„OZNACZENIE GĘSTOŚCI OBJĘTOŚCIOWEJ, WŁĄŚCIWEJ I WILGOTNOŚCI GRUNTU ”
Wykonał:
Wstęp teoretyczny:
Gęstością objętościową (ρ) gruntu nazywa się stosunek masy próbki gruntu (w stanie naturalnym) do jej objętości. Wyznacza się ją ze wzoru:
ρ - gęstość objętościowa [t/m3, g/cm3],
mm - masa próbki gruntu w stanie naturalnym [t, g],
V - objętość badanej próbki gruntu [m3, cm3].
Gęstość objętościowa gruntów zależy od jego składu mineralnego, porowatości i wilgotności. Do badań, jej stosuje się czterech metod, które przedstawia poniższa tabela:
1) metodę pierścienia tnącego, |
2) metodę rtęciową, |
3) metodę wyporu hydrostatycznego (parafinowania), |
4) metodę oznaczania gęstości objętościowej w cylindrze. |
Przy czym pierwsze trzy metody stosuje się przy badaniu gruntów spoistych, drugą i trzecią również dla gruntów skalistych Natomiast metodę czwartą używamy do badania gruntów niespoistych.
1.Metoda pierścienia tnącego
Przeprowadzamy ją na próbkach o nienaruszonej strukturze i naturalnej wilgotności
- mierzymy i ważymy pierścień w celu wyznaczenia jego masy i objętości
- wciskamy pierścień równomiernie w grunt
- oczyszczamy następnie pierścień z gruntu z zewnątrz
- wyrównujemy górną i dolną powierzchnie gruntu równo z krawędziami pierścienia
- warzymy pierścień z gruntem i określamy masę gruntu mm
- badanie wykonujemy dwa razy
2. Metoda rtęciowa
Przeprowadzamy ją na próbkach o nienaruszonej strukturze
- wycinamy z gruntu próbkę o objętości 10-20 cm3 i wygładzamy jej powierzchnie
- próbkę następnie ważymy mm
- do objetosciomierza wlewamy tyle rtęci, aby oby po dokręceniu pokrywy i nastawieniu noniusza na 0 poziom rtęci osiągnął poziom kreski na rurce
- następnie do zbiornika z rtęcią wkładamy zważoną próbkę i zakręcamy pokrywę
- po ustaleniu poziomu rtęci odczytujemy wynik na podziałce noniusz v1 odczyt ten wskazuje bezpośrednio objętość próbki. Gęstość objętościową gruntu oblicza się według podanego wcześniej wzoru
3. Metoda wyporu hydrostatycznego
Przeprowadzamy ją na próbkach o nienaruszonej strukturze
- wycinamy z gruntu próbkę o objętości 10-20 cm3 i wygładzamy jej powierzchnie
- próbkę następnie ważymy mm
- do zważonej próbki przymocowujemy nitkę i zanurzamy w gorącej parafinie
- ważymy próbkę powleczona parafina mp
- podwiesza się na nitce do szalki wagi próbkę zanurzając ją w zlewce z wodą i wazy się próbkę
- po zważeniu wyjmuje się próbkę z wody suszy się ją i ponownie waży w celu sprawdzenia czy woda nie przedostała się do porów gruntu
Gęstością właściwą (ρs) szkieletu gruntowego nazywamy stosunek masy szkieletu gruntowego do jego objętości. Wyznacza się ją ze wzoru:
ρs - gęstość właściwa szkieletu gruntowego [g/cm3, t/m3],
ms - masa szkieletu gruntowego [g, t],
Vs - objętość szkieletu gruntowego [cm3, m3].
Gęstość właściwa szkieletu gruntowego zależy od składu mineralnego gruntu i domieszek, które zawiera. Parametr ten oznaczamy dwiema metodami.
metoda piknometru (dla gruntów nie zawierających soli mineralnych rozpuszczalnych w wodzie),
metoda kolby Le Chateliera (dla gruntów zawierających sole mineralne rozpuszczalne w wodzie i gruntów organicznych).
1.Metoda pirometru
Badanie wykonujemy w następujący sposób
- warzymy suchą i pusta kolbę mt
- wsypujemy przygotowaną próbkę do kolby
- warzymy kolbę wraz z zawartością mgt
- wypełniamy kolbę wraz z zawartością wodą destylowana do 2/3 objętości
- odpowietrzamy próbkę gotując ją
- uzupełniamy kolbę wodą destylowaną do kreski na szyjce
- warzymy kolbę wraz z gruntem i wodą mwgt
- wylewamy zawartość kolby i dokładnie ja opłukujemy i ponownie ja napełniamy wodą destylowana do kreski i ważymy mwt
Obliczenia wyników
Obliczyć masę szkieletu gruntowego z wzoru:
ms = mgt - mt
Obliczyć objętość szkieletu gruntowego z wzoru:
Wilgotnością naturalną (wn) nazywamy stosunek masy wody zawartej w danej próbce gruntu w warunkach naturalnych do masy szkieletu gruntowego tej próbki. Wyznaczamy ją wzorami:
wn - wilgotność naturalna [% lub liczba bezwzględna],
mw - masa wody zawarta w próbce [g],
ms - masa szkieletu gruntowego [g].
Masę szkieletu gruntowego uzyskuje się poprzez suszenie próbki w temperaturze 105 - 110oC. Zakładamy, że w tej temperaturze grunt traci całą wodę wolną.
1.Wyznaczenie wilgotności naturalnej
- warzymy dwie parowniczki, mt
- umieszczamy próbki gruntu w parowniczkach
- warzymy parowniczki wraz z gruntem mmt
- umieszczamy następnie próbki gruntu w suszarce w temperaturze 105-110 oC
- na następny dzień wyjąć parowniczki z suszarki, ostudzić, zważyć, mst.
Obliczenie wyników
Obliczyć masę wody w próbce gruntu ze wzoru:
mw = mmt - mst
Obliczyć masę szkieletu gruntowego ze wzoru:
ms = mst - mt
Gęstością objętościową szkieletu gruntowego (ρd) nazywamy stosunek masy szkieletu gruntowego do objętości całej próbki. Definicję tę ilustruje wzór:
Praktycznie obliczenia gęstości objętościowej szkieletu gruntowego dokonujemy wzorami:
,lub
2.Częć obliczeniowa
Wilgotność: Parowniczka nr.376 Wn =
Parowniczka nr.304 Wn =
Wśr = 0,775%
Gęstość objętościowa: Parowniczka nr.376
Parowniczka nr.304
=1,85 g/cm3
Ciężar objętościowy obliczono ze wzoru
Pochodne cechy fizyczne gruntów:
Gęstość objętościowa szkieletu gruntowego
1,6 g/cm3
Ciężar objętościowy szkieletu gruntowego
15,67 kN/m3
Porowatość
0,4
Wskaźnik porowatości
0,66
Wilgotność całkowita wśr
= 24,8%
Stopień zawilgocenia
0,62
Stan wilgotności gruntu na podstawie tabeli i faktu, że 0,4< Sr < 0,8 grunt jest wilgotny
- 9,81 kN/m3
= 2,67 g/cm3
3.Wnioski
Na podstawie przeprowadzonych badań zostały obliczone cechy fizyczne badanej próbki. Przedstawiono zarówno cechy podstawowe jak i pochodne. Niektóre wielkości takie jak wilgotność naturalna czy też gęstość objętościową możemy porównać z wielkościami podanymi w normie PN-81/B-03020. Po przeanalizowaniu wyników można zauważyć pewną niezgodność wyników badań z wynikami pochodzącymi z normy
Wn=15,5% według normy 21%
=1,85 według normy 2,05
=18,1 według normy 20,1
Niezgodności te mogą być spowodowane brakiem dokładności przy wykonywaniu badań oraz niewypełnieniem zasad, które są nieodzowne przy wykonywaniu tego typu badań.