Cechy społeczeństwa informacyjnego:

• powiększający się zakres produktów opartych na informacji

• rozpowszechniona technika informacyjna

• mnogość przekazów i kanałów informacyjnych

• duża liczba zatrudnionych przy czynnościach związanych z informacją

• Od informacji oraz umiejętności jej gromadzenia, przetwarzania i wykorzystania zależy, w coraz większym stopniu, rozwój gospodarczy i społeczny.

Czynniki sprzyjające rozwojowi społeczeństwa informacyjnego:

• coraz tańsze metody przekazywania informacji

• możliwości przechowywania ogromnych ilości informacji (dyski twarde, płyty kompaktowe)

• coraz szybsze i wydajniejsze procesory

• doskonalsze programy, ułatwiające korzystanie z komputerów oraz wyszukiwanie niezbędnych informacji

• skracanie czasu transmisji danych między odległymi komputerami

Zadania realizowane w pierwszym stadium społeczeństwa informacyjnego:

• spopularyzowanie zwyczaju pracy zawodowej w domu przy wykorzystaniu komputera połączonego z biurem

• samoedukacja połączona z konsultacją poprzez sieć telekomunikacyjną z dala od tradycyjnego budynku szkoły

• powszechnie działająca sieć komunikacyjna łącząca uczelnie i instytucje badawcze

• sieć łącząca przedsiębiorstwa między sobą oraz z klientami, dostawcami, kooperantami itd.

• rozwój łączności bezprzewodowej

• komputerowy system kontroli transportu drogowego

• w pełni skomputeryzowany system transportu lotniczego

• rozwinięta sieć komunikacyjna między szpitalami, ośrodkami ochrony zdrowia oraz placówkami transplantologicznymi

• skomputeryzowany system wszystkich zamówień publicznych

• skomputeryzowany system zbierania i rozpowszechniania informacji rządowych, celnych, podatkowych, statystycznych, ubezpieczeniowych

• powszechny dostęp z domu do różnorodnych usług sieciowych – możliwość dokonywania zakupów, kształcenie, przeprowadzanie operacji finansowych i bankowych itp.

INFORMATYKA = INFORmacja + autoMATYKA

• dyscyplina wiedzy (nauki)

• narzędzia wykorzystywane przez naukę i technikę

• przemysł wytwarzający sprzęt i oprogramowanie

Informatyka zajmuje się teorią oraz praktyką przetwarzania informacji przy użyciu komputerów we wszystkich dziedzinach ludzkiej działalności.

Przetwarzanie informacji oznacza:

• zbieranie

• przechowywanie

• przekształcanie

• wyszukiwanie

• przesyłanie

• udostępnianie informacji

w celu zapewnienia sprawnego oraz celowego

działania określonego systemu

Informatyka obejmuje:

• algorytmikę (naukę o algorytmach)

• sprzęt komputerowy (hardware ), czyli parametry techniczne i eksloatacyjne, dane dotyczące obsługi i konserwacji

• oprogramowanie (software), czyli systemy operacyjne, języki programowania, bazy danych, oprogramowanie użytkowe itp.

• konstrukcja i eksploatacja urządzeń do automatycznego przekazywania informacji na odległość, czyli sieci komputerowe i teleinformatyczne

Informatyka obejmuje:

• algorytmikę (naukę o algorytmach)

• sprzęt komputerowy (hardware ), czyli parametry techniczne i eksloatacyjne, dane dotyczące obsługi i konserwacji

• oprogramowanie (software), czyli systemy operacyjne, języki programowania, bazy danych, oprogramowanie użytkowe itp.

• konstrukcja i eksploatacja urządzeń do automatycznego przekazywania informacji na odległość, czyli sieci komputerowe i teleinformatyczne

Informatyka obejmuje zagadnienia dotyczące:

• formułowania strategii informacyjnej i umiejętności powiązania jej ze strategią biznesową

• budowy systemów informatycznych

• efektywnego kierowania projektami informatycznymi

• wdrażania systemów informatycznych w przedsiębiorstwie

• umiejętności wyboru z rynku gotowych produktów informatycznych

• outsourcingu informatycznego (zlecania firmom zewnętrznym wykonania pewnych czynności związanych z budową i eksploatacją systemów komputerowych)

• reinżynierii przedsiębiorstwa pod wpływem zastosowań technologii informatycznych

• ochrony zasobów informacyjnych

• zapewnienia jakości i ergonomii systemów informatycznych,

• oceny efektywności systemów informatycznych

Dane to:

każde dowolne przedstawienie faktów, liczb, pojęć w sformalizowanej postaci, umożliwiające przekazywanie i dokonywanie na nich różnorodnych czynności przetwarzania

„surowe fakty”, znaki zapisane na określonym medium

Informacja to (ujęcie ilościowe Shannona):

każdy czynnik zmniejszający stopień niewiedzy o badanym zjawisku, umożliwiający człowiekowi i innemu organizmowi żywemu lub urządzeniu lepsze poznanie otoczenia i przeprowadzenie w sprawniejszy sposób celowego działania.

Cechy informacji:

• Adekwatność

• Prawdziwość

• Aktualność

• Dokładność

• Jasność i zrozumiałość

• Własność

• Ochrona informacji

Wiedza jako podstawa sukcesu przedsiębiorstwa to:

kluczowe kompetencje, zdolność do rozwiązywania problemów, przekonania, skłonność do innowacji, strategiczne aktywa, nieprzeliczalne zasoby, pamięć organizacji

Cechy wiedzy:

• dominacja

• niewyczerpywalność

• symultaniczność

• nieliniowość

• złożoność

• uczenie się

• stosowalność

System informacyjny to:

wielopoziomowa struktura, która pozwala użytkownikom na transformowanie określonych informacji wejściowych na pożądane informacje wyjściowe za pomocą odpowiednich procedur i modeli

Komunikacja to:

proces przekazywania informacji od jednej osoby (grupy osób) do drugiej

Determinanty modelu komunikacji:

• nadawca informacji

• kodowanie informacji

• komunikat

• kanał przekazywania informacji

• odbiorca informacji

• dekodowanie (interpretowanie) informacji

• szum informacyjny

• sprzężenie zwrotne

Składniki systemu informatycznego:

• cel

• wyjście

• metody

• wejście

• środki

• zespoły ludzkie

• otoczenie

Kierunki zastosowań informatyki

• obliczenia naukowe i inżynierskie

• masowe przetwarzanie danych

• sterowanie procesami

• symulacja i modelowanie

• komunikacja

Obliczenia naukowe i inżynierskie

Cechy zastosowania:

• skomplikowane obliczenia, ogromna liczba operacji

• stosunkowo niewielka liczba danych wejściowych i mała liczba generowanych przez komputer wyliczeń

• brak wymagań odnośnie postaci i formatów danych wejściowych i wyjściowych

• duże wymagania odnośnie urządzeń peryferyjnych, pojemnych pamięci zewnętrznych oraz rozbudowanych sieci telekomunikacyjnych

• konieczność operowania sprawnymi i wydajnymi translatorami różnych języków programowania oraz bogatymi bibliotekami oprogramowania

Masowe przetwarzanie danych

Cechy zastosowania:

• przetwarzanie obszernych zbiorów, baz danych

• wykorzystywanie pojemnych pamięci zewnętrznych ze swobodnym dostępem do nich

• posługiwanie się często nieskomplikowanymi algorytmami przetwarzania danych

• stosowanie rozbudowane systemy kontroli

• czytelne wydruki komputerowe

• duże wymagania odnośnie urządzeń peryferyjnych i urządzeń służących do przesyłania danych;

• bogate oprogramowanie aplikacyjne: bazy danych, arkusze kalkulacyjne, edytory tekstowe, programy graficzne

Symulacja i modelowanie

Cele zastosowania:

• prognostyczne (za pomocą modelu można zbadać, co zdarzy się w przyszłości i w oparciu o tą wiedzę modyfikować podejmowane działania lub optymalizować tworzoną strukturę)

• diagnostyczne (model pomaga znaleźć przyczyny obserwowanych zjawisk oraz dokładniej i taniej prześledzić ich przebieg)

• dydaktyczne (model pozwala tanio i bezpiecznie zdobyć doświadczenie wymagane przy wykonywaniu wielu prac)

Sterowanie procesami

Cechy zastosowania:

• wymagają specjalnych urządzeń do sprzężenia komputera ze sterowanym procesem

• rola komputera w sterowanym procesie może polegać na samym tylko gromadzeniu i raportowaniu danych

• konieczność pracy w tzw. czasie rzeczywistym

• konieczna niezawodność działania

Komunikacja

Cechy zastosowania:

• stosowanie wydajnych urządzeń do transmisji danych

• stosowanie wspólnych protokołów służących przesyłaniu danych

• konieczność przetwarzania danych w czasie rzeczywistym

• praca w architekturze klient-serwer

• posiadanie efektywnych systemów wyszukiwania

• wykorzystywanie różnych usług sieciowych

• rozbudowane systemy zabezpieczania danych, programów, serwerów itp.

• posiadanie wydajnych procesorów i pojemnych pamięci

• wyposażenie w graficzne i multimedialne interfejsy

• zdolność do przesyłania obrazu, dźwięku, animacji

Oprogramowanie to:

element systemu komputerowego, który umożliwia bądź ułatwia eksploatację komputera, a także pozwala na wykonywanie za jego pomocą różnych zadań

Program to:

• zbiór instrukcji sterujących działaniem komputera, opracowany w celu realizacji określonego zadania

• algorytmem postępowania, który opisuje jakie operacje, w jakiej kolejności i na jakich danych muszą zostać wykonane, aby rozwiązać określony problem

Pakiety programów to:

zestawy programów powiązanych funkcjonalnie i informacyjnie

Cechy współczesnych programów:

• „przyjazność” dla użytkownika

• multimedialność

• obiektowość

• bezpieczeństwo

Cechy programów przyjaznych dla użytkownika:

• stosowanie metod i technik komunikacji, które ułatwiają pracę użytkownika

• współpraca programów z użytkownikiem w trakcie realizacji poszczególnych zadań

• wyeliminowanie nadmiaru informacji i zbytniej złożoności oprogramowania

• ujednolicony interfejs i sposób obsługi w całym obszarze działania systemu

Interfejs to:

ta część programu, która odpowiada za komunikację z użytkownikiem przyjmując jego polecenia i odpowiadając na nie wyświetlaniem odpowiednich komunikatów

Rodzaje interfejsu:

• interfejs tekstowy

• interfejs graficzny GUI (Graphical User Interface)

Cechy programów multimedialnych:

• możliwość połączenia różnych sposobów przekazywania informacji w jednym przekazie

• wykorzystanie zaawansowanej i rozbudowanej grafiki, animacji, dźwięku do prezentowania informacji i komunikowania się z użytkownikiem

• multimedia nawiązują do tradycyjnych sposobów komunikacji między ludźmi mowa, obraz

Cechy programów obiektowych:

• architektura programu komputerowego,
  w której dane podlegające przetworzeniu są obiektami należącymi do określonej klasy (np. w programie graficznym może występować obiekt rysunek, który składa się z obiektów linie)

• każdy obiekt może być wyposażony w zbiór określonych funkcji przetwarzających ten obiekt

• dzięki obiektowości możliwe staje się przenoszenie, edycja obiektów pomiędzy różnymi programami oraz integracja różnych typów danych

Podział oprogramowania ze względu na cel wykorzystania:

• oprogramowanie systemowe

organizuje i ułatwia pracę z komputerem

nie wspomaga użytkownika w realizacji zadań i rozwiązywaniu jego problemów

stanowi podstawę do działania oprogramowania użytkowego

• oprogramowanie użytkowe - zbiór programów i pakietów programowych, których celem jest realizowanie określonych zadań użytkownika

Warstwy oprogramowania

Struktura funkcjonalna oprogramowania

System operacyjny to:

szereg procedur i programów, które zarządzają, sterują i kontrolują pracą podstawowych elementów komputera (np. pamięć, procesor, urządzenia wejścia-wyjścia)

Programy i systemy diagnostyki sprzętu:

gotowe procedury służące do kontroli sprawności techniczno-eksploatacyjnej poszczególnych urządzeń składających się na zestaw komputerowy

• testy sprawności działania poszczególnych elementów zestawu komputerowego

• testy diagnostyczne, wykrywanie uszkodzeń

• usuwanie i omijanie awarii (w tym również rekonfigurację sprzętu)

Systemy (języki) programowania:

pozwalają użytkownikom na tworzenie własnych programów

Dwa elementy systemów programowania:

• język programowania - zbiór symboli oraz reguł syntaktycznych i semantycznych stosowanych do definiowania sposobu przetwarzania określonego zadania

• translator (program tłumaczący) - przekształca program zapisany w języku programowania na kod maszynowy zrozumiały dla procesora komputera

Generacje języków programowania

I generacja - kodowanie funkcji procesora za pomocą kodu maszynowego (ciąg zer i jedynek)

II generacja (asemblery) - kodowanie funkcji procesora za pomocą mnemoników (proste i zwięzłe komendy stanowiące odpowiedniki poleceń, które może wykonać procesor)

III generacja - najliczniejsza grupa języków programowania

Cechy:

• proceduralność (możliwość jednokrotnego zaprogramowania określonego algorytmu postępowania, a następnie wielokrotnego odwoływania się do niego)

• prostota oraz podobieństwo języka programowania do języka naturalnego

• popularne języki programowania: Pascal, C, C++, Delphi, Visual Basic

IV generacja - zaawansowane języki programowania

Cechy:

• znaczne zbliżenie i podobieństwo do języka naturalnego

• opisywanie zadania w sposób uogólniony bez wchodzenia w szczegóły komputerowej realizacji

• na szybkie tworzenie i modyfikowanie aplikacji z wykorzystaniem systemów RAD (Rapid Application Development)

Programy obsługi
wielodostępu i sieci komputerowych

Programy obsługi wielodostępu i sieci komputerowych - umożliwiają i synchronizują równoległą pracę wielu użytkowników

Zadania:

• zdalna praca

• szybki i bezpieczny transfer plików w sieci

• zdalne uruchamianie i wykonywanie zadań

• obsługa uniwersalnej poczty elektronicznej

• obsługa list dyskusyjnych

• sprawne i szybkie przeszukiwanie sieci w poszukiwaniu określonej informacji

• tworzenie i publikowanie serwisów informacyjnych w sieci

Oprogramowanie pomocnicze:

nie służy bezpośrednio do realizacji zadań użytkownika, ale wspiera pracę innych programów

Rodzaje oprogramowania pomocniczego:

• nakładki na systemy operacyjne - usprawniają i ułatwiają pracę z wybranym systemem operacyjnym (Norton Commander)

• programy antywirusowe - służą do zabezpieczenia systemów komputerowych,
  a także do wykrywania i usuwania wirusów komputerowych (Norton AntiVirus, Kaspersky AntyViral Toolkit Pro, Mks_Vir)

• archiwizery - zmniejszają objętość wybranych plików łącząc je w większe zbiory zwane archiwami (WinZip, WinRar, WinAce, PowerArchiver)

Standardowe programy i systemy użytkowe (oprogramowanie powielarne)

Dwie grupy oprogramowania:

• oprogramowanie zorientowane na metody – pakiety programów, w których zastosowano pewną klasę algorytmów lub metod rozwiązywania problemów (pakiety typu PERT, pakiety do obliczeń statystycznych i matematycznych,pakiety wykorzystujące teorię badań operacyjnych - programowanie liniowe, programowanie dynamiczne)

• Oprogramowanie zorientowane na problemy – pakiety programów, które ze względu na przyjęte rozwiązania przystosowane są do wspomagania użytkowników w rozwiązywaniu szczegółowych problemów i zagadnień ze ściśle określonej klasy (wspomaganie planowania produkcji, ewidencji zasobów

Indywidualne systemy i programy użytkowe (oprogramowanie dedykowane) - programy tworzone przez programistów lub samych użytkowników w celu rozwiązania bądź wspomagania nietypowych problemów

Cechy:

• możliwość zastosowanie niestandardowych algorytmów

• dopasowanie do potrzeb końcowego użytkownika

• czasochłonność wykonania

• wyższa cena w porównaniu z oprogramowaniem standardowym

Pakiety narzędziowe to:

wyspecjalizowane funkcjonalnie systemy (programy) powszechnego użytku, które umożliwiają realizację różnorodnych zadań

Grupy pakietów narzędziowych:

• edytory tekstów

• arkusze elektroniczne

• systemy zarządzania bazą danych

• pakiety graficzne

• pakiety zintegrowane

• pakiety organizacji prac biurowych

Edytory tekstu:

• służą one do tworzenia i edycji dokumentów tekstowych

• pracują w trybie WYSIWYG (What You See Is What You Get)

• umożliwiają interaktywne tworzenie tekstu

Arkusze kalkulacyjne:

• umożliwiają przetwarzanie dużych zestawów danych zorganizowanych w formę tabeli

• wspomagają prace związane z przeprowadzaniem skomplikowanych obliczeń, planowaniem i analizą “co jeśli”

Systemy zarządzania bazą danych:

• pozwalają na przechowywanie w uporządkowany sposób dużej ilości zróżnicowanych danych

• umożliwiają tworzenie i wykonywanie operacji na zbiorach danych

• pozwalają tworzyć aplikacje użytkowe

Pakiety graficzne:

służy do tworzenia, obróbki i prezentowania grafiki

Grupy pakietów graficznych:

• pakiety do obróbki obrazów rastrowych, które zapisywane są w postaci mapy bitowej

• pakiety do obróbki obrazów wektorowych, które składają się z listy elementów i procedur

Pakiety zintegrowane:

• realizują określoną grupę funkcji

• zazwyczaj łączą w sobie funkcje edytora tekstu, arkusza kalkulacyjnego, bazy danych, pakietów graficznych

• pracują z jednym zestawem danych bez konieczności uciążliwego przenoszenia ich pomiędzy aplikacjami

• posiadają ujednolicony interfejs użytkownika

• Microsoft Works

Pakiety organizacji prac biurowych:

• ułatwiają i usprawniają pracę typowego biura

• zarządzają czasem i organizują działalność biura

• pozwalają prowadzić harmonogram zajęć dla każdego dnia

• sygnalizują zbliżające się terminy spotkań

• pozwalają przygotować dokumenty oraz przyjmować je z zewnątrz

• umożliwiają zdalną pracę i dostęp do zasobów zgromadzonych w miejscu pracy

• Microsoft Office, Lotus Organizer

Dane - Informacje - Bazy danych

Dane to:

dane to „surowe” fakty w postaci liczb, ciągów znaków, symboli, obrazów itp

Informacje to:

dane przetworzone, uporządkowane i zinterpretowane w taki sposób by ułatwiały podejmowanie decyzji

Baza danych to zbiór zgromadzonych i zapamiętanych danych

Baza danych to:

zbiór zapamiętanych w urządzeniach pamięciowych (dyski, dyski optyczne, taśmy) danych wykorzystywanych przez organizację

System bazy danych:

• baza danych

• sprzęt komputerowy pozwalający na gromadzenie i manipulowanie danymi zgromadzonymi w bazie danych

• oprogramowanie pozwalające na wprowadzanie, wyszukiwanie, aktualizację, usuwanie danych oraz utrzymanie integralności danych

System zarządzania bazą danych to:

oprogramowanie pozwalające na stworzenie oraz utrzymanie bazy danych

Model baz danych (organizacja baz danych):

• hierarchiczny

• sieciowy

• relacyjny

• obiektowy

• obiektowo-relacyjny

Struktura hierarchiczna (drzewiasta):

• dane gromadzone są w postaci rekordów występujących w roli podrzędnej lub nadrzędnej

• rekordy podrzędne mają dokładnie jedno powiązanie z rekordem nadrzędnym

• rekord nadrzędny może mieć dowolną liczbę powiązań z rekordami podrzędnymi

• nie może istnieć żaden rekord podrzędny bez przypisanego mu jednoznacznie rekordu nadrzędnego

Struktura sieciowa:

• dane są reprezentowane przez rekordy

• rekordy mogą być powiązane z dowolną liczbą innych rekordów, zarówno nadrzędnych, jak i podrzędnych

Struktura relacyjna:

• twórca koncepcji modelu relacyjnego (lata 70-te) - E.F. Codd

• założenie: tradycyjne pliki (wykorzystywane w modelach sieciowym i hierarchicznym) mogą być traktowane jako relacje matematyczne (teoria relacji)

• relacja - zbiór n-elementowych ciągów

• relacja przedstawiona jest w postaci tablicy

• relacyjna baza danych to zbiór tablic

Krotka to:

pojedynczy wiersz relacji, czyli rekord w tradycyjnym przetwarzaniu danych

Relacja to: dowolny skończony podzbiór zbioru krotek

Właściwości relacji (tablicy):

• nazwa tablicy jest nazwą relacji

• uporządkowanie kolumn tablicy jest nieistotne

• uporządkowanie krotek w tablicy jest nieistotne

• w tablicy nie może być dwóch tych samych krotek

• w kolumnie zawierającej wartości atrybutu A mogą występować wartości wyłącznie ze zbioru zwanego dziedziną atrybutu A

Relacyjna baza danych składa się z:

kilku powiązanych ze sobą tablic (relacji), które otrzymuje się w procesie normalizacji

Wady relacyjnej bazy danych:

• wymagają zazwyczaj bardzo dużych zasobów pamięci

• wykonanie skomplikowanych zapytań może to być czasochłonne

• istniejące systemy nie zawsze dostarczają pełnego zakresu operacji algebry relacji

Najczęściej wykorzystywane systemy relacyjne:

• ORACLE firmy Oracle

• SQL SERVER firmy Microsoft

• DB/2 firmy IBM

Struktura obiektowa:

• dane reprezentowane są jako obiekty

• obiekt jest zbiorem atrybutów oraz metod czyli operacji, które na nim mogą zostać wykonane

• przechowywanie danych oraz operacji na danych w jednej bazie

• elastyczne odwzorowanie rzeczywistości

Elementy organizacji baz danych:

• struktura przestrzenna bazy i organizacji, w której baza danych jest wykorzystywana

• sprzęt komputerowy wykorzystywany przy organizacji systemu zarządzania bazą danych

Rodzaje systemu baz danych:

• scentralizowany system bazy danych

• rozproszony system bazy danych

• system lokalnej bazy danych

Zasady systemu scentralizowanego:

• realizacja bazy danych oparta jest o jeden centralny komputer lub o jedno centrum komputerowe obsługujące bazę danych organizacji

• całość przetwarzania związanego z gromadzeniem, obróbką oraz udostępnianiem informacji realizowana jest w jednym miejscu z wykorzystaniem jednego komputera bazowego

• dostęp do danych odbywa się za pośrednictwem terminali podłączonych bezpośrednio do komputera głównego lub zdalnych terminali

Zalety systemu scentralizowanego:

• zgromadzenie wszystkich informacji w jednym miejscu

• mała wrażliwość systemu na awarie

• łatwość utrzymania integralności bazy danych

• wysokie bezpieczeństwo systemu

Wady systemu scentralizowanego:

• wysokie koszty utrzymania ośrodka obliczeniowego (sprzęt oraz kadra informatyczna)

• utrudnienia w dostępie do danych dla szeregowych pracowników

• mała elastyczność systemu

Zasady systemu rozproszonego:

pojedyncza aplikacja może operować na danych zawartych w kilku fizycznych bazach danych, zarządzanych przez różne systemy zarządzania bazą danych na różnych platformach sprzętowych

Zalety systemu rozproszonego:

• duża moc obliczeniowa systemu za stosunkowo niską cenę

• dostosowanie struktury bazy danych do struktury terytorialnej i organizacyjnej przedsiębiorstwa

• łatwy dostęp do danych zgromadzonych na lokalnych serwerach

• zwiększona elastyczność całego systemu

Wady systemu rozproszonego:

• duża techniczna złożoność projektów związanych z projektowaniem i wdrożeniem rozproszonej bazy danych

• zwiększone nakłady na utrzymanie integralności danych zgromadzonych w systemie

• zwiększone nakłady na zabezpieczenie systemu przed niepowołanym dostępem

Zasady systemu lokalnej bazy danych:

• programy takie jak DBASE czy ACCESS pozwalają użytkownikowi stworzyć i utrzymywać bazy danych

• użytkownicy mogą pozyskiwać dane z lokalnych serwerów baz danych i poddawać je następnie szczegółowej obróbce

Zadania administratora bazy danych

• przydzielanie użytkownikom praw dostępu do bazy danych

• archiwizacja bazy danych

• zmiana konfiguracji sprzętu i oprogramowania

• zabezpieczenia systemu komputerowego przed niepowołanym dostępem

• odtwarzanie stanu bazy danych po wystąpieniu ewentualnych awarii

• uaktualnianie oprogramowania zarządzającego bazą danych

• dbanie o utrzymanie integralności bazy danych

Serwer to:

• komputer, który pracując w sieci komputerowej zapewnia określone usługi

serwery plików - udostępniają innym, pracującym w sieci komputerom, zgromadzone zbiory

serwery drukarki - udostępniają innym użytkownikom podłączoną do nich drukarkę, dbając jednocześnie o to by wszystkie zlecenia wydruku zostały w całości i bezkolizyjnie wykonane

• program (lub część oprogramowania), świadczący określone usługi innym programom, np. program realizujący dostęp do bazy danych

Architektura klient – serwer

Klient to:

program, który zwraca się o wykonanie określonej usługi do serwera (np. wyszukanie określonych informacji w bazie danych)

Baza danych klient - serwer rozdziela przetwarzanie pomiędzy dwa systemy:

• klienta, który wykonuje aplikacje korzystającą z zasobów bazy

• serwer, na którym wykonuje się system zarządzania bazą danych

Dwa elementy bazy danych klient - serwer:

• podłączony do sieci wyspecjalizowany serwer baz danych - komputer dedykowany do obsługi konkretnej bazy danych wraz z systemem zarządzania bazą danych i oprogramowaniem pełniący rolę serwera

• duża ilość połączonych siecią komputerów osobistych - mogących pełnić rolę klientów

Zalety architektury klient - serwer:

• lepsze wykorzystanie istniejących zasobów wynikające z podziału zadań pomiędzy klientem a serwerem

• rozdzielenie przetwarzania pomiędzy systemem klienta a serwerem bazy danych

• możliwości wykorzystania przez użytkownika znanego mu oprogramowania stacji klienckiej

• możliwości kierowania do bazy danych niestandardowych zapytań

• atrakcyjna forma prezentacji danych

Wady architektury klient - serwer:

• koszty utrzymania personelu administrującego i specjalistów utrzymujących serwer bazy danych

• brak doświadczonego personelu wynikający z niedawnego pojawienia się technologii

• duża złożoność projektów, szczególnie gdy wykorzystywane są różne (heterogeniczne) środowiska

• konieczność stworzenia nowych narzędzi, gwarantujących dostęp do bazy danych

• nowe zadania stawiane przed administratorem bazy danych

Hurtownia danych to:

wydzielona centralna baza danych stworzona z myślą o prowadzeniu analiz służących do podejmowania decyzji strategicznych związanych z zarządzaniem organizacją

Źródła danych gromadzonych w hurtowniach:

• systemy transakcyjne działające w danej organizacji

• bazy danych istniejące w otoczeniu organizacji

• zasoby systemu WWW

• arkusze kalkulacyjne lub pliki w formacie XML

Cechy hurtowni danych:

• uporządkowanie tematyczne danych przechowywanie tylko tych danych, które będą potrzebne do sporządzenia analiz

• zintegrowanie danych - dane są przechowywane w ujednoliconym formacie

• niezmienność danych – dwie operacje na danych: ładowanie danych oraz dostęp do danych (dane zgromadzone w hurtowni nie podlegają modyfikacji w trakcie jej bieżącej eksploatacji)

• oznaczenie czasowe gromadzonych danych - dane historyczne opatrzone znacznikiem czasu

Hurtownia danych różni się od tradycyjnej bazy danych:

• Rozmiarem danych (pojemność HD liczona jest w terabajtach

• Źródłami danych (wewnętrzne ST, BD, MRP II) i zewnętrznych (portale internetowe)

• Metodami aktualizacji (nie na bieżąco)

• Czasem (HD zawierają dane historyczne, a nie bieżące)

• Przeznaczeniem HD i dostępem wielowymiarowym

Wykorzystanie danych zgromadzonych w hurtowni:

• raportowanie – przygotowanie wszelkiego rodzaju zestawień i raportów

• interaktywne przetwarzanie analityczne OLAP (On-Line Analitycal Processing) - dostarcza pogłębionej analizy danych zgromadzonych w hurtowni

• odkrywanie wiedzy zawartej w danych – dane przed załadowaniem ich do hurtowni poddawane są procesowi wstępnej obróbki, która pozwala między innymi na wyeliminowanie istniejących nieprawidłowości

Cechy zintegrowanych SIZ:

• kompleksowa obsługa procesów gospodarczych w przedsiębiorstwie

• modułowa budowa

• elastyczność (dostosowanie oprogramowania do potrzeb użytkownika)

• skalowalność (zdolność do rozwoju i zwiększania swoich wymiarów)

• spójność (integracja funkcji, procesów, danych, struktur i modeli)

• integracja systemu z procesami biznesowymi (na różnych szczeblach zarządzania)

• wszechstronność (spełnienie wymagań organizacji różnych branż, różnych wielkości itp.)

• przenaszalność

• integracja przedsiębiorstwa z otoczeniem

EB = EC + BI + CRM + SCM + ERP

• EB (e-bizness) – biznes elektroniczny,

• EC (e-commerce) – handel elektroniczny,

• BI (Business Intelligence),

• CRM (Customer Relationship Management) – zarządzanie relacjami z klientem,

• SCM (Supply Chain Management) – zarządzanie łańcuchem dostaw,

• ERP Enterprise Resource Planning) – planowanie zasobów przedsiębiorstwa.

Gospodarka elektroniczna obejmuje wymianę produktów i usług, transfer funduszy w publicznych i prywatnych sieciach cyfrowych, różnorodne rodzaje interakcji biznesowych, a także takie funkcje jak: marketing, zarządzanie relacjami z klientami, rekrutację pracowników, rozwój produktów (działalność wytwórczą), administrację i komunikację

Dwanaście reguł gospodarki elektronicznej [Tapscott, 1998]:

• Nowa gospodarka to gospodarka wiedzy. Praca oparta na wykorzystaniu wiedzy i umiejętności staje się podstawą tworzenia wartości, przychodów i zysków.

• Nowy ład ekonomiczny ma charakter cyfrowy. Technika cyfrowa zastępuje analogową we wszystkich systemach wewnętrznej komunikacji, prezentacji, procesach wymiany gospodarczej.

• Wirtualizacja fizycznych przedmiotów. W gospodarce elektronicznej fizyczne przedmioty mają swoje odpowiedniki cyfrowe: wirtualne przedsiębiorstwa, wirtualne sklepy, wirtualne banki itp..

• Nowa gospodarka jest gospodarką cząstek. Jej funkcjonowanie opiera się na dynamicznych jednostkach i zespołach, które zależnie od potrzeb łączą się i dopasowują do zmian dokonujących się w ich otoczeniu.

• Nowa gospodarka jest gospodarką sieciową. Systemy komputerowe pokonują dotychczasowe bariery czasu i przestrzeni. Stwarzają okazję do rozwoju sieci współpracy pomiędzy dostawcami, klientami oraz innymi partnerami gospodarczymi.

• Eliminacja pośredników i funkcji pośrednich. Sieci komputerowe zmieniają obieg informacji, eliminując przy tym sferę pośrednią.

• Korelacja obszarów gospodarki. Nowa era jest tworem zespolenia trzech obszarów: techniki obliczeniowej, transmisji danych oraz rzeczywistych wartości oferowanych klientom, które są podstawą rozwoju przedsiębiorstw.

• Nowatorstwo. U podstaw nowego ładu leży innowacyjność. Ludzka kreatywność stanowi podstawę wszelkiej wartości, a wyzwaniem dla przedsiębiorstw jest promowanie i nagradzanie twórczych rozwiązań.

• Zanik podziału na konsumentów i producentów. Każdy bowiem konsument korzystający z autostrady informacyjnej staje się w pewnym sensie producentem, tworząc i transmitując przekazy do innych odbiorców.

• Działanie w czasie rzeczywistym. Transmisja danych w czasie rzeczywistym umożliwia realizację usług, zleceń i procesów biznesowych na bieżąco.

• Nowa gospodarka jest gospodarką globalną. Sieci komputerowe umożliwiają przedsiębiorstwom działanie i świadczenie usług w sposób ciągły, niezależnie od czasu i miejsca geograficznego.

• Era niepokoju i zagrożenia. Pogłębiający się rozdźwięk pomiędzy ludźmi posiadającymi wiedzę oraz dostęp do informacji a resztą społeczeństwa grozi pojawieniem się głębokich niepokojów społecznych.

Relacje w e-gospodarce

• B2B (business-to-business), czyli relacje biznes-biznes,

• B2C (business-to-consumer), czyli relacje biznes-klient (konsument),

• C2B (consumer-to-business), czyli relacje klient (konsument)-biznes,

• C2C (consumer-to-consumer), czyli relacje klient-klient.

• B2E (business-to-employee), czyli relacje biznes-pracownik,

• E2B (employee-to-business), czyli relacje pracownik-biznes,

• E2E (employee-to-employee), czyli relacje pracownik-pracownik.

• B2A (business-to-administration), czyli relacje biznes-administracja,

• A2B(administration-to-business), czyli relacje administracja-biznes,

• C2A (consumer-to-administration), czyli relacje obywatel-administracja,

• A2C (administration-to-consumer), czyli relacje administracja-obywatel,

• A2A (administration-to administration), czyli relacje administracja – administracja.

ISTOTA HANDLU ELKTRONICZNEGO

• handel elektroniczny dotyczy realizacji działalności gospodarczej, opartej na przetwarzaniu i transmisji danych, takich jak tekst, dźwięk, obraz. Obejmuje on procesy zakupów, sprzedaży, obsługi klienta, dystrybucji produktów i usług, współpracy między przedsiębiorstwami, jak również cyfrowych płatności realizowanych
  w oparciu o publiczne lub prywatne sieci komputerowe.

• Światowa Organizacja Handlu definiuje pojęcie handlu elektronicznego jako produkcję, reklamę, sprzedaż i dystrybucję produktów poprzez sieci teleinformatyczne.

• M. Niedźwiedziński - Handel elektroniczny jest to elektroniczna platforma prowadzenia działalności gospodarczej, na której dochodzi do kontaktów pomiędzy uczestnikami procesów gospodarczych, dokonywane są transakcje, następuje tworzenie i wymiana wartości.

• Handel elektroniczny (e-handel) wykorzystuje platformę technologiczną, którą są wszelkie media elektroniczne (np. telefon, radio, TV), w tym technologie informatyczne (sieci komputerowe, Internet).

Kryteria analizy handlu elektronicznego

• Komunikacja – handel elektroniczny oznacza dostarczenie produktów, usług, informacji oraz realizację płatności poprzez sieć Internet.

• Interfejs - handel elektroniczny obejmuje różne sektory gospodarki elektronicznej oraz transakcje wymiany np. B2B, B2C, C2C, A2C.

• Procesy biznesowe – transakcje występujące w handlu elektronicznym są możliwe dzięki stosowaniu sieciowych połączeń.

• Usługi - handel elektroniczny wspomaga rozwój firm, wspomaga konsumentów, zarządzanie w celu ograniczenia kosztów usług, zwiększenia szybkości usług, jakości ich świadczenia itp.

• Środowisko on-line - handel elektroniczny jest elektronicznym środowiskiem, które umożliwia zakupy i sprzedaż produktów, usług, informacji przez Internet w trybie on-line. Produkty mogą mieć wymiar fizyczny lub mogą występować w formie wiadomości, konsultacji itp.

• Perspektywa strukturalna - handel elektroniczny obejmuje różne media jak: dane, tekst, strony WWW, wideo.

• Perspektywa rynku - handel elektroniczny oznacza globalną sieć biznesową.

Z pojęciem handlu elektronicznego wiążą się takie kategorie jak:

• Towar

• Kontrahent

• Pieniądz elektroniczny (cybergotówka) powinien być anonimowy, odporny na fałszerstwa, funkcjonować w trybie zdalnym (w obrocie off-line) i podlegać sieciowemu transferowi rynkowemu w celu realizacji płatności finansowych.

• Dokument elektroniczny to poświadczenie określonej operacji gospodarczej w rozumieniu formalnoprawnym. Występuje on obok lub zamiast tradycyjnego dokumentu papierowego.

• Operacja elektroniczna to procedura rozliczeniowa realizowana sieciowo, w trybie zdalnym, między kontrahentami rynkowymi. W takim modelu obrotu finansowego pieniądze właściwie nie opuszczają systemu bankowego, chociaż zmieniają właściciela i przemieszczają się z miejsca na miejsce.

• handel bezpośredni (direct electronic commerce) – transakcja handlowa od złożenia zamówienia przez realizację płatności aż do dostawy towarów, odbywa się wyłącznie elektronicznie przez sieć komputerową,

• handel pośredni (indirect electronic commerce) – szukanie nowych kontrahentów handlowych, pośredników, hurtowników, jak również przesyłanie dokumentacji odbywa się elektronicznie, jednak dostawa jest realizowana metodą tradycyjną.

Rozwój technologii teleinformatycznych oraz zwiększające się zainteresowanie rozwiązaniami handlu elektronicznego powodują powstawanie coraz to nowszych obszarów zastosowań, obejmujących:

• segment usług informacyjnych,

• segment banków i instytucji finansowych,

• segment przedsiębiorstw produkcyjnych,

• segment przedsiębiorstw handlowych,

• segment przedsiębiorstw usługowych,

• segment klienta,

• segment instytucji sektora publicznego.

Sektory handlu elektronicznego:

• B2B (business-to-business) – handel elektroniczny między firmami w zakresie zamówień, sprzedaży, dystrybucji itp.,

• B2C (business-to-constomer) – transakcje zachodzące między przedsiębiorstwem
  a konsumentem; komercyjne firmy internetowe zajmujące się sprzedażą towarów i usług ogółowi konsumentów,

• C2B (customer-to-business) – polegają na kontaktowaniu się klientów z organizacjami. Klienci zwracają się do firmy z pytaniami, czy nawet proponują warunki, na jakich ma zostać zawarta transakcja. Możliwe są także kontakty całych grup konsumenckich
  z firmami poprzez różnego rodzaju listy
  i fora dyskusyjne

• B2A (business-to administration) – operacje zachodzące pomiędzy przedsiębiorstwem
  a sferą użyteczności publicznej. Czyli są to kontakty między firmami a urzędami administracji rządowej i samorządowej za pośrednictwem Internetu. Handel B2A odbywa się najczęściej w formie przetargów on-line oraz targów. Rodzaj transakcji oznaczany symbolicznie B2G jest alternatywnym określeniem dla B2A.

• C2A (consumer-to-administration) – operacje zachodzące pomiędzy obywatelem a sferą użyteczności publicznej; występuje tutaj przesunięcie wymiany informacji ze sferą publiczną z klienta zinstytucjonalizowanego na klienta indywidualnego,

• A2C (administration-to-citizen) – celem jest stworzenie jak największych możliwości realizacyjnych instytucjom państwowym na szczeblu rządowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym przy wykorzystaniu Internetu. Przykładowo na szczeblu samorządu terytorialnego występują przepływy finansowe, jak podatki, opłaty za usługi komunalne, zwroty nadpłat, zasiłki itp.

• C2C (consumer-to-consumer) – relacja ta określa typ zależności biznesowych zachodzących pomiędzy końcowymi konsumentami dobra bądź usługi, czyli na linii: konsument z konsumentem. Transakcje te realizowane są najczęściej w wypadku sprzedawania i kupowania na aukcjach internetowych. Rynek transakcji C2C pełni funkcję tablicy ogłoszeń, często połączonej z systemem aukcyjnym.

Modele biznesowe w sektorze B2B

• Elektroniczne rynki i giełdy – miejsce, gdzie dostawcy i sprzedawcy mogą realizować transakcje biznesowe.

• Elektroniczna dystrybucja – działalność obejmującą dostarczanie poprzez internetowe kanały dystrybucji różnorodnych produktów i usług.

• Dostawcy usług – wspomaganie działalności firm poprzez dostarczanie im różnorodnych usług, dzierżawę oprogramowania i aplikacji biznesowych.

• Doradztwo biznesowe – pomoc firmom w ustalaniu potrzeb biznesowych i możliwości wykorzystywania technologii WWW do prowadzenia handlu elektronicznego.

• Pośrednictwo – zbieranie informacji o klientach i sprzedaż tych danych zainteresowanym stronom.

Elektroniczne rynki określa się jako internetowe miejsca, gdzie kupujący i sprzedający dokonują wymiany towarów. Rynki te łączą w sobie elektroniczne katalogi, serwisy aukcyjne, ogłoszeniowe, targi i sklepy. Służą do zawierania transakcji, są źródłem istotnych informacji, porad, oraz są centrami handlowymi. Rynki elektroniczne najogólniej dzieli się na horyzontalne oraz wertykalne.

Na rynkach horyzontalnych sprzedaje się towary z wielu branż. Budują je albo firmy programistyczne mające odpowiedni know how, albo wyspecjalizowani integratorzy, jak np. Commerce One czy BizBuyer

W Polsce do takich rynków można zaliczyć Marketplanet stworzony przez TP S.A. i Prokom S.A. oraz Xtrade stworzony przez Optimusa, BRE i Commerce One.

Rynki wertykalne, to rynki branżowe, gdzie sprzedaje się wiele różnorodnych produktów, ale ograniczonych do jednej branży.

Giełdy B2B działają jako pośrednicy dla potencjalnych partnerów. Umożliwiają przeprowadzenie transakcji, ale same w nich nie uczestniczą, ani nie reprezentują interesów kontrahentów

• handel metalami nieżelaznymi, stalą i wyrobami hutniczymi: Ce-market (www.ce-market.com.pl), WTC StalNet

• handel energią: Internetowa Hurtownia Energii , Platforma obrotu energią.

• handel nadwyżkami przemysłowymi, używanymi maszynami: Polska Giełda Maszyn Rynek Papieru i Maszyn,

• rynek rolno-spożywczy: Giełda owocowo-warzywna

• chemia: Chemia.com

Modele biznesowe w sektorze B2C:

Serwisy informacyjne to elektroniczne tablice internetowe, wykorzystywane zarówno przez przedsiębiorstwa, jak i osoby prywatne. Typ umieszczanych ogłoszeń to ogłoszenia dotyczące pracy lub kupna-sprzedaży. Serwisy w sektorze B2C są coraz częściej odpłatne, odpłatności są uiszczane przez zamieszczających ogłoszenia.

Sklepy internetowe to serwisy WWW, na których są prezentowane towary z cenami, opisem i często zdjęciem. Przeważnie znajduje się także wirtualny koszyk z wybranymi produktami przez klienta.

Transakcje zakupu są zawierane bez fizycznej obecności sprzedającego i kupującego z wykorzystaniem technologii sieci komputerowych. Dlatego kupujący, zgodnie z ustawą, powinien w momencie zawarcia transakcji mieć dostęp do następujących informacji:

• nazwa i adres firmy

• numer rejestru i nazwa organu rejestrującego firmę,

• nazwa i cechy przedmiotu umowy

• cena

• sposoby płatności

• sposób i termin dostawy wraz z jej kosztami

• zasady odstąpienia i wypowiedzenia umowy

• sposoby i miejsca składania reklamacji.

Do stworzenia internetowego sklepu najczęściej są wykorzystywane:

• rozwiązania indywidualne - w przypadku specyficznych wymagań,

• rozwiązania standardowe – istnieje bogaty rynek programowy dla rozwiązań prostych i złożonych, kompleksowych,

• sklepy internetowe do wynajęcia – oferuje usługodawca, z reguły dostawca Internetu.

Wśród serwisów ogłoszeniowych wyróżnia się:

• ogólnodostępne (horyzontalne),

• ograniczone (wertykalne) adresowane dla ściśle określonej grupy zainteresowanych użytkowników z sektorów B2C i B2B.

Pasaż handlowy jest to miejsce zgrupowania wielu sklepów internetowych, staje się coraz bardziej popularną formą sprzedaży w Internecie. W większości przypadków, przyłączenie się sklepu do pasażu jest odpłatne w postaci czynszu miesięcznego lub prowizji od transakcji.

Aukcja internetowa jest to serwis internetowy, gdzie realizowane są transakcje oparte na licytacjach kupowanych produktów i usług. Występują w sektorach B2C, C2C, C2B, stanowią podstawę do tworzenia zaawansowanych rozwiązań w sektorze B2B.

Wyróżnia się następujące rodzaje aukcji:

• klasyczne (angielskie) – podbijanie cen wyjściowych przez osoby licytujące, koniec licytacji następuje po wylicytowaniu ceny, przekraczającej cenę minimalną,

• holenderskie – ustalane są przez sprzedawcę ceny: wywoławcza (najwyższa) i minimalna. Cena wywoławcza jest obniżana do ceny minimalnej, a każdy z kupujących może tylko raz podać cenę. Wygrywa ten, kto podał pierwszy najwyższą cenę,

• jedno i wielokrotne - sprzedający wystawia jeden produkt (jednokrotna); lub wiele produktów tego samego typu (wielokrotne), wówczas zwycięzcy kupują je po cenach, jakie wylicytowali,

• błyskawiczne – ograniczenie czasu licytacji przeważnie do 60 minut. Często nie jest określana cena minimalna, cena wywoławcza jest stosunkowo niska. W wyznaczonym czasie licytacji wygrywa osoba, która dała najwyższą cenę,

• przetargowe (japońskie) – osoby zainteresowane składają swoje oferty z ceną; oferujący nie znają ani wysokości złożonych ofert, ani minimalnych cen. Zwycięża oferent z zaproponowaną najwyższą ceną,

• aukcje zamknięte – licytujący pozostają anonimowi przez cały czas trwania aukcji.
  W zależności od rodzaju aukcji zwycięża cena najwyższa lub najniższa,