Rzeź w�gdadzie

Od pewnego czasu pogadywano w Bagdadzie, że zbliża się do stolicy wielka, wroga armia. Władze temu zaprzeczały, a minister informacji zarzekał się, że to tylko propaganda. Nagle oczom zdumionych mieszkańców miasta ukazał się olbrzymi tuman pyłu czy dymu przysłaniający całe miasto. Słychać też było niezwykłe hałasy, jakby tętent kopyt końskich. Kiedy chmura się przerzedziła i ludzie wyszli na dachy i wieże minaretów, z przerażeniem spostrzegli, że miasto otoczone jest hordami obcych wojsk, które wkrótce przystąpiły do ataku.
Obrona była słaba, część żołnierzy garnizonu zaczęła uciekać oddając się w ręce napastników. Atakujący nie patyczkowali się z jeńcami - przydzielali ich poszczególnym wojownikom, a ci ucinali im głowy. Wkrótce miasto się poddało, a wódz najeźdźców polecił pokonanemu władcy, by rozkazał wszystkim mieszkańcom wyjść poza mury miejskie i złożyć broń. Większość mieszkańców posłuchała polecenia i jak tylko złożyli broń, natychmiast zostali wymordowani. Trzy dni potem armia napastników wkroczyła do Bagdadu, wymordowała wszystkich pozostałych mieszkańców i miasto podpalono. Samego władcę zaszyto w worek i zadeptano końmi na śmierć.
Liczby ofiar nie udało się określić dokładnie. Wedle jednych źródeł zamordowano 80.000 mieszkańców, wedle innych 2 miliony. Prawda jest pewnie gdzieś po środku..

A działo się to wszystko w roku pańskim 1258. Najeźdźcami byli Mongołowie pod wodzą Hulegu, wnuka Czyngis-chana. Władcą miasta był kalif al-Mustasim. Po zadeptaniu go na śmierć, Kalifat Abbasydów, powstały w 762 roku, przestał istnieć stając się graniczną prowincją imperium mongolskiego.

Były to czasy, kiedy to na wiele można było sobie pozwolić. No cóż, nie było wtedy ONZ ani Rady Bezpieczeństwa...