)  XI	Ukazanie, że człowiek nie odnajdzie szczęścia poza Bogiem.	Motywowanie do czynienia dobra przeciwstawiania się złu.	Przywrócona wolność. Odzyskana jedność. Znak nadziei. Wyzwolenie od zła. Z aniołami i świętymi. Zaufanie Bogu. Świadkowie spełnionych obietnic. Tajemnice Różańca	Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, indywidualna.		Postawy wobec dobra i zła (edukacja filozoficzna, wychowanie prozdrowotne, prorodzinne).	Katechizowany: - dostarcza dowodów na temat konieczności jednoznacznej postawy wobec zła i dobra; - przyjmuje odpowiedzialność za czynienie dobra i przeciwstawianie się złu.	Przekonanie o konieczności czynienia dobra oraz przeciwstawiania się złu.
V. Nadzieja nowego życia
19.Odkrywanie objawienia się chwały Boga w Jezusie. (32.Jezus w chwale Ojca). XI	Ukazanie, że Bóg najpełniej objawia swoją chwałę przez Jezusa Chrystusa.	Wspomaganie uczniów w rozpoznawaniu objawionej przez Boga miłości do ludzi.	Łk 2, 8-9; Łk 9, 28-32; Łk 19, 37-38; Łk 24, 26-28; Dz 1,9-10; Dz 7, 55-56. Chwała Boga. Wielkie dzieła Boże i objawienia się Boga samego.	Pogadanka, artykuł prasowy, nagranie CD, schemat gazety, słowa piosenki „Gloria", teksty biblijne.  Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.			Katechizowany: - wskazuje, czym jest chwała Boga objawiona wobec ludzi; - uzasadnia, że chwała Boga zwrócona jest na człowieka; - wyjaśnia, w jakim celu Bóg objawia swoją chwałę; - interpretuje wskazane teksty biblijne.	Rozpoznawanie chwały Boga.
20. Uświadomienie powołania do świętości. (33. Powołanie do świętości). XI	Postrzeganie znaków sakramentalnych jako skutecznych darów w dążeniu do świętości.	Motywowanie do wdzięczności za dary udzielane nam w sakramentach.	Ef 1,3-6. Świętość jest przymiotem Boga. Bóg jest źródłem świętości. W sakramentach Bóg dzieli się swą świętością z człowiekiem i umacnia go na drodze chrześcijańskiego życia.	Pogadanka, rozsypanka wyrazowa, puzzle plakatowe, praca z podręcznikiem, nagranie CD, arkusze A4, przybory do malowania. Formy pracy: frontalna, z partnerem, grupowa, jednostkowa.		Święci (język polski, historia).	Katechizowany: - wykazuje, że udział w sakramentach jest pomocą w osiąganiu doskonałości; - określa, dlaczego miłość, wierność, posłuszeństwo, są tak istotne dla chrześcijanina; - wyjaśnia, dlaczego sami z siebie nie możemy postąpić w świętości; - interpretuje fragment Listu św. Pawła do Efezjan 1, 3-6.	Dostrzeganie świętości jako celu życia.
21. Przedstawienie chrześcijańskiego stanowiska wobec śmierci. (34.Chrześcijanin wobec śmierci). XI	Ukazanie rzeczywistości śmierci jako przejścia do nowego, wiecznego życia.	Formowanie chrześcijańskiej postawy wobec śmierci.	J 11, 21-27; 38-44. Postawa chrześcijanina wobec śmierci. Święci o śmierci. Jezus w śmierci udziela człowiekowi nowego, pełnego, obiecanego życia z Bogiem przez całą wieczność. Modlitwy za zmarłych.	Pogadanka, „słoneczko", praca z tekstem, praca z podręcznikiem, małe kartki papieru, teksty z wypowiedziami świętych, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, indywidualna, grupowa.		Śmierć (edukacja filozoficzna, wychowanie prorodzinne, język polski).	Katechizowany: - definiuje, czym jest śmierć; - opisuje, jaką postawę powinien przyjąć chrześcijanin wobec śmierci; - opowiada tekst o wskrzeszeniu Łazarza; - przekonuje o słuszności modlitwy za zmarłych.	Poznanie chrześcijańskiego stanowiska wobec śmierci.
22. Budzenie nadziei na wieczne szczęście. (35. Nadzieja wiecznego szczęścia). XI	Ukazanie, że jedynie Bóg może zaspokoić ludzkie pragnienie szczęścia.	Motywowanie katechizowanych do osobistego wypełniania warunków osiągania życia wiecznego z Bogiem.	J 14, 2-3. Łk 12, 36-38. Łk 12, 22-24.31. Nadzieja nieśmiertelnej chwały, wieczne mieszkanie, niebo. Tylko w Bogu człowiek może być w pełni bezpieczny i szczęśliwy. Początkiem nadziei wiecznego szczęścia z Bogiem jest chrzest.	Pogadanka, audycja, praca z tekstem, recepta, krzyżówka, nagranie CD, teksty do pracy w grupach, blankiety recepty.  Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Pragnienie osiągnięcia szczęścia (edukacja filozoficzna, wychowanie pro-rodzinne, prozdrowotne).	Katechizowany: - wyjaśnia, że przeznaczeniem człowieka jest życie z Bogiem; - interpretuje wskazane teksty ewangeliczne; - definiuje, czym jest niebo; - wykazuje, dlaczego chrzest jest nadziej ą wiecznego szczęścia.	Osobiste zaangażowanie w realizację nadziei szczęścia wiecznego.
23. Trzy wymiary Adwentu. (Adwent - czas szczególnego oczekiwania) XI	Uświadomienie wielowymiarowości Okresu Adwentu	Zachęta do przezywania własnego życia w kategoriach oczekiwania na spotkanie z Bogiem	Trzy wymiary Adwentu: I. przypomnienie oczekiwania na Mesjasza (wymiar historyczny) II. chrześcijańskie oczekiwanie na święta Bożego Narodzenia (wymiar teologiczny) III. chrześcijańskie oczekiwanie na Paruzję (wymiar eschatologiczny)	Pogadanka, wykład, Formy pracy: frontalna, (plansza z Okresami Roku Liturgicznego)			katechizowany: - wylicza trzy wymiary Adwentu -rozumie cel chrześcijańskiego oczekiwania - pragnie odpowiedzialnie przeżywać czas Adwentu - przygotowuje się do świąt Bożego Narodzenia - otwiera się na nadzieję zbawienia - dokonuje refleksji nad własnym życiem - uczy się umiejętności cierpliwego i zaangażowanego oczekiwania
Początek Adwentu
III. W królestwie Bożym
24. Zgłębianie tajemnicy Jezusa Chrystusa. (14.Tajemnica Jezusa Chrystusa). XI	Odkrywanie osoby Jezusa Chrystusa.	Uświadomienie związków Jezusa z naszym życiem.	Mt 1,18-24; 1 J 1, 1-4; Mt 25, 31-36. Tytuły Jezusa: Chrystus, Emmanuel, Pan, Mesjasz, Syn Boży, Syn Człowieczy, Syn Najwyższego. Świadectwo o Jezusie. Wybrane teksty liturgiczne o Jezusie.	Pogadanka, zdania niedokończone, praca z podręcznikiem, refleksja, teksty do pracy w grupach, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Jezus Chrystus Biblii (język polski).	Katechizowany: - wylicza tytuły stosowane do Jezusa; - wyjaśnia znaczenie poszczególnych tytułów Jezusa; - opowiada, kim jest Jezus; - tłumaczy, co znaczy świadczyć o Jezusie.	Odkrywanie Jezusa w Jego tajemnicy.
25. Poznawanie Chrystusa zatroskanego o ludzi. (15. Chrystus zatroskany o ludzi). XII	Ukazanie Jezusa jako Boga zatroskanego o człowieka.	Wdrażanie do odkrywania obecności Jezusa żyjącego i działającego w Kościele przez sakramenty.	J 3, 2-6. 9. 12-18; Łkl5,4-7. Troska Boga o człowieka. Jezus we wspólnocie Kościoła, w znakach sakramentalnych, w liturgii Kościoła. Doświadczanie troski Boga. Odpowiedź człowieka na troskę Boga o niego.	„Podróż w wyobraźni", przekształcenie tekstu biblijnego, pogadanka, nagranie CD, piktogramy sakramentów. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Wzajemna troska (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - ukazuje Jezusa jako Boga zatroskanego o człowieka; - określa, w jaki sposób Bóg okazuje człowiekowi swoją troskę o niego; - wyjaśnia, kiedy chrześcijanin szczególnie doświadcza Bożej troski; - przedstawia teksty biblijne podkreślające troskę Boga o człowieka.	Świadomość obecności Boga zatroskanego o człowieka.
26. Poszukiwanie wyjaśnień tajemnicy królestwa Bożego. (16.Chrystus wyjaśnia tajemnicę królestwa). XII	Odkrywanie tajemnicy Boga ukazanej w nauce o królestwie Bożym.	Wdrażanie do osobistej troski o zbawienie.	Mt 13, 44-46. Chrystus przychodząc na świat głosi królestwo Boże. Jest ono darem Bożym, skarbem, o którego zdobycie należy się troszczyć za cenę wszystkiego. Troska człowieka o Królestwo Boże. Potrzeba nieustannego nawracania się.	Syntetyka, praca z podręcznikiem pogadanka, zdania niedokończone. Formy pracy: frontalna, z partnerem, jednostkowa.		Królestwo Boże w przypowieściach (język polski).	Katechizowany: - wyjaśnia rzeczywistość królestwa Bożego; - uzasadnia potrzebę osobistej troski o zdobycie królestwa Bożego; - dokonuje zestawienia skarbu z królestwem Bożym; - tłumaczy, dlaczego królestwo Boże uznawane jest za skarb.	Poznawanie zobowiązań wobec królestwa Bożego.
27. Dostrzeganie Bożych zamiarów w Chrystusie. (17. Chrystus wyjaśnia Boże zamiary). XII	Wyjaśnienie, że największym zamiarem Boga wobec człowieka objawionym przez Jezusa Chrystusa jest zbawienie.	Wyrażenie wdzięczności za chrzest.	Ez 36, 26-28; J 4, 1-26. Najważniejszym zamiarem Boga względem człowieka jest zbawienie. Woda żywa, o której mówi Jezus Chrystus, to łaska Boża otrzymana w sakramencie chrztu. Sakrament ten umożliwia kontakt z Bogiem i daje zbawienie.	Pogadanka, wywiad biblijny, metoda liturgiczna, paschał, woda święcona. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.		Chrzest (wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wyjaśnia, że zbawienie jest podstawowym zamiarem Boga wobec człowieka; - określa, jaką funkcję spełnia osoba proroka; - wyjaśnia, dlaczego Jezus posłużył się w rozmowie z Samarytanką określeniem „woda żywa"; - opowiada o  spotkaniu Jezusa z Samarytanką.	Wdzięczność za dar zbawienia.
28. Rozwijanie świadomości eucharystycznej. (18.Chrystus - Chleb Życia). XII	Wyjaśnienie, że przyjęcie prawdy o Jezusie - Chlebie życia jest możliwe tylko dzięki wierze.	Zachęta do spożywania Ciała Chrystusa.	J 6, 32.48-51; 1 Kor 11, 23-25. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata. Eucharystia. Pełne uczestnictwo we Mszy Świętej.	„Filiżanka herbaty", praca z tekstami biblijnymi, metoda praktyczna, nagranie CD, bochenek chleba, schemat tabeli. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.			Katechizowany: - przedstawia naukę Jezusa dotyczącą pokarmu na życie wieczne; - definiuje pojęcie Eucharystii; - określa, jaki będzie los tych, którzy odrzucają Pokarm wieczności; - interpretuje teksty biblijne o Eucharystii.	Świadomość wartości pełnego uczestnictwa we Mszy Świętej.
29. Ukazanie znaczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego dla historii zbawienia (Jezus narodził się w Betlejem) (12.) XII	Ukazanie znaczenia Tajemnicy Wcielenia w historii ludzkości. Ukazanie Boga, który najpełniej objawił swoją bliskość w narodzeniu Jezusa Chrystusa.	Uczenie się przeżywania tego czasu w wymiarze religijnym. Wdzięczność Bogu za Wcielenie.	Przypomnienie faktów związanych z narodzeniem Jezusa Chrystusa: Ewangelie Dzieciństwa (Mt, Łk) - podobieństwa i różnice, teologia Ewangelii Dzieciństwa, Okres Bożego Narodzenia w kontekście Ewangelii Dzieciństwa	Pogadanka, praca z tekstem biblijnym, Formy pracy. Frontalna, indywidualna		/prozdrowotna /4/	Katechizowany: - pogłębia świadomość Tajemnicy Wcielenia, - dokładniej poznaje Okres Bożego Narodzenia, - lepiej rozumie religijny sens świąt Bożego Narodzenia.	Chrześcijańskie rozumienie i świętowanie Bożego Narodzenia.
Uroczystość Bożego Narodzenia
30. Kolędy jako wyraz radości z Wcielenia Syna Bożego (Śpiewamy kolędy). I	Ukazanie tradycji śpiewania kolęd jako specyficznie polskiego sposobu przezywania Tajemnicy Wcielenia Wyrażenie radości z faktu wcielenia Syna Bożego	Nauczenie nowych kolęd i pastorałek, przypomnienie kolęd znanych, ukazanie śpiewu kolęd jako formy modlitwy	Teksty kolęd	Wspólny śpiew			Katechizowany: uczy się nowych kolęd i pastorałek
31. Współpraca z Chrystusem we wspólnocie Kościoła. (19. Chrystus obecny w Kościele). I	Wyjaśnienie, że Chrystus obecny w Kościele wypełnia obietnice Boga wobec człowieka.	Zachęta do określenia osobistych relacji z Jezusem.	Mt 28, 20; Ef 2, 19-22. Jezus Chrystus objawia i zakłada Kościół podczas swego ziemskiego życia, poprzez gromadzenie i formowanie uczniów, którym objawia tajemnicę Królestwa. Chrystus jest obecny i działa w Kościele.	Pogadanka, praca z podręcznikiem, „dystans", „kolaż”, figura lub obraz Chrystusa, materiały do  wykonania kolażu. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Wspólnota Kościoła (wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wskazuje sposoby obecności Chrystusa w Kościele; - analizuje, w jaki sposób dzisiaj możemy odkryć obecność Jezusa w Kościele; - wylicza znaki przyjaźni Boga do człowieka; - czuje się odpowiedzialny za Kościół.	Stawanie się znakiem obecności Chrystusa w Kościele.
32. Powtórzenie i utrwalenie treści działu. (19a. W królestwie Bożym.) I	Ukazanie zbawczego działania Chrystusa we współczesnym świecie.	Motywowanie do osobistego angażowania się w rozwój królestwa Bożego.	Tajemnica Jezusa Chrystusa. Chrystus zatroskany o ludzi, wyjaśnia tajemnicę królestwa i Boże zamiary, jest Chlebem Życia, obecnym w Kościele.	Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.		Rzeczywistość królestwa Bożego (język polski, wychowanie prorodzinne).	Katechizowany: - przedstawia naukę Jezusa o królestwie Bożym; - przyjmuje odpowiedzialność za rozwój królestwa Bożego.	Troska o rozwój królestwa Chrystusa
VI. Życie z Chrystusem zmartwychwstałym
33. Odkrywanie zbawczego działania Jezusa w sakramentach Kościoła. (36. Sakramenty Kościoła). I	Ukazanie sakramentów jako znaków udzielanego ludziom zbawienia.	Uwrażliwienie na potrzebę korzystania z daru sakramentów.	Sakramenty Kościoła. Sakramenty wtajemniczenia, uzdrowienia, w służbie komunii. Sakramenty towarzyszą ważnym sytuacjom życiowym człowieka; sprawiają narodzenie i rozwój chrześcijańskiego życia wiary, uzdrowienie i dar posłania.	Pogadanka, rozsypanka, drama, tekst rozsypanki, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, parami, indywidualna.		Obrzędy sakramentów (język polski, historia, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - definiuje, czym jest sakrament; - określa, co sprawiają sakramenty w życiu ludzi; - przedstawia podział sakramentów; - odróżnia dary poszczególnych sakramentów.	Dostrzeganie potrzeby poznawania treści i darów sakramentalnych.
34.Poznawanie wartości i znaczenia Eucharystii. (37. Eucharystia). I	Odkrywanie natury Eucharystii.	Motywowanie do uczestnictwa w Eucharystii.	Eucharystia. Ustanowienie Eucharystii. Forma sprawowania sakramentu Eucharystii. Liturgia słowa i Liturgia eucharystyczna, oprawione w obrzędy wstępne i zakończenia. Adoracja Najświętszego Sakramentu i procesja eucharystyczna. Udział w Eucharystii.	Pogadanka, „trybunał", praca z podręcznikiem, refleksja. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Celebrowanie Eucharystii (wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - tłumaczy, czym jest Eucharystia; - wskazuje, czym jest Eucharystia dla chrześcijanina; - uzasadnia, że uczestnicząc w Eucharystii, spotykamy się z Chrystusem; - wylicza części Mszy Świętej.	Rozumienie Eucharystii jako źródła chrześcijańskiego życia.
35. Pogłębianie zrozumienia darów i zobowiązań chrztu świętego. (38. Chrzest). I	Wyjaśnienie natury sakramentu chrztu.	Zachęta do wdzięczności za otrzymany w dzieciństwie chrzest.	KKK 1213,1253. Chrzest. Rodzice chrzestni. W czasie chrztu otrzymujemy nowe życie. Dar nowego życia włącza człowieka do społeczności Kościoła, a także uzdalnia do włączania się w zbawcze dzieło Kościoła.	Pogadanka, praca z podręcznikiem, nagranie CD, list, schemat wzoru. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.		Chrzest (wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - uzasadnia, dlaczego udzielamy chrztu małym dzieciom; - definiuje, czym jest chrzest; - tłumaczy, do czego zobowiązuje otrzymane w sakramencie chrztu nowe życie; - wyjaśnia, dlaczego Jezus polecił udzielać chrztu wszystkim, którzy chcą żyć z Bogiem w przyjaźni.	Rozpoznawanie darów i zobowiązań chrzcielnych.
36. Wyjaśnienie znaczenia sakramentu pokuty i pojednania. (39. Pojednanie i pokuta). I	Ukazanie znaczenia przystępowania do sakramentu pojednania.	Pogłębianie rozumienia darów sakramentu pokuty i pojednania.	J 20, 21-23. Sakrament pokuty i pojednania. Istotą sakramentu pojednania jest nawrócenie, które oznacza zmianę całego człowieka, głęboką przemianę wewnętrzną zakładającą powrót do Boga, a przede wszystkim zmianę postępowania. Warunki pokuty i pojednania.	Pogadanka, „filiżanka herbaty", pytania do eksperta, praca z podręcznikiem, audycja, rozbity dzban, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Przyznanie się do winy, przebaczenie (edukacja filozoficzna, język polski, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wylicza warunki sakramentu pokuty i pojednania; - wyjaśnia treść  warunków  sakramentu pokuty i pojednania; - przedstawia  wartość częstego korzystania z pokuty i pojednania; - uzasadnia, dlaczego sakrament pokuty nazywamy sakramentem pojednania.	Dostrzeganie wartości nieustannego nawracania się.
37. Rozpoznawanie darów sakramentu namaszczenia chorych. (40.Namaszczenie chorych). I	Ukazanie troski Kościoła o chorych.	Wyjaśnianie sensu sakramentu namaszczenia chorych.	Jk5, 14-15. KKK 1520-1523. Kościół troszczy się o swoich chorych członków, towarzysząc im modlitwą i udzielając sakramentów. Modlitwy za chorych.	Pogadanka, „okienko" informacyjne, nagranie CD, praca z podręcznikiem, schemat okienka informacyjnego. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.		Wobec choroby i cierpienia (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - opisuje, czym jest sakrament namaszczenia chorych; - tłumaczy, jak chrześcijanin powinien myśleć o chorobie; - wyjaśnia, na czym polega sakrament chorych; - wskazuje, czym obdarowuje Kościół udzielając sakramentu chorych.	Wspomaganie chorych i cierpiących.
38. Dostrzeganie znaczenia sakramentu małżeństwa. (41. Małżeństwo). II	Poznawanie związków pomiędzy miłością małżonków a miłością Chrystusa względem Kościoła.	Odkrywanie istoty troski o zbawienie zawartej w sakramencie małżeństwa.	Ef 5,21-33. KKK 1601. Małżeństwo jest wspólnotą życia mężczyzny i kobiety, która skierowana jest ze swej natury na dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa.	Pogadanka, praca z tekstem, ilustracje zwyczajów ślubnych, nagranie CD, teksty schemat tabeli. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Małżeństwo (wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wylicza istotne cechy małżeństwa; - tłumaczy, czym jest małżeństwo zawierane w Kościele - objaśnia, dlaczego święty Paweł porównuje miłość małżeńską do miłości Chrystusa względem Kościoła; - wymienia, jakie dary chrześcijanin otrzymuje w sakramencie małżeństwa.	Uświadomienie darów i zobowiązań wynikających z sakramentu małżeństwa.
39. Ukazanie kapłaństwa służebnego jako daru Boga i jego tajemnicy. (42. Kapłaństwo). II	Zapoznanie z istotą kapłaństwa, możliwością udziału w kapłaństwie Chrystusa poprzez kapłaństwo służebne i powszechne.	Wyjaśnianie pojęcia kapłaństwa w chrześcijaństwie.	Hbr9, 11-15.2-8. 1P2, 5-10. Dz6, 1-4. 1 Tm4, 12-16. 2 Tm 1,6. Najwyższy Kapłan. Sakrament święceń: diakon, prezbiter, biskup. Kapłaństwo wiernych i hierarchiczne. Modlitwa za kapłanów.	„Śnieżna kula", praca z tekstem, pogadanka, małe  kartki, nagranie CD, teksty do pracy w grupach. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Zaangażowanie na rzecz innych - kapłaństwo (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wylicza zadania wynikające z sakramentu święceń; - wyjaśnia, czym jest Kapłaństwo w chrześcijaństwie; - tłumaczy, dlaczego Jezusa nazywamy jedynym i najwyższym Kapłanem;  - porównuje kapłaństwo powszechne ze służebnym.	Zrozumienie powszechnego i służebnego udziału w kapłaństwie Chrystusa.
Początek Wielkiego Postu
40. Wprowadzenie w specyfikę duchowości Okresu Wielkiego Postu (Wielki Post - czas umartwienia i pokuty) II	Ukazanie specyfiki duchowości Okresu Wielkiego Postu.	Motywowanie do podejmowania pracy wewnętrznej w Okresie Wielkiego Postu	Okres Wielkiego Postu w dziejach Kościoła, wielkopostne teksty liturgiczne, sens duchowy Okresu Wielkiego Postu	Pogadanka, wykład. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.		prozdrowotna /5/, /6/, /7/	Katechizowany: - zna historię powstania Okresu Wielkiego Postu - potrafi określić specyfikę duchowości Okresu Wielkiego - rozumie jego znaczenie dla własnego rozwoju religijnego - podejmuje pracę nad opanowaniem własnych wad
41. Podsumowanie pracy w I semestrze. II	Wywoływanie potrzeby autorefleksji nad własnym postępowaniem	umiejętność autorefleksji umiejętność krytycznej oceny własnego postępowania kształtowanie zdolności uznawania własnych błędów, przyznawania się do nich i wyciągania właściwych wniosków kształtowanie postawy nadziei	Analiza osiągnięć w mijającym semestrze.	Formy pracy: indywidualna Rozmowa z każdym uczniem na temat jego pracy w mijającym semestrze		prozdrowotna /5/, /6/	Katechizowany: dokonuje podsumowania własnej pracy w mijającym semestrze dostrzega jej pozytywy i negatywy własnego postępowania weryfikuje swoje postępowanie wyciąga wnioski na przyszłość podejmuje konkretne postanowienia dotyczące jego dalszej pracy na katechezie
Koniec I semestru Uwagi: Semestr II
42. Odkrywanie darów sakramentalnych bierzmowania. (43. Bierzmowanie). III	Wyjaśnienie istoty sakramentu bierzmowania.	Prowadzenie do decyzji o jego przyjęciu.	Dz8, 12-17. Bierzmowanie jest umocnieniem chrześcijanina w wierze, dopełnieniem jego związku z Chrystusem, zapoczątkowanego w sakramencie chrztu.	Pogadanka, praca z tekstem, fotosymbole, napisy słowa bierzmowanie w różnych językach, nagranie CD, tekst biblijny. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.		Celebracje bierzmowani (wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wyjaśnia etymologię słowa: bierzmowanie; -wskazuje charakterystyczne cechy bierzmowania; -wykazuje, dlaczego jeden z sakramentów nazwany został bierzmowaniem, umocnieniem; - uzasadnia potrzebę przyjęcia sakramentu bierzmowania.	Uznanie zasadności przygotowania i przyjęcia sakramentu bierzmowania.
43. Odkrywanie treści zbawczych w wywyższeniu Jezusa na krzyżu. (20. Wywyższony na krzyżu). III	Ukazanie, że śmierć Jezusa na krzyżu nie jest porażką, ale zwycięstwem.	Uświadomienie zadań wypływających z uczestnictwa w przymierzu zawartym na krzyżu.	J 3, 15-16; Lb21,5-9; 1 Kor 1, 21-25. Zapowiedź męki Jezusa. Opis ukrzyżowania Jezusa. Śmierć Jezusa na krzyżu jest zwycięstwem nad grzechem. Adoracja krzyża.	Audycja, praca z tekstem, adoracja krzyża, refleksja, nagranie fragmentu powieści Jezus z Nazaretu, krzyż. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.		Symbol krzyża (język polski).	Katechizowany: - wskazuje, dlaczego Jezus umarł na krzyżu; - wyjaśnia, dlaczego krzyż jest dla chrześcijan znakiem zbawienia; - uzasadnia, że „wywyższenie" Jezusa na krzyżu nie jest Jego klęską, ale zwycięstwem; - tłumaczy, czemu ma służyć „nowe narodzenie", o którym Jezus mówił do Nikodema.	Rozumienie śmierci Jezusa.
44. Przygotowanie do Rekolekcji Wielkopostnych. III	Motywowanie do aktywnego uczestniczenia w Rekolekcjach Wielkopostnych	osobiste nawrócenie, pojednanie z Bogiem i bliźnimi, świadome oczekiwanie na święta Zmartwychwstania,	Ustalenia parafialne co do przebiegu rekolekcji, przypomnienie o znaczeniu czasu rekolekcji i spowiedzi wielkanocnej	Pogadanka Formy pracy. frontalna, indywidualna		prozdrowotna /5/, /6/, /7/	Katechizowany: - wie, po co są rekolekcje - zna ich rozkład - postanawia przeżyć ten czas w skupieniu - podejmuje decyzję o osobistej przemianie wewnętrznej i trwaniu w dobru - pogłębia własne życie modlitwy, - pogłębia swój kontakt z Bogiem, - podejmuje autorefleksję i koryguje własne postępowanie
Rekolekcje Wielkopostne
45. Liturgia Triduum Paschalnego III	Przygotowanie do religijnego przeżycia Triduum Paschalnego, pogłębienie świadomości ważności czasu Triduum w Roku Liturgicznym	świadome uczestniczenie w Liturgii Triduum Paschalnego pogłębianie świadomości przynależności do wspólnoty Kościoła	Przebieg Liturgii Triduum Paschalnego	Pogadanka, praca z tekstem biblijnym (plansza) Formy pracy. frontalna, indywidualna		czytelnicza i medialna /3/, /6	Katechizowany: - zna najważniejsze elementy Liturgii poszczególnych dni Triduum - umie odnieść Liturgię Triduum do wydarzeń Tajemnicy Paschalnej - świadomie uczestniczy w Liturgii Triduum Paschalnego
Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego
46. Poznawanie treści liturgii niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. (28.Niedziela wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego). III	Ukazanie zmartwychwstania Jezusa jako najważniejszego wydarzenia dla wierzących.	Wspieranie katechizowanych w rozpoznawaniu zmartwychwstałego Chrystusa w Kościele.	Zmartwychwstanie Pańskie. Świętując śmierć i zmartwychwstanie Jezusa razem z nim umieramy dla grzechu i rodzimy się do nowego życia dzieci Bożych. Zmartwychwstanie Chrystusa przywraca życie ludziom i światu.  Orędzie Paschalne.	Pogadanka, audycja, praca z tekstem, akrostych, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Świętowanie Wielkanocy (wiedza o społeczeństwie, język polski, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wyjaśnia sens zmartwychwstania Jezusa; -  uzasadnia, dlaczego Wielkanoc jest największym świętem chrześcijaństwa; - wskazuje charakterystyczne elementy liturgii wielkanocnej; - uczestniczy w liturgii Wielkanocy.	Zrozumienie treści celebracji liturgicznej Zmartwychwstania Pańskiego.
47. Dostrzeganie znaczenia świętowania w Kościele okresu wielkanocnego. (29. Okres wielkanocny). III	Zgłębianie treści dotyczących świętowania w Kościele okresu wielkanocnego.	Umacnianie wiary w zbawcze działanie Chrystusa w Kościele.	Okres wielkanocny trwa pięćdziesiąt dni. Oktawa wielkanocna, Wniebowstąpienie Pańskie, Zesłanie Ducha Świętego. W czasie wielkanocnym następuje umacnianie wiary w zbawcze działa  nie Chrystusa w Kościele. Przywoływanie przez chrześcijan wydarzeń na stepujących po zmartwychwstaniu Jezusa	Audycja radiowa, test luk, praca z podręcznikiem, wykreślanka, ogłoszenie, diagram wykreślanki, arkusze A4. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Świętowanie okresu wielkanocnego (wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - analizuje, jakie znaczenie ma trwający w Kościele przez 50 dni okres wielkanocny;  - wyjaśnia znaczenie poszczególnych form świętowania okresu wielkanocnego; - wylicza wydarzenia wspominane po Zmartwychwstaniu Jezusa; - tłumaczy, czym jest oktawa wielkanocna.	Dostrzeganie wartości świętowania okresu wielkanocnego.
IV. Ukrzyżowany i zmartwychwstały
48. Uświadomienie znaczenia i sensu pokoju przyniesionego przez Jezusa. (21.Przynosi pokój). IV	Wyjaśnienie znaczenia danego przez Jezusa pokoju - owocu Jego męki, śmierci i zmartwychwstania.	Kształtowanie postawy dzielenia się Jezusowym pokojem.	Pokój w Starym Testamencie. Zapowiedź Jezusowego pokoju. Pokój Jezusa zmartwychwstałego. Dawanie świadectwa o Jezusie przynoszącym pokój. Możliwości obdarowywania się Jezusowym pokojem. Jezusowy pokój oznacza wolność od lęku oraz wzmocnienie ciała i duszy.	Pogadanka, tworzenie planszy, duże arkusze papieru, małe kartki. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Pokój (język polski, wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wyjaśnia, czym charakteryzuje się pokój, który przynosi ludziom zmartwychwstały Chrystus; - wskazuje, co zmienia w życiu ludzi i losach świata pokój, który przynosi Jezus; - definiuje, czym jest Chrystusowy pokój;  - określa, w jakich okolicznościach człowiek staje się odbiorcą Jezusowego pokoju.	Przyjęcie Jezusowego pokoju.
49. Umacnianie wiary w posłannictwo Jezusa. (22. Wyjaśnia Pisma). IV	Uświadomienie, że wiara jest warunkiem uznania posłannictwa Jezusa.	Pogłębianie wiary w Jezusa Chrystusa.	J 5, 36-43; Łk 4, 18-21. Jezus nie odrzuca tych, którzy mają wątpliwości w wierze, ale odwołując się do zapowiedzi o Nim już w Starym Testamencie pokazuje, że Jego męka, śmierć i zmartwychwstanie świadczą o Jego Boskim posłannictwie. Liturgia słowa.	Pogadanka, praca z tekstem, tekst świadectwa, czy- tania z liturgii słowa.  Formy pracy: frontalna, indywidualna.		Wiara szukająca zrozumienia (edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wyjaśnia, jakie stanowisko zajmuje Jezus wobec niewiary słuchających Go; - ukazuje, w jaki sposób Jezus uzasadniał prawdziwość swych słów, swego posłannictwa; - interpretuje wskazane teksty biblijne; - tłumaczy, czym jest Liturgia słowa.	Otwarcie na wiarę w Jezusa Chrystusa.
50.Kształtowanie wiary w Jezusową moc przemieniania człowieka. (23.Przemienia człowieka). IV	Ukazanie Jezusa jako Tego, który ma moc przemiany ludzkiego życia.	Uwrażliwienie na potrzebę czerpania od Jezusa mocy przemieniającej człowieka.	Łk 24, 28-35; Dz6, 8-12; Dz 7, 52c-60. Gotowość otworzenia się na działanie Chrystusa i chęć zmiany swojego życia. Spotkanie ze Zmartwychwstałym przemienia człowieka.	Pogadanka, audycja, artykuł prasowy, praca z podręcznikiem, schemat gazety, nagranie CD świadectwa. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Praca nad sobą (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie, prozdrowotne).	Katechizowany: - uzasadnia, że spotkanie z Jezusem zmartwychwstałym przemienia życie wierzących; - określa, do czego odnosi się udzielana wierzącym moc Jezusa; - interpretuje tekst biblijny o uczniach idących do Emaus; - analizuje poziom własnej otwartości na Jezusa.	Dostrzeganie przemieniającej mocy Jezusa.
51. Dostrzeganie Bożego planu w powołaniu Piotra. (24. Powołuje Piotra). IV	Ukazanie roli Piotra w Kościele i prawdy, że wiara w Boga wyraża się w postawie miłości.	Wspomaganie ucznia w uznaniu własnej niewystarczalności w rozwoju wiary.	J21, 15-17. Prymat Piotra. Jezus, który umacnia Piotra, daje mu zdolność do pójścia za Nim i moc do wypełniania powierzonego mu zadania. Naśladowanie Chrystusa i dochowanie Mu wierności.	Wzajemne odpytywanie się, praca z tekstem, nagranie CD, zdania niedokończone. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.		Papież (historia).	Katechizowany: - wylicza sposoby okazywania miłości Bogu; - wyjaśnia, co znaczy być uczniem Jezusa, być wierzącym; - opisuje funkcję św. Piotra; - wyjaśnia, co warunkuje dochowanie wierności Jezusowi.	Szacunek wobec papieża.
55. Uznanie konieczności wiary w przyjęciu zmartwychwstania Jezusa. (25. Pan i Bóg). IV	Ukazanie, że przyjęcie prawdy o zmartwychwstaniu Jezusa domaga się wiary.	Zachęta do refleksji nad wiarą w zmartwychwstałego Jezusa.	J 20, 24-30. Wiara w zmartwychwstanie Jezusa. Wierzyć, to bezgranicznie zaufać Bogu i wypełnieniu się Jego obietnic. Słuchanie słowa Bożego i uczestnictwo w Eucharystii.	Pogadanka, wywiad z postacią biblijną, refleksja, praca z tekstem. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.		Zmartwychwstanie (język polski).	Katechizowany: - określa, na jakiej podstawie przyjmujemy prawdę o zmartwychwstaniu Jezusa; - przedstawia spotkanie Jezusa zmartwychwstałego z Tomaszem; - wskazuje, jakiej wiary oczekuje Jezus od swoich uczniów; - wyjaśnia, co przynosi ludziom wiara w zmartwychwstanie Jezusa.	Wiara w zmartwychwstanie Jezusa.
52. Uświadomienie wezwania do nawrócenia. (26. Wzywa do nawrócenia). IV	Ukazanie nawrócenia jako procesu dotyczącego każdego wierzącego.	Wyjaśnienie cech charakterystycznych nawrócenia.	Łkl5, 11-21. Bóg wzywa człowieka do wspólnoty z Nim. Wewnętrzna przemiana serca pod wpływem słowa Bożego. Nawrócenie oznacza po wrót do Ojca i wspólnoty życia z Bogiem i z innymi. Rekolekcje szkolne.	Malowanie pojęcia, wyróżnianie scen przypowieści, pogadanka, arkusze A4, przybory do malowania. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Praca nad sobą (edukacja filozoficzna, wychowanie prorodzinne, prozdrowotne)	Katechizowany: - wskazuje cechy charakterystyczne nawrócenia; - podkreśla dar miłosierdzia w sakramencie pojednania i pokuty; - opowiada przypowieść miłosiernym Ojcu; - uczestniczy w rekolekcjach szkolnych.	Przyjęcie postawy nawrócenia.
53. Pogłębianie wiary w Ducha Świętego. (30.Wierzę w Ducha Świętego). IV	Wyjaśnienie znaczenia Ducha Świętego w życiu chrześcijanina.	Zachęta do życia w przyjaźni z Duchem Świętym.	Ez11, 19-20. Dz 2, 1-4. Rz8, 14-16. Ga 5, 22-23. J 16, 7-13b. Wyjątkowość Ducha Świętego. Duch Święty wzbudza w człowieku wiarę. Duch Święty daje odwagę do wyznawania wiary i pomaga kochać.	Pogadanka, praca z tekstem, zdjęcia wybitnych postaci, teksty biblijne, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.			Katechizowany: - charakteryzuje działanie Ducha Świętego; - redaguje modlitwę do Ducha Świętego; - opisuje, kim jest Duch Święty, którego Jezus posyła od Ojca; Rozpoznawanie działania Ducha Świętego. - wskazuje, w czym Duch Święty pomaga człowiekowi.	Rozpoznawanie działania Ducha Świętego.
54. Przedstawienie prawdy wiary o Trójcy Świętej. (31. Tajemnica Trójcy Świętej). IV	Zapoznanie z tajemnicą Trójcy Świętej.	Rozwijanie wiary w jednego Boga w trzech Osobach.	J 15, 26.Rz8, 14-17. Trójca Święta: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty. Najświętsza Trójca, Jedność Osób Bożych - Ojca, Syna i Ducha Świętego jest i zawsze pozostanie największą - w pełnym tego słowa znaczeniu - tajemnicą. Wyznanie wiary w jednego Boga w Trójcy Świętej. Modlitwy kierowane do Osób Trójcy Świętej.	Pogadanka, praca z obrazem, praca z podręcznikiem, metoda liturgiczna, trzy świece. Formy pracy. frontalna, z partnerem, indywidualna.			Katechizowany: - uzasadnia, dlaczego prawda o Trójcy Świętej jest jedną z największych tajemnic naszej wiary; - wskazuje, kiedy jest obchodzona uroczystość Trójcy Świętej; - wyjaśnia, jakie treści kryją się w wierze chrześcijan w Trójcę Świętą; - wylicza modlitwy w których występuje odniesienie do wszystkich Osób Trójcy Świętej.	Uznanie tajemnicy Trójcy Świętej.
55. Powtórzenie i utrwalenie treści działu. (35a. Nadzieja nowego życia.) IV	Pogłębienie nadziei życia wiecznego z Bogiem.	Wspomaganie uczniów w osiąganiu życia z Bogiem.	Jezus w chwale Ojca. Powołanie do świętości. Chrześcijanin wobec śmierci. Nadzieja wiecznego szczęścia.	Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, indywidualna.		Życie wieczne z Bogiem (edukacja filozoficzna, wychowanie prozdrowotne).	Katechizowany: - uświadamia sobie wartość życia wiecznego; - przyjmuje odpowiedzialność za własne i innych życie z Bogiem.	Przyjęcie odpowiedzialności za zdobywanie życia z Bogiem.
Maj - Miesiąc Maryi
VII. Nasza Pięćdziesiątnica
56.Kształtowanie umiejętności słuchania słowa Boga. (44. Słuchamy słowa). V	Odkrywanie znaczenia słowa Bożego czytanego w Kościele podczas celebracji liturgicznych, na przykładzie liturgii sakramentu bierzmowania.	Zwrócenie uwagi, na działanie Ducha Świętego, który uzdalnia człowieka do stawania się dojrzałym.	J 14, 15-26. 1 Kor 12, 4-13. Czytania z liturgii podczas udzielania sakramentu bierzmowania. Słowo Boże słuchane przez wierzących podczas udzielania sakramentu bierzmowania skupia uwagę obecnych na osobie i działaniu Ducha Świętego.	Pogadanka, kalambury, powiązania biblijne, metoda liturgiczna, teksty biblijne, świeca, Pismo Święte, nagranie CD. Forma pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Wiara szukająca zrozumienia (edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wylicza, na jakie biblijne teksty powołuje się Kościół, uzasadniając ustanowienie przez Jezusa sakramentu bierzmowania; - wyjaśnia sens czytań biblijnych przeznaczonych na Mszę Świętą, w której udziela się sakramentu bierzmowania; - tłumaczy rolę Ducha Świętego we właściwym rozumieniu słowa Bożego; - analizuje, dlaczego przyjęcie sakramentu bierzmowania poprzedza dobrana Liturgia słowa.	Doświadczenie uczestnictwa w Liturgii słowa podczas udzielania sakramentu bierzmowania.
57. Motywowanie do zaangażowania się w proces przygotowania do bierzmowania. (45. Pragniemy Ducha). V	Ukazanie bierzmowania jako wprowadzenia w dojrzałe duchowe życie.	Zachęta do zaangażowania się w przygotowanie do przyjęcia tego sakramentu.	Przygotowanie do bierzmowania powinno obejmować zarówno zdobywanie religijnej wiedzy, jak i pogłębianie wiary. Z tego powodu rozłożone jest w czasie i towarzyszy ogólnemu rozwojowi kandydata. Bierzmowanie wprowadza w dojrzałe życie duchowe. „Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad".	Pogadanka, „punkt widzenia zależy od perspektywy patrzenia", praca z podręcznikiem, refleksja, teksty orędzia, schemat do przedstawiania różnych perspektyw. Formy pracy: frontalna, indywidualna.		Pokonywanie trudności zrozumienia (edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - wyjaśnia sens przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania; -uzasadnia potrzebę poważnego przygotowania się do przyjęcia sakramentu bierzmowania; - określa, co należy uczynić, aby dar otrzymanego w sakramencie bierzmowania Ducha Świętego służył rozwojowi obdarowanego; - interpretuje dialog przedstawiciela parafii z biskupem podczas liturgii bierzmowania.	Zrozumienie sensu przygotowywania się do przyjęcia sakramentu bierzmowania.
58. Odkrywanie potrzeby osobistego wyznawania wiary. (46. Wyznajemy wiarę Kościoła). V	Ukazanie znaczenia wyznania wiary podczas sakramentu bierzmowania.	Uwrażliwienie na konieczność osobistego wyboru życia z Bogiem.	Łk 9, 27-31. Rz 10, 9-13. W Kościele przedmiotem wyznania wiary jest Bóg w Trójcy Świętej Jedyny, który stworzył świat, w Jezusie Chrystusie go odkupił i przez Ducha Świętego uświęcił. Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na inicjatywę Boga, który się objawia.	Pogadanka, zamalowywanie tekstu, metoda liturgiczna, nagranie CD, teksty biblijne. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.		Wyznanie wiary (wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - uzasadnia, dlaczego kandydaci do bierzmowania wyznają swoją wiarę; - objaśnia, czego oczekuje Kościół od kandydatów do bierzmowania wyznających swą wiarę w Boga w Trójcy Świętej; - streszcza wyznanie wiary; - interpretuje wskazane teksty biblijne.	Wyznanie wiary.
59. Rozpoznawanie darów Ducha Świętego. (47. Oczekujemy darów Ducha Świętego) V	Ukazanie znaczenia otrzymywanych w sakramencie bierzmowania darów Ducha Świętego.	Wdrażanie do troski o osobisty rozwój wiary i otrzymywanych od Boga darów.	Modlitwa biskupa o Ducha Świętego i Jego dary w liturgii bierzmowania dla kandydatów do bierzmowania. Duch Święty jest darem Bożym i udziela nam swoich darów: mądrości, rozumu,  umiejętności, rady, męstwa, pobożności i bojaźni Pańskiej.	Pantomima, praca z podręcznikiem, malowanie definicji, przepis, duże arkusze papieru, przybory do malowania. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.		Obdarowanie (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wskazuje, co sprawia w wierzącym sakrament bierzmowania; - wyjaśnia znaczenie darów Ducha Świętego; - wylicza dary Ducha Świętego; - tłumaczy, do czego mają służyć wierzącemu otrzymane w sakramencie bierzmowanie dary Ducha Świętego.	Dostrzeganie obdarowania w sakramencie bierzmowania.
60. Ukazanie znaczenia imienia wybieranego do bierzmowania. (48. Wybieramy imię patrona). V	Wyjaśnienie sensu wybierania imienia do bierzmowania.	Zachęta do dojrzałego wyboru patrona.	Bóg wzywa każdego po imieniu. Imię każdego człowieka jest święte. W sakramencie bierzmowania powinno się wybierać imiona, które nosili święci, aby przykład ich chrześcijańskiego życia był dla bierzmowanych przewodnikiem po dojrzałej drodze wiary.	Pogadanka, wzajemne odpytywanie się, praca z podręcznikiem, kronika szkoły lub parafii, kopie fragmentów książek. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.		Imię wyrazem godności (edukacja filozoficzna, wiedza o społeczeństwie, język polski).	Katechizowany: - wskazuje zasady wybierania patrona do bierzmowania; - określa, jakie znaczenie dla bierzmowanych ma patron przyjmowany wraz z nowym imieniem; - tłumaczy, co powinno oznaczać dla chrześcijanina wybieranie do bierzmowania nowego imienia; - charakteryzuje wybranego przez siebie patrona.	Odpowiedzialne wybieranie patrona.
Uroczystość Bożego Ciała
61. Wyjaśnienie znaczenia znaku namaszczenia krzyżmem. (49. Otrzymujemy znamię Ducha Świętego). V	Ukazanie istoty obrzędu namaszczenia dokonywanego w sakramencie bierzmowania.	Zrozumienie istoty obrzędu namaszczenia krzyżmem.	Namaszczenie krzyżmem wyciska na duszy niezniszczalny znak świadczący o całkowitej przynależności do Chrystusa. Świadek bierzmowania.	Pogadanka, skojarzenia, praca z tekstem, praca z podręcznikiem, kartki A4, olej. Formy pracy: frontalna, grupowa, z partnerem, jednostkowa.		Pieczęć, znamię (historia).	Katechizowany: - określa, jakie znaczenie ma olej zwany krzyżmem w sakramencie bierzmowania; - wskazuje zadania świadka bierzmowania; - definiuje, czym jest bierzmowanie; - wyjaśnia, czym jest i co symbolizuje obrzęd namaszczenia krzyżmem.	Rozumienie sensu namaszczenia krzyżmem podczas bierzmowania.
62. Powtórzenie i utrwalenie treści działu. (49a. Nasza Pięćdziesiątnica.) V	Ukazanie znaczenia obrzędów sakramentu bierzmowania.	Umacnianie decyzji świadomego przyjęcia sakramentu bierzmowania.	Słuchamy słowa. Pragniemy Ducha. Wyznajemy wiarę Kościoła. Oczekujemy darów Ducha Świętego. Wybieramy imię patrona. Otrzymujemy znamię Ducha Świętego.	Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, indywidualna.		Wiara szukająca zrozumienia (edukacja filozoficzna).	Katechizowany: - charakteryzuje obrzędy sakramentu bierzmowania; - przyjmuje odpowiedzialność za własne przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania.	Świadomość odpowiedzialności za własne przygotowanie do bierzmowania
VIII. Pragnienie Boga
63. Ukazanie możliwości doświadczenia obecności Chrystusa. ( 50. Dotykający Boga). VI	Rozwijanie przekonania, że poprzez czyny miłości wobec bliźniego doświadczamy obecności Chrystusa.	Zachęta do pełnienia czynów miłości.	Mt 25, 35-40.45. Możliwości osobistego spotkania z Jezusem. Znaki obecności Boga: słowo Boże - czytane i rozważane przez Kościół, sakramenty święte, w których Duch Święty udziela wierzącym pomocy w dochowaniu wierności Jezusowi, Eucharystia, w której Jezus daje ludziom siebie za pokarm.	Pogadanka, kolaż, audycja, refleksja, materiały do przygotowania kolażu, praca z podręcznikiem, nagranie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, grupowa		Zauważanie potrzebujących (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - ukazuje możliwości doświadczenia obecności Chrystusa wśród nas; - uzasadnia, że miejscem spotkania z Chrystusem jest także drugi człowiek; - opisuje, na czym polega formowanie cechy ofiarności wobec innych; - interpretuje słowa Jezusa: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.	Realizowanie uczynków miłosierdzia.
64. Współdziałanie z Duchem Świętym w przynoszeniu owoców miłości. (51. Prowadzeni przez Ducha). VI	Rozwijanie przekonania, że przynoszenie owoców miłości jest możliwe tylko dzięki współpracy z Duchem Świętym.	Ukazanie owoców współpracy z Duchem Świętym	J15, 5; Ga 5, 22-23.25. Duch Święty jest Tym, który podtrzymuje w człowieku życie Boże i doprowadza do spotkania człowieka z Bogiem, trwania w Bogu i przynoszenia trwałego owocu. Modlitwa o chęć współpracy z Duchem Świętym w czynieniu dobra.	Pogadanka, „filiżanka herbaty", piktogramy, praca z podręcznikiem, refleksja, dojrzały owoc, kartki papieru w kształcie koła, schemat tabeli, na granie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.		Współpraca z innymi (wiedza o społeczeństwie, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - określa, dzięki czemu chrześcijanin może przynosić owoce dobra; - wylicza owoce Ducha Świętego; - interpretuje przypowieść o winnym krzewie; - opisuje, po czym można poznać, że chrześcijanin współpracuje z Duchem Świętym.	Gotowość współpracy w przynoszeniu dojrzałych owoców miłości.
65. Ukazanie właściwego spędzania wakacji przez człowieka wierzącego - zakończenie religii w II klasie gimnazjum. (52. W drogę). VI	Uświadomienie, że zbliżające się wakacje są bardzo dobrym czasem dla rozwoju wiary i zbliżenia się ku Bogu.	Kształtowanie odpowiedzialności za pracę i odpoczynek.	Prawdziwy odpoczynek nie jest zaprzestaniem, lecz dopełnieniem działania. Odpoczynek Boga w siódmym dniu podkreśla doskonałość wykonanej pracy i ma oznaczać, że zatrzymał się On przed dziełem swoich rąk, kierując ku niemu spojrzenie pełne radości i zadowolenia, gdyż było «bardzo dobre».	„Podróż w wyobraźni", nagranie CD, piosenka, audycja, recepta, nagranie wypowiedzi Jana Pawła II, blankiet recepty. Formy pracy: frontalna, indywidualna.		Wartość odpoczynku (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).	Katechizowany: - wyjaśnia, co powinno być ważne dla chrześcijanina w czasie wakacji; - wylicza, o czym chrześcijanin nie może zapomnieć podczas wakacji; - przyjmuje odpowiedzialność za czas wakacji; - rozwija pragnienie twórczego przeżywania czasu odpoczynku.	Wdzięczność za efekty całorocznej pracy i gotowość odpowiedzialnego przeżywania wakacji.
66. Podsumowanie pracy na katechezie w klasie III gimnazjum. VI	Wywoływanie potrzeby autorefleksji nad własnym postępowaniem	umiejętność krytycznej oceny własnego postępowania	Analiza osiągnięć w mijającym roku szkolnym.	Formy pracy: indywidualna Rozmowa z każdym uczniem na temat jego pracy w mijającym semestrze		prozdrowotna /5/, /6/	Katechizowany: - dokonuje podsumowania własnej pracy w mijającym roku szkolnym - dostrzega pozytywy i negatywy własnego postępowania - weryfikuje swoje postępowanie - wyciąga wnioski na przyszłość - podejmuje konkretne postanowienia dotyczące jego dalszej pracy na katechezie

 

Koniec roku szkolnego

Uwagi:

ŚCIEŻKI EDUKACYJNE (TREŚCI) REALIZOWANE W TRAKCIE KATECHIZACJI:

I. EDUKACJA FILOZOFICZNA

1.Starożytne wezwanie: „Poznaj samego siebie”, a zawsze aktualne pytania: Kim jestem? Skąd przychodzę? Dokąd zmierzam? Jaki jest sens życia ludzkiego?

5. Klasyczna definicja prawdy. Poszukiwanie prawdy przez stulecia.

6. Przykłady wykorzystania klasycznej wiedzy filozoficznej do analizy współczesnych problemów.

9. Koncepcja człowieka jako osoby, a więc istoty rozumnej, wolnej i zdolnej do poznania prawdy i dążącej do dobra.

10. Przykłady podstawowych i ponadczasowych prawd filozoficznych jako części duchowego dziedzictwa ludzkości.

II. EDUKACJA PROZDROWOTNA

4. Aktywność ruchowa i umysłowa:

2. wypoczynek bierny i czynny

4. osoby niepełnosprawne i ich potrzeby

5. Zachowania sprzyjające i zagrażające zdrowiu - podejmowanie odpowiedzialnych wyborów; [...]

6. Poczucie własnej wartości, dawanie i przyjmowanie wsparcia, asertywność.

7. Przyczyny i skutki używania m.in. środków psychoaktywnych, [...] sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

III. EDUKACJA EKOLOGICZNA

1. Przyczyny i skutki niepożądanych zmian w atmosferze, biosferze, hydrosferze i litosferze.

2. Różnorodność biologiczna (gatunkowa, genetyczna oraz ekosystemów) - znaczenie jej ochrony.

IV. EDUKACJA CZYTELNICZA I MEDIALNA

3. Pojęcia komunikacji medialnej: znak, symbol, kod, język, denotacja, konotacja.

4. Drogi, formy i kanały komunikowania się ludzi, funkcje komunikatów - psychologiczne podstawy komunikowania się ludzi.

5. Formy komunikatów medialnych: słownych, pisemnych, obrazowych, dźwiękowych, filmowych i multimedialnych.

6. Kody ikoniczne i symboliczne. Języki poszczególnych mediów. Formy i środki obrazowe. Fikcja w mediach.

7. Słowo, gest i ruch jako forma wypowiedzi w życiu i w teatrze, gry dramatyczne, inscenizacje, teatr szkolny.

8. Media jako środki poznania historii i współczesności. Komunikaty informacyjne i perswazyjne /reklamowe, propagandowe, public relations/.

V. EDUKACJA REGIONALNA - DZIEDZICTWO KULTUROWE W REGIONIE

3. Charakterystyka i pochodzenie społeczności regionalnej.

4. Elementy historii regionu i jego najwybitniejsi przedstawiciele.

7. Główne zabytki przyrody i architektury w regionie.

8. Historia i tradycja własnej rodziny na tle historii i tradycji regionu.

VI. OBRONA CYWILNA

4. Powszechny obowiązek ochrony.

VII. EDUKACJA EUROPEJSKA

2. Zasady ładu europejskiego opartego na wspólnej, historycznej podstawie cywilizacyjnej: filozofii greckiej, prawie rzymskim, Biblii.

13. Prawa człowieka.

14. Duchowy wymiar wspólnoty europejskiej (przesłanie Jana Pawła II).

VIII. KULTURA POLSKA NA TLE TRADYCJI ŚRÓDZIEMNOMORSKIEJ

2. Elementy historii i geografii świata starożytnego.

8. Powstawanie kultury chrześcijańskiej i jej związki z kulturą Grecji i Rzymu.

9. Obecność wartości świata starożytnego w Średniowieczu i nowożytnej Europie.

Opracowano na podstawie serii „W drodze do Emaus”, red. ks. Zbigniew Marek SJ,

kl. II: „Jezus działa i zbawia”, Kraków 2005, Wyd. WAM

---