Załącznik 6

PRZYGOTOWANIE BRONI POKŁADOWEJ I RĘCZNEJ

PODODDZIAŁU ZMECHANIZOWANEGO DO WALKI

1. Ogólne zasady użytkowania BWP-1 oraz warunki bezpieczeństwa.

W trakcie użytkowania BWP-1 należy pamiętać o tym, że nawet nieznaczne niesprawności części bądź urządzeń uzbrojenia nie ujawnione i w porę nie usunięte mogą spowodować uszkodzenie sprzętu, a tym samym utrudnić lub uniemożliwić jego wykorzystanie w walce.

Aby nie dopuścić do powstawania zacięć, niesprawności oraz wypadków podczas użytkowania uzbrojenia pokładowego wozu bojowego, należy przestrzegać (rygorystycznie) następujących warunków bezpieczeństwa:

1. zabrania się obracania wieżą oraz prowadzenia ognia z broni pokładowej przy otwartych włazach;

2. nie uruchamiać mechanizmu ładowania i napędów naprowadzania przed podniesieniem i zabezpieczeniem osłony siedziska działonowego - operatora;

3. nie wykorzystywać ręcznych mechanizmów naprowadzania w lewym przednim sektorze, jeżeli zamontowany jest reflektor OU-3GA-2;

4. przy włączonych włącznikach „MŁ” i „NAPĘD” zabrania się:

• wykonywania jakichkolwiek czynności w strefie ruchu mechanizmu chwytaka korytkowego;

• ręcznego odryglowania i ryglowania mechanizmu podniesienia armaty;

• ręcznego dosyłania naboju z chwytaka korytkowego;

• przy ręcznym otwarciu zamka, dźwignię ładowania z rękojeścią przestawiać w poprzednie położenie;

• ręcznego ładowania (dosyłania) naboju do komory nabojowej, bez użycia dosyłacza;

• w czasie prowadzenia ognia z armaty 2A28 w razie wystąpienia zacięć, wykonywania jakichkolwiek czynności przez okres jednej minuty;

• dokonywania czynności usuwania zacięć przy włączonych włącznikach elektrospustów, mechanizmu ładowania i naprowadzania;

• wyjmowania pocisków ppk z opakowania za brzechwy i ustawiania ich w ten sposób na prowadnicy, jak również ustawiania samych pocisków na brzechwach;

• przewozić w bojowym wozie piechoty pocisków nie umieszczonych w uchwytach (jarzmach) lub etatowych opakowaniach;

• ustawiania na prowadnicy oraz używania do strzelania ppk, jeżeli w trakcie transportu lub sprawdzania pocisków nastąpił ich upadek z wysokości powyżej 0,5 m;

• podczas ustawiania prowadnicy z pociskiem w uchwytach (przedziału bojowego i desantowego), jak również na wspornik startowy, naciskać na tylną część kadłuba pocisku;

5. jeżeli pocisk nie zszedł z prowadnicy, należy powtórnie nacisnąć przycisk „START”, a w razie kolejnego niewystrzału ustawić przełącznik „PROWADZENIE” w położenie „0”, po czym odczekać 5 minut, zdjąć prowadnicę z pociskiem i ustawić ją w uchwytach.

2. Przygotowanie przyrządów obserwacyjnych i celowniczych do pracy.

Przed wykonaniem zadania bojowego należy sprawdzić działanie przyrządu do obserwacji - TKN-3B i celownika - 1PN22M2 oraz przygotować je do pracy.

Przygotowanie przyrządu TKN-3B do obserwacji w dzień i w nocy.

w dzień:

• sprawdzić, czy rękojeści mechanizmu zwierciadła znajdują się w położeniu „D” i mechanizmy przysłony w położeniu „ZAMKNIĘTE”, wyłącznik zasilania w położeniu „WYŁ”;

• dostosować okulary.

w nocy:

• zamontować i podłączyć reflektor OU-3GA-2;

• sprawdzić zamknięcie przysłon;

• ustawić rękojeść mechanizmu zwierciadła w położeniu - „NOC”;

• włączyć wyłącznik zespołu zasilania;

• otworzyć przysłonę;

• obrócić rękojeść przysłony w stronę otworu do uzyskania normalnego świecenia ekranu;

• zdjąć pokrywę i włączyć reflektor;

• wyregulować oś wizowania przyrządu z osią wiązki świetlnej reflektora.

Przygotowanie celownika 1PN22M2 do pracy w dzień i w nocy.

w dzień:

• sprawdzić, czy rękojeści i wyłączniki znajdują się w położeniu wyjściowym;

• wyregulować podczółek oraz ostrość obrazu;

• włączyć wyłącznik „SPUSTY”, wówczas powinna zapalić się zielona lampka sygnalizacyjna na korpusie celownika;

• wyregulować jasność świecenia siatki skali celownika oraz ustawić rękojeść poprawek temperatury.

w nocy:

• przygotować celownik do pracy w dzień;

• wcisnąć przycisk rodzaju pracy „NOC” - powinna się zapalić czerwona lampka na korpusie celownika;

• włączyć wyłącznik zasilania elektronooptycznego przetwornika obrazu EPO;

• otworzyć przesłonę;

• rękojeścią pokrętła filtrów świetlnych ustawić jasność obrazu terenu;

• wyregulować jasność świecenia nocnej siatki skali celownika.

Uwaga: nocnego reżimu pracy celownika nie stosuje się podczas strzelania z ppk 9M14M oraz do celów oświetlonych światłem widzialnym.

W czasie prowadzenia ognia z armaty 2A28 z wykorzystaniem nocnego reżimu pracy celownika 1PN22M2, po naciśnięciu elektrospustu armaty, celownik automatycznie przechodzi na dzienny reżim pracy. Po każdym oddanym strzale należy wcisnąć przycisk „NOC”.

3. Czynności drużyny podczas ładowania jednostki ognia.

W skład amunicji ładowanej do BWP wchodzi:

1. amunicja do broni pokładowej:

• naboje PG - 15W (OG - 15W) ładowane do przenośnika nabojów;

• ppk: dwa rozmieszczone w przedziale bojowym, pozostałe dwa w przedziale desantowym;

• naboje karabinowe do czkm PKT załadowane w odcinki taśm połączone ze sobą i ułożone w dwóch skrzynkach pojemnika amunicyjnego;

• ręczne granaty F-1 (oddzielone od zapalników);

• naboje sygnałowe 26 mm.

2. amunicja do indywidualnej broni żołnierzy desantu:

• naboje karabinowe do km PK załadowane w odcinki taśm i ułożone w skrzynkach amunicyjnych;

• naboje wz. 43 do kbk AKM;

• naboje do ręcznego granatnika przeciwpancernego;

• mogą być też ładowane pociski przeciwlotnicze 9K32.

• Zestawienie jednostki ognia dla drużyny zmechanizowanej (zabezpieczenie logistyczne - tabela 4.1)

Ładowanie taśm nabojowych

Ładowania amunicji do taśm nabojowych czkm PKT dokonuje dowódca i kierowca z tyłu wozu bojowego w uprzednio zorganizowanym punkcie amunicyjnym w odległości 1 metra. Czynność tą wykonują za pomocą ładowarki lub ręcznie. Podczas ładowania taśmy nabojowej należy chronić ją przed zabrudzeniem ziemią, piaskiem itp.

Ułożenie taśm nabojowych

Taśmy układa się do skrzynek amunicyjnych, do każdej wkłada się taśmę z tysiącem nabojów. Taśmy amunicyjne z dwóch skrzynek łączy się.

Sprawdzenie działania mechanizmu ładowania

Aby dokonać jego sprawdzenia należy:

• odbezpieczyć reduktor napędu dźwigni chwytaka korytkowego (w górnej części kadłuba przedziału bojowego);

• sprawdzić położenie chwytaka korytkowego na naboju transportowym;

• przygotować i zabezpieczyć siedzisko działonowego - operatora;

• sprawdzić czy otwarty jest przewód komory nabojowej;

• włączyć na tablicy rozdzielczej wyłącznik napędu naprowadzania uzbrojenia (sprawdzając uprzednio czy odryglowane są rygle obrotu wieży i podniesienia armaty) - drugi z lewej;

• włączyć na tablicy rozdzielczej wyłącznik mechanizmu ładowania - pierwszy z prawej;

• włączyć na pulpicie działonowego - operatora wyłącznik napędu naprowadzania i ładowania;

• przycisnąć na tablicy rozdzielczej przycisk uruchamiania przenośnika taśmowego - lewy górny;

• wówczas chwytak korytkowy wraz z nabojem transportowym (treningowym) powinien unieść się w położenie bojowe, a przenośnik taśmowy obracać się;

• wcisnąć przycisk wyboru rodzaju naboju „K” na pulpicie działonowego - operatora (powinno nastąpić załadowanie armaty).

Przygotowanie i załadowanie przenośnika nabojami do armaty

73 mm naboje dostarczane są w skrzyniach drewnianych, hermetycznie opakowanych po sześć kompletów (granat PG-9P i ładunek miotający W-15). W celu ułożenia nabojów do przenośnika taśmowego należy je uprzednio scalić i podać działonowemu - operatorowi bezpośrednio do przedziału bojowego. W czasie układania nabojów działonowy - operator, przed wstawieniem każdego w gniazdo przenośnika taśmowego, sprawdza dokładność połączenia granatu z ładunkiem miotającym oraz osadzenie spłonki w ładunku miotającym i zdejmuje kapturki ochronne z części głowicowej granatu, które umieszcza w pojemniku na łuski. Po wstawieniu naboju w gniazdo przenośnika taśmowego, dociska dźwignię rygla gniazda naboju i sprawdza jego stabilność.

W czasie układania nabojów PG-15W (OG-15W) w gniazdo przenośnika taśmowego wykorzystujemy przycisk „PRZENOŚNIK” na tablicy rozdzielczej. Po naciśnięciu przycisku chwytak korytkowy unosi się w pośrednie położenie i przewija (przesuwa) taśmę przenośnika tak długo, jak długo trzymamy przycisk.

Przy wkładaniu nabojów PG-15W i OG-15W stosujemy następującą zasadę: 3-4 naboje kumulacyjne i 3-4 naboje odłamkowe. Nabój (makietę - koloru czerwonego) służący do utrzymania chwytaka korytkowego w danym położeniu (marszowym), po załadowaniu jednostki ognia (40 sztuk), wkładamy w przedziale dowodzenia z prawej strony obok dowódcy wozu.

Po załadowaniu nabojów opuszczamy chwytak korytkowy na nabój (przy otwartych łapkach chwytaka) przyciskając przycisk „OPUSZCZANIE DŹWIGNI” na tablicy rozdzielczej trzymając go tak długo aż mechanizm nie skończy działać.

Montowanie pocisków 9M14M na prowadnicy

Czynność tą wykonuje działonowy - operator w kolejności:

• wyjmuje ppk ze skrzyni, upewnia się czy nie posiada uszkodzeń na powierzchni zewnętrznej, kontroluje trwałość mocowania oraz luz pomiędzy głowicą a pociskiem;

• sprawdza stan gniazda wtykowego w sieci pokładowej;

• ustawia pocisk na pokrywie skrzyni zaczepami do góry;

• przygotowuje prowadnicę i podłącza do ppk;

• zdejmuje osłonę gniazda wtykowego prowadnicy i sprawdza jego stan;

• obraca dźwignię mimośrodu w położenie otwarte po uprzednim naciśnięciu na zapadkę zatrzasku;

• zakłada płozy prowadnicy w zaczepy pocisku i wraz z prowadnicą przesuwa kołki wtyczki sieci pokładowej do połączenia z gniazdem wtykowym ppk;

• ustawia ręcznie obudowę gniazda wtykowego tak aby stożkowe zakończenia kołków weszły w gniazda pocisku, następnie dopycha prowadnicę do oporu;

• zabezpiecza tylne zaczepy pocisku ryglami prowadnicy.

Umocowanie prowadnic w uchwytach

Pocisk z prowadnicą ustawiamy w gnieździe na podłodze wozu, lewą ręką przestawiamy rękojeść rygla gniazda w położenie pionowe, przesuwamy przedni koniec prowadnicy do zderzaków gumowych mechanizmu blokującego, następnie lekkim pchnięciem ustawiamy prowadnicę i zaryglowujemy ją.

4. Przygotowanie ppk, wyrzutni i aparatury sterowania ppk 9M14M do walki.

Aby zestaw ppk był niezawodny w walce, w trakcie jego przygotowania należy dokonać:

• przeglądu pocisku 9M14M;

• przeglądu prowadnicy urządzenia startowego;

• przeglądu wspornika startowego;

• sprawdzenia aparatury sterowania 9S428.

Przegląd pocisku 9M14M

• wyjąc pocisk rakietowy ze skrzyni transportowej i ułożyć go ślizgami do góry;

• sprawdzić wizualnie czy na kadłubie pocisku oraz lotkach stabilizatora nie ma uszkodzeń mechanicznych;

• sprawdzić prawidłowość połączenia głowicy kumulacyjnej z kadłubem rakiety;

• dokonać praktycznego sprawdzenia płynności otwierania się lotek stabilizatora;

• sprawdzić mocowanie osłony gumowej (w tylnej części kadłuba rakiety) oraz rozety;

• sprawdzić obecność smaru (CIATIM - 201) na pierścieniu uszczelniającym gniazdka sieci pokładowej, w razie potrzeby uzupełnić go.

Po wykonaniu powyższych czynności każdy pocisk rakietowy powinien być sprawdzony przyrządem 9W452. Sprawdzenia dokonują specjaliści Służby Uzbrojenia i Elektroniki oddziału.

Przegląd prowadnicy urządzenia startowego

• sprawdzić, czy na pozach prowadnic nie ma uszkodzeń mechanicznych;

• sprawdzić, czy na stykach nie ma zanieczyszczeń mechanicznych i chemicznych;

• sprawdzić, czy po odciągnięciu ustalacza i przemieszczeniu rękojeści w przednie położenie opuszczą się rygle po obu stronach prowadnicy.

Przegląd wspornika startowego

• sprawdzić stan techniczny, czy nie występują uszkodzenia mechaniczne bądź chemiczne;

• sprawdzić działanie amortyzatora i rygla (po wciśnięciu powinny się swobodnie odkształcać i powracać w poprzednie położenie), widełki półzłącza powinny swobodnie przemieszczać się wzdłuż ramki;

• sprawdzić działanie pedału opuszczania szkła ochronnego główki celownika;

Sprawdzenie aparatury sterowania 9S428

Sprawdzenie aparatury sterowania 9S428 dokonuje specjalista Służby Uzbrojenia i Elektroniki przy pomocy przyrządu 9W453.

Po sprawdzeniu pocisków i wyrzutni należy wstawić pociski zamontowane na prowadnicach do przedziału bojowego i desantowego, zwracając szczególną uwagę by w trakcie tej czynności nie nastąpiły uszkodzenia mechaniczne i nie została zgnieciona gumowa osłona tylnej części kadłuba rakiety.

5. Doprowadzenie broni pokładowej bojowego wozu piechoty do normalnej celności.

Doprowadzenie broni do normalnej celności polega na wyregulowaniu wzajemnego położenia względem siebie osi przewodów lufy i linii celowania tak, aby średni tor lotu pocisku przecinał się z linią celowania na odległości odpowiadającej danemu znakowi celowniczemu.

Prowadzi się je według następujących etapów:

1. Zgrywanie nastaw zerowych armaty 2A28 z celownikiem 1PN22M2.

2. Przystrzelanie czkm PKT.

3. Sporządzenie tarczy kontrolnej.

Zgrywanie nastaw zerowych

• ustawić wóz bojowy na równej płaszczyźnie;

• wyłączyć silnik i ustawić dźwignię zmiany biegów na najniższym biegu;

• rękojeść poprawek temperatury ustawić w położenie „0” bez względu na istniejącą temperaturę otoczenia;

• przestawić regulator gazowy czkm PKT w położenie „1”;

• do lufy armaty, od strony komory nabojowej wstawić przeziernik, a na płasku wylotu lufy umocować krzyż z nici.

Nastawy zerowe można zgrywać trzema sposobami:

1. według tarczy kontrolnej:

• na ekran przymocować (zgraną z poziomem obrotu wieży, przy pomocy linii ustawczej) tarczę kontrolną wykonaną indywidualnie dla każdego wozu bojowego;

• naprowadzić oś przewodu lufy armaty 2A28 na krzyż opisany 2A28;

• sprawdzić, czy krzyż do zgrywania nastaw zerowych celownika 1PN22M2 pokrywa się z krzyżem na tarczy opisanym 1PN22M2, jeżeli nie, naprowadzić go posługując się wkrętami mechanizmów regulujących;

• sprawdzić przy pomocy TCHP - u, czy oś przewodu lufy czkm PKT pokrywa się ze środkiem krzyża czkm PKT, jeżeli nie, wyregulować na śrubach krzyżaka.

2. według oddalonego punktu:

• wybrać w terenie stały, nieruchomy, charakterystyczny o kontrastowych konturach punkt w odległości nie mniejszej niż 800 m od wozu bojowego;

• naprowadzić na ten punkt oś przewodu lufy armaty;

• sprawdzić, czy krzyż do zgrywania nastaw zerowych na skali celownika pokrywa się z krzyżem z nici, jeżeli nie, przeprowadzić regulację;

• wstawić TCHP-u do lufy czkm PKT, jeżeli ten punkt znajduje się w polu widzenia, można przystąpić do przystrzeliwania karabinu maszynowego.

3. według tarczy współrzędnych:

• w odległości 20 m od płasku wylotowego lufy armaty ustawić ekran i przymocować tarcze współrzędnych (rys. 6.1.)

• zgrać ustawienie tarczy według linii ustawczej;

• wycelować oś przewodu lufy armaty w środek krzyża opisanego 2A28;

• sprawdzić (wyregulować) położenie krzyża do zgrywania nastaw zerowych na skali celownika ze środkiem lewego krzyża na tarczy;

• sprawdzić (wyregulować) oś przewodu lufy czkm PKT ze środkiem prawego krzyża na tarczy.

Rys. 6.1. Tarcza współrzędnych do zgrywania uzbrojenia pokładowego bojowych wozów piechoty (T.współ. nr 2).

Doprowadzenie armaty do normalnej celności polega na zgraniu jej nastaw zerowych. Po wykonaniu czynności z tym związanych należy jeszcze przystrzelać czkm PKT.

Przystrzelanie czkm PKT

• ustawić wóz bojowy na równej poziomej płaszczyźnie;

• w odległości 100 m ustawić ekran z tarczą do przystrzeliwania czkm PKT (Rys. 6.2.);

• za pomocą mechanizmu podniesieniowego i obrotu wieży naprowadzić znak celowniczy „6” skali celownika w środek krzyża;

• za pomocą TCHP-u wstawionego w przewód lufy czkm PKT oraz wskaźnika zaznaczyć punkt wizowania, w który jest skierowana oś przewodu lufy karabinu;

• dać cztery strzały ogniem ciągłym do tarczy, podejść do tarczy i określić średni punkt trafienia (ŚPT), jeżeli nie znajduje się on w obrysie prostokąta, dokonać regulacji położenia czkm PKT na podstawie określenia wielkości i kierunku odchylenia ŚPT od punktu kontrolnego (PK - środek prostokąta);

• zmierzone współrzędne odłożyć, o określone wartości, w kierunku przeciwnym od określanego punktu wizowania. Wykreślając te współrzędne określamy nowy punkt wizowania, w który za pomocą TCHP-u i mechanizmu regulacji broni należy skierować oś przewodu lufy czkm PKT;

• zaryglować mechanizm regulacyjny i dać dziesięć strzałów ogniem ciągłym;

• wyznaczyć ŚPT z dziesięciu przystrzelin. Celność karabinu maszynowego uważa się za normalną, jeżeli ŚPT znajduje się w granicach prostokąta zaznaczonego na tarczy (14 x 16 cm) i jeżeli co najmniej osiem przystrzelin mieści się w prostokącie;

• jeżeli wyniki strzelania nie odpowiadają podanym wymaganiom, należy powtórzyć strzelanie dziesięcioma nabojami i powtórnie dokonać regulacji. Jeżeli w dalszym ciągu jest niezadowalające skupienie, należy broń oddać do naprawy.

Po zakończeniu przystrzeliwania należy przystąpić do sporządzenia tarczy kontrolnej.

Sporządzenie tarczy kontrolnej

Wykonuje się ją w celu zaznaczenia położenia przystrzelanego karabinu maszynowego, armaty 2A28 i celownika 1PN22M2 oraz możliwości sprawdzenia bez strzelania kierunku osi przewodu lufy karabinu maszynowego.

W celu wykonania tarczy kontrolnej należy:

• ustawić wóz bojowy na równej płaszczyźnie;

• ustawić w odległości 20 m od płasku lufy armaty ekran z naklejonym arkuszem białego papieru o wymiarach 70 x 100 cm. Na arkuszu tym musi być naniesiona pozioma linia (do poziomego ustawienia ekranu) i krąg z krzyżem do skierowania armaty;

• do komory nabojowej armaty wstawić przeziernik, a na płasku lufy armaty umocować krzyż z nici;

• naprowadzić przewód lufy armaty (przeziernik, krzyż z nici) na krzyż naniesiony na arkuszu papieru;

• zaznaczyć na tarczy za pomocą wskaźnika punkt, w który jest skierowany główny krzyż siatki celownika 1PN22M2;

• włożyć w przewód lufy czkm PKT TCHP-u i za pomocą wskaźnika zaznaczyć na tarczy gdzie jest skierowany krzyż lunetki.

W czasie wizowania celownika i karabinu maszynowego należy zwrócić uwagę, aby położenie armaty pozostało nie zmienione. Według tarczy kontrolnej należy sprawdzić zgranie armaty, celownika optycznego i karabinu maszynowego każdorazowo przed walką. Tarcza kontrolna zachowuje ważność aż do kolejnego przystrzeliwania broni pokładowej BWP. Po kolejnym przystrzelaniu broni pokładowej należy sporządzić nową tarczę kontrolną.

6. Ustawienie karabinów maszynowych i karabinków w otworach strzelniczych.

Karabin maszynowy PK.

• rękojeść rygla przesunąć w lewo, do siebie i w dół do oporu;

• zabezpieczyć karabin maszynowy;

• wstawić karabin tłumikiem ognia w rurę jarzma kulistego;

• wprowadzić prawy czop karabinu maszynowego w prawą szczękę wspornika, a następnie umocować lewy czop;

• założyć odbijacz łusek.

kbk AKM

• otworzyć pokrywę otworu strzelniczego;

• zabezpieczyć karabinek;

• wyjąć zamek z jarzma kulistego ściskając uprzednio listwy;

• otworzyć zamek, włożyć karabinek, zamknąć zamek;

• ścisnąć listwy i wstawić zamek z bronią w jarzmo kuliste;

• założyć odbijacz łusek na karabinek.

7. Przystrzeliwanie broni ręcznej drużyny zmechanizowanej.

Normy przystrzeliwania broni strzeleckiej drużyny zmechanizowanej.

Przystrzeliwanie broni strzeleckiej prowadzi się w wypadku stwierdzenia odchyłek w czasie strzelania od normalnej celności dla danego egzemplarza broni. W trakcie przystrzeliwania broni strzeleckiej wykorzystuje się tarczę (uniwersalną) do przystrzeliwania broni strzeleckiej (Rys. 6.3.).

Odległość przystrzeliwania jest tak dobrana, aby można było dokładnie sprawdzić celność broni, a jednocześnie pominąć wpływ warunków atmosferycznych na lot pocisku oraz zapewnić dokładność wycelowania broni. Odległość ta wynosi dla pistoletów - 25 m, pistoletów maszynowych - 50 m, karabinków, karabinów, karabinów maszynowych - 100 m.

Nastawę celownika w czasie przystrzeliwania ustala się na podstawie najczęściej stosowanych odległości strzelania w walce. Dla większości rodzajów broni strzeleckiej nastawą taką jest celownik 3.

Położenie punktu kontrolnego (PK) zależy od nastawy celownika oraz odległości strzelania i odpowiada przewyższeniu średniego toru pocisków nad linią celowania.

Rys. 6.3. Tarcza do przystrzeliwania broni strzeleckiej

(T. przyst. nr 1)

Czynności obowiązujące podczas przystrzeliwania broni strzeleckiej:

• przygotowanie tarczy do przystrzeliwania w zależności od rodzaju broni;

• oddanie określonej liczby strzałów do tarczy;

• określenie wielkości rozrzutu;

• wyznaczenie średniego punktu trafienia (ŚPT);

• określenie odchylenia ŚPT od punktu kontrolnego (PK);

• wprowadzenie wymaganych poprawek na przyrządach celowniczych;

• sprawdzenie przystrzelania broni poprzez powtórne strzelanie;

• wykonanie nowej rysy ustawnej na obsadzie muszki.

NORMY PRZYSTRZELIWANIA BRONI STRZELECKIEJ Tabela 6.1.

Rodzaj broni	Odległość przystrzeliwania	Celownik	Przewyższenie toru lotu (cm)	Ogień pojedynczy			Ogień seryjny			Zmiana ŚPT na tarczy (cm)
								Liczba nabojów	Dopuszczalne odchylenie ŚPT od PK	Dopuszczalna średnica rozrzutu	Liczba nabojów	Dopuszczalne odchylenie ŚPT od PK	Dopuszczalna średnica rozrzutu	O 1 obrót muszki	Przesunięcie muszki o 1 mm	Przesunięcie celownika o 1obr 1 mm, 1 podz.
7,62 mm kbk AKM	100	3	25	4	5	15	-			20	26
5,56 mm kbk wz. 88 BERYL	100	3 / 4	13 / 25	4	5	15	-			20	26
7,62 mm km PK	100	3	15	4	5	20	10	5	20	12	15
7,62 mm SWD	100	3	mech. 16 opt. 14	4	3	8	-			16	16	5 cm
9 mm PM-84P	50	75	7	4	8	25	-			9	-	6,2
9m P-83	25	stały	od 3 do 12,5	4	5	15	-			-	-	w kier. =22 w pionie wymiana celownika

Uwaga: Broń przystrzeliwujemy prowadząc ogień do uniwersalnej tarczy do przystrzeliwania broni strzeleckiej Nr 1, odpowiednio przyciętej do danego egzemplarza broni (patrz przewyższenie na danej nastawie). Muszkę przesuwamy w kierunku uchyleń, celownik przeciwnie do uchyleń ŚPT.

Sprawdzanie i regulowanie przyrządów celowniczych granatnika rgppanc - 7W (D).

1. regulacja celownika mechanicznego:

• zamocować nieruchomo granatnik;

• ustawić w odległości 20 m tarczę kontrolną (Rys. 6.4.);

Rys. 6.4. Tarcza kontrola do sprawdzania przyrządów celowniczych

granatnika rgppanc - 7W (D)

• włożyć przeziernik w wylot lufy;

• wycelować granatnik wizując przez lufę i przeziernik na tarczę kontrolną;

• ustawić przyrządy celownicze, suwak na 3;

• podczas kilku prób obraz zgranych przyrządów celowniczych nie powinien wychodzić z dolnego białego kręgu (dolnego prostokąta w rgppanc - 7W/D) więcej niż 50% sprawdzeń oraz przy ustawionej muszce dodatkowej (+) z górnego białego prostokąta tarczy.

Jeżeli jest inaczej, granatnik należy przekazać do naprawy.

2. regulacja celownika optycznego:

• założyć celownik i ustawić pokrętło poprawek temperatury na znak „+”;

• zamocować granatnik nieruchomo;

• ustawić w odległości 20 m tarczę kontrolną;

• włożyć przeziernik w wylot lufy;

• wycelować granatnik wizując przez lufę i przeziernik na tarczę kontrolną;

• sprawdzić, czy znak „+” siatki celownika pokrywa się z krzyżem z lewej strony górnego koła tarczy kontrolnej.

W wypadku niezgodności dokonać regulacji śrubami regulacyjnymi. Powtórzyć sprawdzenie.

LITERATURA:

1. Instrukcja: „... BMP - 765” Panc. Sam. 367/77 Rozdz. XII i karty operacyjne.

2. Instrukcja: „... Obsługiwanie uzbrojenia bojowego wozu piechoty”. Szkol. 567/76.

3. „Przystrzeliwanie broni strzeleckiej i pokładowej bojowych wozów piechoty i transporterów opancerzonych oraz sprawdzenie ręcznych granatników przeciwpancernych”. Skrypt WSO - T.K. S-1711.

4. „Przygotowanie wozów bojowych (BWP-1 oraz BRDM-2) do walki”. Opracowanie studyjne WSO - T.K. W-14623.

1

558

Rys. 6.2. Tarcza do przystrzeliwania sprzężonego km PKT bojowego wozu piechoty (T.współ. nr 3).

---