Obcięta głowa, brakujące organy, roztrzaskane kości udowe i wyjęty Jednak ujęto sprawców. Dwójkę osiemnastolatków, którzy uznali Lucyf_erf swego pana. To on kazał im ukatrupić i skonsumować jedną z miejscowJ tancerek topless.

- I gdzie są teraz?

— Przypuszczam, że w wiezieniu. Dostali dożywocie. Dlaczego pyta

• Jest tutaj dwóch facetów, którzy wówczas mogli mieć około osierrm»
  lat. Lubią ciąć mięso i podglądali Robin.

• Są podejrzani o morderstwo?

• Nie. Bardziej nadaje się Ben. Masz chyba nazwiska i rysoni.
  zabójców z Maryland?

• Mam na biurku fax... Wayne Lee Bourke, Keith William Bonham.
  obydwaj mulaci, brązowi. Burkę miał ponad dwa metry wzrostu i \vaz\
  dziewięćdziesiąt kilo. Bonham metr sześćdziesiąt wzrostu i siedemdziesiąt
  pięć kilo wagi. Blizna po usunięcia wyrostka...

— Wystarczy. Nie pasują.

- Nie dziwię się. Świat wprawdzie oszalał, ale nie sądzę, by faceci
wysysający szpik z młodych dam, kwalifikowali się do skracania wyroku.

• Jak daleko jest z Wiggsburga do Waszyngtonu?

• Ze dwie godziny jazdy.

• Jest tutaj jeszcze jeden gość, który przebywał swego czasu w Waszyn­
  gtonie, też podejrzany. — Opowiedziałem Milo o Creedmanie.

• Tak słyszałem o Stasher—Laymanie, ponieważ budowali osiedla
  mieszkalne na środkowym południu w czasach, gdy prowadziłem samochód
  w siedemdziesiątym siódmym wydziale. Zła kanalizacja, członkowie gangów
  wynajmowani jako ochroniarze. Ustawiczne kłopoty. Odsprzedawali kontrakt
  i zmywali się. Mieli budować nowe więzienie w Antelope Yalley, ale władze
  lokalne dowiedziały się, co to za jedni, zaprotestowały i pozbyły się ich. A co
  chcą budować na wyspie?

• Nie wiem.

• A jak zareagował doktor Frankenstein na skłonność protegowanego
  do ucztowania w obrębie swego gatunku?

- Zdecydowanie zaprzeczył. Ben był jego dziełem — zresocjalizowanyw
dzieckiem z marginesu społecznego. Ciekawe, czy w tym środowisku nie
popełniono jakiejś poważniejszej zbrodni, którą Moreland przemilczał. Może
zechciałbyś zajrzeć jeszcze do komputera?

• Dobra. Daj mi namiary.

• Benjamin Romero. Nie wiem, czy ma jakieś drugie imię. Około
  trzydziestki. Urodzony na Amk. Chodził do szkoły w Hawaii i służył tam
  w straży wybrzeża. Zawód wyuczony i wykonywany — pielęgniarz.

• Dobrze, sprawdzę. A co na to wszystko Robin?

• Jest bardzo dzielna, ale ja chcę stąd wyjechać. Następna dostawa
  będzie tu za jakieś pięć dni. Jeżeli szeryf Laurem pozwoli nam opuścić Aruk.
  wsiądziemy na łódl

170

„ Dlaczego miałby nie pozwolić?

„ Moreland i wszystko, co z nim związane, nie ma w tej chwili •i oszej opinii na wyspie. Jesteśmy w areszcie domowym. n*J J__ Dziwne, wręcz niezgodne z prawem posunięcie. Chciałbyś, żebym . pogadał jak gliniarz z gliniarzami?

_ Sqdz?, że mogłoby to tylko zaszkodzić. Moreland starał się go _£konać, ale odniosło to wręcz przeciwny skutek.

P¹ - Może mści się na Morelandzie za tamtą scenę w związku z jego córką? ,, Możliwe. Jednak najpierw spróbuje to załatwić sam. Jeżeli będę miał , możesz być pewien, że się do ciebie zwrócę. Dobra... Robactwo i ludożercy. Wcale nie lepiej niż na Hollywood _oulevard.

Czułem się brudny, więc wziąłem prysznic. Kiedy się wycierałem, Robin. Streściłem jej przebieg rozmowy z Morelandem i Milo oraz ^powiedziałem, że chcę zarezerwować miejsca na najbliższej łodzi.

• Szkoda, że to się musi zakończyć w ten sposób, ale masz rację. —
  Usiadła na łóżku. — Jak się nazywa ta spółka budowlana?

• Stasher—Layman.

• Jo ma jakieś dokumenty z ich nazwiskiem. Stertę komputerowych
  wydruków. Myślałam, że jest to związane z jej badaniami. Kiedy spojrzałam
  w tamtą stronę, przykryła je książką.

• Jesteś pewna, że to był Stasher—Layman?

• Bardzo duże inicjały „S—L" wypisane gotykiem, a niżej nazwisko.
  Zdążyłam przeczytać, zanim je przykryła.

Oko artystki.

- Jo i Creedman — powiedziałem. — Mają powiązania z Waszyng­tonem. Dwoje agentów. Wydawała mi się podejrzana od chwili, gdy w naszej łazience znalazły się te karaluchy. Nic ci nie powiedziałem, bo wydawało mi się to absurdalne, ale ciągle prześladowała mnie myśl, że tamtej nocy Jo była sama w domu. I że usłyszawszy twój krzyk pojawiła się u nas podejrzanie późno. Tłumaczyła to odurzeniem po zażyciu pigułek nasennych, ale dzisiejszej nocy wyszła z pokoju przed nami i była bardzo przytomna. Nie rozumiałem,

mogła mieć motyw, ale jeżeli pracuje dla Stasher—Laymana i nie chce, Jej przeszkadzano, wszystko staje się jasne.

— W takim razie, dlaczego nie ukryła broni? Trzyma ją na samym

w walizce, jakby chciała, żebym ją spostrzegła.

— Może chciała cię przestraszyć?

Nie sądzę. Nie było między nami najmniejszej wrogości. Wprost ie, im więcej czasu z nią spędzałam, tym stawała się milsza. Jakby obecność pomagała jej dojść do siebie, l doszła. W dwa dni zmieniła się z otumanionej środkami nasennymi °^wy we wścibską, spostrzegawczą istotę.

171

---