Metoda stało gradientowa (rys. 6)

Oznaczenie współczynnika filtracji k [ cm/s] metodą stałogradientową polega na:

• zmierzeniu wysokości badanej próbki piasku L1l [cm],

• zmierzeniu róźnicy wysokości hydraulicznych Alf [cm],

• zmierzeniu wydatku wody przez badaną próbkę piasku Q [cm3/s].

Wysokość badanej próbki piasku Δl [cm] należy odczytać na skali umieszczonej na próbniku (2).

Różnicę wysokości hydraulicznych ΔH [cm] można określić na podstawie odczytu poziomów wody w kolumnie pomiarowej (8) i nakładce pomiarowej (10).

ΔH =|H₁ + H₂| (4)

Natężenie filtracji wody Q [cm³/s] przez badaną próbkę piasku należy oznaczyć poprzez pomiar czasu t [s] przefiltrowania objętości wody V[cm³]:

Q=V/ t (5)

Do pomiaru czasu t należy zastosować stoper, natomiast pomiar objętości V można wykonać za pomocą wyskalowanej menzurki. Ważny jest dobór odpowiedniej menzurki w zależności od natężenia filtrującej wody. Im mniejszy natężenia filtracji tym menzurka powinna być mniejsza i mieć mniejszą średnicę. W znacznym stopniu wpływa to na dokładność pomiarów.

Uwzględniając w równaniu (2) zależność (5) można obliczyć k [cm/s] ze wzoru:

Nazwa próbki:

Data i miejsce pobrania próbki:

Głębokość pobrania próbki:

Opis litologiczny próbki:

Data i miejsce wykonania badania laboratoryjnego w permeametrze UPK-99: Badanie wykonał:

1. METODA STAŁOGRADIENTOWA

Kierunek

Nr

T

L11

Hl

Hl

L1H

V

t

k

filtracji

pomiaru

oC

cm

cm

cm

cm

cm

s

cm/s

m/s

m/h

góra

1

t

2

dół

3

góra

4

-1,

5

dół

6

Wartość średnia k .

Wartość średnia klO .

---