PSEUDOMONADOZA LISÓW

Etiologia. (G-) Pseudomonas aeruginosa). Występuje ok. 120 serotypów - najczęściej 1,5,6,7,8,9

Źródła i drogi zakażenia. Powszechnie występuje w środowisku głównie w wodach, ściekach i glebie. Jest saprofitem występującym na błonach śluzowych i w wydzielinach zdrowych zwierząt. Drogi zakażenia – układ oddechowy, moczopłciowy

Przebieg choroby. Choroba pojawia się w miesiącach letnio – jesiennych. Najbardziej wrażliwe są kilkutygodniowe lisy (przebieg nadostry z dużą śmiertelnością)

U dorosłych zwierząt choroba występuje rzadziej (wysoka zaraźliwość i niska śmiertelność)

Patogeneza lisów mało poznana.

Objawy kliniczne u lisów. Ronienia u samic lisów polarnych w drugiej połowie ciąży

Zapalenie napletka u samców. Biegunka o nieprzyjemnym zapachu z pęcherzykami gazu

Ropnie w narządach wewnętrznych i pod skórą w okolicy kończyn

Zmiany anatomopatologiczne u lisów. Błona śluzowa jelit cienkich jest przekrwiona, z wybroczynami. Czasami w mózgu ropę. Macica wypełniona gęstą ropą. Błona śluzowa macicy obrzękła , pokryta włóknikiem

Rozpoznanie. Objawy kliniczne i zmiany anatomopatologiczne. Badanie bakteriologiczne. Izolacja P. aeruginosa z narządów miąższowych, mózgu lub rdzenia kręgowego. Galaretowaty obrzęk tkanki podskórnej w miejscu zakażenia

Zwalczanie. Natychmiastowa likwidacja zwierząt wykazujących objawy. Eliminacja nosicieli

Zapobieganie. W przebiegu enzootycznym immunizacja inaktywowanej autoszczepionki u zdrowych. Zakup zwierząt z ferm wolnych od tej choroby (świadectwo lekarsko-weterynaryjne)

ZAKAŻENIA GRONKOWCOWE. STPHYLOCOCCOSIS

Etiologia. Staphylococcus ureus.

Źródło i drogi zakażenia. Lisy nosiciele, surowce poubojowe. Droga zakażenia – bezpośrednia i pośrednia. Brama zakażenia. Przewód pokarmowy, uszkodzona skóra i błony śluzowe.

Postacie kliniczne. Ropne zapalenie skóry. Zapalenie gruczołu mlekowego. Enterotoksemia szczeniąt. Zapalenie pęcherza moczowego i miedniczek nerek

Gronkowcowe zapalenie skóry. Pyodermia w postaci ropnego zapalenia mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Krosty i guzki na skórze w okolicy potylicy i krocza. Szczenięta norek 2-5-dniowe śmiertelność ok. 100%, 10-12 –dniowe znacznie mniejsza

Gronkowcowe zapalenie gruczołu mlekowego. Bezmleczność, brak zainteresowanie szczeniętami , szczenięta giną

Enterotoksemia gronkowcowa szczeniąt. Jest wynikiem spożycia pokarmu skażonego gronkowcami które wydzielają enterotoksyny. Źródłem zakażenia często jest samica karmiąca

Gronkowcowe zapalenie pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych

Utrudnione oddawanie moczu u samic. W moczu obecna krew lub ropa.

Zmiany anatomopatologiczne. Ropne zapalenie skóry. Zmiany w skórze i tkance podskórnej. Zapalenie gruczołu mlekowego, przekrwienie i powiększenie węzłów chłonnych, szarobiałe ogniska zapalne w gruczole.

Enterotoksemia . Przekrwienie błony śluzowej przewodu pokarmowego oraz wątroby, nerek, węzłów chłonnych. Rozpoznanie. Badanie mikrobiologiczne.

Diagnostyka różnicowa. Ropne zapalenia skóry innego tła. Grzybice skóry. Ektopasożyty. Choroby skóry tła hormonalnego. Streptokokoza, kolibakterioza gr.u mlekowego. Zatrucia pokarmowe.

Choroba parwowirusowa lisów. .Etiologia. Parwowirus lisów niebieskich – BFPV. Nosicielstwo wirusa jest powszechne u dorosłych lisów

Przebieg . Przy enzootycznym przebiegu choroba może powodować duże straty ekonomiczne

Objawy. Zaburzenia rozrodu tj zamieranie płodów.

Profilaktyka.. Szczepienie lisów polarnych tylko w przebiegu enzootycznym, bowiem immunizacja zmniejsza liczbę zamierających płodów lub zarodków, ale nosicielstwo wirusa jest długie.

Rozpoznanie PCR