Gospodarka Japonii w II połowie XX w

Czynniki wzrostu gospodarczego Japonii:

• Japonia nie uczestniczyła w światowym wyścigu zbrojeń i nie ponosiła znaczniejszych wydatków militarnych co pozwoliło rozszerzać i ulepszać cywilny sektor gospodarki narodowej

• Handel wyspecjalizowanymi wyrobami przemysłowymi z państwami, które prowadziły wojny: koreańska (1950 - 53) i wietnamska (1964 - 73)

• Utrzymywanie bardzo wysokiej stopy inwestycji ok. 40% (przemysł inwestycyjno - produkcyjny)

• Ograniczenie zatrudnienia w rolnictwie

• Organizacja szkolnictwa i dopływ wysokokwalifikowanej siły roboczej oraz kadr kierowniczych z potrzebami przemysłu

• Sprawna organizacja i wysoka dyscyplina społeczna

• Intensywny import nowej techniki i postępu technicznego

• Połączenie japońskich tradycji z nowoczesnością (tworzenie trwałych związków uczuciowych pracowników i ich rodzin z firmą)

• Wykorzystanie polityki interwencjonizmu

• Utrzymywanie narodowego charakteru własnej gospodarki (nie dopuszczanie do przejmowania przez obce korporacje krajowego przemysłu)

• Stabilizacja polityczna Japonii

Podstawą japońskiego “cudu gospodarczego” był przemysł motoryzacyjny. W 1980 r. wyprodukowano ponad 7 mln. samochodów osobowych i 4 mln. ciężarowych co przekroczyło poziom produkcji w USA. Japonia osiągnęła też przewagę w dziedzinie produkcji zegarków, aparatów fotograficznych, sprzętu radiowego i telewizyjnego, wyposażenia biur. Uzyskała też przewagę jakościową w produkcji sprzętu telekomunikacyjnego, samolotów odrzutowych, techniki jądrowej i rakietowej. Poziom inwestycji w 1980 r. był dwa razy wyższy niż w USA.

---