Politechnika Świętokrzyska	Geodezja i Kartografia
Rok akade. 2012/2013	Geomatyka
Grzegorz Barański	30.05.2013
„PODSTAWY FOTOGRAMETRII”

1. Definicja fotogrametrii.
   Fotogrametria – pomierzyć to co jest zapisane światłem, dotyczy pomiarów i wykonywanie map (ortofotomap).
   Teledetekcja – różnicuje obiekty, określa spektakularne cechy powierzchni Ziemi, („czy coś jest gorące, czy zimne”)

2. Rys. 1, Widmo.
   Obraz wielospektralny składa się z wielu kanałów będących uogólnieniem barw podstawowych:
   - czerwonego – 600-700nm
   - zielonego – 500-600nm
   - niebieskiego – 400-500nm.
   Dane multispektralne pozwalają na zdobucie o wiele pewniejszych informacji o terenie, niż tradycyjna fotografia. Na podstawie analizy światła odbitego przez różne fragmenty terenu można wyciągnąć wnioski na temat rodzaju skał, składu i wilgotności gleby, a także rodzaju roślinności zasiedlającej teren (w tym roślinności oceanicznej).
   W pomiarach teledetekcyjnych używane są 3 przedziały promieniowania podczerwonego:
   - podczerwień bliska – (0,7µm - 1µm) wykorzystywana jest do detekcji obszarów wodnych. Związane jest to brakiem odbicia fal od powierzchni wody.
   - podczerwień średnia – (2µm - 5µm) wykorzystywana jest do badania stanu roślinności. Związane jest to z brakiem odbicia fal od chlorofilu.
   - podczerwień termalna – (ok. 10µm) wykorzystywana jest do wykrywania obiektów różniących się temperaturą od temperatury tła, np. partyzanta w dżungli.

Rys. 1. Widmo fal elektromagnetycznych




















Rys. 2. Obraz wielospektralny.

1. Rys.2, Zdjęcie – teren.
   Kamery fotogrametyczne rejestrują obrazy analogowe lub cyfrowe w rzucie środkowym (perspektywa) definiowanym przez rzutnię (płaszczyzna obrazu) i środek rzutów. Odległość od środka rzutów do rzutni nazywa się odległością obrazu. Rzut ortogonalny środka rzutów na rzutnie nazywa się punktem głównym.
   Błędy sytuacyjne fotomap wywoływała niepłaskość terenu, powodująca zróżnicowanie skali zdjęcia: partie tereny położone wyżej mają bowiem skalę większą, zaś niżej – mniejszą. W trakcie przetwarzania należało zatem powiększać je w różnym stopniu.
   Ortofotomapa jest to mapa, której treść przestawiona jest obrazem aerofotograficznym ( zwykle zdjęcia lotnicze lub satelitarne powierzchni ziemskiej). Jest to zespół przetworzonych zdjęć lotniczych, dopasowanych do jednolitej skali i wpasowanych na punkty osnowy geodezyjnej (fotogrametrycznej).
   Ortofotomapa w przeciwieństwie do zdjęcia lotniczego charakteryzuje się:
   - rzutem ortogonalnym (a nie środowym)
   - jednolitą skalą dla całej powierzchni tereny (skali nie mają jednak obiekty wystające ponad powierzchnię terenu np. domy, drzewa).