Amnezja dysocjacyjna i fuga

W przypadku wykluczenia zaburzenia organicznego leżącego u podłoża amnezji, oraz gdy istnieje domniemanie związku zaburzeń z psychologicznie trudnym, traumatycznym zdarzeniem, klasyfikacja ICD-10 sugeruje rozpoznanie amnezji dysocjacyjnej. Niepamięć najczęściej dotyczy wydarzeń związanych z wywołującym stresem, lecz może także obejmować całe dotychczasowe życie chorego. Charakterystyczne jest, iż chory zachowuje pamięć dotyczącą kwestii niezwiązanych bezpośrednio z jego osobą. Objaw ten różnicuje zaburzenia dysocjacyjne od otępienia, gdzie wiedza dotycząca przeszłości własnej osoby jest zachowana najdłużej, jako najlepiej ugruntowana.

Amnezja dysocjacyjna połączona ze złożonym działaniem - podróżą, często ze zmianą miejsca zamieszkania, podjęciem nowej pracy jest nazywana fugą dysocjacyjną.

Objawy zaburzeń dysocjacyjnych najczęściej ustępują nagle, nie pozostawiają trwałych deficytów, choć zdarzają się nawroty. Leczeniem z wyboru jest psychoterapia.

Ostra reakcja na stres

Jest to przejściowe zaburzenie, które rozwija się w odpowiedzi na wyjątkowo silny stres fizyczny lub psychiczny u osoby, która nie wykazuje innego zaburzenia psychicznego. Zaburzenie to ustępuje w ciągu kilku godzin lub dni. Geneza i nasilenie ostrej reakcji na stres zależy przede wszystkim od osobniczej wrażliwości i umiejętności radzenia sobie ze stresem. Objawy cechuje duża różnorodność i zmienność. Na początku występuje stan "oszołomienia" ("daze") z pewnym zwężeniem pola świadomości i uwagi, niemożnością rozumienia bodźców i zaburzeniami orientacji. Potem może pojawiać się dalsze wyłącznie się (withdrawal) z otaczającej sytuacji (aż do osłupienia dysocjacyjnego - F44.2) albo pobudzenie i nadmierna aktywność (reakcja ucieczki lub fugi). Często występują wegetatywne znamiona panicznego lęku (przyspieszona akcja serca, poty, zaczerwienienie). Objawy uzewnętrzniają się w ciągu kilku minut po zadziałaniu stresowego bodźca czy wydarzenia i zanikają w ciągu dwóch - trzech dni (często w okresie kilku godzin). Cały epizod może być objęty częściową lub całkowitą niepamięcią. Jeżeli objawy utrzymują się dłużej, należy rozważyć możliwość zmiany rozpoznania.

Ostra:

- reakcja kryzysowa

- reakcja na stres

Wyczerpanie walką (combat fatigue)

Stan kryzysowy

Szok psychiczny

(F45.0) Zaburzenie somatyzacyjne [z somatyzacją]

Główna cecha tego zaburzenia polega na różnorodnych, nawracających i często zmieniających się objawach somatycznych, które utrzymują się od co najmniej dwóch lat. Większość pacjentów ma za sobą długą i skomplikowaną historię kontaktów z podstawową i specjalistyczną opieką zdrowotną, włącznie z licznymi negatywnymi wynikami badań i bezowocnymi operacjami eksploracyjnymi. Objawy mogą dotyczyć każdej części ciała czy układu. Przebieg zaburzenia jest przewlekły i zmienny i często łączy się z zakłóceniem funkcjonowania społecznego, interpersonalnego i rodzinnego. Krótkotrwałe (krócej niż dwa lat i mniej jaskrawe objawy należy klasyfikować jako zaburzenia w postaci objawow choroby somatycznej, niezróżnicowane (F45.1).

Złożone zaburzenia psychosomatyczne

Nie obejmuje: symulacja (świadome udawanie)

(F44.0) Amnezja dysocjacyjna

Główną cechą jest tu niepamięć, zazwyczaj ważnych świeżych wydarzeń, która nie jest spowodowana organicznym zaburzeniem psychicznym i jest zbyt duża, aby ją tłumaczyć zwykłym roztargnieniem czy zmęczeniem. Przeważnie koncentruje się na wydarzeniach urazowych, takich jak: wypadek, nieoczekiwane osierocenie i zazwyczaj jest częściowa i wybiórcza. Całkowita i uogólniona amnezja pojawia się rzadko i zazwyczaj jest składową fugi (F44.1) i w ten sposób powinna być klasyfikowana. Rozpoznania amnezji dysocjacyjnej nie należy stawiać w przypadkach organicznego zaburzenia mózgu, zatrucia czy nadmiern

o zmęczenia.

Nie obejmuje: zaburzenie amnestyczne wywołane alkoholem lub inną substancją psychoaktywną (F10-F19 często z czwartym znakiem .6)

amnezja:

- BNO (R41.3)

- następcza (R41.1)

- wsteczna (R41.2)

niealkoholowy organiczny zespół amnestyczny (F04)

amnezja po napadzie padaczkowym (G40.-)

(F44.1) Fuga dysocjacyjna

Fuga dysocjacyjna wykazuje wszystkie cechy amnezji dysocjacyjnej wraz z pozornie celowymi podróżami poza swoim terenem. Zachowanie pacjenta podczas zaburzeń może postronnemu obserwatorowi wydać się zupełnie normalne, choć okres fugi pokryty jest niepamięcią.

Nie obejmuje: fuga po napadzie padaczkowym (G40.-)

Pochwica nieorganiczna F

Jest to skurcz mięśni otaczających pochwę. Skurcz ten powoduje zamknięcie wejścia do pochwy. Wprowadzenie członka jest niemożliwe, albo bolesne.

Pochwica psychogenna

Nie obejmuje: pochwica (organiczna) (N94.2)

(F50.2) Żarłoczność psychiczna (Bulimia nervosa)

Zespół ten przejawia się okresowymi nawrotami żarłoczności i nadmierną koncentracją uwagi na kontroli wagi ciała. Typowe jest prowokowanie wymiotów lub zażywanie środków przeczyszczających po epizodzie przejedzenia się. Liczne objawy psychopatologiczne, na przykład nadmierne zainteresowanie kształtem i wagą ciała, występują zarówno w bulimii psychicznej, jak i w jadłowstręcie psychicznym. Powtarzające się wymioty mogą doprowadzić do zaburzeń elektrolitowych i powikłań somatycznych. Często, choć nie zawsze, stwierdza się w wywiadzie epizod jadłowstrętu psychicznego. Czas, dzielący te dwie choroby, wynosi od kilku miesięcy do kilku lat.

Obżarstwo BNO

Hyperorexia nervosa

Zaburzenia osobowości mieszane i inne

Ta kategoria odnosi się do zaburzeń osobowości, które często sprawiają trudności z klasyfikacją, ale nie wyrażają się w określonych wzorcach zachowań czy objawach opisanych w F60.-. w związku z tym stwarzają większe trudności diagnostyczne niż zaburzenia w F60.-.

Przykłady obejmują:

- mieszane zaburzenia osobowości z cechami niektórych zaburzeń opisanych w F60.-, lecz bez przewagi objawów, które pozwoliłyby na bardziej określone rozpoznania

- zmiany osobowości, nie mieszczące się w F60.- lub F62.- i rozpatrywane jako wtórne do podstawowego rozpoznania, współistniejących zaburzeń afektywnych czy lękowych.

Nie obejmuje: zaostrzenie istniejących cech osobowości (Z73.1)

Patologiczne kradzieże (kleptomania)

Zaburzenie to polega na powtarzającej się trudności lub niemożności powstrzymania się od kradzieży przedmiotów, które nie są zabierane dla osobistego użytku ani z chęci zysku. Zamiast tego rzeczy skradzione mogą być wyrzucane, rozdawane lub zbierane. Zachowanie to idzie również w parze z wzrastającym uczuciem napięcia przed kradzieżą i gratyfikacji w czasie i tuż po czynie.

Nie obejmuje: zaburzenia depresyjne z kradzieżami (F31-F33)

organiczne zaburzenia psychiczne (F00-F09)

kradzieże sklepowe jako podstawa obserwacji w razie podejrzenia zaburzenia psychicznego (Z03.

---