Anita Dziekan Piotr Jamroży Magdalena Tracz	W – wyznaczanie powierzchni właściwej węgla aktywnego za pomocą adsorpcji kwasu octowego	26.10.2011
dr Agnieszka Węgrzyn

1. Cel ćwiczenia: wyznaczenie powierzchni właściwej adsorpcji kwasu octowego ma węglu aktywnym.

2. Wstęp teoretyczny:

Adsorpcja skłądników roztworu ciekłego na ciele stałym i adsorpcja gazu lub pary mają podobny charakter. Ilościowe różnice są spowodowane adsorpcją ropuszczalnika, która zmniejsza ilość zaadsorbowanego składnika rozpuszczonego w roztworze. Substancja rozpuszczona tym silnije się adsorbuje, im gorzej rozpuszcza się w danym rozpuszczalniku. O ilości zaadsorbowanego rozpuszczalnika decyduje jego zdolność zwilżania adsorbenta.

1. Przebieg doświadczenia:

- przygotowano sześć próbek węgla aktywnego po 1g każda

- obliczono objętości 1 mol/l roztworu kwasu octowego potrzebne do przygotowania serii roztworów rozcieńczonych o stężeniach: 0,5; 0,2; 0,1; 0,05; 0,02 i 0,01 mol/l

- na podstawie obliczonych objętości przygotowano serię 6ciu roztworów w kolbach miarowych o poj 100 ml

- odważone próbki węgla aktywnego zadano 50 ml każdego z przygotowanych wcześniej roztworów i pozostawiono na 20 min, wytrząsając regularnie

- ustalono stężenie wyjściowe kwasu octowego miereczkując trzy próbki roztworu mianowanym roztworem NaOH wobec fenoloftaleiny

- po ustaleniu się równowagi roztwory po adsorpcji odsączono do suchych naczyń na sączkach karbowanych

- przeprowadzono miareczkowanie przesączów mianowanym roztworem NaOH wobecności fenoloftaleiny