LAS BOREALNY:
Są to lasy iglaste, składające się z sosny, jodły, modrzewia, świerka z domieszką brzozy i jarzębiny. Są dwa główne typy naturalnych borów świata: lasy szpilkowe północne, czyli borealne i bory górskie. Igły mają zwykle grubą warstwę kutyny, czyli substancji przypominającej wosk, tworzącą nieprzepuszczalną dla cieczy i gazów warstwę ochronną. Drzewostany tych lasów są zazwyczaj jednopoziomowe. Ze względu na utrudnione wsiąkanie wód w przemarznięte podłoże, typowym elementem tej formacji są torfowiska. Las borealny tworzy pasmo okalające kulę ziemską na północy i występuje w chłodniejszych rejonach strefy umiarkowanej. Las górski spotyka się w tropikach i na średnich szerokościach geograficznych, czyli w rejonie Himalajów i Gór Skalistych. W borach północnych Ameryki Północnej i Azji występuje o wiele więcej gatunków roślin niż w lasach szpilkowych Europy. Rosną tam między innymi pięcioigłowa sosna amerykańska i dwuigłowa sosna Banksa. Niektóre gatunki północnoamerykańskie. jak Pinus longarea i Pinus aristota, należą do grupy najstarszych drzew świata. Stosunkowo mało zanieczyszczone środowiska lasów borealnych są dobrym miejscem dla występowania wielu nadrzewnych porostów, będących pokarmem karibu. Pozostałości po naturalnych borealnych lasach szpilkowych zachowały się w Polsce w Białowieskim Parku Narodowym, w Finlandii, na Syberii i w Kanadzie. Chociaż stare plantacje świerkowe sosnowe w pewnym stopniu mogą przypominać naturalne bory, to jednak pod wieloma względami pomiędzy nimi a borami o charakterze naturalnym występują ogromne różnice. Tajgę zamieszkuje bogata fauna, ze szczególnie cennymi dla myśliwych zwierzętami futerkowymi. Należy do obszarów w niewielkim stopniu użytkowanych gospodarczo (myślistwo, rybołówstwo, pozysk drewna) oraz stosunkowo słabo przekształconych przez człowieka.