Wielki Piątek

Było kiedyś tradycją, że tego dnia, w miejscach gdzie zasiana była pszenica zbijano i stawiano krzyże, aby zboże się nie kładło.

Liturgia Wielkiego Piątku

Wielki Piątek eksponuje szczególnie mękę i śmierć Zbawiciela. W kościołach nie odprawia się Mszy świętej. Z ołtarzy ściągane są obrusy. Czerwony kolor szat kapłana symbolizuje męczeństwo. Czytania Pisma Świętego koncentrują się wokół męki i śmierci Zbawiciela. Wierni adorują krzyż, przyklękając i całując oblicze Ukrzyżowanego. W jednym z bocznych ołtarzy widoczny jest Grób Pański, gdzie w monstrancji złożona została hostia. W godzinie śmierci Jezusa odprawia się Drogę krzyżową.

Krzyż to najbardziej charakterystyczny symbol chrześcijaństwa. W jego cieniu przez całe wieki wzrastały miliony chrześcijan. Kultura kontynentu europejskiego jest mocno zakorzeniona w krzyżu. Symbol ten towarzyszył każdym niemal najdrobniejszym czynnościom wyznawców Chrystusa. Greccy Ojcowie Kościoła widzieli w krzyżu symbol Chrystusa obejmującego całość wszechświata, przenikającego go swoim bóstwem i scalającego w jedno. Znakiem krzyża rozpoczyna się w Kościele wszelkie nabożeństwa i ceremonie.

Zasługi cesarzowej

Ogromne zasługi na polu ratowania miejsc świętych i krzewienia nabożeństwa Męki Pańskiej miała cesarzowa Helena (ok. 255-327), matka cesarza Konstantyna. Kobieta ta miała otrzymać we śnie polecenie udania się do Jerozolimy. Tam zaczęła szukać śladów męki Pańskiej. Dowiedziawszy się o wybudowaniu na miejscu Golgoty świątyni Afrodyty kazała usunąć posąg bóstwa oraz wybrać ziemię pod nim leżącą. W rezultacie prac poszukiwacze natrafili na trzy krzyże. Nie było jednak pewności, który z nich jest tym właściwym. Problem rozwiązał biskup Jerozolimy Makary. Znalazłszy w mieście ciężko chorą i bliską śmierci kobietę nakazał, ażeby do jej łoża przynieść wszystkie trzy krzyże. Był bowiem mocno przekonany, że ta wyzdrowieje po dotknięciu prawdziwego krzyża. Po przyniesieniu pierwszych dwóch stan chorej się nie zmienił. Dopiero wniesienie trzeciego krzyża spowodowało uzdrowienie. Relikwie cesarzowa złożyła w srebrnej skrzyni, ażeby wierni mogli podziwiać tę prastarą pamiątkę. Na miejscu znalezienia krzyża postawiono bazylikę. Ten imponujący kompleks budowli sakralnych był wielokrotnie niszczony. Od 1986 roku archeologowie prowadzili prace w rejonie skały, na której w świetle tradycji miał zginąć Jezus. Skała chroniona była warstwą wapnia przed fanatycznymi pielgrzymami, którzy zabierali ze sobą jej kawałki. Po zdjęciu warstwy ochronnej oczom badaczy ukazało się 45-centymetrowe zagłębienie w kształcie stożka. Naukowcy znaleźli także kamienny pierścień, do którego wkładano pionową belkę krzyża, a następnie mocno ją klinowano, używając do tego drewnianych kołków.

W cichym rozmyślaniu chcę obchodzić dzień śmierci Twojej o Panie i Zbawicielu mój! Umarłeś najboleśniejszą i najobelżywszą śmiercią po tak licznych i wielkich mękach! Spraw to łaską swoją święta aby dusza moja przejęta Twym miłosierdziem mogła Ci godnie dzięki składać, czcić i miłować Cię, a w końcu dostąpić tego zbawienia, które nam przez śmierć swoją wysłużyłeś. Amen.

Nowenna do Miłosierdzia Bożego, którą mi kazał Jezus napisać i odprawiać przed świętem Miłosier­dzia. Rozpoczyna się w Wielki Piątek

Pragnę, abyś przez te dziewięć dni sprowadzała dusze do zdroju mojego miłosierdzia, by zaczerpnęły siły i ochłody, i wszelkiej łaski, jakiej potrzebują na trudy życia, a szczególnie w śmierci godzinie. W każdym dniu przyprowadzisz do serca mego odmienną grupę dusz i zanurzysz je w tym morzu miłosierdzia mojego. A ja te wszyst­kie dusze wprowadzę w dom Ojca mojego. Czynić to będziesz w tym życiu i przyszłym. I nie odmówię żadnej duszy niczego, którą wprowadzisz do źródła miłosierdzia mojego. W każdym dniu prosić będziesz Ojca mojego przez gorzką mękę moją o łaski dla tych dusz.

Odpowiedziałam: Jezu, nie wiem, jak tę nowennę odprawiać i jakie dusze wpierw wprowadzić w najlitościwsze Serce Twoje. - I odpowiedział mi Jezus, że powie mi na każdy dzień, jakie mam dusze wprowadzić w Serce Jego.

Dzień pierwszy

Wielki Piątek

Koronka do miłosierdzia Bożego

/ Do odmawiania na zwykłej cząstce różańca /

Na początku

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom, I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

Wierzę w Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa, siedzi po Prawicy Boga Ojca Wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

Na dużych paciorkach

Ojcze Przedwieczny ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata. / 1 Raz /

Na małych paciorkach

Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i całego świata. / 10 Razy /

Na zakończenie

Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem. / 3 Razy /

Dziś sprowadź mi ludzkość całą, a szczególnie wszystkich grzesz­ników, i zanurzaj ją w morzu miłosierdzia mojego. A tym pocie­szysz mnie w gorzkim smutku, [w] jaki mnie pogrąża utrata dusz.

Jezu najmiłosierniejszy, którego właściwością jest litować się nad nami i przebaczać nam, nie patrz na grzechy nasze, ale na uf­ność naszą, jaką mamy w nieskończoną dobroć Twoją, i przyj­mij nas do mieszkania najlitościwszego Serca swego, i nie wypusz­czaj nas z niego na wieki. Błagamy Cię przez miłość Twoją, która Cię łączy z Ojcem i Duchem Świętym.

O wszechmocy miłosierdzia Bożego, ratunku dla człowieka grzesznego. Tyś miłosierdziem i litości morze, wspomagasz tego, kto Cię uprasza w pokorze.

Ojcze Przedwieczny, spójrz okiem miłosierdzia na ludzkość całą - a szczególnie na biednych grzeszników - która jest zamknięta w najlitościwszym Sercu Jezusa, i dla Jego bolesnej męki okaż nam miłosierdzie swoje, abyśmy wszechmoc miłosierdzia Twego wysła­wiali na wieki wieków. Amen.

Rozmyślanie pierwsze

„Kto to jest, co niegdyś w tym dniu umarł?”

Dla czegóż to smuci się dzisiaj świat cały kato­licki? Czyją to śmierć lud wierny obchodzi? Któż to jest, którego śmierć dziś opłakujemy? Ach! Jest to ten, którego Ojciec Niebieski posłał na świat, aby ludzi ura­tował od zguby i wysłużył im wieczną szczęśliwość! Jest to Jednorodzony Syn Boga! Jest to Słowo przedwieczne, jest to Światło z Nieba zesłane na oświecenie wszystkich ludzi i wskazanie im drogi zbawienia! Jest ­to ów Dobroczyńca i Cudotwórca, Miłośnik nieszczęśli­wych który głodnych karmił, chorych leczył, umarłych wskrzeszał, smutnych pocieszał, grzesznikom odpuszczał grzechy, ubóstwu opowiadał Ewangelię. Jest to Zba­wiciel i Odkupiciel całego rodu ludzkiego, Jezus Chrystus, Pan i Bóg nasz! Jest to Syn Boży przez którego stało się wszystko, co się stało; który w czasie zstąpił z Nieba i stał się człowiekiem aby nas ludzi wznieść do godności swych braci i dzieci Bożych! Ten ­to, ten ukochany Syn Ojca przedwiecznego, ten Zbawiciel i Odkupiciel którego przyjścia z utęsknieniem od wieków pragniono, ten Sprawiedliwy, Najświętszy, ten Boski Nauczyciel, ten Dobroczyńca ludzi, ten Zbawiciel i Odkupiciel ponosił męki i umarł!

Módlmy się

Ach cześć Ci oddaję wśród Twych mąk i śmierci dla nas podjętych Synu Boży, Odkupicielu i Zbawicielu nasz! Upadam przed Tobą i cześć Ci oddaję. Chryste Jezu, Panie i Boże mój. Ty we wszystkim prócz grzechu stałeś się nam podobny nawet i w cierpieniu i w śmierci samej. Jakże słusznie mogłeś żyć na zawsze, jakże słusznie mogłeś tu doznawać wszelkich pociech! Ty przecież obrałeś męki i śmierć. Ta była wola Ojca przedwiecznego której chętnie poddałeś się dobrowolnie poszedłeś na śmierć i byłeś posłuszny aż do krzyża; bo to było postanowione w przedwiecznych wyrokach Boga, bo tego wymagało zbawienie ludzi: spraw abyśmy równie Ciebie naśladując za przewodnictwem wiary świętej i nauki Twojej we wszystkim aż do śmierci z wolą Ojca Niebieskiego się zgadzali. Amen.

Rozmyślanie drugie

„Jak umarł Jezus?”

Wznieś się duszo moja! abyś mogła widzieć umie­rającego Zbawiciela. Wstąp duchu mój na Kalwarię! Po zniesionych licznych i wielkich zniewagach udręczeniach, szyderstwach, po bolesnym biczowaniu i wzgardliwym koronowaniu cierniem włożono nań ciężki krzyż, aby go sam zaniósł na miejsce śmierci. Doszedł tam. Położył krzyż. Obnażono Go i złożono na drzewie krzyża jak baranka na rzeź który nie otworzył ust swoich. Rozciągnięto Go na krzyżu do którego ręce i nogi gwoźdźmi przybito. Wtedy wzniesiono Go z krzyżem jako Pośrednika między Niebem i ziemią; wzniesiono na widok ludu i całego świata. A wśród tych najokropniej­szych mąk jeszcze się urągali i szydzili z Niego nieprzy­jaciele wraz z pospólstwem od nich zwiedzionym! On zaś modlił się do Boga Ojca swojego: „Ojcze! od­puść im, bo nie wiedzą co czynią” Nawet znie­wagi doznawane od łotra obok wiszącego zniósł cier­pliwie. Drugiego zaś łotra z serca nawróconego i żałującego za swe zbrodnie pocieszył odpuszczeniem mu grzechów i zapewnieniem przyjęcia go do nieba. Matkę swoją stojącą pod krzyżem, pogrążoną w żalu pocie­szał także i polecił ją opiece ukochanego ucznia Jana. ­

Po trzech godzinach okropnych męczarni uczuł pragnienie i podano Mu żółci z octem! A w końcu, ach! Któż pojmie to pełne tajemnic narzekanie, które jedyne wśród wszystkich męczarni wyszło z ust Jego: „Boże mój! Boże mój! czemuś mnie opuścił. Przecież minęła smutna godzina. Pociecha i spokój wróciły do duszy Jego! Teraz się wszystko spełniło! rzekł „Ojcze weź duszę moją! W ręce twoje polecam ducha mojego! A rzekłszy to, skłonił głowę i skonał.

Módlmy się

Upadam przed Tobą o Zbawicielu rozpięty na krzy­żu i cześć Ci najgłębszą oddaję. Okropną wydawała się w oczach ludzkich śmierć Twoja, lecz jakże była piękną w oczach Boga! boś umierał niewinnym, spra­wiedliwym i świętym, a z jaką łagodnością i miłością, z jakim spokojem i cierpliwością, z jakim poddaniem się woli Boga, z jaką rezygnacją i przytomnością szedłeś na śmierć i umierałeś na krzyżu! Tak sprawie­dliwy umiera. O gdyby i mój koniec mógł być w tym względzie Twemu podobny. Panie który stałeś się Nauczycielem i przykładem dla mnie w życia i śmierci spraw to abym tak świątobliwie żył jak Ty i tak spokojnie jak Ty umierał. Spraw aby przez to najsmutniejsze opuszczenie jakiego za mnie i za wszystkich ludzi doznałeś na krzyżu doznała dusza moja przy zgonie pociechy i pomocy od Ciebie! Spraw abym spokojnie i świątobliwie umarł w Tobie. Amen.

Rozmyślanie trzecie

”Dlaczego Jezus umarł?”

Jakaż była właściwa przyczyna śmierci Jezusa? Dla czegoż tak wiele i tak ciężkich męczarni zostało na Niego włożonych? Czemuż to Sprawiedliwy tak haniebną śmiercią umierać musiał? Ach któż dostatecznie pojąć zdoła tę przyczynę pełną tajemnic! Bóg włożył na Niego nieprawości nas wszystkich mówi Prorok Pański dla naszych grzechów został zraniony, a przez Jego rany my uleczeni zostaliśmy. Tak jest za nas, za wszystkich umarł Chrystus: tak naucza święty Paweł Apostoł. Więc za mnie cierpiał i umarł i za moje grzechy poszedł na śmierć dla tego umarł Jezus, abym ja mógł żyć na wieki! Co za miłość! Tak jest: większej miłości już nikt okazać nie może nad tego kto życie kładzie za przyjaciół swoich. Ach! więc tak bardzo mnie i wszystkich umiłowałeś Chryste Jezu! Boże i Zbawicielu mój! Ty poniosłeś tę karę którą my ponosić powinniśmy. Ty pokutowałeś za te grzechy i zgładziłeś je za które my pokutować powinniśmy, a których przecież zgładzić nie mogliśmy sami. Ty umarłeś abyśmy żyli na wieki! Ty nas pojednałeś z Ojcem niebieskim! Już teraz życie i zbawienie są nasze, jesteśmy uratowani, odkupieni przez Ciebie, uwolnieni od grzechu i kar grzechowych bo ten Baranek który za nas ofiarowany został, zdjął z nas wszystkie grzechy. Przecież i ja teraz powinienem brzydzić się grzechem i żadnym nie obciążać duszy mojej. Bo jakże niegodnymi stają się Jego odkupienia ci, którzy by jeszcze dobrowolnie grzeszyli! Ach nie niech będzie ode mnie dalekim wszelki grzech! Bo mógł bym dobrowolnie na nowo Boga mojego obrażać, a tak niweczyć dzieło odkupienia Zbawiciela mojego! Statecznie więc chcę przezwyciężać wszelkie złe, a kochać i ćwiczyć się w każdej cnocie abym się mógł stać uczestnikiem zasług odkupienia Zbawiciela mojego.

Módlmy się

O Zbawicielu mój! jakże Ci zdoła dusza moja złożyć godnie dzięki jakże Cię potrafię miłować należycie za tak wielką miłość, którą mi okazałeś? Przez Ciebie przez śmierć Twoją odkupiony zostałem; przez Ciebie mam odpuszczenie grzechów i życie Wieczne. Ach czuję to, jak dusza moja powinna Cię kochać ze wszystkich sił swoich, trzymać się święcie, a nie odłączać nigdy od Ciebie. W Ciebie chcę wierzyć, w Tobie całą nadzieję pokładać, Ciebie i Ojca niebieskiego miłować nad wszystko. Według Twojej nauki pragnę urządzić życie moje abym się Tobie i Ojcu podobać mógł. Umacniaj mnie tylko o Zbawicielu mój abym się mógł stać uczestnikiem zasług męki i śmierci Twojej. Amen.

---