Kodeks Etyki Hotelarza
Wstęp
Naturalnym dążeniem człowieka, niezależnie od światopoglądu, jest pragnienie psychiczne do uczciwości, rzetelności i zgody. Dążność ta charakteryzuje, w sposób oczywisty, także i przedsiębiorców, dla których przestrzegania powszechnie przyjętych wzorców zachowań jest oczywiste.
W zantagonizowanym ekonomicznie i politycznie świecie, zjawisko konkurencyjności występuje w prawie każdym przejawie życia społecznego.
Właśnie w takim świecie etyka, także i w gronach biznesowych, staje się pożądanym przejawem ładu homo sapiens.
Polska Izba Hotelarstwa działająca w obrębie branży, którą reprezentuje, propaguje takie zachowania, które są warunkiem koniecznym dla osiągnięcia stabilności przedsiębiorstwa hotelowego, jego sukcesu gospodarczego i jego dobrej opinii jako usługodawcy.
Kodeks Etyki Hotelarza propagowany przez naszą samorządową Organizację uwzględnia prawie wszystkie aspekty organizacji pracy, określa stosunki na styku „hotelarz - gość hotelowy”, „personel - zarząd”, „zarząd - personel”, „personel - personel”, „management - management”, „hotel - współpracownicy zewnętrzni”, „kontakty z konkurencją”, „hotelarz - władze branżowe”, hotelarz - instytucje zewnętrzne”, „hotel a środowisko przyrodnicze”.
Kodeks Etyki Hotelarza opiera się z wygłoszonej na Uniwersytecie Wiedeńskim przez prof. Władysława Bartoszewskiego tezie : opłaca się być uczciwym.
Teza ta całkowicie obala stereotyp z początku światowego kapitalizmu „bogaćcie się za wszelką cenę”. Ten bezwstydny slogan nie jest powtarzany nawet przez „młode wilki” gospodarki rynkowej w krajach postkomunistycznych.
Głosicielom tego hasła chodzi o to, by z etyki zrobić jak najlepszy użytek, by przez powołanie się na etykę w jak najlepszym świetle ukazać swoim klientom - gościom wizerunek obiektu hotelarskiego i jego usługom.
Dlatego właśnie, o obiekcie stosującym etykę w biznesie będziemy mogli mówić, że jego produkt turystyczny jest uczciwy czyli przyjazny.
W takim świetle praktycznej filozofii współżycia, rezygnuje się z cech osobowych załóg pracowniczych negatywnych i z takich działań marketingowych i zarządczych, które nie zasługują na miano „dobry”.
Filozofia ta redukuje w hotelarstwie ludzi niemoralnych, redukuje stosunki międzyludzkie nieuczciwe i niesprawiedliwe.
I. „Hotelarz - gość hotelowy”
Główna zasada obsługi „Gość hotelarzowi święty”
Wszystkie czynności zawodowe hotelarza wynikają z nadrzędnego celu : usługiwania
Oferta usług ściśle określona i perfekcyjnie realizowana
Wykonywanie obowiązków służbowych według najlepszych wzorców zawodowych (fachowości) z wykorzystaniem najbardziej pozytywnych cech osobowych i kultury osobistej
Dbałość o poziom usług zgodnie z wymaganiami kategoryzacyjnymi. Świadczenie usług nawet ponad standard za tą samą cenę
Rozstrzyganie sporów na korzyść gościa hotelowego
Wykluczona nachalność w sugestiach o napiwki
Pełna dyskrecja o danych personalnych gościa i zachowaniach podczas jego wizyty w obiekcie
Tolerancja wobec gościa nadużywającego gościnności (np. spełnianie dodatkowych życzeń i zleceń od gościa nie mieszczących się w usługach standardowych)
Wykluczone oferty z usługami dopiero planowanymi lub w trakcie organizacji
Bieżący nadzór nad sprawnością wszystkich urządzeń, wyposażenia i czystością obiektu wraz z infrastrukturą zewnętrzną.
II. Grupa relacji „Personel - dyrekcja”
Deklaracja lojalności względem pracodawcy (mowa wyłącznie w stosunkach służbowych i obiektywnych racjach stron)
Rzetelność w wykonywaniu poleceń służbowych
Incjatywność. Zgłaszanie kreatywnych sugestii
Wyrozumiał tolerancja w niepowodzeniach organizacyjnych i finansowych pracodawcy
Dążność do zrozumienia intencji zawodowych dyrekcji
Niewykorzystywanie zawodu do potrzeb prywatnych
Troska o dobro przedsiębiorstwa hotelowego (pod każdym względem)
Stała dążność do pogłębiania wiedzy zawodowej
Przedkładanie dobra obiektu hotelarskiego nad własne
Unikanie kłamstwa w celach wyrobienia sobie wyższej pozycji społecznej w gronie pracowniczym.
III. Grupa relacji „Zarząd - personel hotelowy”
Wprowadzanie i konsekwentne przestrzeganie obowiązku przyjaźni zawodowej
Wykluczenie motywacji egoistycznej
Tolerancja do chwilowych niepowodzeń pracowników
Przydzielanie obowiązków służbowych pracownikom zgodnie z ich wykształceniem i predyspozycjami psychofizycznymi
Empatia z pracownikami (z ich przemyśleniami zawodowymi, kłopotami prywatnymi, ambicjami w karierze)
Unikanie pozerstwa
Unikanie narzucania niezdrowych, wygórowanych niesłusznie ambicji
Staranność i obiektywizm w ocenie (karaniu i nagradzaniu) pracowników
Równe (z szacunkiem) traktowanie poszczególnych członków zespołu pracowniczego
Zgodnie z nowoczesną organizacją pracy, przekazywanie decyzyjności wg kwalifikacji pracownikom niższego szczebla
Propagowanie pozytywnych wartości moralnych i obyczajowych
Nie narzucanie swoich przekonań politycznych
Odnoszenie się z szacunkiem do poprzedników na swoim stanowisku pracy i dyskrecja o pracy poprzednich pracowników obiektu
Wykluczone zachowania dwuznacznie seksualne.
IV. Grupa relacji „Personel - personel”
Życzliwe współdziałanie w gronie pracowniczym dla polepszenia atmosfery
Unikanie rozpowszechniania negatywnych informacji o współpracownikach
W dążeniu do osiągnięcia kolejnych stopni w karierze zawodowej zachowywać wszelkie formy „fair play”
Zachowywać w pamięci naczelną zasadę : odpowiedzialność za rozwój firmy i opinię o usługach w niej prowadzonych
Dla dobra obiektu, sugestie fachowe współpracowników traktować jak polecenie służbowe
Wykazywać tolerancję względem osób o innej kulturze, pochodzeniu, wieku, o niższym statusie społecznym
Wzajemne udzielanie pomocy zawodowej
W ocenach pracy współpracowników kierować się własnym rozumem, dobrą wolą, sumieniem i obiektywizmem
Traktować moralność jako korzyść wzajemną
V. Grupa relacji „Management - management”
Realizowanie zasady wzajemnego respektu i szacunku
Wzajemna lojalność zawodowa względem członków zarządu
Prawo do zachowania własnych opinii o współpracownikach, polityce, biznesie itp.
Niestosowanie nadmiernego egoizmu i niedostatecznego altruizmu
Pełna dyskrecja o posiadanych prywatnych informacjach ( pożyciu osobistym, komplikacjach życiowych, rodzinnych, płciowych, finansowych, nadużywanych używek, itp.) kolegów
Dążenie do harmonijnego współdziałania środowiska menedżerskiego ( które jest warunkiem stabilności całego grona pracowniczego a w konsekwencji przedsiębiorstwa jako całości )
Usilna dbałość o dobre imię zarządu, które skutkuje dobrym wizerunkiem całego przedsiębiorstwa
Indywidualne decyzje handlowe jednego menedżera powinny być podporządkowane totalnej polityce przedsiębiorstwa
W karierze członka managementu niedopuszczalne jest tworzenie grupy nacisku ( kliki, siuchty ) spośród współpracowników.
W grze zawodowej o powodzenie stosować reguły „walki jeden na jeden” preferując zasady rycerskości
W ocenach kolegów nie posługiwać się językiem niedomówień i podwójnego znaczenia
VI. Grupa relacji „Hotel - współpracownicy zewnętrzni”
(zaopatrzenie, wyposażenie, biura podróży, itp.)
Współpraca powinna opierać się wg obiektywnie najlepszych ofert partnerów
Stosunki regulowane wg postawy zaufania (współpracy w dobrej wierze)
Pracownicy przedsiębiorstwa hotelowego zobowiązani są do przestrzegania poufności zawodowej
Wzajemne regulowanie umówionej należności w pełnej wysokości i uzgodnionym terminie
Przedsiębiorstwo jako całość powinno sprawnie reagować na zmiany zachodzące w otoczeniu zawodowym
Nie uleganie pokusie osobistych korzyści czy zysku ( dotyczy całej struktury przedsiębiorstwa hotelowego oraz poszczególnych członków zespołu pracowniczego )
W kontaktach z bezpośrednim otoczeniem przedsiębiorstwa unikać zakłócania społecznego działania konkurencyjnych mechanizmów wolnego rynku
Angażowanie się ( szczególnie menadżera ) w działania stale podwyższające poziom usług ( monitorowanie rynku nowych technologii usług )
Dla sprawnej ciągłości współpracy z partnerami zewnętrznymi określić procedury i pracowników wdrażających reguły
VII. Grupa relacji „Hotel a konkurencja”
Bezwzględna zasada : współzawodniczyć - nie zwalczać, nie podważać reputacji konkurencji
Zachowanie poufności zawodowej w kontaktach osobistych z przedstawicielami konkurencji
Nie realizować szpiegostwa przemysłowego, a jednocześnie zabezpieczyć organizacyjnie własne przedsiębiorstwo przed „wyciekami informacji”
Działać na wolnym rynku zgodnie z obowiązującym prawem materialnym, Kodeksem Etyki Hotelarza, norami zwyczajowymi w duchu pokojowym
Współpracować zgodnie z zasadą wolnorynkową „żyj i daj drugiemu żyć” (tj. wspierać rynek otwarty)
Nie stosować nieuczciwej konkurencji :
· nie ujawniać i nie wykorzystywać cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa
· nie rozpowszechniać nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd wiadomości w celu wyrządzenia szkody innym przedsiębiorstwom
· nie utrudniać konkurencji dostępu do rynku ( np. poprzez stosowanie dampingu, monopolu czy oligopolu)
VIII. Grupa relacji „Hotel - władze branżowe”
W celach rozwoju biznesu utrzymanie łączności z organizacjami branżowymi wydaje się i korzystne i konieczne ze względu na integrację środowiska
Uczestnictwo poprzez władze branżowe w tworzeniu prawa hotelowego i innych aktów ustawodawczych stabilizujących pracę
Oczekiwanie od organizacji samorządu branżowego rozwiązywania problemów zawodowych jest zrozumiałe i słuszne
W przypadku przynależności do organizacji brać żywy udział w pracach statutowych i regularnie uiszczać składki
Poddawać się ocenie standardów i oczekiwać w przypadku decyzji pozytywnych wyróżnień działaczy, menadżerów i obiektów
Honorowy kodeks etyczny wyklucza tworzenie negatywnych działań lobbystycznych przeciwko przedsiębiorstwom, organizacjom i ludziom
Przekazywać w miarę możliwości najpełniejsze informacje żądane przez samorządu gospodarcze branży hotelarskiej
Dla działaczy szczególnie zasłużonych i zaangażowanych w rozwój hotelarstwa (VIP) stosować usługi hotelowe i gastronomiczne „with compliments”
Zaleca się uczestnictwo w różnych fazach i poziomach organizacji branżowych (jest to korzystne ze względu na przepływ informacji, integrację oraz uzyskiwanie wiadomości o nowych technologiach)
IX. Grupa relacji „Hotelarz a instytucje z otoczenia Hotelarskiego
(w tym organizacje polityczne)
Przedsiębiorstwo hotelowe z zasady powinno oddziaływać pozytywnie na swoje środowisko okołohotelowe
Szanować prawa i zwyczaje lokalne oraz regionalne
Przedsiębiorstwo powinno zachować status apolityczności
W przypadku sympatii do konkretnej partii politycznej ujawnić ten fakt w środowisku zawodowym
Punkt „4” nie dopuszcza traktowania innych instytucji i organizacji jako nieprzyjaznych
Hotel nie może traktować w sposób szczególnie uprzywilejowany konkretnych partii i polityków (samorządowych, organizacji branżowych, przedstawicieli władzy)
Zaleca się uczestnictwo przedstawicieli przedsiębiorstwa hotelowego w życiu kulturalnym, religijnym, turystycznym oraz pomoc w rozwoju swojego regionu (np. luksusowy hotel nie może być „wyspą skarbów” w biednej społeczności lokalnej. Nie może nie robić nic na rzecz tej społeczności)
X. Grupa relacji „Hotel a środowisko naturalne”
(etyka ekologiczna)
Hotel powinien kierować się użytecznością i czynieniem dobra dla środowiska
Przedsiębiorstwo hotelowe powinno kierować się najwyższym stopniem odpowiedzialności za środowisko naturalne
Dbać o ochronę środowiska a z zasobów naturalnych korzystać w sposób umiarkowany i odpowiedzialny
Uczestniczyć we wszystkich działaniach ekologicznych poprawiających stopień czystości środowiska szczególnie poprzez zmniejszenie produkcji dwutlenku węgla i wód przemysłowych
Wszelkimi metodami ograniczać „koszty środowiskowe”. W tym względzie zachęcać należy także gości hotelowych
Załogi pracownicze powinny w sposób permanentny podlegać edukacji ekologicznej (ustęp 1 artykułu 1 Ustawy o ochronie środowiska)
Zaleca się wspieranie polityki ekologicznej organizacji rządowych i samorządowych, skoncentrowanej na statusie moralnym ludzi, zwierząt, roślin i całej biosfery oraz ekosystemów (holizm ekologiczny).
Wdrażanie Kodeksu Etyki Hotelarza powinno następować poprzez aklamację całego środowiska zawodowego w Polsce.
Od konkretnego, uzgodnionego terminu, Hotelarze powinni przyjąć do wiadomości i bezwzględnie stosować.
Kodeks w użytkowaniu nie tylko uporządkuje ale i ułatwi pracę a jednocześnie ukierunkuje ją w dobrą stronę rozwoju.
Hotelarze stosując hasło : „Gość hotelarzowi święty” znają honorowe zachowania. Tym łatwiej będzie im przyswoić zapisy kodeksu.
Wdrażając Kodeks Etyki Hotelarza należy upoważnić samorządy gospodarcze branży do monitorowania przestrzegania postaw honorowych.
Prezes Zarządu
Polskiej Izby Hotelarstwa
Krzysztof Milski
4