• Balonik

Dzieci stoją w ciasnym kółeczku jedno obok dru­giego, z chwytem rąk. Nauczycielka poleca dzie­ciom nadmuchać balonik. Dzieci cofają się wolno na­śladując jednocześnie dmu­chanie do balonika. Gdy ko­ło jest już duże, nauczyciel­ka klaszcze w ręce i woła: „Balon pękł". Dzieci opusz­czają ręce i przysiadają.

Nauczycielka, zamiast dmuchać, mówi wiersz:

Balon nowy, kolorowy, malusieńki był

Teraz większy jest od głowy - dmucham ile sił !

Olbrzymieje! Jak przyjemnie!

Jeszcze dmuchać chcę, żeby większy był ode mnie!

Rośnie... rośnie... pękł!

Stosownie do słów wierszyka - dzieci cofają się i rozszerzają koło. Na słowo „pękł" przysiadają na ziemi. Nauczycielka skleja balonik (idąc doko­ła dotyka kolejno dzieci i pomaga związać koło) lub też wyznacza kilkoro dzieci, które pomagają jej przy sklejeniu balonika.

• Zapamiętaj swoją parę!

Zabawa: Na podniesienie przez nauczycielkę w górę chorągiewki dzieci biegają swobodnie wymijając się zręcznie, na uderzenie w bębenek chwytają swoją parę i kilka kroków maszerują

Przygotowanie: Dzieci dobierają się parami i ustawiają przed nauczycielką. Mają pamiętać, kto z kim stoi.

• Znajdź sobie parę!

Pomoce: Szarfy w dwu kolorach — czerwone i zielone.

Przygotowanie: Dzieci podzielone na dwie grupy otrzymują szarfy w dwu kolorach.
Zabawa: Dzieci rozbiegają się na sygnał w dowolnych kierunkach, na polecenie dobierają się parami, tak jak zapowie prowadząca: żeby obydwa kolory szarf znalazły się w parze, by jednakowe kolory szarf znalazły się w parze. Która para pierwsza podała ręce, ta prowadzi korowód dokoła sali.

Odmiana

Czerwone dobierają sobie pary w swoim kolorze, zielone — w swoim. Jeden kolor tworzy mostek, podając sobie ręce wzniesione w górę; naprzeciwko, w szeregach (pary stoją jedna za drugą), drugi kolor przechodzi pod mostkiem. Następuje zmiana ról i całość zabawy powtarzamy od początku.

• Piłeczki

Przybory: 1 mała piłka.

Przygotowanie: Dzieci rozstawione luźną gromadką przed prowadzącą, która trzyma w ręku małą piłkę.

Zabawa: Nauczycielka odbija kilkakrotnie piłkę od ziemi, potem poleca dzieciom odbijać się jak piłeczki. Po kilku podskokach dzieci stojąc w miejscu naśladują ruch odbijania piłki obydwiema rękami. Potem powtarzamy podskoki.

Odmiana

Nauczycielka odbija gumową piłkę jeden raz od ziemi i poleca dzieciom obserwować, jak wysoko wylatuje ona w górę, a potem odbija się coraz słabiej, aż wreszcie zostaje na ziemi. Dzieci naśladują piłkę odbijając się wysoko w górę i stopniowo coraz niżej, aż do przysiadu podpartego.

• Samochody:

Przybory: Krążki lub kółka.

Przygotowanie: Wyznaczenie terenu zaba­wy i miejsca postoju dla samochodów — dwa, trzy duże garaże. Rozdanie dzieciom kółek lub krąż­ków, które będą służyły w czasie zabawy za kie­rownicę. Przydział samochodów do garaży mo­że odbyć się według kolorów kółek, krążków.

Zabawa: Na sygnał dzieci-samochody wybie­gają z kierownicami w rękach i poruszają się w różnych kierunkach, naśladując trąbienie samo­chodów. Na drugi sygnał zatrzymują się w miej­scu i cichutko, bez trąbienia, każdy samochód wraca do swojego garażu.

Urozmaicenia zabawy

─ Samochody wjeżdżają na most. Po moście ja­dą wolno, kolejno,

jeden za drugim.

─ Samochody zwalniają jadąc pod górę.

─ Dętka pękła — trzeba ją naprawić. Dzieci na­śladują pompowanie

dętki w siadzie rozkrocznym na ziemi.

─ Wypadła śruba i trzeba ją przykręcić — w le­żeniu na plecach dzieci

naśladują rękami ruch przykręcania śruby.

• Kto pierwszy przerzuci woreczek poza linię?

Przybory: Woreczki.

Przygotowanie: Dwie linie równolegle, wyznaczone w odległości kilku kroków od siebie. Na jednej z nich stoją dzieci z woreczkami.
Zabawa: Na sygnał dzieci wykonują rzut w kierunku drugiej linii, biegną do miejsca, na które spadł woreczek i powtórnie rzucają w tym samym kierunku. Rzut powtarza się do chwili, kiedy pierwszy woreczek upadnie poza metą. Nauczycielka wymienia dziecko, które pierwsze przekroczyło linię.

• Po wąskiej dróżce

Przygotowanie: Narysowana kredą na podłodze, patykiem na boisku lub ułożona ze skakanek wąska dróżka (dwie równoległe linie w odstępie 20 cm). Na dróżce rozłożone drobne przedmioty: klocki, woreczki, krążki itp. Zabawa: Na polecenie prowadzącej dzieci kolejno przechodzą po dróżce, omijając przedmioty. Kto wykona zadanie, idzie na koniec kolejki.

• Po równiutkiej dróżce

Przygotowanie: Dzieci ustawione na jednej linii lub przy ścianie. Nauczycielka zwraca uwagę, żeby zapamiętały swoje miejsca. Mogą siedzieć na krzesełkach, na ławce lub trawie.
Zabawa: Dzieci idą na przechadzkę. Nauczycielka mówi wierszyk i jednocześnie naśladuje te ruchy, które do słów wierszyka trzeba wykonać:

Idą dzieci równą drogą,
Po kamyczkach iść nie mogą,
Po kamyczkach hop, hop, hop,
Do dołeczka skok.

Zwykły krok w rytmie wierszyka, 3 podskoki w miejscu, przysiad podparty:

Pora wracać. Kto się znuży,
Ten odpocznie po podróży.
Dom już blisko... nogi w ruch.
Kto zwycięży — zuch!

• Pajac skacze

Przygotowanie: Dzieci stoją w rozsypce, daleko jedno od drugiego.

Zabawa: Dzieci wykonują podskoki rozkroczno-zwarte, zgodnie z ruchami ręki prowadzącej. Dzieci są pajacami, nauczycielka trzyma sznurek. W chwili pociągania sznurka w dół pajace wykonują rozkrok, przy podniesieniu ręki w górę — zeskok. Pajace skaczą cicho.
Odmiana I

Marsz pajaców

Przygotowanie: Ustawienie dzieci w 3—4 rzędach, oddalonych od siebie przynajmniej o 2 kroki. Przed każdym rzędem linia długości 4—5 m w kierunku prostopadłym do rzędu.
Zabawa: Dzieci posuwają się kolejno wzdłuż linii podskokami rozkroczno-zwartymi. Po dojściu w ten sposób do końca linii wracają zwykłym krokiem na koniec swojej kolejki. Zabawę można urozmaicić w ten sposób, że ćwiczących dzielimy na dwie grupy: jedna posuwa się podskokami pajaców, druga zaś siedzi szeregiem, twarzą do skaczących, i wyklaskuje rytm podskoków razem z nauczycielką. Należy pamiętać o zmianie ról.

Odmiana II

Pochód pajaców
Przybory: Woreczki lub krążki.
Przygotowanie: Dzieci podzielone na 3—4 grupy ustawione w rzędach. Przed każdym rzędem 6—8 woreczków lub krążków, ułożonych w odstępie jednego kroku.

Zabawa: Dzieci przechodzą podskokami rozkroczno-zwartymi w ten sposób, że omijają rozkrokiem leżące woreczki, a zeskok wykonują w odstępach między woreczkami. Dzieci ćwiczą kolejno jedno za drugim.

• Zanieś śniadanie!

Przybory: Krążki dla połowy grupy dzieci i drobne przedmioty, które można położyć na krążku, np. woreczki, pudełka od zapałek, kloc­ki itd.

Przygotowanie: Dzieci podzielone na dwie grupy. Jedna grupa to kelnerzy, którzy otrzymują tacę ze śniadaniem (krążek z woreczkiem lub pudełkiem od zapałek); kelnerzy stoją obok siebie szeregiem (płotkiem) po jednej stronie sali. Naprzeciwko każdego kelnera stoi, w odległości 5— 6 kroków, jedno dziecko-gość.

Zabawa: Na polecenie kelnerzy idą w stronę gości i wręczają im tacę ze śniadaniem,

po czym wracają na swoje miejsca. Następuje zmiana ról i zabawa toczy się od początku.

- następnie chodzenie z talerzem na głowie

• Celowanie do obręczy

Przybory: Woreczki w dwu kolorach.
Przygotowanie: Dzieci ustawione w kole w odstępach, aby nie przeszkadzały sobie w czasie rzutów. Każde otrzymuje woreczek: jedno — zielony, drugie — czerwony.

Zabawa: Na polecenie prowadzącej dzieci rzucają woreczkami do obręczy. W pierwszej kolejności wykonują rzut te dzieci, które mają czerwone woreczki, w drugiej — zielone. Wygrywa zespół, którego więcej woreczków wpadło do obręczy. Zabawę powtarzamy kilka razy, wykonując rzut prawą i lewą ręką, na zmianę.

Odmiana

Przybory: Dwa kolory woreczków.
Przygotowanie: Dzieci stoją przy linii w dwu rzędach. Przed każdym rzędem

w odległości 4—5 kroków leży obręcz.

Zabawa: Dzieci celują kolejno do obręczy i idą na koniec kolejki. Gdy wszystkie wykonają rzut, nauczycielka ocenia, który zespół ma więcej trafionych rzutów i poleca iść po woreczki. Rzuty należy wykonać prawą i lewą ręką.