Rozdział 9.
Konfiguracja oprogramowania sieciowego

W tym rozdziale:

• Omówienie oprogramowania sieciowego

• Instalowanie i konfigurowanie oprogramowania sieciowego

Zanim będziesz mógł korzystać z sieci musisz zainstalować kilka komponentów umożliwiających komunikacje i współdzielenie informacji. Komponentami tymi są protokół. Klient sieci oraz sterownik karty sieciowej. Windows 95 i 98 zawierają potrzebne oprogramowanie. Wszystko co musisz robić to zainstalować je i skonfigurować.

Omówienie oprogramowania sieciowego

Znajdujący się w komputerach sprzęt sieciowy nie może się komunikować ze sobą bez odpowiedniego oprogramowania sieciowego. Oprogramowanie sieciowe umożliwia sprzętowi sieciowemu na komunikacje.

W przypadku systemów Windows 95 i 98 istnieją cztery różne kategorie komponentów sieciowych: klient, karta, protokół i usługa. Zanim zaczniesz korzystać z sieci musisz jeszcze ustalić nazwę komputera oraz typ kontroli dostępu do niego.

System Windows zawiera wszystko, co jest potrzebne do skonfigurowania oprogramowania sieciowego dla każdej sieci równorzędnej i dla większości sieci klient-serwer. Jeżeli używasz sieci klient-serwer sprawdź w dokumentacji sieciowego systemu operacyjnego, czy możesz korzystać z komponentów sieciowych systemu Windows. Niektóre systemy wymagają określonego oprogramowania sieciowego, inne oferują alternatywny.

UWAGA

Konfigurowanie komponentów sieciowych w systemach Windows 95 i 98 jest identyczne. Oba systemy oferują te same główne komponenty.

W systemie Windows instalacji wszystkich komponentów sieciowych dokonuje się w oknie dialogowym Sieć, co zostało opisane w podrozdziale „Instalowanie i konfigurowanie oprogramowania sieciowego” tego rozdziału.

Omówienie kart sieciowych

W architekturze sieciowe systemu Windows karta sieciowa oznacza sterownik pozwalający na pracę karty. Sterownik pozwala karcie na komunikowanie się z innymi komputerami w sieci.

System Windows w swojej bibliotece sterowników ma sterowniki do wielu różnych kart sieciowych. Możesz także zainstalować je z dysku dostarczonego razem z kartą. Ewentualnie możesz pobrać je z Internetu.

PORADA

Zawsze instaluj najnowsze wersje sterowników do kart sieciowych. Dzięki temu karty będą działały z największą efektywnością. Musisz pamiętać, że dyski dostarczane ze sprzętem najczęściej nie zawierają najnowszych wersji sterowników. Aby pozyskać najnowsze ich wersje odwiedź stronę internetową producenta.

Jeżeli nie możesz znaleźć najnowszej wersji sterownika, możesz użyć jednego z dostarczonych z systemem Windows. Windows zawiera sterowniki do kart firm: Adaptec, Boca, Cabeltron, DCA, Dell, Hewlett-Packard, IBM, Intel, Linksys, 3Com i innych.

Typ sterownika który instalujesz w systemie Windows musi się zgadzać z typem karty zainstalowanej w komputerze. Więcej informacji na ten temat zawiera rozdział 8.

WSKAZÓWKA

Gdy po raz pierwszy włączasz komputer po zainstalowaniu karty zgodnej z Plug and Play Windows wykrywa kartę i prosi możliwość zainstalowania sterowników do niej. Możesz pozwolić systemowi zainstalowanie sterownika. Później możesz zainstalować uaktualniony sterownik, zmienić go, lub pozostawić w istniejącej konfiguracji.

Omówienie klienta sieci

Klient sieci to oprogramowanie pozwalające komputerowi na stanie się członkiem sieci. Każdy typ sieci - równorzędna Windows, NT Server, Novell NetWare i inne - posiada swojego specyficznego klienta. Instalacja klienta sieci pozwala komputerowi na komunikowanie się w niej.

Na przykład klient sieci Microsoft Networks pozwala na pracę w sieci równorzędnej Windows i w sieci NT Server. Microsoft z systemem Windows dostarcza klienty dla własnych architektur sieciowych oraz klienty dla innych sieci, na przykład NetWare.

Novell NetWare posiada klienty dla swojego sieciowego systemu operacyjnego. Jeżeli zakładasz sieć opartą o system Novell NetWare powinieneś używać klienta firmy Novell, ponieważ posiada o więcej funkcji niż rozwiązanie z firmy Microsoft. Z drugiej strony sprawia on w systemie Windows kłopoty związane z kompatybilnością.

Omówienie protokołów

Protokoły to języki określające procedury jakie trzeb zastosować nadając i odbierając dane. Protokoły definiują format, zależności czasowe, sekwencje i algorytmy sprawdzania błędów w sieci.

W sieciach protokoły mogę pracować na różnych poziomach. Na przykład Ethernet i Token Ring to technologie i protokoły sieciowe. Istnieją także protokoły komunikacyjne zajmujące się synchronizacją i kontrolą przepływu danych pomiędzy komputerami.

Generalnie w systemie Windows istnieją trzy rodziny protokołów przesyłających dane pomiędzy komputerami. Do nich należy zaliczyć: TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol), IPX/SPX (Internet Packet Exchange/Sequenced Packet Exchange) oraz NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface).

Nie musisz używać w sieci wszystkich trzech protokołów, wystarczy że będziesz używał jednego. Windows zawiera wersje instalacyjną każdego z nich. W przypadku większości architektur sieciowych możesz używać dowolnego z tych protokołów.

NetBEUI

NetBEUI jest protokołem używanym przez firmę Microsoft i znajdującym się w każdym systemie operacyjnym Windows (Windows for Workgroups, Windows 95, Windows 98 oraz Windows NT). NetBEUI to skrót od NetBIOS Extended User Interface. NetBIOS jest interfejsem programistycznym przeznaczonym do opracowywania aplikacji klient-serwer. NetBIOS działa także z innymi protokołami i różnymi typami sieci.

NetBEUI jest idealny dla małych sieci. Jest łatwy w instalacji i konfiguracji, ma dobrą wydajność i jest szybki. NetBEUI używa bardzo małej ilości pamięci operacyjnej orz cechuje się dobrym mechanizmem detekcji błędów. Jeżeli sieć która tworzysz jest twoją pierwszą wybierz protokół NetBEUI.

TCP/IP

TCP/IP to protokoły tworzące siec Internet, ale możesz iż także używać w sieci domowej lub w biurze. TCP/IP składa się z wielu różnych protokołów zajmujących się dostępem do medium, przesyłaniem plików, pocztą elektroniczną i innymi. Grupa protokołów posiada nazwę stosu protokołów. Słowo stos obrazuje fakt, że każdy z protokołów jest operaty na innym. TCP/IP jest elastyczny, szybki i posiada duże możliwości konfiguracji.

TCP/IP jest także trudny w konfiguracji. Aby używać TCP/IP w sieci musisz stworzyć schemat adresowania. Ponieważ TCP/IP jest trudny w konfiguracji, więc najprawdopodobniej nie będziesz używał go w sieci domowej. Jeżeli chcesz jednak to uczynić zajrzyj do dodatku B w którym zawarte są kompletne informacje dotyczące konfigurowania tego protokołu.

IPX/SPX

IPX/SPX to zestaw protokołów często używany w sieciach Novell NetWare, choć można go użyć także w sieciach Microsoft Networks. IPX?SPX jest także stosem protokołów i określa w jaki sposób pakiety są przesyłane przez sieć.

IPX/SPX działa dobrze z sieciami Microsoft. Obsługuje on wiele funkcji Windows, włączając w to NetBIOS. Microsoft IPX/SPX jest także łatwy w instalacji. Jednak dopóki nie masz żadnego poważnego powodu, aby użyć IPX/SPX powinieneś zostać przy NetBEUI. Microsoft opracował NetBEUI do użycia w sieciach Windows i generuje on mniej ruchu niż IPX/SPX.

Omówienie usług

W sieci serwery oferują usługi takie jak drukowanie, dostęp do sieci Internet, kopie zapasowe, potwierdzanie tożsamości użytkowników i inne. W sieci równorzędnej ilość usług jest ograniczona. Systemy Windows oferują jedynie usługi drukowania i udostępnianie dysków. Możesz wybrać które drukarki i foldery chcesz udostępniać w sieci.

Windows może również oferować swoje usługi w sieciach klient-serwer, takich jak NT Server oraz Novell NetWare. Są to usługi udostępniania plików i drukarek.

PORADA

Jeżeli w swojej domowej sieci używasz systemu Windows 95 lub 98 jako serwera i nie chcesz współdzielić zasobów na innych komputerach, włącz współdzielenie plików jedynie na serwerze. To ochroni zasoby pozostałych komputerów.

Instalowanie i konfigurowanie oprogramowania sieciowego

Już od momentu instalacji system Windows posiada komponenty pozwalające mu działać jako komputerowi sieciowemu. Na dodatek programy takie jak Otoczenie sieciowe pozwalają na przeglądanie innych komputerów w sieci. Windows posiada oprogramowanie pozwalające na komunikowanie się z innymi komputerami w sieci.

PATRZ TAKŻE

Więcej informacji o programie Otoczenie sieciowe znajdziesz w rozdziale 13.

Do i stalowania komponentów sieciowych w systemie Windows możesz użyć Panelu Sterowania. Panel ten pozwala on na zarządzenia ustawieniami haseł, daty i czasu, wyświetlania, myszy, klawiatury i innymi. Zawiera on także narzędzie służące do dodawania komponentów sprzętowych i programowych komputera.

Panel sterowania jest otwierany poprzez wybranie StartUstawieniaPanel Sterowania. Rysunek 9.1 przedstawia Panel Sterownia z ikoną Sieć.

Rysunek 9.1. Ustawienia systemu modyfikujemy przy pomocy Panelu Sterowania

Aby otworzyć okno dialogowe Sieć kliknij dwa razy na ikonie Sieć. Rysunek 9.2 przedstawia okno dialogowe Sieć. Twoje okno Sieć może zawierać inne składniki od pokazanego na rysunku.

Rysunek 9.2. Okno dialogowe Sieć pozwala na dodawanie i konfigurowanie komponentów sieciowych

Każdy z poniższych podrozdziałów opisuje w jaki sposób zainstalować i skonfigurować oprogramowanie sieciowe.

PORADA

Podczas instalowania komponentów sieciowych powinieneś robić notatki pozwalające na analizę ustawień w przyszłości. Zanotuj markę i typ karty sieciowej, ustawienie przerwania i adresu wejścia-wyjścia, używany protokół wraz z konfiguracją, a także wszystkie dodatkowe ustawienia. Taką listę sporządź i zachowaj dla każdego komputera. Będzie to przydatne, gdy będziesz musiał ponownie instalować system operacyjny, wymienić kartę sieciową lub zmienić ustawienia komputera.

Dodawanie karty sieciowej

Jeżeli właśnie zainstalowałeś kartę sieciową i włączyłeś komputer, a karta jest zgodna ze standardem Plug and Play, to system Windows wykryje ją i spróbuje sam zainstalować odpowiedni sterownik. Jeżeli system sam nie wykryje karty sieciowej to będziesz musiał sam ją zainstalować.

Instalowanie karty sieciowej

Jeżeli Windows nie rozpoznał Twojej karty sieciowej i nie zainstalował jej, lub gdy wymieniłeś karty sieciowe możesz samodzielnie zainstalować sterownik wykonując następujące czynności:

1. W oknie dialogowym Sieć naciśnij przycisk Dodaj. Pojawi się okno dialogowe Wybierz typ składnika sieci, jak pokazano na rysunku 9.3.

Rysunek 9.3. Wybierz komponent który chcesz dodać do sieci

2. Wybierz komponent Karta i naciśnij przycisk Dodaj.

Rysunek 9.4. Możesz wybrać sterownik dostarczony z systemem Windows lub dostarczony przez producenta

3. W oknie dialogowym Wybierz: Karty sieciowe wykonaj jedną z następujących czynności:

• Na liście Producenci wybierz producenta karty sieciowej, na liście Karty sieciowe typ karty. Naciśnij OK.

• Włóż dysk dostarczony z kartą lub dysk zawierający uaktualniony sterownik i naciśnij przycisk Z dysku. Wybierz lokalizację sterownika i naciśnij OK.

Gdy system Windows zakończy instalację karty sieciowej wyświetli ją na liście komponentów okna dialogowego Sieć, co przedstawia rysunek 9.5. Jednocześnie system może zainstalować inne komponenty. Jeżeli to zrobi, to dobrze. Jeżeli nie możesz zainstalować ja później.

Rysunek 9.5. System Windows zainstalował kartę w twoim komputerze

Konfigurowanie karty sieciowej

Kartę możesz skonfigurować w dowolnym czasie po jej instalacji. Zwykle jej konfiguracja jest dobra już po instalacji. Może jednak tak się zdarzyć, że będziesz musiał zmienić ustawienia sprzętowe aby rozwiązać ewentualne konflikty.

Konflikty sprzętowe w komputerze powodują, że Twój komputer przestaje poprawnie funkcjonować. Musisz wiedzieć w jaki sposób rozwiązywać te konflikty na wypadek, gdybyś musiał przypisać ustawienia inne niż zrobił to system Windows.

Omówienie ustawień

Za każdym razem gdy dodajesz nowe urządzenie lub zmieniasz stare (kartę sieciową, graficzną, dźwiękową lub inną) możesz sprawić, że system przestanie funkcjonować. Każde urządzenie zajmuje określone zasoby. Jeżeli dodasz do systemu kolejne, to może wystąpić konflikt sprzętowy.

Zasoby dzielą się na trzy kategorie: przerwania (IRQ), kanały DMA i adresy wejścia-wyjścia. Jeżeli jakieś urządzenie chce zgłosić chęć komunikacji z procesorem to zgłasza żądanie przerwania. Przestrzeń adresowa wejścia-wyjścia jest używana do przesyłania danych pomiędzy komputerem a urządzeniami zewnętrznymi. DMA służy do przesyłania bloków danych pomiędzy urządzeniami bez udziału procesora.

Przerwania

Większość komputerów ma 15 przerwań. Niektóre z nich są przypisane określony urządzeniom, niektóre są wolne. Oto lista przerwań i zwykle korzystających z nich urządzeń:

Numer przerwania	Urządzenie
0	Zegar systemowy - używany do generowanie zdarzeń czasowych w systemie. Konflikty zwykle oznaczają uszkodzenie płyty głównej.
1	Sterownik klawiatury - przerwanie 1. nigdy nie jest dostępne dla kart rozszerzeń. Jeżeli występują konflikty związane z tym przerwaniem, to zwykle oznacza uszkodzenie płyty głównej.
2	Przerwanie 2. Jest używane do kaskadowanie przerwań od 8. do 15. Zamiast niego użyj przerwania 9.
3	COM2 (COM4) - Używane przez drugi port szeregowy (czasami współdzielone z portem czwartym). Porty te są wykorzystywane do komunikacji z myszką, modemem i innymi urządzeniami tego typu.
4	COM1 (COM3) - Używane przez pierwszy port szeregowy (czasami współdzielone z portem trzecim). Porty te są wykorzystywane do komunikacji z myszką, modemem i innymi urządzeniami tego typu.
5	LPT2 lub karta sieciowa - To przerwanie jest wykorzystywane przez drugi port drukarki lub kartę dźwiękową.
6	Kontroler stacji dyskietek - Jeżeli komputer zawiera stację dyskietek, to przerwanie to nie jest dostępne dla innych urządzeń.
7	LPT1 - Pierwszy port równoległy używany do podłączania drukarki.
8	Zarezerwowane dla wewnętrznego zegara czasu rzeczywistego. Nigdy nie dostępne dla innych urządzeń. Konflikty mogą oznaczać, że płyta główna jest uszkodzona.
9	Zastępuje przerwanie 2. Zwykle używane przez karty sieciowe.
10-11	Nieużywane - Dostępne dla kart sieciowych, dźwiękowych i innych urządzeń.
12	Mysz PS/2 - Jeżeli używasz myszy PS/2 to korzysta ona z tego przerwania. W przeciwnym wypadku możesz je wykorzystać w innym celu.
13	Koprocesor - Przerwanie nigdy nie jest dostępne dla innych urządzeń.
14	Pierwszy kontroler dysku twardego - Przerwanie nigdy nie jest dostępne dla innych urządzeń.
15	Nieużywane lub używane przed drugi kontroler dysku twardego - Niedostępne dla innych urządzeń.

Oto dodatkowe wiadomości na temat przerwań:

• Nie wszystkie urządzenia wymagają przerwania do pracy.

• Zwykle jedno przerwanie nie może być współdzielone przez dwa urządzenia (rozwiązuje to technika IRQ Sharning dostępna w nowszych komputerach - przyp. tłum.).

• Najczęstszymi konfliktami są te pomiędzy portami szeregowymi.

Przestrzeń adresów wejścia-wyjścia

Adresy wejścia-wyjścia określają lokalizacje w pamięci operacyjnej komputera. Adresy występują w formie szesnastkowej, czyli składają się z liczb od 0 do 9 i liter od A do F. Liczby szesnastkowe reprezentują liczby dwójkowe używane wewnętrznie przez komputer.

Oto najczęściej wykorzystywane adresy wejścia-wejścia:

Adres wejścia-wyjścia	Urządzenie
130h	Kontrolery SCSI
140h	Kontrolery SCSI
170h	Drugi kanał sterownika IDE
1F0h	Pierwszy kanał sterownika IDE
220h	Karty dźwiękowe Sound Blaster
240h	Alternatywny adres dla kart dźwiękowych (w przypadku, gdy z adresem 220h nie działa może użyć tego adresu)
278h	LPT2 lub LTP3 (i ogólnie IRQ 5)
280h	Karty sieciowe
2A0h	Alternatywny adres dla kart sieciowych (w przypadku, gdy z adresem 280h nie działa może użyć tego adresu)
2E8h	COM4 (i IRQ 3)
2F8h	COM2 (i IRQ 3)
300h	Karty sieciowe
320h	Karty sieciowe, kontrolery SCSI i urządzenia MIDI
330h	Kontrolery SCSI
340h	Kontrolery SCSI
360h	Karty sieciowe gdy nie używane przez pierwszy port równoległy
378h	LPT1 z drukarkami kolorowymi (i IRQ 7)
3BCh	LPT1 z drukarkami monochromatycznymi
3E8h	COM3 (i IRQ 4)
3F8h	COM1 (i IRQ 4)

PORADA

Jeżeli zainstalujesz nowy sprzęt i nie możesz uruchomić komputera oznacza to, że występuje konflikt sprzętowy. W przypadku kłopotów z karta sieciową przeczytaj dodatek A.

Kanały DMA

Także kanały DMA mogę być potencjalną przyczyną konfliktów. W systemie Windows za pomocą Menadżera urządzeń możesz przypisać określony zasób do określonego urządzenia (StartUstawieniaPanel Sterowania a następnie podwójnie kliknij na ikonie System).

Oto najczęściej używane kanały DMA i wykorzystujące je urządzenia:

Kanał DMA	Przypisanie
0	Przypisane wewnętrznie do płyty głównej, Nie dostępne.
1	Brak określonego przeznaczenia. Może być używane przez kontroler SCSI lub kartę dźwiękową.
2	Napędy dyskietek.
3	Brak określonego przeznaczenia. Może być używane przez kontroler SCSI lub kartę dźwiękową.
4	Brak określonego przeznaczenia.
5	Brak określonego przeznaczenia. Może być używane przez kartą dźwiękową Sound Blaster.
6	Brak określonego przeznaczenia.
7	Brak określonego przeznaczenia.

Zmiana ustawień sprzętowych

W systemie Windows możesz w każdej chwili zmienić ustawienia karty sieciowej, ale nie powinieneś tego robić dopóki ni jesteś pewny, że aktualne ustawienia nie działają.

Aby dokonać zmian wykonaj następujące czynności:

1. Otwórz ikonę System znajdującą się w Panelu sterowania.

2. Wybierz zakładkę Menadżer urządzeń.

3. Kliknij na znak plusa po lewej stronie kategorii Karty sieciowe. Kliknij prawym klawiszem na kartę sieciową.

4. Wybierz właściwości. Pojawi się okno dialogowe Właściwości karty sieciowej.

5. Wybierz zakładkę Zasoby, jak pokazano na rysunku 9.6.

Rysunek 9.6. Ustawianie zasobów karty sieciowej

6. Aby zmienić ustawienia sprzętowe urządzenia odznacz pole Używaj ustawień automatycznych, a następnie zaznacz przerwanie które chcesz zmienić.

7. Naciśnij przycisk Zmień ustawienie i wybierz nową jego wartość.

8. Naciśnij OK.

Rozwiązywanie problemów z kartami sieciowymi To, czy karta działa prawidłowo mogą Ci powiedzieć umieszczone na niej diody oraz Menadżer urządzeń. Po pierwsze sprawdź czy karta i hub działają patrząc na diody LED na obu urządzeniach. W większości kart sieciowych, gdy karta działa paki się na niej zielona dioda. Jeżeli karta nie działa może się na niej palić dioda w kolorze pomarańczowym lub czerwonym. Odpowiednia dioda na hubie także świeci się na zielono jeżeli połączenie działa. W przeciwnym wypadku świeci się ona na pomarańczowo, bądź czerwono (lub najczęściej nie świeci się wcale - przyp. tłum.). Jeżeli karta sieciowa nie działa powinieneś wyłączyć komputer, otworzyć obudowę i sprawdzić osadzenie karty w gnieździe. Na początku jest to najczęstszy powód złego działania karty. Możesz również sprawdzić kartę przez Menadżera urządzeń. Otwórz go przez StartUstawieniaPanel Sterowania. W Panelu Sterowania podwójnie kliknąć na ikonę System. Pojawi się okno dialogowe Właściwości systemu. Wybierz zakładkę Menadżer urządzeń. Menadżer urządzeń zawiera listę wszystkich urządzeń, takich jak napędy CD-ROM, dyski twarde, klawiatura, modem i karta sieciowa, oraz ich połączenia w systemie komputerowym. Aby zobaczyć kartę sieciowa zainstalowaną w systemie kliknij na znak puls po lewej stronie kategorii Karty sieciowe. Jeżeli na karcie znajduje się czerwone kółko i wykrzyknik podwójnie na nim kliknij i przeczytaj obszar Stan urządzenia z okna Właściwości. Pole to powie Ci, czy występuje tutaj problem, czy nie. Jeżeli na ikonie karty znajduje się czerwony znak x, to oznacza że karta została wyłączona. Możesz ją włączyć otwierając jej właściwości. W zakładce ogólne odznacz pole Wyłącz w tym profilu sprzętowym. Możesz także spróbować zmienić zasoby, z których korzysta karta. Podczas ich zmieniania system podaje informacje o konfliktach z bieżąco wybranym ustawieniem. Jeżeli karta wciąż nie działa spróbuj zamienić ją z innym egzemplarzem. Jeżeli druga kara działa to oznacza, że pierwsza jest uszkodzona. Jeżeli druga karta nie działa spróbuj osadzić ją w innym gnieździe rozszerzeń. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale 8.

Dodawanie protokołu

Możesz wykorzystać dowolny z trzech podstawowych protokołów sieciowych (TCP/IP, NetBEUI oraz IPX/SPX), ale NetBEUI jest najprostszy w użyciu w sieciach równorzędnych. Jeżeli chcesz się posłużyć protokołem TCP/IP przeczytaj dodatek B.

UWAGA

Jeżeli wybierzesz jeden z protokołów i naciśniesz przycisk Właściwości to pokaże Ci się dużo jego opcji konfiguracyjnych. Najlepiej jednak zostawić te opcje w spokoju, chyba że dokładnie wiesz co one oznaczają. Zmiana powiązań lub zaawansowanych ustawień może sprawić, że sieć przestanie działać.

Wszystkie komputery w sieci muszą używać tego samego protokołu. Aby dodać protokół musisz wykonać następujące czynności:

1. Z Panelu Sterowania otworzyć ikonę Sieć.

2. W zakładce Konfiguracja naciśnij przycisk Dodaj. Pojawi się okno Wybierz typ składnika sieci.

3. Na liście komponentów wybierz Protokół.

4. Naciśnij przycisk Dodaj. Pojawi się okno dialogowe Wybierz: Protokół sieciowy.

5. Na liście producentów wybierz Microsoft.

6. Na liście protokołów wybierz NetBEUI. Zostało to przedstawione na rysunku 9.7. Możesz również wybrać inny protokół.

Rysunek 9.7. Dodanie protokołu

7. Aby dodać protokół kliknij OK. System Windows automatycznie doda komponent Klient sieci Microsoft Networks, co pokazuje rysunek 9.8. Nie zamykaj jeszcze okna dialogowego.

Rysunek 9.8. Dodanie protokołu i klienta

Właściwości protokołu Każdy protokół posiada pewne właściwości, które można konfigurować. W większości przypadków domyślne ustawienie nadane przez system Windows są dobre. Jedyną właściwości wspólną dla wszystkich protokołów są powiązania. Wiązanie jest procesem przypisywania poszczególnych komponentów sieci do siebie. Wiązanie protokołu z kartą sieciową oznacza umożliwienie wykorzystania wiązanej karty sieciowej przez wiązany protokół. System Windows automatycznie wiąże ze sobą poszczególne komponenty sieci. Zamiana powiązań me jedynie sens, gdy w systemie jest zainstalowanych kilka protokołów lub kart sieciowych. Na przykład niektóre serwery mają kilka kart sieciowych, aby komunikować się z różnymi systemami operacyjnymi w sieci. Serwer może się przez jedną kartę komunikować ze klientami NetWare używającymi protokołu IPX/SPX, a przez drugą kartę może się on komunikować z klientami Windows NT używającymi protokołu TCP/IP. W tym przypadku możesz pozmieniać standardowe ustawienia powiązań. Może także zmieniać inne związane z protokołami ustawienia. Możesz na przykład zmieniać maksymalną liczbę jednoczesnych połączeń, dodawać lub usuwać skróty do innych komputerów oraz automatycznie przypisywać adresy do komputerów.

Dodawanie usługi

Dodanie usługi pozwala Ci współdzielić w sieci drukarki i pliki. Powinieneś dodać usługę współdzielenia plików i drukarek, gdy pracujesz w sieci równorzędnej. W sieci typu klient-serwer może to nie być pożądane.

UWAGA

Jeżeli wybierzesz komponent Udostępnianie plików i drukarek w sieciach Microsoft Networks i naciśniesz przycisk Właściwości pojawi się kilka jego opcji. Najlepiej zostawić ich domyślne ustawienia. Zmiany można dokonywać tylko w przypadku rozumienia znaczenia poszczególnych ustawień.

Aby dodać usługę wykonaj następujące czynności:

1. W zakładce Konfiguracja okna dialogowego Sieć naciśnij przycisk Dodaj.

2. Wybierz komponent usługa.

3. Naciśnij przycisk Dodaj. Pojawi się okno dialogowe Wybierz: Usługa sieciowa, tak jak pokazano na rysunku 9.9.

Rysunek 9.9. Dodawanie usługi udostępniania zasobów w sieciach Microsoft Networks

4. Naciśnij przycisk OK, a system Windows doda usługę do systemu.

Jeżeli chcesz współdzielić same pliki, a nie drukarkę, lub na odwrót naciśnij przycisk Udostępnianie plików i drukarek. To spowoduje wyświetlenie okna dialogowego jak na rysunku 9.10. Powyższy przycisk znajduje się w zakładce Konfiguracja okna dialogowego Sieć.

Rysunek 9.10. Główne okno systemu WhizBang 2000 (Standardowy)

Kliknij na odpowiednie pola, aby je zaznaczyć lub odznaczyć. To będzie powodowało włączanie i wyłączanie udostępniania plików i drukarek. Następnie kliknij przycisk OK.

UWAGA

Rozwijana lista Logowanie do sieci podstawowej jest przydana tylko wtedy, gdy system jest członkiem więcej niż jednej sieci. Jeżeli komputer jest członkiem sieci równorzędnej to podstawowe logowanie odbywa się jako Klient sieci Microsoft Networks.

Jeżeli wybierzesz Logowanie Windows to będziesz się logować do systemu, ale nie do sieci.

Jeżeli jednak znajdujesz się w sieci z serwerami Windows NT i NetWare to możesz użyć tego pola do wybrania typu sieci, do którego chcesz się logować przy starcie systemu.

PATRZ TAKŻE

Więcej informacji na temat logowania do sieci znajdziesz w rozdziale 12.

Zakończenie instalacji

Gdy skończysz dodawanie oprogramowania sieciowego w oknie dialogowym Sieć naciśnij przycisk OK. System Windows poprosi Cię o ponowne uruchomienie. Musisz tego dokonać w celu zakończenia instalacji.

Po ponownym uruchomieniu systemu Windows otwórz okno dialogowe Sieć znajdujące się w Panelu Sterowania. Teraz będzie ono zawierał trzy zakładki zamiast jednej - Konfiguracja, Identyfikacja i Kontrola dostępu.

Twój komputer musi być w sieci w jakiś sposób identyfikowany. W zakładce Identyfikacja podajesz nazwę komputera, grupy roboczej oraz (opcjonalnie) opis komputera. Nazwa komputera jednoznacznie identyfikuje go w sieci i musi być ona niepowtarzalna. Grupa robocza to zbiór komputerów które współdzielą pomiędzy sobą zasoby sieci. Musi być ona taka sama dla wszystkich komputerów w grupie. Opis komputera jest opcjonalny, możesz w nim umieścić typ komputera, procesora lub inne informacje.

Użycie oddzielnych grup roboczych w małej firmie Jeżeli w pracy posiadasz kilka komputerów, które nie powinny widzieć innych w sieci, to możesz je umieścić w oddzielnych grupach roboczych. Załóżmy, że istnieje trzech użytkowników, którzy pracują z klientami i rachunkami. Użytkownicy Ci współdzielą drukarkę, pliki i inne zasoby. Możesz ich komputery uczynić członkami tych samych grup roboczych. W innej części biura znajduje się czterech innych użytkowników pracujących nad stanem magazynu. Posiadają oni własne drukarki oraz współdzielone foldery i pliki. Użytkownicy Ci nie muszą widzieć zasobów pierwszej grupy użytkowników. Umieść ich zatem w ich własnej grupie roboczej. Użycie oddzielnych grup spowoduje, że użytkownicy szybciej będą znajdowali potrzebne im zasoby.

Aby nadać komputerowi identyfikację w sieci wykonaj następujące czynności:

1. W oknie dialogowym Sieć wybierz zakładkę Identyfikacja, co przedstawia rysunek 9.11.

Rysunek 9.11. Identyfikowanie komputera w sieci

2. W polu tekstowym Nazwa komputera podaj niepowtarzalną nazwę komputera. Może to być na przykład imię osoby.

3. W polu tekstowym Grupa robocza podaj nazwę grupy roboczej. Może to być na przykład nazwisko rodziny. Nazwa grupy roboczej musi być taka sama w przypadku wszystkich komputerów w sieci, chyba że używasz konfiguracji z wieloma grupami roboczymi lub sieci klient-serwer.

4. Jeżeli chcesz możesz podać opis komputera.

5. Kliknij przycisk OK. Będziesz teraz musiał ponownie uruchomić komputer, aby zmiany odniosły skutek.

Teraz instalacja sieci jest już kompletna. Musisz powtórzyć te kroki w dla każdego komputera w sieci. Do każdego z nich musisz dodać tego samego klienta, protokół i usługę. Na każdym komputerze musisz również zainstalować odpowiedni sterownik karty sieciowej. Upewnij się, że każdy komputer ma niepowtarzalną nazwę własną i wszystkie mają tą samą nazwę grupy roboczej.

Gdy skończysz instalować oprogramowanie sieciowe na wszystkich komputerach, to w następnej kolejności będziesz się mógł zająć współdzieleniem dysków, folderów, plików i urządzeń zewnętrznych. Więcej informacji na temat współdzielenia zasobów zawiera rozdział 11.

Użycie Kontroli dostępu Zakładka Kontrola dostępu okna dialogowego Sieć oferuje dwie możliwości kontroli dostępu do współdzielonych zasobów: na poziomie użytkownika oraz na poziomie zasobów. W sieci równorzędnej powinieneś używać kontroli dostępu na poziomie zasobów. W sieci klient-serwer, takiej jak Windows NT lub NetWare możesz używać kontroli dostępu na poziomie użytkowników. Domyślnym ustawieniem jest kontrola na poziomie zasobów, więc nie musisz tu wprowadzać żadnych zmian. Kontrolna na poziomie zasobów pozwala na określanie hasła dostępu do każdego współdzielonego zasobu. Dostęp do zasobu uzyskują tylko osoby znające odpowiednie hasło. Nie musisz chronić zasobów hasłami, masz jedynie taką możliwość. Kontrola na poziomie użytkowników działa w ten sposób, że dostęp do określonych zasobów przyznajesz pewnym użytkownikom lub grupom użytkowników. Sieci klient-serwer używają grup do potwierdzania tożsamości i określania praw dostępu, więc kontrola na poziomie użytkowników działa w tym środowisku lepiej.

Podsumowanie

W tym rozdziale omówiliśmy instalacje i konfigurację oprogramowania sieciowego, a w szczególności:

• Oprogramowanie kart sieciowych

• Protokoły

• Klienty

• Usługi

W następnym rozdziale zajmiemy się dołączaniem do sieci komputerów z systemem innym niż Windows 95 lub 98.

2   δσ σ≥γ σσ γ (γ≥ σρ

Rozdział 9. Konfiguracja oprogramowania sieciowego

2 C:\Helion\Sieci komputerowe w domu i w biurze. Biblia\r09-t.doc

---