Określenie rodzaju gruntów nieorganicznych metodą analizy sitowej

Analizę granulometryczną wykonuje się w celu określenia składu granulometrycznego gruntów nieskalistych, a więc wyznaczenia procentowej zawartości występujących w niej frakcji. To pozwala na wyznaczenie krzywej uziarnienia oraz ustalenie nazwy i rodzaju badanego gruntu.

Metody analizy granulometrycznej:

- Mechaniczna (sitowa) – Ziarna w gruncie ponad 0,06m. Polega na określeniu składu granulometrycznego gruntu poprzez rozdzielenie poszczególnych frakcji w wyniku rozsiewania próbki gruntu sypkiego na znormalizowanych sitach.

- Sedymentacyjna (areometryczna) – Wymiary cząstek gruntu wyższe niż 0,06mm. Polega na rozfrakcjonowaniu gruntu w zawiesinie wodnej, są oparte na prawie Stokesa (prędkość opadania cząstek kulistych jest wprost proporcjonalna do ich średnicy i gęstości właściwej i zależy od gęstości wł oraz lepkości cieczy w której opadają oraz od przyspieszenia ziemskiego)

Adsorpcyjne właściwości gleby - Gleba ma 2 właściwości dzięki którym może zapewnić roślinom dostęp do życia. Są to chłonność wody i sorpcja. Dzięki tym właściwością gleba magazynuje wiele substancji, które rośliny mogą pobierać z niej przez pewien okres czasu. Po pewnym czasie substancje te są wypłukiwane z gleby przez opady i wtedy trzeba glebę nawozić. Minusem magazynowania jest to, że wszystkie zanieczyszczenia które spadają na ziemie w postaci kwaśnych deszczy również są magazynowane w glebie. Zanieczyszczenia takie powodują obumieranie roślinności a nawet lasów.

Chłonność polega na przetrzymywaniu wody z opadów i zapewnieniu jej roślinom podczas suszy.

Sorpcja polega na pochłanianiu substancji z cieczy lub gazu przez ciało stałe zwane sorbentem. Są 2 rodzaje sorpcji:

- Powierzchniowa (adsorpcja) – Polega na zbieraniu (zagęszczeniu) się substancji pochłaniającej na powierzchni ciała stałego (gleby).

- Wgłębna (absorpcja) – Polega na pochłanianiu substancji przez ciało (gleby) całą jego objętością.