Ekonomika w ochronie przyrody ćwiczenia
Ekologia:
Nauka o związkach pomiędzy organizmami a środowiskiem.
Środowisko:
Ogół elementów nieożywionych i ożywionych, zarówno naturalnych jak powstałych wyniku działalności człowieka, występujących na określonym obszarze oraz ich wzajemne powiązania, oddziaływania i zależności.
Termin środowisko w ujęciu popularnym odnosi się do warunków w jakich żyje człowiek.
W odróżnieniu od środowiska, terminem habitat określa się miejsce, w którym określone gatunki i populacja roślin oraz zwierząt żyją w warunkach naturalnych.
W literaturze polskiej odpowiednikiem terminu habitat jest siedlisko.
Podstawowe rodzaje użytków środowiska, albo funkcji środowiska:
Wspieranie procesów życiowych-środowisko zawiera składniki istotne dla życia, zdrowia i dobrobytu człowieka. Niektóre z nich zostały utracone lub zmienione pod wpływem dokonującego się rozwoju, np: warstwa ozonowa, skład atmosfery, naturalne piękno, inne natomiast określone mianem skończonych, tracone są bezpowrotnie, np.: różnorodność biologiczna.
Dostarczanie surowców i energii zarówno zasobów odnawialnych jak i nie odnawialnych, wykorzystywanych w procesach wytwórczych i konsumpcji.
Zasoby nieodnawialne - są to na przykład mineralne, mogą zostać wyeksploatowane całkowicie.
Zasoby odnawialne - np. gleby, lasy, można użytkować w sposób gwarantujący trwałość pełnionych funkcji na skutek jednak nadmiernego i mało efektywnego pozyskiwania również zasoby odnawialne mogą zostać całkowicie wyczerpane.
Pochłanianie ubocznych skutków i produktów działalności gospodarczej i społecznej człowieka przez glebę, wodę i powietrze.
Do pewnego określonego poziomu środowisko może pochłaniać różnorodne odpady z wyłączeniem tych substancji, które w każdej ilości są niebezpieczne, np. metale ciężkie substancje radioaktywne, pewne związki chemiczne.
Przekroczenie pewnej ilości substancji odpadowych ze względu na przesycenia, czyni system naturalny niezdolnym do pełnienia funkcji pochłaniacza.
Ekonomia środowiska:
Nowa dziedzina wiedzy tworzona przez współczesną generacje ekonomistów. Jej korzenie sięgają teorii efektów zewnętrznych Marshalla i Piqou, teorii dóbr publicznych Wicksella i Bowema, teorii: równowagi ogólnej Walrasa, a także analizy kosztów i korzyści. Istotą problematyki środowiskowej jest uwzględnienie efektów zewnętrznych i dóbr publicznych.
Efekty zewnętrzne - występują wówczas gdy decyzje gospodarcze podejmowane przez jeden lub więcej podmiotów wpływają na możliwości produkcyjne lub konsumpcyjne innych podmiotów.
Większość zasobów przyrody ma istotne cechy dóbr publicznych, co oznacza, że nikt nie dysponuje prywatnym tytułem własności, wykluczającym z użytkowania pozostałych zainteresowanych. Idealne dobra publiczne charakteryzują się łatwym, powszechnym i zwykle nie kontrolowanym dostępem, przy czym dowolna liczba użytkowników może zaspokajać swoje potrzeby jednocześnie bez uszczuplania korzyści indywidualnych.
Rynek niedoskonały - jest podstawą istnienia ekonomi środowiska. W ekonomi środowiska efekty zewnętrzne i dobra publiczne są podstawowymi przyczynami niedoskonałości rynku.
Innym przejawem niedoskonałości rynku jest uwzględnienie w aktualnych decyzjach interesów przyszłych generacji.
Rozwój zrównoważony - zaspokaja bieżące potrzeby nie przekreślające szans ich zaspokojenia także w przyszłości.