Adam Mickiewicz

„Oda do młodości”

Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy;

Młodości! dodaj mi skrzydła!

Niech nad martwym wzlecę światem

W rajską dziedzinę ułudy:

Kędy zapał tworzy cudy;

Nowości potrząsa kwiatem

I obleka w nadziei złote malowidła.

Niechaj kogo wiek zamroczy,

Chyląc ku ziemi poradlone czoło,

Takie widzi świata koło,

Jakie tępymi zakreśla oczy.

Młodości! Ty nad poziomy

Wylatuj, a okiem słońca

Ludzkości całe ogromy

Przeniknij z końca do końca.

Juliusz Słowacki

„Grób Agamemnona”

...

Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą;

Pawem narodów byłaś i papugą;

A teraz jesteś służebnicą cudzą. -

Choć wiem, że słowa te nie zadrżą długo

W sercu - gdzie nie trwa myśl nawet godziny:

Mówię - bom smutny - i sam pełen winy.

Przeklnij - lecz ciebie przepędzi ma dusza,

Jak Eumenida przez wężowe rózgi

Boś ty, jedyny syn Prometeusza-

Sęp ci wyjada nie serce - lecz mózgi

Choć Muzę moją z twojej krwi zaszargam

Sięgnę do wnętrza twych trzew - i zatargam.

Cyprian Norwid

„Fortepian Szopena”

Patrz!... z zaułków zaułki

Kaukaskie się konie rwą

Jak przed burzą jaskółki,

Wyśmigając przed pułki,

Po sto - po sto - -

- Gmach zajął się ogniem, przygasł znów,

Zapłonął znów - - i oto - pod ścianę

Widzę czoła ożałobionych wdów

Kolbami pchane - -

I znów widzę, acz dymem oślepian,

Jak przez ganku kolumny

Sprzęt podobny do trumny

Wydźwigają...runął...runął - Twój fortepian!

---