TEMAT 40. Partycypacja społeczna w projektowaniu i planowaniu przestrzeni
Partycypacja (z ang. participation - uczestniczenie) - uczestnictwo, udział jednostek w większej grupie, formacji, projekcie czy instytucji.
Jakie mogą być formy komunikacji społecznej ?
Komunikacja społeczna może być realizowana w formach biernych i czynnych.
Formy bierne obejmują jednokierunkową komunikację, w której mieszkańcy otrzymują informację o przebiegu i wynikach prac prowadzonych w ramach podejmowania decyzji przez samorząd. Do form biernych zalicza się miedzy innymi: audycje radiowe, telewizyjne, artykuły prasowe, informacje zawarte w: folderach, ulotkach, tablicach informacyjnych, na plakatach, bilboardach, ogłoszeniach.
Formy czynne obejmują dwukierunkową komunikację, której mieszkańcy są odbiorcami informacji i jednocześnie mogą reagować na przekazywane informacje, przedstawiając swoje propozycje oraz wyrażając swoje opinie i oceny. Do form czynnych zalicza się między innymi:
Spotkania konsultacyjne,
Spotkania prezentacyjne,
Warsztaty diagnostyczno-projektowe
Zebrania wiejskie
Forum społeczności lokalnej. Jest to spotkanie, w którym bierze udział od kilkudziesięciu do kilkuset mieszkańców, którym przedstawia się wypracowane plany i koncepcje, następnie prowadzi dyskusje nad nimi i zbiera opinie i wnioski, które mogą powinny być wykorzystane przez władze.
Debaty publiczne
Ankiety
Internet
Przebieg spotkań
1. Robocze spotkania
2. Warsztaty diagnostyczno - projektowe
3. Spotkania prezentacyjne i konsultacyjne
4. Forum społeczności lokalnej
Partycypacja Społeczna w Planowaniu Przestrzennym w Europie
Participatory Spatial Planning in Europe - PSPE
realizowany w ramach programu INTERREG III C.
Celem projektu zatytułowanego Partycypacja Społeczna w Planowaniu Przestrzennym w Europie (Participatory Spatial Planning in Europe - PSPE) jest zastosowanie nowoczesnych technik geowizualizacyjnych w procesie wsparcia niezwykle istotnego elementu działań planistycznych, jakim są dyskusje i uzgodnienia społeczne. W projekcie biorą udział zespoły z kilku krajów Unii Europejskiej (Holandia, Belgia, Portugalia, Hiszpania, Polska). Międzynarodowy charakter konsorcjum realizującego projekt umożliwi wymianę doświadczeń w zakresie wykorzystania innowacyjnych rozwiązań i metod wizualizacji informacji posiadającej odniesienie przestrzenne (tzw. geo-wizualizacji) w procesie planowania przestrzennego w różnych regionach Europy.
Według przeprowadzonych badań i analiz sukces w pracy grupowej zależy w 15 % od wiedzy ludzi, a w 85 % od umiejętności porozumiewania się między ludźmi.
TEMAT 17. Piękno i brzydota w przestrzeni, degradacja przestrzeni
W encyklopedii piękno jest ujęte jako podstawowa wartościująca dodatnio kategoria estetyczna. W estetyce rozumianej jako „nauka o pięknie”, piękno stanowi wartość naczelną. Jest to zespół cech: proporcja kształtów, harmonia barw, dźwięków, który sprawia, że coś się podoba, budzi zachwyt. Piękno to także wysoka wartość moralna wykazywana przez daną osobę. Jednak należy podkreślić, że piękno jest kategorią postrzeganą subiektywnie. Natomiast brzydota jako jedna z kategorii estetycznych, określana najczęściej jako przeciwieństwo piękna i przypisywana tym zjawiskom i przedmiotom, które nie są piękne według kanonu piękna przyjętego w danym miejscu i czasie. W związku z tym historyczne zmiany rozumienia pojęcia brzydoty prawie zawsze łączą się ściśle z analogicznymi zmianami rozumienia pojęcia piękna - kiedy więc za piękne uznawano to, co symetryczne i harmonijne (jak np. w wieku XVIII), za brzydkie uznawano to, co niesymetryczne i dysharmonijne, kiedy kryterium piękna była funkcjonalność (jak np. w wielu prądach sztuki XX wieku), za brzydkie uznawano to, co niepraktyczne i niefunkcjonalne, kiedy była nim wartość moralna (jak np. w czasach wiktoriańskich), za brzydkie uznawano to co złe, zepsute i chorobliwe. Brzydota i piękno to pojęcia względne. Co w jednej kulturze jest oznaką piękna, w innej budzi odrazę.
Degradacja przestrzeni nieodzownie jest dla mnie synonimem chaosu przestrzennego, zaniku cech swoistych, powstawaniu dzielnic slumsów. Pierwsza rzeczą, która według mnie leży u podstaw chaotyczności kształtowania przestrzeni w Polsce jest jej nieustanne zawłaszczanie i niszczenie jej przez prywatnych przedsiębiorców. To właśnie miedzy innymi dzięki nim przestrzeń naszych miast jest brzydka i chaotyczna. Pierwsza kwestia są reklamy umieszczane we wszystkich możliwych miejscach a szczególnie wzdłuż ulic. Reklama - każda inna, każda w innym stylu, standardzie, kolorystyce. Drugim grzechem polskich przedsiębiorców jest chęć wyróżnienia się na sile. Kompletny chaos architektoniczny nowo powstałych domów i rezydencji należących do „oligarchów” bije w oczy. Brak smaku i wyczucia jest wszechobecny. Liczą się tylko mody. Druga kwestia, na której chciałabym się skupić jest brak zarządzania przestrzenią miejską przez władze i jej bez planowa i grabieżcza prywatyzacja. Jest to problem o tyle większy, że są to już działania prawnie usankcjonowane i trudne do odwrócenia. Dzieje się to w wielu miastach. Władze zamiast zadbać o tereny zielone, sprawić by stały się miejscem odpoczynku i rekreacji dla mieszkańców, spełniając w tym samym czasie funkcje przewietrzające centrum miast, sprzedają je prywatnym inwestorom. Powstają tam głównie osiedla zamknięte, wyizolowane z organizmu miejskiego. Uważam ze jest potrzebna poważna dyskusja na temat kształtu naszych miast. Jednak potrzebne jest odważne działanie.