Ferie to jest supersprawa, odpoczynek i zabawa

101. Sporty zimowe

Zapis w dzienniku:

I. „Sporty zimowe” - zabawa naśladowcza. „Na stoku i na lodowisku” - łączenie w pary obrazków sportowców z odpowiednim sprzętem sportowym: narciarz - narty, łyżwiarz - łyżwy itd.

II. „Zimowa olimpiada” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych z szarfami, laskami gimnastycznymi, kocykami.

III. „Jazda na nartach” - zabawa muzyczno-ruchowa. „Czego brakuje?” - uzupełnianie sylwet sportowców o brakujące elementy wyposażenia sportowego (dorysowywanie), nazywanie poszczególnych dyscyplin i potrzebnego do ich uprawiania sprzętu (narciarz - narty, kije, kask itp.). „Walc łyżwiarzy” - improwizacja ruchowa do utworu Emila Waldteufela.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- prawidłowo reaguję na umówione hasło,

- naśladuję ruchem sporty zimowe,

- znam różne sporty zimowe,

- rozpoznaję atrybuty przedstawicieli rożnych dyscyplin sportowych,

- ćwiczę sprawność,

- zgodnie uczestniczę w zawodach sportowych,

- potrafię pogodzić się z przegraną,

- odpowiednio reaguję na umówiony sygnał muzyczny,

- znam nazwy sportów zimowych i uprawiających je sportowców,

- wiem, jak nazywa się zimowy sprzęt sportowy,

- przedstawiam ruchem utwór muzyczny.

Przebieg zajęć:

I. Zajęcia poranne

• „Sporty zimowe” - zabawa naśladowcza. Prowadzący zabawę zachęca dzieci do swobodnych interpretacji wypowiadanych głośno nazw sportów zimowych. Będą to m.in.: hokej, skoki narciarskie, łyżwiarstwo figurowe itp. Dzieci wspólnie prezentują gesty i czynności wykonywane podczas konkurencji sportowych przy muzyce.

lub:

Dzieci przy muzyce naśladują ruchem różne sporty zimowe. Na hasło: Sanki! ustawiają się parami (jedno z przodu, drugie z tyłu) i poruszają się w różnych kierunkach. Hasło: Łyżwy! jest sygnałem do naśladowania łyżwiarzy na lodowisku, Narty! - narciarzy zjeżdżających z górki.

CD Utwory… cz. 2 - „Muzyka zimowa” D. Tarczewskiego (nr 20)

• „Na stoku i na lodowisku”. Nauczyciel zachęca dzieci, by spośród prezentowanych ilustracji wskazały i nazwały sporty uprawiane na lodzie i na stoku. Prosi, by połączyły w pary obrazki sportowców z odpowiednim sprzętem sportowym, tj. narciarz - narty, łyżwiarz - łyżwy itd.

obrazki przedstawiające sporty zimowe oraz sprzęt sportowy

II. Zajęcia główne

• „Zimowa olimpiada” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych z szarfami, laskami gimnastycznymi, kocykami.

1. Kolorowe ogonki - zabawa ożywiająca. Dzieci poruszają się po sali w różnych kierunkach, a nauczyciel w tym czasie kładzie w dowolnych miejscach szarfy w dwóch kolorach. Na dany przez niego sygnał dzieci zatrzymują się, każde bierze jedną (dowolną) szarfę, wkłada jeden jej koniec z tyłu za spodenki. Nauczyciel objaśnia, że na kolejny znak dzieci mają położyć szarfy w miejscu oznaczonym chorągiewką tego samego koloru co szarfa.

2. Ćwiczenia kształtujące.

1. Trening czyni mistrza - siad klęczny, szarfa przed kolanami na podłodze, dłonie na jej końcach - przesuwanie szarfy w przód i z powrotem, bez unoszenia się z pięt - otwieramy i zamykamy szafę.

2. Chorągiewka w górę i w dół - zataczanie laską kółek przed sobą, z boku, prawą i lewą ręką.

3. Szatnia - w leżeniu tyłem przewlekanie się przez szarfę od nóg - trzy razy - zwinny jest ten, kto najszybciej wykona zadanie i usiądzie skrzyżnie.

4. Omijanie przeszkód - szarfa na podłodze w kształcie kółeczka - dowolne przeskoki przez szarfę (obunóż i jednonóż).

5. Żonglerka - podrzuty i chwyty szarfy na przemian lewą i prawą ręką; próby szybkiego przekładania laski gimnastycznej z jednej do drugiej ręki.

6. Odpoczynek - zabawa inscenizowana, taniec. Dzieci stojąc na kocyku poruszają się ciężko w lewo, w prawo wolno, ospale i nieco szybciej w zależności od muzyki. W parach: jedno dziecko siedzi na kocyku, a drugie próbuje przeciągać je po sali.

3. Wręczanie medali - dzieci stojąc w kole zgodnie z ruchem wskazówek zegara przekazują sobie laskę, kocyk lub szarfę w dowolny sposób, ale tak, by kolega stojący obok naśladował ruch inicjatora (np. podrzut szarfy, obrócenie laski itp.). Następne dziecko, przekazując przedmiot dalej, samo proponuje ruch do naśladowania.

4. Zwycięski taniec - ćwiczenie koordynacji ruchowej. Dostosowanie ruchu własnego ciała do ruchu spadającej na podłogę szarfy.

5. Stopki - ćwiczenie przeciw płaskostopiu - chwytanie szarfy palcami stopy, podnoszenie, rzucanie w dowolnym kierunku i bieg za nią. Ćwiczyć prawą i lewą stopą na zmianę.

6. Powrót do domu - rytmiczny marsz ze złożoną szarfą na głowie i składanie szarf na wyznaczone miejsce.

K. Wlaźnik, „Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczycieli”, Zestaw 5, JUKA, Warszawa 1999, s. 151-153, szarfy, laski gimnastyczne, kocyki, bębenek

III. Zajęcia popołudniowe

• „Jazda na nartach” - zabawa muzyczno-ruchowa. Dzieci ruchami improwizacyjnymi realizują propozycje nauczyciela wzmacniane grą na dzwonkach:

- rozgrzewka - spontaniczne ćwiczenia gimnastyczne;

- zakładanie stroju i zapinanie nart - dzieci naśladują ubieranie się;

- zjazd z oślej łączki - swobodne naśladowanie szusowania po stoku bez odrywania stóp od podłogi;

- wspinaczka pod górkę - dzieci wspinają się pod górę dostawiając stopę do stopy.

lub:

Nauczyciel do zabawy akompaniuje na dzwonkach. Gdy gra wolno „z dołu do góry” na kolejnych sztabkach (stopniach gamy) dzieci naśladują narciarza wchodzącego na górę. Sposób gry „glissando” (pocieranie pałeczką sztabek z góry do dołu) jest sygnałem do naśladowania narciarza zjeżdżającego z górki.

dzwonki

• „Czego brakuje?”. Nauczyciel tłumaczy, że zadaniem dzieci będzie uzupełnianie sylwet sportowców o brakujące elementy wyposażenia sportowego. Dzieci próbują nazwać dyscypliny sportowe i wskazać, jakich elementów oprzyrządowania brakuje sportowcom. Nauczyciel zachęca dzieci, by dorysowały brakujące elementy (np. narciarz - narty, kije, kask).

sylwety sportowców, kredki, flamastry

• „Walc łyżwiarzy” - improwizacja ruchowa do utworu E. Waldteufela. Prowadzący zabawę zachęca dzieci do swobodnych improwizacji tanecznych z wykorzystaniem figur łyżwiarskich.

CD Utwory… cz. 2 - „Walc łyżwiarzy” E. Waldteufela (nr 1)

102. Bitwa na śnieżki

Zapis w dzienniku:

I. „Narciarz” - zabawa ruchowa; ruchy naprzemienne P. Dennisona. „Bitwa na śnieżki” - zabawa muzyczno-ruchowa. „Śnieżką ze słów do celu” - zabawa ćwicząca artykulację i dykcję, połączona z ruchem.

II. „Śnieg” - wysłuchanie wiersza T. Śliwiaka; zwrócenie uwagi dzieci na treści, które mogą je zainspirować do twórczości plastycznej. „Zimowe zabawy” - malowanie białą farbą na barwnym tle: zimowa scenka rodzajowa.

III. „Zimowe zabawy” - dokończenie pracy plastycznej; po wyschnięciu dorysowywanie szczegółów kolorowymi kredkami woskowymi. „Wystawa” - zawieszenie prac dzieci w formie wystawy i rozmowa na ich temat. „Rzut śnieżką” - zabawa ruchowa z elementami rzutu do celu kulkami z gazet.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- ćwiczę ruch naprzemienny,

- poruszam się według własnego pomysłu,

- odpowiednio reaguję na umówione sygnały,

- uważnie słucham utworu literackiego,

- opowiadam, o czym jest wysłuchany utwór,

- dokładnie wykonuję pracę plastyczną,

- sprawnie posługuję się pędzlem,

- uważnie słucham innych,

- opowiadam o swojej pracy,

- ćwiczę sprawność dłoni, gniotąc papier,

- coraz lepiej rzucam do celu.

Przebieg zajęć:

I. Zajęcia poranne

• „Narciarz” - zabawa ruchowa z elementami metody P. Dennisona. Dzieci stają w szeregu, na znak nauczyciela (klaśnięcie) rozpoczynają wyścig. Stojąc, wykonują rytmicznie naprzemienne ruchy (prawa ręka, lewa noga; lewa ręka, prawa noga). Nauczyciel reguluje tempo wykonywanych ćwiczeń poprzez precyzowanie poleceń: Narciarz zjeżdża szybko! lub Narciarz zjeżdża wolno!

• „Bitwa na śnieżki” - zabawa muzyczno-ruchowa. Do zabawy potrzebne będą białe chustki szyfonowe i papierowe, białe serwetki. Każde dziecko otrzymuje jedną chusteczkę szyfonową i jedną papierową. Przy dźwiękach muzyki C. Debussy'ego przedszkolaki wymyślają „taniec płatków śniegowych” - machając szyfonowymi chusteczkami. Wyciszenie muzyki jest sygnałem do położenia się na podłodze (płatki śniegu spadły na ziemię). Dźwięki tamburyna zapraszają do bitwy na śnieżki. Dzieci zgniatają chusteczki papierowe, tworząc z nich kulki, i rzucają przed siebie.

CD Utwory… cz. 1 - „Tańczący śnieg” C. Debussy'ego (nr 17), chustki szyfonowe (najlepiej białe), białe papierowe chusteczki - po jednej dla każdego dziecka, tamburyn

• „Śnieżką ze słów do celu” - nauczyciel proponuje dzieciom zabawę w rzucanie śnieżnych kul „na niby”. Prowadzi zabawę, wypowiada słowa i demonstruje ruchy. Dzieci powtarzają.

- Wyobraźcie sobie, że wokół nas jest mnóstwo białego, puszystego śniegu. Ulepmy z niego małą kulę - nabieramy śnieg! (naśladowanie ruchu zagarniania) - a-śnia, e-śnie, o-śnio, u-śniu, i-śni, y-śny (wypowiadamy rytmicznie, myślnik symbolizuje przedłużenie samogłoski).

Dokładnie lepimy kulę (naśladowanie ruchu lepienia) - śnia, śnie, śnio, śniu, śni, śny (wypowiadamy rytmicznie).

A teraz - uwaga! - rzucamy nasze śnieżki! (naśladowanie rzucania) - a-pcha, e-pche, o-pcho, u-pchu, i-pchi, y-pchy.

Jeszcze raz! A-sma, e-sme, o-smo, u-smu, i-smy, y-smy.

Kule spadają na ziemię: bum, bum, bam, bam, bom, bom.

Uwaga! Dzieci mogą mieć problemy z wypowiadaniem niektórych głosek. Należy zachęcać je do powtarzania i nie poprawiać.

II. Zajęcia główne

• „Śnieg” - wysłuchanie wiersza T. Śliniaka. Nauczyciel czyta wiersz i zachęca do rozmowy na jego temat.

Śnieg

Chociaż mróz w policzki szczypie,
Chociaż śnieg nam w twarze sypie,
nie martwimy się tym wcale.
Padaj śniegu, padaj dalej.
Dobrze, że nie jesteś deszczem,
Padaj śniegu, padaj jeszcze.
Padaj nawet tydzień cały,
miękki śniegu, śniegu biały.

My do was, wy do nas
białymi kulami
rzucamy ze śmiechem,
bo śnieżka nie kamień.
Oberwiesz? Nie szkodzi!
Otrzepiesz paltocik.
To tylko zabawa i żart.

My do was, wy do nas,
bo śniegu jest dosyć,
mróz szczypie w policzki,
czerwieni nam uszy.
Nie bójmy się mrozu,
gdy sanki nas niosą
i z łyżew się cieszmy i z nart.

Taki śnieżek to raj dla nas
ulepimy zeń bałwana,
białe śnieżki ulepimy,
by uciecha była z zimy.

Przykładowe pytania:

- Czy ten wiersz jest wesoły czy smutny? Dlaczego wesoły, co jest w nim zabawnego? Kto uważa inaczej, dlaczego?

- W co chcą bawić się dzieci na śniegu?

- Czy zabawy ze śniegiem są bezpieczne? Na co trzeba uważać?

- Jakie są wasze ulubione zabawy ze śniegiem?

Nauczyciel zwraca uwagę na treści, które mogą je zainspirować do twórczości plastycznej. Zachęca do opisania atmosfery panującej podczas zabaw na śniegu.

T. Śliwiak, „Śnieg”, [w:] R. Jaworska, „Poradnik wychowania zdrowotnego dzieci w wieku 3-6 lat”, cz. III, ZWiR „Iwanowski”, Płock 1995, s. 57

• „Zimowe zabawy” - malowanie białą farbą na barwnym tle. Nauczyciel zachęca dzieci do namalowania scenki, która kojarzy im się z zimą i zabawami na śniegu. Zachęca do podawania skojarzeń i łącznia ich z projektem pracy plastycznej, np. wyprawa w góry - wspinające się dzieci obserwują krajobraz i podziwiają panoramę miasta. Dzieci na kolorowych kartonach malują scenki starając się umieścić jak najwięcej szczegółów. Po wyschnięciu prac dzieci będą mogły te najdrobniejsze szczegóły uzupełnić kredkami.

kolorowe kartony, biała farba, pędzle

III. Zajęcia popołudniowe

• „Zimowe zabawy”. Dzieci kredkami woskowymi dorysowują elementy zamykające projekt pracy plastycznej (oczy, kontur postaci itp.).

kredki woskowe

• „Wystawa”. Nauczyciel eksponuje wszystkie prace w formie wystawy i inicjuje rozmowę na ich temat. Każde dziecko opowiada, co jest na jego rysunku.

- Popatrzcie na naszą wystawę. Jakie zabawy zimowe są na waszych pracach? Jakich jest najwięcej?

prace dzieci

• „Rzut śnieżką” - zabawa ruchowa z elementami rzutu do celu. Nauczyciel zachęca dzieci do ugniatania gazet i formowania z nich kul, przypominających śnieżki. Nauczyciel dzieli grupę na dwa zespoły i każdemu przydziela taką samą ilość kul. Wspólnie ustalają miejsce, do którego będą nimi rzucać. Zespół, który umieści (np. w skrzynce) większą liczbę kul - wygrywa.

gazety

103. Bezpieczna zima

Zapis w dzienniku:

I. „Saneczki” - zabawa muzyczno-ruchowa w parach. „Kto chce jeździć razem ze mną?” - wysłuchanie wiersza J. Korczakowskiej w celu rozpoczęcia rozmowy na temat zasad obowiązujących podczas zabaw na śniegu; omówienie treści wiersza z wykorzystaniem prawdziwych sanek. „Zimowy regulamin” - ustalenie zasad obowiązujących podczas zabaw na śniegu.

II. „Biały walczyk” - nauka piosenki. „Białe niedźwiedzie” - przeliczanie, porównywanie białych niedźwiedzi w „Książce”.

III. „Biały walczyk” - zabawa ruchowa przy piosence. „Zimowy kodeks” - wspólne wykonanie na dużym arkuszu szarego papieru plakatu przypominającego o zasadach bezpieczeństwa w zimie; rysowanie, naklejanie gotowych elementów, malowanie.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- odpowiednio reaguję na przerwę w muzyce,

- bezpiecznie przewracam się na podłogę,

- uważnie słucham wiersza,

- wypowiadam się na temat bezpieczeństwa podczas zabaw na śniegu,

- poznaję zasady bezpieczeństwa podczas zabaw na śniegu,

- poznaję słowa i melodię piosenki,

- coraz lepiej liczę,

- ćwiczę spostrzegawczość,

- melodyjnie śpiewam piosenkę,

- wykonuję plakat wspólnie z koleżankami, kolegami i nauczycielem.

Przebieg zajęć:

I. Zajęcia poranne

• „Saneczki” - muzyczno-ruchowa w parach. Dzieci w parach poruszają się po sali zgodnie z rytmem wygrywanym na janczarach. Gdy nauczyciel przestaje grać - zatrzymują się, kładą na podłodze i naśladują wygniatanie „orzełka” na śniegu.

lub:

Dzieci dobierają się parami, tworzą „sanki”, i przy dźwiękach janczarów poruszają się po całej sali. Na przerwę w muzyce bezpiecznie przewracają się na podłogę, wstają i naśladują rękami otrzepywanie ubrań za śniegu. Na sygnał nauczyciela (janczary) zamieniają się miejscami i ponownie jadą „sankami” w różnych kierunkach.

janczary

• „Kto chce jeździć razem ze mną?” - wysłuchanie wiersza J. Korczakowskiej.

Kto chce jeździć razem ze mną?

Narty suną,

sanki jadą,

łyżwy znaczą ślad zygzaków...

Barwny tłumek,

głośna radość -

górka rojna od dzieciaków!

Szczypią nosy,

uszy palą,

twarz wesoła i rumiana.

Z dala szosy,

drogi z dala -

trwa zabawa już od rana.

Jadwiga Korczakowska

Nauczyciel po przeczytaniu wiersza prezentuje dzieciom prawdziwe sanki i zadaje pytania:

- Gdzie najlepiej bawić się zimą?

- O czym należy pamiętać wybierając miejsce do zabaw?

- Gdzie zabawy są zabronione? itp.

J. Korczakowska, „Kto chce jeździć razem ze mną?”, [w:] H. Kruk, „Z ludźmi i z przyrodą. Wybór literatury dla dzieci przedszkolnych z komentarzem metodycznym”, WSiP, Warszawa 1991, s. 164; sanki

• „Zimowy regulamin” - ustalenie zasad obowiązujących podczas zabaw na śniegu. Prowadzący zabawę zachęca dzieci, by wspólnie zastanowiły się nad niebezpieczeństwami związanymi z zabawami na śniegu.

- O czym należy pamiętać bawiąc się na śniegu?

- Kiedy śnieg i lód nie sprzyjają zabawom? itp.

Nauczyciel wspólnie z przedszkolakami ustala zasady zachowania podczas zabaw na świeżym powietrzu. Podkreśla, że żadna zabawa nie powinna odbywać się bez udziału dorosłego i bezwzględnie zabronione jest samowolne oddalanie się bez jego wiedzy. Na koniec prosi o przypomnienie wszystkich omówionych zasad.

II. Zajęcia główne

• „Biały walczyk” - nauka piosenki. Omówienie treści i nastroju piosenki. Pytania pomocnicze:

- O czym opowiada piosenka?

- Co to jest walczyk?

- Dlaczego walczyk jest biały?

- Jak można zatańczyć piosenkę?

- Z ilu zwrotek składa się piosenka?

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Biały walczyk” (nr 3)

• „Białe niedźwiedzie” - nauczyciel proponuje dzieciom pracę z „Książką” i zachęca do wykonywania poleceń w niej zawartych. Po czym rozpoczyna rozmowę na temat zdolności przystosowania się niektórych zwierząt do warunków w jakich żyją. Zachęca do udzielenia odpowiedzi na pytania:

- Jakie inne znane Wam zwierzęta mają białe futra?

- Gdzie żyją te zwierzęta?

- Jakie korzyści płyną z posiadania białego futra zimą?

Korzystając z fotografii w przyniesionych publikacjach, nauczyciel przedstawia dzieciom różne zwierzęta o białym umaszczeniu (lisy, sowy, gronostaje itp.). Wyjaśnia, że białe futro lub upierzenie jest zwierzętom niezbędne, aby stopić się z otoczeniem, w jakim żyją. Stać się niewidocznymi dla drapieżników lub dla ofiar.

„Książka” s. 46-47, albumy przyrodnicze

III. Zajęcia popołudniowe

• „Biały walczyk” - zabawa ruchowa przy piosence. Podczas pierwszej zwrotki dzieci naśladują ruchem zające, na słowa drugiej zwrotki - ptaki. Trzecia zwrotka jest sygnałem do znalezienia sobie pary (dzieci ustawione jedno za drugim, podają sobie ręce) i poruszanie się drobnymi krokami po całej sali.

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Biały walczyk” (nr 3)

• „Zimowy kodeks”. Nauczyciel wspólnie z dziećmi wykonuje na szarym arkuszu papieru plakat, który będzie przypominał o zasadach bezpieczeństwa w zimie.

Przed przystąpieniem do pracy dzieci wspólnie z nauczycielem przypominają sobie główne zasady bezpieczeństwa. Można też wykorzystać różne ilustracje - zabaw letnich, zabaw w domu, w przedszkolu, na placu zabaw jesienią itp., spośród których dzieci wybierają zabawy zimowe i przekreślają czerwoną kredką te, które są niebezpieczne. Następnie wybierają kilka zasad i zastanawiają się jak przedstawić je graficznie.

Przykładowe zasady:

- zakaz zabawy w miejscach niebezpiecznych: przy drogach, ulicach, torach kolejowych, zbiornikach wodnych;

- konieczna obecność osoby dorosłej z grupą dzieci;

- zakaz rzucania śniegiem w okolice głowy, szczególnie twarzy;

- potrzeba noszenia ciepłych rękawic, czapki i szalika, jako ochrony przez zimnem itp.

Dzieci, stosując możliwie dużo technik, umieszczają na plakacie symbole utrwalające zasady zabaw na śniegu. Gotowy plakat ponownie wspólnie omawiają i umieszczają w miejscu, gdzie będzie dobrze widoczny.

arkusz szarego papieru, obrazki do wycięcia, kredki, klej, farby, pędzle

104. A gdy nie ma śniegu?

Zapis w dzienniku:

I. „Wirujące płatki” - zabawa muzyczno-ruchowa. „Białe figury” - przygotowanie do późniejszych zajęć: wycinanie z białego kartonu figur geometrycznych (kwadratów, trójkątów, prostokątów, kół) i paseczków.

II. „Papierowe śnieżynki” - realizacja scenariusza E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej; segregowanie kartoników według kształtu i liczenie ich; porównywanie zbiorów; ustalanie gdzie jest więcej, gdzie mniej, gdzie tyle samo.

III. „Biały walczyk” - zabawa taneczna przy piosence. „A gdy nie ma śniegu?” - burza mózgów; co można robić zimą, kiedy nie ma śniegu - propozycje dzieci. „Śnieżynki” - zbudowanie mobilu śnieżynkowego z „Wycinanek-składanek”.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- prawidłowo reaguję na zmiany tempa i sygnały muzyczne,

- ćwiczę płynność ruchów podczas obrotów,

- ćwiczę sprawność ręki, tnę według wzorów,

- bezpiecznie posługuję się nożyczkami,

- liczę i ustalam taką samą liczbę elementów,

- grupuję kartoniki i ustalam, ile ich jest i których jest więcej,

- melodyjnie śpiewam piosenkę,

- wypowiadam się na określony temat,

- czekam na swoją kolej mówienia,

- wykonuję pracę plastyczną z różnych materiałów,

- stosuję się do poleceń nauczyciela.

Przebieg zajęć:

I. Zajęcia poranne

• „Wirujące płatki” - zabawa muzyczno-ruchowa. Nauczyciel grą na trójkącie zachęca dzieci do swobodnego pląsania po sali i naśladowania ruchów opadających płatków śniegu. Dzieci poruszają się zgodnie z wygrywanym rytmem, a gdy milknie muzyka - okręcając się dookoła własnej osi, delikatnie opadają na ziemię.

lub:

Do zabawy nauczyciel akompaniuje na trójkącie. Gdy gra bardzo szybko dzieci-płatki śniegowe biegają, wirują dowolnie po całej sali. Gdy dźwięki trójkąta stają się coraz wolniejsze, dzieci zwalniają, zatrzymują się i powoli kładą na podłodze.

Przerwa w muzyce oznacza leżenie w bezruchu.

trójkąt

• „Białe figury”. Nauczyciel zachęca dzieci do wycinania elementów potrzebnych do następnych zajęć. Zwraca uwagę na bezpieczeństwo pracy z nożyczkami i staranność jej wykonania. Dzieci wycinają z kartonu paseczki oraz kształty figur geometrycznych: kwadraty, trójkąty, prostokąty, koła.

szablony figur, nożyczki, białe kartony

II. Zajęcia główne

• „Papierowe śnieżynki” - realizacja scenariusza E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej. Nauczyciel zachęca dzieci do zebrania ukrytych w sali, wyciętych wcześniej z papieru, białych figur geometrycznych. Jest ich na tyle dużo, by każde dziecko mogło ich mieć po kilka i to w różnych wielkościach. Prosi, by dzieci opowiedziały o ich wyglądzie i kolejno realizowały polecenia:

- ułożyły je od najmniejszej do największej;

- przeliczyły swój zbiór figur i porównały liczebność ze zbiorem kolegi lub koleżanki;

- ustaliły, gdzie jest więcej, gdzie mniej, gdzie tyle samo;

- zebrały wszystkie figury i wspólnie układały je według wytycznych.

Dzieci stosując się do poleceń dokonują segregowania figur i wspólnie oceniają stopień trudności kolejnych zadań.

figury geometryczne wycięte przez dzieci na poprzednich zajęciach; E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, „Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków”, WSiP, Warszawa 2004, s. 233

III. Zajęcia popołudniowe

• „Biały walczyk” - zabawa taneczna przy piosence. Dzieci dobrane parami stoją na okręgu koła przodem do partnerów. Podają im obie ręce i podczas pierwszej zwrotki kołyszą się w prawo i w lewo. Na słowa ...tańczą białego walczyka... chodzą tanecznym krokiem dookoła w małych kółeczkach. Podczas przygrywki dzieci szybko tworzą duże koło wiązane.

W drugiej zwrotce na pierwszą miarę taktu robią na zmianę mały kroczek do przodu, kroczek do tyłu (z dostawieniem drugiej nogi).

Trzecia zwrotka jest sygnałem powrotu do swoich par i kołysania się na boki. Na słowa ...tańczymy białego walczyka... dzieci, tak jak w pierwszej zwrotce, chodzą dookoła w małych kółeczkach.

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Biały walczyk” (nr 3)

• „A gdy nie ma śniegu?”. Nauczyciel zachęca dzieci, by wspólnie zastanowiły się nad propozycjami zabaw i czynnościami, które można wykonywać, gdy zimą nie będzie śniegu.

• „Śnieżynki”. Nauczyciel zachęca dzieci do wykonania mobilu śnieżynkowego z „Wycinanek-składanek”. Dzieci starają się wykonać pracę dokładnie i estetycznie.

„Wycinanki-składanki” cz. 2, s. 5 (instrukcja), s. 19 (projekt), rurki do napojów, farby, pędzel, kredki, wstążki, nożyczki

105. Zimowe pejzaże

Zapis w dzienniku:

I. „Biały walczyk” - zabawa inscenizowana przy piosence. „Śnieżynki na wietrze” - ćwiczenia oddechowe z mobilem; wprawianie go w ruch umiarkowanym oddechem. „Zła zima” - naśladowanie odgłosów zimowych z wykorzystaniem dostępnych materiałów: folii, gazet, kubeczków jednorazowych (pękający lód, skrzypienie śniegu, wiatr).

II. „Zimowe pejzaże” - oglądanie zimowych widoków z różnych stron świata: lodowce, Grenlandia, zaśnieżone góry, drzewa, alpejskie wioski itp.; rozmowa na temat różnorodności zimowych krajobrazów; wyodrębnienie podobieństw i różnic między zimą w mieście, a zimą w innych miejscach. „Muzyka góralska” - zabawa taneczna.

III. „Narciarz” - zabawa ruchowa, ruchy naprzemienne według Dennisona. „Zgadnijcie” - rozwiązywanie zagadek zimowych z wykorzystaniem obrazków (mróz, śnieg, lód, śnieżynki, bałwan); doskonalenie logicznego myślenia.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

- czerpię radość z zabawy przy piosence,

- ćwiczę prawidłowy oddech,

- naśladuję odgłosy przyrody z najbliższego otoczenia, wykorzystując nietypowe przedmioty,

- dostrzegam piękno zimowego krajobrazu,

- wypowiadam się na temat oglądanych zdjęć,

- wykonuję prosty układ taneczny,

- czerpię radość z uczestnictwa w zabawie ruchowej,

- odgaduję rozwiązanie zagadki.

Przebieg zajęć:

I. Zajęcia poranne

• „Biały walczyk” - zabawa inscenizowana przy piosence. Nauczyciel rozpoczyna zabawę od przydzielenia ról poszczególnym grupom dzieci: grupa zajączków, grupa ptaszków, grupa dzieci ustawionych w zaprzęgi (sanki).

Dzieci odpowiednim ruchem przedstawiają treść piosenki.

CD Piosenki i zabawy cz. 2 - „Biały walczyk” (nr 3)

• „Śnieżynki na wietrze” - ćwiczenia oddechowe z mobilem. Dzieci dmuchają na mobile, które wcześniej samodzielnie wykonały. Nauczyciel prowadzi ćwiczenie. Przypomina o głębokim wdechu.

Wieje lekki, zimowy wietrzyk. Śnieżynki tańczą na wietrze. Za pomocą oddechu, dzieci starają się jak najdłużej utrzymać wszystkie śnieżynki w ruchu - długi spokojny wydech, nie musi być silny.

mobile z „Wycinanek-składanek” wykonane przez dzieci

• „Zła zima”. Nauczyciel zachęca dzieci, by spróbowały naśladować odgłosy, jakie kojarzą im się z zimową porą, np. chodzenie po skrzypiącym śniegu, pękający lód, wiatr. Dzieci do swej dyspozycji mają folie, gazety i jednorazowe kubeczki, eksperymentują z dźwiękami i prezentują je na hasło nauczyciela.

gazety, kubeczki, folie

II. Zajęcia główne

• „Zimowe pejzaże”. Nauczyciel prezentuje dzieciom zdjęcia zimowych pejzaży z różnych stron świata (lodowce, Grenlandia, zaśnieżone góry, duże miasta, wsie itp.). Zachęca dzieci do rozmowy inicjując ją pytaniami:

- Czym różnią się od siebie te krajobrazy?

- Jak wygląda zima w mieście, a jak poza nim? itp.

Dzieci odpowiadają na pytania prowadzącego, wypowiadają się na temat różnorodności zimowych krajobrazów. Wskazują podobieństwa i różnice między zimą w mieście, a zimą w innych miejscach.

albumy fotograficzne, zdjęcia z gazet przedstawiające zimowe krajobrazy

• „Muzyka góralska” - zabawa taneczna. Dzieci formują jedno duże koło i kładą ręce na biodrach. Przy muzyce góralskiej miarowo wystawiają na przemian lewą i prawą nogę w przód, opierając ją piętą o podłogę (na każde „raz”). Następnie dzieci podają sobie ręce w kole wiązanym i, zwrócone twarzami do środka koła, idą w prawą stronę krokiem dostawnym.

CD Utwory… cz. 2 - „Muzyka góralska” (nr 2)

III. Zajęcia popołudniowe

• „Narciarz” - zabawa ruchowa, ruchy naprzemienne według Dennisona.

Nauczyciel zachęca dzieci, by wyobraziły sobie, że są na pięknie ośnieżonym, choć stromym stoku i muszą z niego zjechać na nartach. Dzieci w zwolnionym tempie naśladują ruchy narciarza (rytmiczne ruchy bioder i ramion względem pionowej osi ciała, odpychanie się kijkami).

• „Zgadnijcie” - rozwiązywanie zagadek zimowych z wykorzystaniem obrazków.

Nauczyciel zachęca dzieci do wspólnej zabawy polegającej na podawaniu odpowiedzi na zagadki tematyczne dotyczące zimy.

Zagadki wierszowane:

• Co to za zagadka?

Pora snu niedźwiadka? (zima)

• Jakiż to artysta, co odchodzi z wiosną,

sprawia, że na szybach zimą kwiaty rosną? (mróz)

• Mieszka na podwórku, bo mrozu się nie boi,

ma nos z marchewki i z miotłą dzielnie stoi. (bałwan)

• Biały, drobny z nieba sypie, w kule lepić się pozwala,

ale w ciepłym przedpokoju pozostaje po nim plama. (śnieg)

• Służą do zjeżdżania z ośnieżonych górek,

czasem jednak tata ciągnie je za sznurek. (sanki)

• Śniegowe góry po to usypane,

żeby się miękko spadało z sanek. (zaspy)

Zagadki na skojarzenia:

Chętne dzieci, gestem lub słowem przedstawiają rozwiązanie zagadki dotyczącej tematyki zimowej, wypowiedzianej (dyskretnie) przez nauczyciela. Np. słysząc hasło: skoki narciarskie, dziecko głośno wypowiada skojarzenia - narty, góra, skakać itp. (nie może jednak podać hasła podanego przez nauczyciela) lub naśladuje zachowanie skoczka. Inne dzieci zgadują o jakie hasło chodzi.

Zagadki na spostrzegawczość:

Nauczyciel pokazuje fragment ilustracji, a zadaniem dzieci jest wskazanie nazwy dyscypliny sportowej, która jest na niej pokazana.

Po zakończonej zabawie nauczyciel nagradza wszystkie dzieci i częstuje słodką niespodzianką.

zestaw zagadek i obrazków o tematyce zimowej

Propozycje zajęć do tematów od 101.do 105. opracowała Aleksandra Wasiak.

23

---