Warsztat młodego nauczyciela polonisty: rozkład materiału, plan wynikowy, konspekt
Rozkład materiału
Rozkład materiału nauczania, czyli zapis kolejnych tematów realizowanych według programu nauczania danego przedmiotu, jest swego rodzaju planem realizacji kolejnych jednostek lekcyjnych, który sporządza nauczyciel.
Plan wynikowy:to uporządkowany wykaz oczekiwanych wyników uczenia się ucznia – zawiera ich opis i podporządkowany tym efektom zakres materiału nauczania, który jest podrzędny względem przedmiotowego systemu oceniania (przyjętego przez nauczyciela lub grupę nauczycieli uczących danego przedmiotu w danej szkole). Plan wynikowy jest indywidualnym dokumentem nauczycielskim. Punktem wyjścia do opracowania tego planu powinny być wymagania edukacyjne sprecyzowane na początku etapu kształcenia. Plan wynikowy musi powstać w szkole i powinien uwzględniać miejscowe uwarunkowania: możliwości uczniów, nauczycieli, a także zasobów materialnych i organizacyjnych. Dokument ten obecnie zastępuje dotychczas stosowany rozkład materiału nauczania i jest wymaganym przez nadzór pedagogiczny. To co w zasadniczy sposób różni oba te dokumenty to fakt, że rozkład materiału nauczania nastawiony był na pełną realizację materiału nauczania, a plan wynikowy jest nastawiony na wynik efektu kształcenia. Pojęcie planu wynikowego pojawiło się kilka lat temu w publikacjach prof. Bolesława Niemierki
Konspekt:
zarys przebiegu lekcji ujęty w punktach, zwykle krótko rozwiniętych.
LEKCJA - to forma pracy nauczyciela z uczniami, funkcjonująca w systemie klasowo – lekcyjnym. Cechą charakterystyczną tego systemu jest istnienie względnie stałej zbiorowości, która w określonym czasie i miejscu spotyka się, by realizować jakieś zadanie (zadania) i osiągnąć wyniki dydaktyczno – wychowawcze przewidziane w programie szkolnym
LEKCJA (Klemensiewicz) –to swoisty akt nauczania i uczenia się, który stanowi jedność całą i zamkniętą, celową i porządnie zbudowaną, uwieńczoną określonym i pożądanym wynikiem kształcąco – wychowawczym.
CZYNNIKI BUDOWY LEKCJI:
1) cele
2) treści nauczania
3) sposób opracowania materiału zgodnie z funkcją dydaktyczną
4) rola w procesie nauczania i uczenia się
Lekcja składa się z 3 faz:
1) przygotowania
2) etapu podstawowego (części właściwej)
3) etapu końcowego
TYPOLOGIA LEKCJI ( Kupisiewicz/ Nagajowa) :
1 ) – służące zaznajomieniu z nowym materiałem – poświęcone opracowaniu nowego materiału, oparte na metodzie – podającej, heurystycznej, problemowej, oglądowej, zajęć praktycznych – mają jednakową strukturę.
2) – powtórzeniowo – systematyzujące – poświęcone utrwalaniu wiadomości i umiejętności lekcje powtórzeniowe – nie mają wyraźne ustalonej struktury.
3 ) – poświęcone kontroli i ocenie – poświęcone sprawdzaniu nabytych wiadomości i umiejętności – nie mają wyraźnie ustalonej struktury
TYPOLOGIA LEKCJI (Okoń) :
STRATEGIA: TYP LEKCJI:
A (ASOCJACYJNA) podająca
P (POSZUKUJĄCA) problemowa
E (EKSPONUJĄCA) „ekspozycyjna” (waloryzująca)
O (OPERACYJNA) operacyjna, praktyczna
LEKCJA PODAJĄCA –odwołuje się do strategii asocjacyjnej (A) opartej na przyswajaniu przez uczniów gotowej wiedzy. Ten tok obejmuje etapy:
- zetknięcie ucznia z nowymi wiadomościami
- skojarzenie z wiadomościami wcześniej nabytymi
- uporządkowanie wiadomości
- zastosowanie wiadomości w nowych sytuacjach
Lekcje podające są stosowane, gdy trzeba wprowadzić uczniów w jakąś dziedzinę wiedzy, dostarczyć terminów, pojęć i je wyjaśnić. Tok lekcji podającej obliczony jest także na umiejętność słuchania wykładu, sporządzania notatek itd.
LEKCJA PROBLEMOWA – oparta na strategii poszukującej (P), waloryzuje samodzielne dochodzenie uczniów do nowej wiedzy, poprzez dostrzeganie problemów, stawianie pytań, poszukiwanie na nie odpowiedzi, rozwiązywanie zadań teoretycznych i praktycznych. Metody, jakie związane są z tym tokiem, to metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy np. metoda przypadków, metoda sytuacyjna, burza mózgów.
LEKCJA OPERACYJNA (PRAKTYCZNA) –wykorzystuje operacyjną (O) strategię nauczania i uczenia się, która polega na poznawaniu rzeczywistości i oddziaływaniu na nią poprzez wykonywanie różnych prac praktyczno – wytwórczych. Te lekcje nastawione są na działania praktyczne, ich tok jest ustabilizowany, a zakres możliwych do wprowadzenia zmian stosunkowo niski.
LEKCJA EKSPOZYCYJNA (WALORYZUJĄCA) – wykorzystuje strategię nauczania i uczenia się opartą na przeżyciu. W tym toku uwypuklone zostało odwołanie do procesów emocjonalnych, uczuć i postaw, zwłaszcza podczas obcowania z różnymi wartościami oraz ich oceniania. Najważniejszą częścią lekcji jest jednorazowa lub wielokrotna ekspozycja jakichś wartości dzieła, która ma na celu wzbudzenie przeżyć.
LEKCJE OTWARTE – to te, których przebieg da się zaprojektować tylko w ogólnych zarysach. Rola nauczyciela polega na przygotowaniu klasy i ustaleniu ogólnego schematu działań.
LEKCJE ZAMKNIĘTE – to zajęcia szczegółowo zaplanowane zarówno jeśli chodzi o ich przebieg, poruszane treści, jak i efekty. Zasadniczo wszystkie lekcje ćwiczeniowe można nazwać zamkniętymi.
LEKCJE JEDNOWĄTKOWE –dotyczą jednego motywu, zagadnienia, problemu. Polegają na wyizolowaniu jakiegoś wątku i skoncentrowaniu na nim zainteresowania uczniów.
LEKCJE WIELOWĄTKOWE – łączone jest na takiej lekcji kilka wątków, zagadnień, zakresów treści nauczania. Do takich lekcji zaliczyć można te, na których dokonuje się zarówno integracji treści nauczania wewnątrz przedmiotu, jak i między przedmiotami, ale także te, podczas, których będziemy podejmowali kilka wątków zagadnień z literatury czy języka.
LEKCJE PANORAMICZNE – to te, podczas których jakieś zjawisko, temat są pokazywane całościowo. Występuje na nich tendencja do przedstawiania różnych aspektów danego zagadnienia, dążenie do syntezy, uogólnień i porównań. Tego typu lekcje mogą pojawiać się np. wówczas, gdy rozpoczynamy omawianie jakieś lektury i próbujemy na początku określić jej tematykę, ustalić problemy, którymi będziemy się zajmować podczas cyklu lekcyjnego.
LEKCJA ANALITYCZNA – będzie się koncentrować na analizie jednego, konkretnego przykładu utopii i badaniu, np. funkcjonowania społeczeństwa w Eldorado