PLAN PRACY INSTRUKTORA
ze szkolenia taktycznego
TEMAT: DZIAŁANIE ŻOŁNIERZY NA SYGNAŁ ALARMU O SKAŻENIACH I OPL W NOCY
CZAS: regulowany przez kierownika grupy
MIEJSCE: pas taktyczny
ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE : kbk AKMS - na stan
oporządzenie - na stan
WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:
Przejrzeć broń przed zajęciami
Zabrania się kierowania broni w kierunku ludzi zwierząt choć nie jest załadowana
Przejrzeć broń po zajęciach
PRZEBIEG ZAJĘĆ
lp |
CZYNNOŚCI |
CZAS |
|
|
Instruktora |
Szkolonych |
|
1.
2.
|
BACZNOSĆ! uczył Was będę działania żołnierza na sygnał alarmu o skażeniach i opl. SPOCZNIJ!
Ma to na celu nauczyć Was prawidłowego działania podczas alarmów
Na początku zajęć omawiam podchorążym zasady zachowania się żołnierzy podczas napadu powietrznego.
Pododdziały maszerujące pieszo na komendę swoich dowódców zajmują najbliższe ukrycia i przygotowują się do zwalczania celów powietrznych. Pododdziały w marszu nie mogą w zasadzie korzystać z rozbudowy inżynieryjnej terenu, co czyni je bardziej wrażliwymi na uderzenia statków powietrznych. W rejonach odpoczynków, i to zarówno dłuższych jak i krótkich można jedynie maksymalnie wykorzystać właściwości ochronne terenu takie jak: jary, wąwozy, przydrożne rowy i inne zagłębienia terenowe sztuczne i naturalne. Po ogłoszonym alarmie lotniczym czołowe pojazdy kolumny pododdziału powinny zwiększyć prędkość marszu i tym samym powiększyć odległości pomiędzy pojazdami. Jak więc widać szczególnego znaczenia nabiera zwłaszcza w marszu, odpowiednio wczesne wykrycie przeciwnika powietrznego i alarmowanie wojsk, przestrzeganie zasad rozśrodkowania w kolumnie oraz odpowiednio sprawne działanie wszystkich dowódców i osób funkcyjnych może do pewnego stopnia zrekompensować niekorzystne warunki z punktu widzenia powszechnej obrony przeciwlotniczej. Szczególną uwagę, na zagrożenie ze strony środków napadu powietrznego należy zwrócić w trakcie zbliżania się do rejonu walki, albowiem kolumny maszerujących i rozwijających się pododdziałów będą szczególnie opłacalnym celem dla samolotów i śmigłowców przeciwnika.
Cele powiterzne można podzielić na 4 grupy :
Strzelanie z broni strzeleckiej przowadzi się do celów powietrznych działających na wysokościach do 500 metrów. Odległość strzelania według obowiązujących instrukcji piechoty wynosi dla kbk AK - 400 m rkm D i ckm Gurionowa - 500m oraz 1000 m dla km PK. Odlaegłości te są właściwe dla celów powiterznych, lecących z prędkością do 60 m/s. a) STRZELANIE Z BRONI STRZELECKIEJ DO ŚMIGŁOWCÓW I SAMOLOTÓW WOLNO LECĄCYCH. Wartości wyprzedzeniac liniowego sylwetkach samolotów podane w instrukcjach danego rodzaju broni stanowią szereg cyfr które trudno zapamiętać. W pododdziałach uzbrojonych w kilka rodzajów broni piechoty należałoby w komendzie do strzelania podać dwie lub więcej wartości wyprzedzenia. Stosowanie różnych wyprzedzeń podczas strzelania do jednego celu jest w praktyce niewygodne i niemożliwe. Należy więc dla ułatwienia strzelania określić średnie wartości wyprzedzenia liniowego w sylwetkach celu możliwie do stosowania w różnych rodzajach uzbrojenia strzeleckiego które jednak nie wpływałoby ujemnie na skuteczność strzelania. W związku z tym można przyjąć do stosowania w praktyce podczas strzelania do śmigłowców i samolotów lesących wolno następujące wartości wyprzedzeń liniowych : -podczas strzelania na odl. Do 500 m tyle sylwetek celu ile wynosi odległość strzelania w setkach metrów podczas strzelania na odl. Ponad 500 m tyle sylwetek celu ile wynosi odl. Strzelania w setkach metrów pomnożona przez 1,5 b) STRZELANIE Z BRONI STRZELECKIEJ DO SAMOLOTÓW ODRZUTOWYCH. Strzelanie z broni strzeleckiej do samolotów odrzutowych nie jest możliwe wg zasad poprzednio omówionych ponieważ wyprzedzenia byłyby zbyt małe a ich obliczanie i uwzględnianie obarczone nadmiernymi błędami. W związku z tym samoloty odrzutowe zwalczamy wykonując nieruchome zapory ogniowe na przedłużenie kursu samolotu. O skuteczności zapór ogniowych decyduje w dużej mierze natężenie ognia dlatego powinien być prowadzony przez pododdziały na wspólną komendę. Podzczas strzelania do celów powietrznych ogniem zaporowym należy rozpatrzyć dwa przypadki : -rzut kursu cel przechodzi przez ugrupowanie bojowe pododdziału /kurs czołowy/ -rzul celu przechodzi równolegle lub skośnie w stosunku do ugrupowania bojowego pododdziału /kurs boczny lub skośny/. W zależności od kursu/lub/celu wykonuje się zaporę pionową pochyłą lub prostopadłą. I tak w przypadku pierwszym wykonuje się zaporę pochyłą lub pionową w drugim przypadku zaporę prostopadłą. c)STRZELANIE DO DESANTU SPADOCHRONOWEGO Desant od momentu zrzutu do wylądowania jest bezbronny nie może przowadzić ognia czy ukrywać się a równocześnie stanowi dogodny cel. Nieprzyjacielskich skoczków należy zwalczać w powietrzu gdy tylko znajdą się w odl skutecznego strzału z broni strzeleckiej. Aby skoczka trafić w pierś należy wyprzedzenie odmierzać od pasa figury w kierunku opadania. Ogień prowadzi się aż do chwili zniszczenia celu lub wylądowania spadochroniarza na ziemi. Podczas strzelania do skoczka spadochronowego w zależności od odl stosuje się następujące wyprzedzenie : -podczas strzelania na odl do 400 m 0,5 sylwetki na każde 100 m strzelania -podczas strzelania na odl ponad 400 m jedną sylwetkę na każde 100 m strzelania .
Wykonywanie zapór ogniowych
Wykonanie ZAPORY POCHYŁEJ
Pochyłą zaporę ogniową wykonuje się na przedłużeniu kursu celu trzymając broń pod kątem 45 stopni w stosunku do poziomu. Kąt stanowi ½ kąta prostego więc bez dużych błędów żołnierze mogąustawić broń pod tym kątem. Aby jednak wykonać zporę pochyłą, muszą być spełnione pewne warunki. Prowadząc ogień pod kątem 45 stopni spotkanie pocisku z celem powinno nastąpić w pewnej odległości uwarunkowanej wysokością lotu celu. Cel powietrzny może być zwalczany za pomocą pochyłej zapory ogniowej jeżeli zostanie wykryty w odl 3000-4000 m przy dużej prędkości lotu odl 2000 m - przy małej prędkości lotu i minimalnej wysokości. Rozważania te przeprowadzono by wykazać że : -decyzję do otwarcia ognia należy podejmować natychmiast po wykryciu celu istnieje duże prawdopodobieństwo rażenia celu w razie przedwczesnego otwarcia ognia nie ma natomiast w ogóle możliwości zniszczenia celu po zbyt późnym otwarciu ognia -skuteczność pochyłej zapory ogniowej uzależniona jest min od liczby strzelających żołnierzy dlatego też strzelanie należy prowadzić plutonem kompanią baterią W celu wykonania zapory d-ca pododdziału podaje komendę : „ PLUTON DO SAMOLOTU POCHYŁA OGNIA ” Komendę OGNIA podaje się w momencie gdy samolot znajduje się w odległości około 1000 m.
Wykonanie ZAPORY PIONOWEJ
Nie zawsze będzie możliwe wykrycie celu odpowiednio dużo wcześniej. Zwłaszcza gdy pododdział znajdować się będzie w rejonie umożliwiającym dobrą obserwację. Dlatego też gdy samolot wykryty został w odl około 2000 m lub mniejszej wykonuje się pionową zaporę ogniową. Wykonanie zapory ogniowej pionowej polega na tym że pododdział prowadzi ogień pionowo do punktu nad rejonem jego rozmieszczenia. Ogień prowadzi się na komendę d-cy równocześnie całym pododdziałem.
Wykonanie ZAPORY PROSTOPADŁEJ
Schemat wykonania zapory prostopadłej przedstawia rysunek. W taki sposób prowadzi się strzelanie do celów powietrznych atakujących z lotu nurkowego lub ślizgowego sąsiedni pododdział lub obiekt położony w pewnej odl /granicach zasięgu broni / od strzelającego pododdziału.
Po omówieniu tematu podczas przemarszu w rejon pasa taktycznego ogłaszam alarm przeciwlotniczy LOTNIK Z PRAWEJ, LOTNIK Z LEWEJ, podaję komendy do zwalczania celów nisko lecących. |
Stoją na zbiórce i słuchają instruktora
Stoją na zbiórce i słuchają omówienia tematu przez instruktora
Po omówieniu zagadnienia podchorążowie podczas przegrupowani się w rejon pasa taktycznego w marszu ubezpieczonym na komendę instruktora ćwiczą praktycznie zachowanie się żołnierza na wypadek napadu lotniczego
|
...............
................
|
4. |
Omawiam zasady zachowania się żołnierzy podczas ogłoszenia alarmu o skażeniach. Celem alarmowania o skażeniach jest umożliwienie pododdziałom wykonanie przedsięwzięć ograniczających skutki działania w rejonach skażeń. Na sygnał alarmu o skażeniach żołnierze, w dalszym ciągu wykonując swoje zadania, bezzwłocznie nakładają indywidualne środki ochrony przed skażeniami w położenie bojowe, a znajdujący się w ukryciach i zakrytych pojazdach tylko maski przeciwgazowe.
Maskę przeciwgazową przenosi się w następujących położeniach:
W położeniu marszowym żołnierz ma stale przy sobie maskę przeciwgazową (w czołgach w wyznaczonych miejscach, przy opuszczaniu czołgu - stale przy sobie). Do położenia pogotowia przenosi ją na sygnał „Uprzedzenie o zagrożeniu skażeniami” lub komendę „MASKI - W POGOTOWIE”. Do położenia bojowego przenosi maskę natychmiast po ogłoszeniu „Alarmu o skażeniach” lub na komendę „MASKI - WŁÓŻ”. Płaszcz ochronny OP-1M można wykorzystać jako narzutkę, płaszcz lub kombinezon. Decyzję o sposobie wykorzystania płaszcza podejmuje dowódca pododdziału w zależności od sytuacji bojowej. OP-1M jako narzutkę stosuje się w następujących przypadkach:
OP-1M jako płaszcz stosuje się w następujących przypadkach:
OP-1M jako kombinezon stosuje się w następujących przypadkach:
W razie spieszania załóg w styczności z przeciwnikiem odzież ochronną pozostawia się w wozach bojowych. Podczas wykonywania prac poza wozami bojowymi (środkami transportowymi) odzież ochronna powinna znajdować się w miejscu zapewniającym natychmiastowe jej użycie. Po omówieniu tematu podczas przemarszu w rejon pasa taktycznego ogłaszam alarm przeciwchemiczny CHEMIK, podaję komendy do nakładania masek p-gaz oraz OP 1. |
Stoją na zbiórce i słuchają omówienia instruktora
Po omówieniu również podczas przegrupowania się w rejon pasa taktycznego podchorążowie ćwiczą praktycznie działanie żołnierza na wypadek alarmu o skażeniach. |
..............
|
5. |
Wykonuję zbiórkę drużyny, omawiam błędy, wskazuję możliwości ich wyeliminowania, podaję oceny indywidualne, wskazuje najlepiej i najgorzej ćwiczących, podaję ocenę ogólna drużyny.
|
Stoją na zbiórce i słuchają omówienia instruktora |
.............
|