Ściany bez izolacji

Niewiele jest materiałów ściennych, które łącząc w sobie dwie przeciwstawne cechy: dobrą wytrzymałość i dobrą izolacyjność cieplną, nadają się do wymurowania ścian, których nie trzeba dodatkowo ocieplać. 

Dawniej ściany budowano z jednego rodzaju materiału. Były mocne, ale niezbyt ciepłe. Gdyby budować z nich ściany, które spełniają dzisiejsze wymagania izolacyjności cieplnej, musiałyby być bardzo grube. Dlatego większość ścian zewnętrznych buduje się z różnych rodzajów materiałów, ciężkich i mocnych - które przenoszą obciążenia oraz lekkich i delikatnych - które chronią dom przed ucieczką ciepła.

Z czego ściany

Obecnie znane są już materiały, które mają dobrą wytrzymałość i dobrą izolacyjność termiczną. Z produkowanych z nich bloczków lub pustaków można murować ściany, których nie trzeba dodatkowo ocieplać. Oczywiste jest, że taką ścianę łatwiej wymurować. Na takie uproszczenie wykonawstwa można liczyć, wybierając na ściany zewnętrzne jeden z następujących materiałów: ciepłą ceramikę, beton komórkowy, keramzytobeton.

Wszystkie te materiały charakteryzują się dużą porowatością; powietrze zamknięte w mikroporach w dużym stopniu zwiększa ich izolacyjność cieplną. Zmniejsza to ich gęstość objętościową, dzięki czemu bloczki i pustaki są lżejsze od swych nieporowatych odpowiedników. Ścian wykonanych z takich materiałów nie trzeba dodatkowo docieplać.
Oddzielną grupą elementów na ściany jednowarstwowe są bloczki, często wykonane też z keramzytobetonu, ale z wkładkami ze styropianu. Bloczki te produkuje się również z betonu z kruszywem popiołoporytowym. Produkowane są też bloczki z betonu, w którym wypełniaczem są granulki styropianu.
Zależnie od rodzaju betonu, bloczki mają różne cechy: te z betonu z kruszywem keramzytowym mają gorsze właściwości izolacyjne, ale większą wytrzymałość niż bloczki z betonu z granulatem styropianowym. Wkładki ze styropianu zwiększają izolacyjność cieplną bloczków. Dzięki temu ściany z nich są ciepłe i cieńsze niż ze zwykłych pustaków betonowych. Ich również nie trzeba docieplać.

Dlaczego ściany jednowarstwowe?

• Szybko się je muruje: elementy mają stosunkowo duże wymiary i są lekkie; często łączy się je tylko na spoiny poziome, dzięki czemu do murowania zużywa się mniej zaprawy.

• Łatwo dopasować bloczki: miękkie - przycina się do odpowiedniego wymiaru nawet zwykłą piłą ręczną, twardsze - produkuje się w wielu rodzajach, między innymi: połówkowych i narożnych.

• Łatwo wykonać elewację: ścianę zwykle tynkuje się lub maluje.

• Ściany jednowarstwowe mają grubość równą szerokości bloczków. Wznosząc je, unika się wielu błędów, często popełnianych przy murowaniu ścian wielowarstwowych.

Na jaką zaprawę

Przy murowaniu ścian jednowarstwowych bardzo duże znaczenie ma rodzaj użytej zaprawy. Zwykle stosuje się zaprawy ciepłochronne (zwane też ciepłymi), których izolacyjność cieplna zbliżona jest do izolacyjności bloczków. Czasami producenci bloczków zalecają konkretną, często własną zaprawę. Stosując zaprawy ciepłochronne, z dodatkiem tego samego co w bloczkach kruszywa lub wypełniacza, można wymurować prawie jednorodną ścianę: w każdym miejscu ma ona te same parametry. Spoina ma zwykle grubość mniejszą niż 1 cm. Do murowania stosuje się również zaprawy klejowe. Nie są one dobrym izolatorem ciepła, ale spoina z nich jest bardzo cienka (około 1-3 mm).

Grubość spoin jest bardzo ważna - źle wykonane stają się mostkami termicznymi, czyli miejscami nadmiernej ucieczki ciepła. 

Ściany jednowarstwowe można budować między innymi z:

• pustaków z ciepłej ceramiki,

• bloczków z betonu komórkowego,

• elementów ściennych z keramzytobetonu.

---