SYSTEM PRODUKCYJNY – jest statyczną oraz dynamiczną kombinacją zasobów ludzkich, fizycznych i finansowych przetwarzających zasilenia wejściowe (pracę, przedmioty) w stany wyjściowe wyrażone w postaci materialnej (wyroby) lub informacyjne. Syst.produk. jest każda jedn.org. wytwarzająca dobra materialne lub świadcząca usługi.

Przedsięb. w ujęciu systemowym:

Wejście; otoczenie ; wyjście

SYSTEM – Celowo określony zbiór elementów o określonych właściwościach oraz relacjach między tymi elementami i/lub między ich właściwościami. Wg P.Sienkiewicz S=<E,R>

W SYSTEMIE PROD. WYRÓŻNIAMY 5PODSYSTEMÓW: -techniczny; -technologiczny; -organizacyjny: - ekonomiczny; -zarządzania

DEKOMPOZYCJA: wyróżniamy: 1przekrój, gdzie procesy produkcyjne dzielimy na podstawowe i niepodstawowe: - pomocnicze, - informacyjno sterujące; w drugim przekroju wystę.dekom. 3element.materialnych: -zespół pracowników (L); -zbiór narzędzi pracy (N); -zbiór przedm.pracy (T). W trzecim przekrój strukturalny: -komórki produkcyjne, -k. produkcyjno-administracyjne, -k. funkcjonalne.

PROCES PRODUKCYJNY całokształt czynności w wyniku których z materiału powstaje gotowy produkt o pewnej wartości użytkowej. Jest uporządkowanym ciągiem działań w wyniku którego konsument otrzymuje produkt. Efektem ekonomicznym procesu jest wartość dodana. PROCES WYTWÓRCZY –dotyczy wytwarzania produktu, czyli przetwarzania czynników produkcyjnych w produkty(wyroby,usługi). PROCES WYTWÓRCZY POMOCNICZY – dotyczy utrzymania ruchu i remontów, dostarczenia wyników energetycznych i zapewnienia funkcjonowania tzw. Infrastruktury, w tym utylizacji. PROCES WYTWÓRCZY OBSŁUGOWY- Obsługa administracji bezpieczeństwa pracy, ochrony obiektu, utrzymania czystości. PROCES DYSTRYBUCJI I OBSŁUGI KLIENTA – zorganizowanie i funkcjonowanie sieci sprzedaży obsługi serwisowej, badań marketingowych.

CECHY PROCESU PRODUKCYJNEGO: -Celowość p.prod. musi być zaprojektowany i zorganizowany dla realizacji określonego celu; -dynamika zmienna charakterystyka ilościowych i jakościowych zasileń materiałowych, energetycznych i informacyjnych; -ekonomiczność maksymalizacja efektu prod.w warunkach określonych limitowanych zasileń w czynniki produkcyjne przy założeniu uzyskania określonego użytecznego efektu produkcyjnego.

Elementy składowe proc.produkcyjnego: OPERACJA zespół czynności realizowany na 1stanowisku, przez 1wykonawcę lub grupę wykonawców, przy 1przedmiocie lub zespole przedm wykonywanych jednocześnie bez przerw na inną pracę. Dzieli się na zabieg i czynność.

ZABIEG część operacji jaka jest wykonywana przy jednym zamocowaniu przedmiotu na obrabiarce lub stole produkcyjnym i realizowana jednym narzędziem. Czynność to część operacji która odnosi się do jednych i tych samych elementów.

Ruch roboczy – najprostszy element składowy zabiegu.

PROCES TECHNOLOGICZNY gł.część proc. produkcyjnego, w ramach którego występuje zmiana kształtów, właściwości fizykochemicznych, wyglądu zewnętrznego przetworzonego materiału lub trwała zmiana wzajemnego położenia poszczególnych części operacji wchodzących w skład wyrobu produkcyjnego. Wyrób prosty- zwany detalem lub częścią to jednolity element konstrukcyjny otrzymany z jednego materiału i nie posiadający powiązań z innymi elementami. Wyrób złożony- połączone ze sobą co najmniej dwa wyroby proste. Mogą nimi być podzespoły i zespoły. Półwyrób- wyrób prosty celowo niewykończony np. odlew. Wyrób gotowy- może być wyrobem prostym jak i złożonym nie podlegającym dalszej obróbce lub montażu w zakładzie danego producenta. Wyrób finalny końcowy produkt procesu produkcyjnego określonego przedsiębiorstwa który jest jednocześnie wyrobem gotowym.

Praca- miara wysiłku włożonego przez człowieka w wytworzenie danego dobra, świadoma czynność polegająca na wkładanym wysiłku w wytworzenie konkretnego wyrobu/ usługi przy użyciu określonych środków produkcji. Czynnikiem produkcji niebędącym w realizacji proc prod są środki pracy które obejmują maszyny i urządzenia wytwórcze.

Środki produkcji-tworzą je środki pracy i przedmioty pracy. Praca ludzka- całokształt fizycznych i duchowych sił człowieka; którą człowiek wykonuje przy użyciu środków produkcji w celu wytworzenia określonych produktów lub usług. Stanowisko jednoosobowe może być pojedyńcze (1pracownik pracuje na 1maszynie) lub wielomaszynowe (1 pracownik obsługuje jednocześnie kilka maszyn). Stanowisko wieloosobowe obsługuje go kilku robotników którzy ściśle współpracują i wspólnie odpowiadają za wyniki pracy.

Proces produkcyjny wyrobu- zbiór operacji produkcyjnych niezbędnych do jego wytworzenia. Może przebiegać w różnych komórkach produkcyjnych. Proces produkcyjny komórki produkcyjnej jest zbiorem operacji produkcyjnych wykonywanych w określonej komórce produkcyjnej.

FAZA TECHNOLOGICZNA fragment procesu technologicznego lub odrębny proces technologiczny o jednorodnym charakterze obróbki np. odlewanie, kucie, obróbka wiórowa.

Zasady racjonalnej organizacji procesu produkcyjnego:

ZASADA PROPORCJONALNOŚCI zaleca właściwy podział zadań procesu produkcyjnego tak aby wszystkie operacje, fazy produkcyjne były dostosowane do siebie pod względem możliwości produkcyjnych i aby działalność przedsiębiorstwa w zakresie realizacji planu produkcji w dowolnych jednostkach czasu mogła przebiegać bez wewnętrznych zakłóceń.

N1 = N2 = …= Nn =const

F1 F2 Fn

Wzór współczynnik stopnia proporcjonalności

ZASADA LINIOWOŚCI nakłada warunek jednokierunkowości przebiegu bez nawrotów i skrzyżowań. Drogi przemieszczania przedmiotów powinny być możliwie najkrótsze.

ZASADA CIĄGŁOŚĆI nakazuje eliminowanie z procesu produkcyjnego przerw.

ZASADA RÓWNOLEGŁOŚCI Wytwarzanie poszczególnych egzemplarzy wyrobów w tym samym czasie, co powoduje skracanie długości cyklu produkcyjnego.

ZASADA KONCENTRACJI skupienie czynników produkcji w określonym obszarze produkcyjnym.

ZASADA SPECJALIZACJI ograniczenie różnorodności zadań produkcji i asortymentu produkcji. Korzyści to postęp w zakresie techniki i technologii

ZASADA RYTMICZNOŚCI RÓWNOMIERNOŚCI Planowanie przebiegu produkcji w określonych rytmach

ZASADA ELASTYCZNOŚĆI szybkie i łatwe przystosowanie procesu produkcyjnego do nowych warunków, zmieniających się w zależności od konkretnej sytuacji.

KLASYFIKACJA PARAMETRÓW PROCESU PRODUKCYJNEGO

CZYNNIKI/ŚRODKI PRODUKCJI:

-przedmioty pracy (surowce, materiały)

-środki pracy (fabryki, maszyny)

-praca ludzka.

Parametry produkcyjno-organizacyjne dzielą się na:

PARAMETRY WEJŚCIOWE:

-Parametry: wyrobu, maszyn, robotnika.

Przygotowane są na wejściu procesu produkcyjnego pod względem rzeczowym, ilościowym i czasowo-przestrzennym.

PARAMETRY WYJŚCIOWE:

-Proste, złożone, rodzajowe

Parametry WEJŚCIOWE przedmiotu pracy:

PROGRAM PRODUKCYJNY to rodzaje oraz ilość produkowanych wyrobów, zespołów, detali lub usług w określonym przedziale czasu.

SERIA PRODUKCYJNA to liczba wyrobów finalnych wynikająca z podzielenia rocznego programu produkcyjnego na mniejsze jednostki w celu wspólnego ich produkowania i rozliczania w określonym przedziale czasu.

PARTIA PRODUKCYJNA liczba detali wykonywanych w ścisłej kolejności przy jednorazowym nakładzie czasu przygotowawczo zakończeniowego. Metody określania wielkości partii produkcyjnej:

1. minimalnych kosztów produkcji w koszt jednostkowy wyrobu wchodzą koszty stałe ks, koszty przygotowania produkcji, koszty zamrożenia środków obrotowych kz. Dla określenia optymalnej wielkości partii produkcyjnej należy wyznaczyć taką wielkość partii przy której koszt jednostkowy przyjmuje wartość najmniejszą .

2.wg. Udziału czasu przezbrojenia- opiera się na dążeniu do dopuszczalnej granicy zmniejszenia wielkości tej partii, przy uwzględnieniu ekonomicznych wymagań wykorzystania maszyny. Czas zajęcia maszyny operacją tzm przy S sztukach wyrobu.

-3.wg. Okresu powtarzalności rytmicznej produkcji - nie omawiamy.

Parametry WEJŚCIOWE środków pracy (maszyny)

1.Kalendarzowy fundusz czasu Fk liczba godzin wynikająca z iloczynu liczby dni w roku i liczby godzin na dobę. F=24*Kd

2.Nominalny fundusz czasu maszyny Fnj- uwzględnia wolne dni od pracy w roku oraz zmianowość Fnj=(Kd - N^r-Sw-Swo)*8*z_m

N^r liczba niedziel w roku, Sw liczba świąt w roku z wyłączeniem tych przypad.w niedzielę, Swo liczba wolnych sobót w roku, z_m zmianowość.

3.Efektywny fundusz czasu maszyny Fj Fj=Fnj*Ƞpj gdzie : Ƞpj planowany współczynnik uwzględniający przestoje maszyny przyjmowany najczęściej w granicach 0,94-0,96

4. Rzeczywisty fundusz czasu maszyny Fjrz Fjrz=Fj*Ƞjrz gdzie: Ƞjrz współczynnik wykorzystania efektywnego funduszu czasu.

STANOWISKOCHŁONNOŚĆ przydział danej operacji do danej maszyny w ujęciu czasowym. Jest to czas liczony w stanowiskogodzinach (sg) i wyróżniający okres zajęcia maszyny w celu wykonania określonej operacji.

tzm=$\frac{\mathbf{t}_{\mathbf{\text{pz}}}}{\mathbf{S}}\mathbf{+}\mathbf{t}_{\mathbf{j}}\mathbf{,\ }\left\lbrack \frac{\mathbf{\text{sg}}}{\mathbf{operacje}} \right\rbrack$

tzm stanowisko chłonność tpz czas przygotowawczo-zakończeniowy, tj czas jednostkowy, S wielkość partii produkcyjnej

Parametry czasu pracy robotnika.

1.Nominalny fundusz czasu robotnika Fnr Fnr=(Kd-N^r-Sw-Swo)*8

Kd liczba dni w roku, N^r liczba niedziel w roku, Sw liczba swiąt w roku z wyłączeniem tych przyp.w niedzielę, Swo liczba wolnych sobót w roku.

2.Efektywny fundusz czasu robotnika Fr Fr=Fnr*Ƞpr gdzie Ƞpr planowany współczynnik uwzg przestoje robotnika

3.Rzeczywisty fundusz czasu robotnika Frrz=Fr*Ƞrrz gdzie Ƞrrz współczynnik wykorzystania efektywnego funduszu czasu robotnika.

PRACOCHŁONNOŚĆ czas zajęcia robotnika przy wykonywaniu danej pracy na wyrobie. Miarą są jednostki czasu odniesione do robotnika, który wykonuje określoną pracę w roboczogodzinach(rg).

Zależność stanowisko chłonności i pracochłonności Td=k_w*P_d

Td stanowisko chłonność detalu , Pd pracochłonność detalu, k_w współczynnik wielowarsztatowości, k_w>1dla obsługi wielowarsztatowej , k_w<1dla obsługi brygadowej.

Współczynnik wykonania normy $\mathbf{\varphi}_{\mathbf{j}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{t}_{\mathbf{j}}}{\mathbf{t}_{\mathbf{\text{jk}}}}$

PARAMETRY WYŚCIOWE PROSTE

ZADANIE GODZINOWE liczba wyrobów wynikająca z programu produkcji wykorzystywanego w określonym czasie oraz z odpowiedniego funduszu czasu stanowiska roboczego dla tego okresu.

Zgi=$\frac{\mathbf{\text{Ni}}}{\mathbf{\text{Fj}}}$ gdzie Zgi Zadanie godzinowe, Ni program produkcyjny, Fj fundusz czasu pracy

MOŻLIWOŚĆ GODZINOWA liczba wyrobów jakie może wykonać stanowisko robocze w ciągu 1 godz, wynikająca ze zdolności wytwórczych tego stanowiska przy wykonaniu ij-tej detalooperacji.

$$\mathbf{m}_{\mathbf{\text{gij}}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{1}}{\mathbf{t}_{\mathbf{\text{ijk}}}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{\varphi}_{\mathbf{j}}}{\mathbf{t}_{\mathbf{\text{ij}}}}$$

Mgij możliwość godzinowa, tijk korygowana pracochłonność jednostkowa, tij pracochłonność jednostkowa, ɸj planowany korekcyjny współczynnik wykonywania normy.

TAKT PRODUKCJI wielkość czasu pomiędzy spływem dwóch kolejnych detali. $\mathbf{\tau}_{\mathbf{i}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{F}_{\mathbf{j}}}{\mathbf{N}_{\mathbf{I}}}$

Ʈi takt produkcji w godz/szt

WSPÓŁCZYNNIK OBCIĄŻENIA STANOWISKA ROBOCZEGO DETALOOPERACJĄ wyraża stopień zajęcia stanowiska roboczego przy wykonywaniu określonej detalooperacji Ƞij=$\frac{\mathbf{z}_{\mathbf{\text{gi}}}}{\mathbf{m}_{\mathbf{\text{gij}}}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{Ni*tij}}{\mathbf{Fj*\varphi j}}$

Ƞij współ.obciążenia itej operacji

WSPÓŁCZYNNIK OBCIĄŻENIA ROBOTNIKA OKREŚLONĄ DETALOOPERACJĄ określa stopień zajęcia robotnika przy wykonaniu określonej detalooperacji. Ƞrij=Ƞij

Ƞrij współ.obciążenia r-tego robotnika określoną detalooperacją

Ƞij współ.obciążenia itej operacji

PARAMETRY WYJŚCIOWE ZŁOŻONE

Dotyczą sytuacji w której kilka ij-tych detalooperacji obciąża pracą stanowisko robocze lub grupę różnorodnych stanowisk roboczych. W ich skład wchodzą:

-sumaryczny współczynnik obciążenia stanowiska roboczego,

- rezerwy stanowiska roboczego;

- sumaryczny współczynnik obciążenia robotnika,

- rezerwy w pracy robotnika

- liczba stanowisk roboczych

- liczba robotników

- średni współczynnik obciążenia stanowisk roboczych

- średni współczynnik obciążenia robotników

PARAMETRY WYJŚCIOWE RODZAJOWE

CYKL PRODUKCYJNY to okres niezbędny do wykonania danego zadania produkcyjnego w danych warunkach techniczno ekonomicznych oraz przy określonym poziomie organizacyjnym procesu produkcyjnego. Wyróżniamy: okres roboczy, okresy przerw.

Wyrób formy ruchu wyrobów ze stanowiska na stanowisko, w trakcie trwania operacji technologicznych, może dotyczyć następujących układów:

-szeregowego,

-szeregowo-równoległego

- równoległego

1.SZEREGOWY PRZEBIEG WYKONANIA PARTII DETALI obrobione detale przekazywane do następnej operacji po wykonaniu operacji poprzedniej, każda operacja jest wykonywana tylko na 1 stanowisku roboczym. Ots=S$\mathbf{*}\sum_{\mathbf{j = 1}}^{\mathbf{n}}\mathbf{\text{tj}}$

S wielkość partii produkcyjnej, tj czas jednostkowy, n kolejny nr operacji.

2.SZEREGOWO-RÓWNOLEGŁY PRZEBIEG WYKONANIA PARTII DETALI Obrobione detale przekazywane są do następnej operacji wcześniej niż zakończona jest operacja na wszystkich S sztukach partii. Detale przekazywane są sukcesywnie, wyodrębnionymi częściami partii produkcyjnej w celu utrzymania największej ciągłości obróbki na poszczególnych stanowiskach roboczych. Zapewnia to skrócenie okresu technologicznego cyklu produkcyjnego o sumę pokrywających się „zakładek” czasu a, b, c

3.RÓWNOLEGŁY PRZEBIEG WYKONANIA PARTII DETALI poszczególne detale przechodzą następną operację natychmiast po wykonaniu operacji poprzedniej, jedna partia jest w jednoczesnej równoległej obróbce w różnych operacjach na kilku stanowiskach roboczych.

Otr=$\sum_{j = 1}^{n}{tj + \left( S - 1 \right)\text{t\ maxj}}$

TYPY, FORMY I ODMIANY ORGANIZACJI PRODUKCJI

W konwencjonalnych systemach produkcyjnych określenie charakteru organizacji produkcji w odniesieniu do stanowiska roboczego odbywać się może wg. - specjalizacji stanowisk roboczych tj typu; - stopnia powiązań stanowisk roboczych tj formy.

Korelacja typu i formy tworzy najistotniejszą jednostkę klasyfikacyjną tzw odmianę organizacji produkcji.

TYP PRODUKCJI – stopień specjalizacji stanowiska roboczego i związany z nim poziom stabilności wykonywanej tam produkcji. MIERNIKI:

- współczynnik liczby detalooperacji przypadającej na stanowisko robocze

- współczynnik obciążenia stanowiska roboczego określoną detalooperacją (dla nowo projektowanych jednostek produkcyjnych).

Współczynnik detalooperacji dla stanowiska roboczego:

$\mathbf{k =}\frac{\sum_{\mathbf{i = 1}}^{\mathbf{n}}\mathbf{d}_{\mathbf{\text{Li}}}}{\mathbf{L}_{\mathbf{d}}}$

Zakres współczynnika „k”:

k=1 typ produkcji masowej;

k=2-10 t.p. wieloseryjnej;

k=10-20 t.p. średnioseryjnej

k=20-30 t.p. małoseryjnej

k>30 t.p. jednostkowy

Współczynnik obciążenia stanowiska roboczego: Ƞij=$\frac{\mathbf{z}_{\mathbf{\text{gi}}}}{\mathbf{m}_{\mathbf{\text{gij}}}}\mathbf{=}\frac{\mathbf{Ni*tij}}{\mathbf{Fj*\varphi j}}$

Ƞij=1 t.p. masowej

Ƞij=0,5-0,2 wieloseryjnej

Ƞij=0,2-0,05 średnioseryjnej

Ƞij=0,05-0,03 małoseryjnej

Ƞij<0,03 jednostkowej

2. FORMY PRODUKCJI sposoby powiązania stanowisk roboczych w procesie produkcyjnym poszczególnych wyrobów. Dzielimy je na: - nierytmiczne (niepotokwe, niepowtarzalne); -rytmiczne (potokowe, powtarzalne, ustabilizowane)

PRODUKCJA NIERYTMICZNA nie wykazuje żadnej lub tylko minimalną powtarzalność operacji. Powoduje dużą ich przezbrajalność. Charakteryzuje się: -niskim stopniem oprzyrządowania; -dużymi zapasami produkcji w toku; -zleceniowym systemem planowania produkcji; -bieżącym dysponowanym obciążeniem stanowisk roboczych.

PRODUKCJA RYTMICZNA ścisłe powiązanie stanowisk roboczych, przydział konkretnych detalooperacji do konkretnych stanowisk roboczych, powtarzalność produkcji takich samych wyrobów. charakteryzuje się: -wysokim stopniem oprzyrządowania; - wielkość produkcji w toku posiada charakter ustabilizowany, zapasy są minimalne; -mało elastyczne ze względu na ścisły podział zadań. Wyróżniamy potok:

-asynchroniczny, -synchroniczny; -z przymusowym taktem; -zautomatyzowany

3.ODMIANY PRODUKCJI –wynik nałożenia typu i normy. Pozwala dokonywać systematyzacji dając w efekcie macierz obejmującą stopień powiązania stanowisk roboczych i wzrostu specjalizacji.

4.ELASTYCZNE SYSTEMY PRODUKCYJNE (ESP) zautomatyzowany system produkcji zdolny przy minimalnym udziale człowieka produkować dowolny wyrób spośród określonej rodziny wyrobów; zintegrowany zestaw obrabiarek i związanego z nim wyposażenia pomocniczego. Cechy:

-elastyczność – wielostronność – zdolność adaptacji polegająca na możliwości samodzielnego przystosowania się do produkcji nowych wyrobów przy dowolności ich zleceń. Oznacza łatwość przystosowania się do zmieniających się zadań.

-integracja – realizowana przez podsystem przepływu strumieni materiałowo energetycznych i informacyjnych, sprężenia mają charakter przepływu tych strumieni, wyróżniamy integrację techniczną i funkcjonalną.

- automatyzacja. Podstawowymi środkami elastycznej automatyzacji są:

-obrabiarki CNC z „softwarowym” układem sterowania;

- system obrabiarek sterowany komputerowo bezpośrednio DNC.

W układ podstawowego wyposażenia produkcji elastycznej automatyzacji wchodzą: - manipulatory i roboty przemysłowe; -testery sterowane komputerowo; -automatyczne, sterowane komputerowo magazyny materiałów i półfabrykatów oraz narzędzi i przyrządów; automatyczne urządzenia transportowe;

Takie urządzenia powodują, że stanowisko przekształca się w elastyczny moduł produkcyjny. Wyróżniamy: -elastyczny moduł produkcyjny; -elastyczne gniazdo produkcyjne; -elastyczny system produkcyjny.

ELASTYCZNY MODUŁ PRODUKCYJNY stanowi jednostkę wyposażenia technologicznego (sterowaną numerycznie) pracującą automatycznie o zadanym stopniu automatyzacji. Jest nim ASO (Autonomiczne Stanowisko Obróbcze), centrum frezarsko-wytaczarskie lub tokarskie.

ELASTYCZNE GNIAZDO PRODUKCYJNE kilka stanowisk o określonym stopniu automatyzacji dla samodzielnego wykonania zbioru operacji obróbkowych szerokiego asortymentu przedmiotów, wyposażone w urządzenie do automatycznej wymiany przedmiotów.

ELASTYCZNY SYSTEM PRODUKCYJNY –obejmuje szereg zautomatyzowanych obrabiarek, elastycznych gniazd produkcyjnych oraz urządzeń pomocniczych, wszystko sterowane komputerowo.

Z punktu widzenia struktury ESP wyróżniamy:

1.ELASTYCZNE LINIE PRODUKCYJNE - obrabiarki i stanowiska są rozmieszczane zgodnie z kolejnością wykonywania operacji. Stosowana w produkcji wieloseryjnej i masowej

2.ELASTYCZNY SYSTEM PPRODUKCYJNY – może być produkowanych jednocześnie wiele różnych wyrobów, o różnych procesach technologicznych.

BUDOWA ESP

Podsystemy funkcjonalne:

Zasilania i usuwania odpadów

wytwarzania

manipulacji

transportu magazynowania

W realizowanych procesach produkcyjnych z wykorzystaniem ESP można zastosować moduły obejmujące podsystemy kad/kamowskie pozwalają na realizację automatycznego wykonania rysunku oraz systemy typu CIM, łączyc możemy wiele systemów.

Przestrzeń produkcyjna i usługowa.

Przestrzenna struktura produkcyjna powstaje w wyniku sporządzenia tzw planu generalnego tj. projekt wzajemnego rozmieszczenia budynków i urządzeń , sieci podziemnych czyli infrastruktury.

Do ceny wykorzystania terenu w planie generalnym stosuje się:

Wr=$\frac{\mathbf{\text{Pw}}}{\mathbf{\Pr}}$

Gdzie: Pw- pow. Wykorzystywana , Pr pow całkowita terenu.

2. WSKAŻNIK ZABUDOWY:

Wz=$\frac{\mathbf{\text{Pz}}}{\mathbf{\Pr}}$

Gdzie: Pz pow zabudowy (suma pół obrysów rzutów pionowych)

Struktura produkcyjna: -zestaw komórek produkcyjnych (podstawowych i pomocniczych) oraz form ich wewnętrznych powiązań kooperacyjnych w procesie produkcyjnym.

STANOWISKO ROBOCZE najmniejsza komórka produkcyjna KP⁰.

KOMÓRKA PRODUKCYJNA element składowy struktury produkcyjnej.

Komórkę pierwszego stopnia można określić wg :

- specjalizacji technologicznej ( łączenie obrabiarek wg. Podobieństwa przebiegu obróbki)

- specjalizacji przedmiotowej (ustala się przyjęty zakres procesu produkcyjnego, są to tzw. komórki specjalizowane przedmiotowo)

Na wybór struktury produkcyjnej wpływają przede wszystkim:

- charakterystyka produkowanych wyrobów

- rozmiar produkcji

-stopień specjalizacji i kooperacji

STRUKTURA PRODUKCYJNA WPŁYWA NA:

- rozmieszczenie stanowiska

-długość dróg transportu wewnętrznego

- stopień wykorzystanej powierzchni produkcyjnej

- stopień wykorzystania maszyn i urządzeń (w szczególności w zakresie prowadzonych remontów tych urządzeń)

ORGANIZACJA PRACY. Klasyfikacja stanowisk roboczych, kryteria:

- typ produkcji; -specjalizacji;

-mechanizacji; -wyposażenia i liczby operatorów; - funkcji; -umiejscowienia w strukturze procesu produkcyjnego.

Organizacja stanowiska roboczego będzie polegała na wyposażeniu stosowanym do wykonywanej pracy. Stanowisko robocze wyposażone jest w: w urządzenia podstawowe i pomocnicze.

Rozplanowanie stanowiska roboczego będzie wynikało z wielkości powierzchni przypadającej na każde stanowisko. Należy uwzględnić:

-liczbę pracowników przebywających na stanowisku

-liczbę urządzeń obsługiwanych przez pracowników

- stopień specjalizacji stanowiska wyrażamy typem produkcji

-normami odległości przejść między stanowiskami

Wyróżniamy dwa zasadnicze rodzaje pracy wielowarsztatowej:

-cykliczne

- niecykliczne