PLAN PRACY

Instruktora w punkcie nauczania

ZAGADNIENIE:

PRZEDSTAWIENIE SPOSOBU WYKONANIA ZADANIA DRUŻYNY ZMECHANIZOWANEJ W OBRONIE;

CZAS: ..................

MIEJSCE: Pas Taktyczny

ZAPOTRZEBOWANIE MATERIAŁOWE:

1. kbk AKMS - cały stan

2. oporządzenie - cały stan

Przebieg zajęć

L.p.	Czynności instruktora			Czynności szkolonych
1. 2.	BACZNOŚĆ - Uczył was będę przedstawienia sposobu wykonania zadania drużyny zmechanizowanej w obronie. Ma to na celu nauczenie was przygotowania drużyny zmechanizowanej do obrony Przygotowanie systemu ognia jest integralnym i nieodłącznym elementem planowania i przygotowania walki, polegającym na stworzeniu warunków i racjonalnym wykorzystaniu pod względem ogniowym posiadanych sił i środków. Proces ten realizowany jest podczas oceny sytuacji, podejmowania decyzji, prowadzenia rekonesansu, stawiania zadań bojowych, organizacji współdziałania oraz zabezpieczenia bojowego i logistycznego walki. Celem przygotowania systemu ognia jest przede wszystkim stworzenie warunków do efektywnego wykorzystania wszystkich środków ogniowych w walce. Jest on podstawowym obowiązkiem dowódcy każdego szczebla dowodzenia. Polega on na zorganizowanym i umiejętnym podziale zadań ogniowych między podległe pododdziały oraz środki ogniowe odpowiednio do podjętego zamiaru walki oraz zapewnienia ścisłego współdziałania między nimi. Przygotowanie systemu ognia polega na przygotowaniu do walki pod względem ogniowym pododdziału, podwładnych dowódców oraz na osobistym przygotowaniu dowódcy pododdziału. Przygotowanie systemu ognia ma na celu jak najlepsze przygotowanie do wykonania zadań podczas walki. Czynności i prace wchodzące w zakres organizacji systemu ognia wykonuje dowódca pododdziału w czasie przygotowania walki pododdziału i obejmuje: Zorganizowanie obserwacji; Ocenę terenu z punktu widzenia skuteczności ognia; Wybór i przygotowanie stanowisk ogniowych; Postawienie zadań ogniowych; Zorganizowanie współdziałania ogniowego; Przygotowanie danych do strzelania; Przygotowanie amunicji; Opracowanie dokumentów. Przygotowanie systemu ognia w obronie polega na: Utworzeniu strefy ognia przeciwpancernych pocisków kierowanych, czołgów, wozów bojowych piechoty i ciągłego wielowarstwowego ognia pozostałych środków ogniowych pododdziału przed przednią linią obrony, w lukach, na skrzydłach oraz w głębi obrony; Zaplanowaniu odcinków ognia ześrodkowanego; Przygotowaniu manewrów ogniem, zwłaszcza przeciwpancernym na zagrożone kierunki. System ognia broniących się pododdziałów powinien zapewniać narastanie jego siły i natężenia w miarę zbliżania się przeciwnika do przedniej linii obrony. Do podstawowych zadań systemu ognia w obronie należą: Odparcie ataków czołgów, BWP i TO przed przednią linią obrony; Szybkie przeniesienie wysiłku broniących się środków ogniowych z jednego kierunku na inny; Wsparcie ogniowe pododdziałów wychodzących do kontrataku; Niszczenie środków napadu powietrznego; Dodatkowo Osłona zapór inżynieryjnych; Dezorganizacja dowodzenia; Zwalczanie sił i środków rozpoznania; Osłona luk i otwartych skrzydeł broniących się pododdziałów. Przygotowując system ognia dowódca pododdziału powinien określić: Prawdopodobne kierunki działania przeciwnika oraz miejsca rozmieszczenia jego zasadniczych środków ogniowych; Dozory ustalone przez przełożonego oraz w miarę potrzeby wyznaczyć dodatkowe; Odległości do dozorów, charakterystycznych przedmiotów i rubieży terenowych znajdujących się w pasie ognia pododdziału; Pola zakryte utrudniające lub uniemożliwiające prowadzenie ognia; Sposób oczyszczenia pasa obserwacji i sektorów ostrzału; Zadania ogniowe dla podwładnych; Sposób powiązania systemu ognia z zaporami inżynieryjnymi i naturalnymi przeszkodami terenowymi; Sposób osłony luk i skrzydeł; Sposób przygotowania broni do prowadzenia ognia w warunkach ograniczonej widoczności. Przygotowanie systemu ognia w obronie polega na: Odpowiednim (skrytym) rozmieszczeniu środków ogniowych w terenie; Tworzeniu ciągłej strefy ognia wszystkich rodzajów broni przed przednią linią obrony i na skrzydłach; Udziale w ześrodkowaniu ognia przełożonego na zagrożonych kierunkach (zasadniczych elementach ugrupowania bojowego przeciwnika); Zorganizowaniu współdziałania ogniowego wewnątrz pododdziału i z sąsiadami; Powiązaniu systemu ognia z systemem zapór inżynieryjnych i naturalnymi przeszkodami terenowymi; Zapewnieniu gotowości wszystkich środków ogniowych do prowadzenia ognia zarówno w dzień jak i w nocy; Utrzymywaniu ciągłej gotowości do natychmiastowego wykonania manewru ogniem oraz siłami i środkami ogniowymi. Pracę w zakresie przygotowania systemu ognia dowódca pododdziału rozpoczyna z chwilą otrzymania zadania bojowego lub z własnej inicjatywy i wykonuje ją bezpośrednio w terenie. Gdy warunki na to nie pozwalają - na podstawie mapy, makiety terenu lub szkicu. W każdej jednak sytuacji powinien on dążyć do sprecyzowania podwładnym zadań ogniowych w terenie
ETAP DZIAŁANIA^1		CZYNNOŚCI DOWÓDCY PODODZIAŁU	UWAGI
USTALENIE POŁOŻENIA
		Wstępna analiza zadania Wstępna ocena terenu Kalkulacja czasu Wydaje zadania przygotowawcze^2 Może przeprowadzić wstępną kontrolę pododdziałów Może sprawdzić stopień znajomości treści zadań przygotowawczych	Dowódca drużyn zawsze przeprowadzają wstępną kontrolę w tym etapie
PLANOWANIE
Ocena sytuacji Analiza zadania Ocena czynników wpływających na wykonanie zadania i wypracowanie wariantów działania Rozważenie wariantów działania Porównanie wariantów działania Podjęcie decyzji i zamiaru działania Opracowanie planu działania Opracowanie rozkazu bojowego		Szczegółowa analiza zadania Analiza sytuacji wg METT-T, a w tym analiza terenu wg OCOKA Wypracowanie wariantów działania przeciwnika i własnych Analiza każdego wypracowanego wariantu działania Porównanie wariantów działania wzajemnie oraz w stosunku do wariantów działania przeciwnika Wybór jednego wariantu działania Precyzuje swój zamiar działania Wykonuje szkic działania Nakazuje przemieszczenie pododdziałów na wyznaczoną rubież lub do wyznaczonego rejonu Dokonuje osobistego rekonesansu^3 /w terenie, szkicu terenu/ Kompletuje i modyfikuje plan rozegrania walki Porządkuje notatki do wydania rozkazu bojowego Nanosi ewentualne zmiany na szkicu działania	METT-T Zadanie, Przeciwnik, Teren, Własny pododdział, Posiadany czas, OCOKA O - warunki prowadzenia obserwacji i ognia C - pokrycie terenu i warunki maskowania O - przeszkody terenowe naturalne i sztuczne K - punkt ciężkości A - drogi podejścia, korytarze ruchu /powietrzne i lądowe/ Przesunięcia pododdziału na wyznaczoną rubież /do rejonu/ dokonuje wyznaczony funkcyjny W terenie /szkicu, modelu terenu/, mogą uczestniczyć wybrani podwładni Modyfikuje jeśli wynikną nowe okoliczności
STAWIANIE ZADAŃ
		wykonuje model terenu^4 wydaje ustny rozkaz bojowy sprawdza zrozumienie zamiaru działania i zadań	Dowódca wykonuje model terenu osobiście lub poprzez inne osoby funkcyjne. Rozkaz może wydać w czasie rekonesansu; wykorzystuje stół plastyczny /makietę terenu/.
KONTROLOWANIE
		przeprowadza dodatkowe omówienia /odprawy/ dokonuje inspekcji końcowej pododdziałów w wyznaczonym czasie melduje o gotowości do działania	Zapoznaje z nowymi danymi o sytuacji

¹ Etapy nie muszą następować ściśle w ustalonej kolejności, zależy to wyłącznie od dowódcy i warunków zewnętrznych.

² Dowódca wydawać może zadania przygotowawcze tyle razy ile wynika to z potrzeb.

³ Rekonesans prowadzi jedynie w sytuacji gdy pododdział nie znajduje się w rejonie przyszłych działań i stworzone są ku temu warunki.

⁴ gdy wynika to z potrzeb.

3.

I ETAP USTALENIE POŁOŻENIA: Dowódca drużyny dokonuje wstępnej analizy zadania, polegającej na zrozumieniu charakteru przyszłych działań drużyny, czasu i zakresu przygotowań do nich. Dokonując kalkulacji czasu dowódca ustala terminy realizacji przedsięwzięć, tak aby osiągnąć gotowość systemu ognia w nakazanym przez przełożonego czasie. W szczególności dowódca powinien sprecyzować terminy zajęcia i przygotowania stanowiska oporu, postawienia zadań oraz uzupełnienia amunicji. W zadaniach przygotowawczych określa: położenie i charakter działań przeciwnika; dogodną rubież do urządzenia stanowiska oporu; organizację obserwacji i ubezpieczenia; sposób przygotowania uzbrojenia do walki; sposób uzupełnienia amunicji. II ETAP: PLANOWANIE: Dokonując szczegółowej analizy zadania dowódca powinien: zrozumieć zadanie plutonu, drużyny i sąsiadów; określić rolę i miejsce drużyny w walce; sprecyzować warunki czasowo - przestrzenne przygotowania systemu ognia. Po analizie zadania dowódca powinien w pierwszej kolejności zorganizować obserwację (naziemną i powietrzną), wyznaczyć dyżurny środek ogniowy oraz określić najpilniejsze przedsięwzięcia do realizacji i terminy ich wykonania. Oceniając sytuację dowódca powinien zebrać dane o położeniu i możliwościach bojowych przeciwnika, sił własnych i sąsiadów, a także w zakresie terenowych meteorologicznych i czasowych warunków przygotowania systemu ognia. W wyniku dokonanej oceny sytuacji oraz przeprowadzonego rekonesansu dowódca określa: dozory; miejsca rozmieszczenia środków ogniowych (pododdziału), stanowisk dowódczo - obserwacyjnych, stanowisk obserwacyjnych i zapór inżynieryjnych; prawdopodobny charakter i kierunek działania przeciwnika; możliwości wykorzystania ukształtowania i pokrycia terenu w celu właściwego rozmieszczenia środków ogniowych i przygotowania systemu ognia; szerokość i głębokość pasa ognia, pola zakryte oraz miejsca, które należy oczyścić z zakrzaczeń i innych przedmiotów w celu zapewnienia lepszej obserwacji terenu i skuteczności ognia; rozmieszczenie sił i środków ogniowych w stanowisku oporu i ich zadania ogniowe; możliwości wykonania skrytego manewru siłami i środkami ogniowymi (drogi podejścia i odejścia) oraz uzupełniania amunicji; wpływ warunków meteorologicznych na przygotowanie systemu ognia i kierowania nim w walce. Podejmując decyzję dowódca wybiera sposób wykonania zadania i w zakresie ogniowym precyzuje: miejsca środków ogniowych w ugrupowaniu pododdziału; sektory obserwacji, pasy i sektory ognia w powiązaniu z systemem zapór inżynieryjnych i przeszkód terenowych; sposób rażenia ogniowego przeciwnika; kolejność otwierania ognia przez poszczególne środki i sposób kierowania ogniem w toku walki; sposób wykonania manewru ogniem oraz siłami i środkami ogniowymi na zagrożonych kierunkach. Decyzją dowódca przedstawia na szkicu działania, a na jej podstawie stawia podwładnym zadania bojowe, w których ujmuje treści w zakresie systemu ognia. Szkic działania dowódcy wykonuje na bloku meldunkowym (kartce papieru), z jednego punktu w terenie w sposób zapewniający czytelność przedstawionych informacji. Na szkicu działania przedstawia się: dozory, ich numerację, nazwy i odległości do nich; położenie przeciwnika; stanowisko oporu (punkt oporu plutonu, kompanii) drużyny; pas ognia i dodatkowy sektor (kierunek) ognia; strefy ognia broni strzeleckiej i pokładowej wozu bojowego piechoty (transportera opancerzonego), karabinu maszynowego i granatnika przeciwpancernego; główne i dodatkowe sektory ostrzału (dodatkowe kierunki ognia) z każdego stanowiska ogniowego; stanowiska oporu sąsiadów i granice ich pasów ognia na skrzydłach drużyny (plutonu, kompanii); ześrodkowania ognia drużyny (plutonu, kompanii) oraz odcinki ześrodkowań ognia plutonu (kompanii) i miejsca w nich, do których drużyna (pluton prowadzi ogień; zapory inżynieryjne znajdujące się w pobliżu stanowiska oporu drużyny (plutonu, kompanii). Wykonuje zbiórkę. Zadaje pytania co do zrozumiałości przerabianego zagadnienia na punkcie nauczania.

OPRACOWAŁ

.............................

---