Pytanie 1

Ścianki szczelne – technologia wykonania, zastosowanie

Ścianki szczelne – są to konstrukcje oporowe wykonywane z podłużnych elementów wprowadzanych w grunt (wbijanych, wwibrowywanych lub wciskanych) ściśle jeden obok drugiego
i połączonych na zamki zapewniające szczelność przed wodą i wzajemną współpracę. Elementy te nazywa się brusami lub grodzicami. Stosujemy przeważnie dwa sposoby wprowadzania ścianek w grunt: -poprzez użycie wibratorów hydraulicznych, -poprzez zastosowanie młotów o dużej energii udaru.

Ze względu na materiał ścianki szczelne dzielimy na stalowe, żelbetowe i drewniane.
Ze względu na schemat pracy i sposób podparcia możemy dokonać podziału na ścianki wspornikowe, ścianki rozpierane jednokrotnie lub wielokrotnie, ścianki kotwione jednokrotnie lub wielokrotnie.

Ścianki szczelne stosowane są głównie jako obudowy głębokich wykopów, służą do regulacji biegu rzek i kanałów, uszczelniania wałów przeciwpowodziowych, ochrony budowli i fundamentów przed działaniem wody. [1]

Pytanie 2

Ścianki szczelinowe – technologia wykonania, zastosowanie

Ścianki szczelinowe - są to betonowe lub żelbetowe konstruk­cje, formowane w szczelinie wygłębionej
w gruncie.

Stateczność ścian szczeliny wycinanej w gruncie zapewnia za­wiesina bentonitowa. Ściana szczelinowa jest wykonywana sekcjami wzajemnie do siebie przylegającymi. Długość sekcji wynosi na ogół 5 ÷ 7 m. Im dłuższa jest sekcja, tym zwiększa się zagrożenie obwału gruntu lub defektów betonu ściany, dlate­go przy budynkach stosuje się krótkie odcinki sekcji. Sekcję trzeba betonować od dołu natychmiast po zakończeniu głębienia i wstawieniu szkiele­tu zbrojeniowego. Ściana szczelinowa jest odsłaniana w trakcie pogłębiania wy­kopu podziemia lub obiektu komunikacyjnego. Zależnie od obciążenia poziomego ściany i jej sztywności stosuje się różne podparcia poziome, np. kotwienie iniekcyjnymi kotwami grun­towymi lub rozpieranie stropami (albo rozporami rurowymi) kondygnacji podziemnych.

Ściana szczelinowa może stanowić obudowę wykopu, speł­niającą swoją funkcję tylko do czasu wykonania konstrukcji podziemia. Jest to jednak dość kosztowne zabezpieczenie wy­kopu, które po zakończeniu robót budowlanych pozostaje nie­wykorzystane. Obecnie powszechnie odchodzi się od takich rozwiązań i wykorzystuje ściany szczelinowe, również jako konstrukcyjne elementy budowli. Stawia się wówczas wyższe wymagania techniczne; dotyczy to równości powierzchni, jako­ści betonu - głównie jego wodoszczelności, szczelności styków sekcji ściany. [2]

Pytanie 3
Beton wodoszczelny – skład mieszanki [3]

Wykonuje się go dla zapewnienia wymaganej szczelności, przewyższającej szczelność technologii betonów zwykłych. Betony wodoszczelne wykorzystuje się głównie w konstrukcjach wodnych, lub ich elementach znajdujących się poniżej zwierciadła wody, zbiornikach wodnych oraz budowlach szczególnie narażonych na oddziaływania wody. Betony wodoszczelne uzyskuje się dzięki odpowiedniemu, precyzyjnemu doborowi składników mieszanki betonowej oraz zminimalizowaniu porowatości betonu. Szczelność ta funkcyjnie zależy głównie od wskaźnika wodno-spoiwowego i wieku betonu.

Wyróżnia się kilka stopni wodoszczelności betonu: W2, W4, W6, W8, W10 i W12. Liczba oznacza wielkość ciśnienia słupa wody w MPa, oddziałującego na próbkę betonową o grubości 15 cm.
Dla uzyskania poszczególnych stopni wodoszczelności zaleca się, aby wskaźnik wodno-cementowy kształtował się następująco:

– dla W8-W12, W/C < 0,45;

– dla W6-W8, 0,45 < W/C < 0,5;

– dla W4-W6, 0,5 < W/C < 0,6;

– dla W2, W/C > 0,6.

Zalecana jest jak najgęstsza, możliwa do zawibrowania konsystencja. Należy również zwrócić szczególną uwagę na jakość i jednolitość stosowanego kruszywa. W betonach wodoszczelnych zaleca się stosowanie kruszyw sortowanych.

Bardzo ważne przy wykonywaniu betonów wodoszczelnych jest zapewnienie pełnej szczelności, uwzględniając również rysy skurczowe. W procesie dojrzewania, na skutek szybkiej utraty wody z betonu i wydzielania ciepła hydratacji, na powierzchni betonu powstają mikrorysy skurczowe. Aby zapobiec rozwojowi rys skurczowych, należy ściśle przestrzegać pielęgnacji betonu. W przypadku betonów wodoszczelnych zaleca się 14-dniową pielęgnację. Po tym czasie skurcz nie będzie powodował powstawania rys, gdyż wytrzymałość betonu na rozciąganie będzie wystarczająca do przeniesienia naprężeń, wywołanych odkształceniami technologicznymi.

Wydaje mi się, że na to pytanie można znaleźć lepszą odpowiedź

Pytanie 4

Korozja betonu – rodzaje korozji, korozja siarczanowa [4]

Korozja betonu powstaje pod wpływem czynników chemicznych, związana jest z działaniem wody i różnych substancji agresywnych rozpuszczonych w wodzie .

            W zależności od składu środowiska agresywnego rozróżnia się następujące rodzaje korozji:

• korozja ługująca , spowodowana działaniem wód miękkich. Polega na rozpuszczaniu spoiwa i wynoszeniu wymywanych związków na powierzchnię betonu, gdzie przy odparowaniu wody pozostają one w postaci nalotów.

• korozja ogólno-kwasowa związana z aktywnością jonów wodorowych (pH). Proces ten przyczynia się do zwiększenia porowatości betonu, a tym samym do przyspieszenia procesów korozyjnych.

• korozja kwasowo-węglowa , zależna od zawartości agresywnego dwutlenku węgla. Działanie agresywnego CO₂ sprowadza  się głównie do zwiększenia przesiąkliwości betonu i powoduje fizyczne wypłukiwanie z niego wodorotlenku wapnia.

• korozja siarczanowa, zależna od zawartości jonów siarczanowych. W wyniku oddziaływania siarczanów powstają związki, które mają większą objętość więc wywołują znaczne naprężenia w porach, co powoduje rozsadzenie stwardniałego betonu ( tworzą się pęknięcia i rysy). 

• korozja magnezowa, zależna od zawartości jonów magnezowych . Wodorotlenek magnezu występuje w postaci koloidu (żelu) nie posiadającego własności wiążących, następuje więc osłabienie wytrzymałości betonu. Zawartość soli magnezu w wodzie (np. morskiej) powoduje tzw. korozję magnezową.

Pytanie 5

Kurzawka : mechanizm powstawania i zapobieganie

Kurzawka: unoszenie się ziaren gruntów drobnoziarnistych w nawodnionej warstwie gruntu pod wpływem ciśnienia spływowego. Zachodzi  w pyłach i piaskach drobnoziarnistych. Kurzawka jest bardzo niebezpieczna, gdy występuje nie można pompować wody z dna gruntu, stosuje się więc igłofiltry – wtedy woda nie unosi gruntu na dnie wykopu ale „wsysa”, przez co zagęszcza grunt.
[3 + notatki od wysockiego z wykładu] [może macie bardziej sensową definicję, jeśli tak proszę uzupełnijcie to pyt.]

Pytanie 6
Metody obniżania poziomu wód gruntowych – odwodnienie wykopów [Wiłun]

• studnie depresyjne

• igłofiltry

• drenaż poziomy

Studnie depresyjne oraz igłofiltry stosowane najczęściej w celu czasowego obniżenia zwierciadła wody gruntowej np. podczas robót fundamentowych. W razie potrzeby trwałego obniżenia wody wykonuje się drenaż z sączków, otoczonych dookoła filtrem odwrotnym lub ułożonych na podłożu nieprzepuszczalnym np. z betonu, i obsypanych tylko od góry.

Pytanie 7

Dylatacje stałe, tymczasowe i przerwy robocze - funkcje i rozwiązania techniczne (uzupełnić)

Dylatacje stałe – cel stosowania, rozwiązania
Celem jest redukcja koncentracji naprężeń rozciągających w betonie wywołanych:
-zmianami/różnicami temperatur
-nierówności osiadań
-resztkowym skurczem

Przerwy robocze -powstają nieuchronnie przy dużych powierzchniach, które powodują konieczność przerwy w pracy. 
metody zapewnienia szczelności połączeń
-zastosowanie blach stalowych
-zastosowanie taśm dylatacyjnych
-zastosowanie preparatów szczepnych zawierających polimery
-usunięcie warstwy zewnętrznej związanego betonu po 24h poprzez skucie lub piaskowanie

Pytanie 8

Idea i zalety betonu sprężonego w zbiornikach na wodę itp. [8]

Podstawową różnicą w stosunku do konwencjonalnych konstrukcji żelbetowych w konstrukcjach z betonu sprężonego jest celowe wprowadzenie wstępnego obciążenia konstrukcji, przed przyłożeniem obciążeń użytkowych wynikających z konstrukcyjnej funkcji ustroju. To wstępne obciążenie, zwane „sprężeniem”, ma na celu przeciwstawienie się obciążeniom powstającym w okresie użytkowania konstrukcji.

Sprężenie betonu w stosunku do konstrukcji żelbetowej (bez sprężenia) daje wiele wymiernych korzyści. W pełni sprężony element w warunkach normalnego użytkowania jest zazwyczaj poddany trwałemu ściskaniu. To likwiduje typowe wady żelbetu. Zatem ideą betonu sprężonego jest eliminacja naprężeń rozciągających w betonie.

Zalety betonu sprężonego:

• Przekroje pozostają niezarysowane pod obciążeniem użytkowym co przyczynia się do:

  • Ograniczenia korozji stali

  • Zwiększenia nośności na ścinanie

  • Zwiększenia odporności na obciążenia dynamiczne lub zmęczeniowe

  • Możliwość zastosowania w zbiornikach ciśnieniowych

• Większa przydatność do prefabrykacji:

  • przyspieszenie procesu budowy

  • lepsza kontrola jakości

  • mniejsze koszty utrzymania i konserwacji

  • powtarzalność rozwiązań

  • wielokrotne wykorzystanie form – zmniejszenie robót deskowaniowych na budowie

  • możliwość typizacji elementów

przy budowie zbiorników:

dobra wodoszczelność zbiornika, zmniejszone zużycie betonu i stali, możliwość budowy zbiorników w temp. ujemnych.

To pytanie też jest raczej słabo opracowane

Pytanie 9

Rodzaje ścian oporowych

• Ściany oporowe masywne - czyli takie, które dzięki dużej masie własnej i znacznym przekrojom poprzecznym przeciwstawiają się sile parcia gruntu swoim ciężarem. Wykonuje się je przeważnie z kamienia naturalnego lub sztucznego na zaprawie cementowej lub cementowo wapiennej, wys. 2 – 3 m.

• Ściany oporowe masywne ze wspornikowymi płytami odciążającymi – zastosowanie tego typu ścian oporowych pozwala na zmniejszenie zużycia materiału i zmniejszenie zbrojenia w samej płycie pionowej ściany. Ściany betonowe o jednej płycie odciążającej stosuje się do wysokości około 4.0m

• Ściany oporowe kątowo - płytowe – wykonuje się wyłącznie z żelbetu, stateczność tych ścian jest zapewniona w znacznej mierze dzięki ciężarowi gruntu spoczywającego na poziomej płycie fundamentowej, zastosowanie nachylenia płyty fundamentowej oraz specjalnej ostrogi powoduje zwiększenie stateczności konstrukcji ściany oporowej ze względu na przesunięcie.

• Ściany oporowe kątowo - żebrowe – składają się z płyty fundamentowej, pionowej oraz pionowych żeber rozstawionych wzdłuż ściany oporowej co 2.5 – 3.5 m, wykonuje się je z żelbetu. [9.1 s32 9.2 9.3]

Pytanie 10

Warunki stateczności ścian oporowych – stateczność lokalna i globalna

Stateczność ścian oporowych sprawdzamy wg. normy PN – 83 / B – 03010

1. Należy wykonać sprawdzenie nośności podłoża z uwzględnieniem mimośrodu i nachylenia obciążenia oraz budowy podłoża.

2. W przypadku usytuowania ściany oporowej na zboczu lub w pobliżu zbocza i w przypadku istnienia w podłożu warstw umożliwiających poślizg częśći zbocza w stosunku do niżej zalegających warstw, należy przeprowadzić sprawdzenie stateczności ściany oporowej łącznie z częścią masywu gruntowego i obiektami sąsiadującymi, według różnych, możliwych w danych warunkach powierzchni poślizgu.

M_o^(r) ≤ m₀ • M_u^(r)

Gdzie : M_o^(r) - moment wszystkich sił obliczeniowych powodujących obrót ściany (składowa i pozioma siły parcia gruntu)

M_u^(r) - moment wszystkich sił obliczeniowych przeciwdziałających obrotowi (ciężar ściany)
m₀ = 0, 8 w przypadku obciążenia naziomu q≥10kPa

m₀ = 0, 9 w pozostałych przypadkach

1. Przy sprawdzeniu stateczności muru oporowego ze względu na przesunięcie powinien być spełniony warunek:

Q_t^(r) ≤ m_t • Q_tf

Q_t^(r) - obliczeniowa wartość składowej stycznej (poziomej) obciążenia w płaszczyźnie ścięcia.

Q_tf - suma rzutów na płaszczyznę ścięcia wszystkich sił obliczeniowych przeciwdziałających przesunięciu ściany ,

m_t = 0, 9 w przypadku obciążenia naziomu q≥10kPa

m_t = 0, 95 w pozostałych przypadkach [10.1]

W skrócie:

Stateczność na obrót Mu>M0

stateczność na przesunięcie Xu>Xp

sprawdzenie nośności gruntu δmax<δdop

sprawdzenie globalnej stateczności skarpy [10.2]

Pytanie 11

Rodzaje parcia gruntu i warunki w jakich każde z nich wystąpi

Parcie gruntu jest jego oddziaływaniem na konstrukcję podpierającą (ściany i mury oporowe,

ścianki szczelne, itp). Znajomość wartości tego oddziaływania jest konieczna przy

projektowaniu tych konstrukcji.

Rodzaje parcia gruntu:

• parcie czynne, gdy przemieszczenie budowli jest zgodne z kierunkiem parcia

• parcie bierne, gdy przemieszczenie budowli jest przeciwne do kierunku parcia

• parcie geostatyczne, gdy przemieszczenia nie występują.

Pytanie 12

Różnice w budowie gruntów spoistych i niespoistych

Podział gruntów spoistych zależy przede wszystkim od zawartości w nich frakcji iłowej. Grunty te różnią się między sobą stanem, spoistością oraz uziarnieniem.

Grunty niespoiste charakteryzują się budową ziarnistą, zachowują się jak materiał sypki (brak powiązań pomiędzy poszczególnymi ziarnami- piaski, żwiry, pospółka). Natomiast grunty spoiste charakteryzują się znacznie drobniejszym uziarnieniem(gliny, iły, pyły).

Różnice: -Wymiary elementów szkieletu gruntu; -kształt elementów szkieletu gruntu; -skład mineralogiczny; -występowanie i wpływ warstewki wody związanej

Pytanie 13

Obudowy wykopów – rodzaje, wady, zalety (szczególnie dla rurociągów)

Najczęściej stosuje się ścianki stalowe zabijane, poziome wypraski stalowe wsparte na stalowych profilach zabijanych lub szalunki płytowe przestrzenne typu boks, rozpierane hydraulicznie lub mechanicznie.

Zabezpieczenie ścian wykopów obudową drewnianą jest pracochłonne i stosunkowo kosztowne, obecnie ten sposób zabezpieczenia bywa stosowany tylko w przypadku robót na krótkich odcinkach i stosunkowo niewielkich głębokościach np.: w razie usuwania punktowych awarii.

Wykonanie zabezpieczenia wykopu ścianką zabijaną jest pracochłonne i kosztowne, pracochłonny jest także demontaż tego zabezpieczenia. Realizacja ścianki stwarza ponadto zagrożenie dla położonych w sąsiedztwie wykopu budowli. Zagrożenie to spowodowane jest drganiami gruntu powstającymi w trakcie zabijania, a zwłaszcza wyrywania ścianki.

Korzystniejsze, z uwagi na wpływ na sąsiednie budowle, oraz zapewniające korzystniejsze warunki zagęszczania gruntu w wykopie, jest zabezpieczenie ścian wykopu szalunkiem typu boks. Produkuje się szalunki dla szerokiego zakresu głębokości wykopów od 1,0 m do 12,0m i szerokości od 1,0m do 5,0m. [13 str 238]

Pytanie 14

Izolacje mineralne, bentonit, tiksotropia

Izolacje mineralne- to produkty na bazie cementu i kruszyw z domieszką elementów modyfikujących niektóre ich parametry, np. elastyczność, szybkość wiązania, zdolność przenoszenia rys itp. [14a]

Bentonit – skała powstała z przeobrażenia tufów i tufitówdosyć krucha. Charakteryzuje się dużą zdolnością do chłonięcia wody i pęcznienia, dlatego materiały na bazie bentonitu znajdują duże zastosowanie w ochronie środowiska przy tworzeniu barier, w płuczkach wiertniczych, przechwytywaniu zanieczyszczeń itp. Wykorzystywany również w budownictwie do produkcji tzw. zawiesiny bentonitowej, służącej m.in. do zabezpieczania ścian wąskich otworów. przy wszelkiego rodzaju wierceniach. [14b]

Tiksotropia (pamięć cieczy) - własność niektórych rodzajów płynów, w których występuje zależność lepkości od czasu działania sił ścinających, które na ten płyn działały. Na przykład niektóre płyny tiksotropowe mogą stać się przez pewien czas mniej lepkie, gdy podda się je intensywnemu mieszaniu. Płyny takie po pewnym czasie (spoczynku) od momentu mieszania ponownie "zastygają", tzn. zwiększają swoją lepkość do normalnej wartości. Możliwe jest jednak także odwrotne zjawisko, tzn. płynem tiksotropowym jest także taka substancja, która czasowo zwiększa swoją lepkość na skutek mieszania. Tiksotropia jest więc procesem odwracalnym; do zniszczenia struktury tiksotropowej płynu wymagane jest dostarczenie energii. [14c]

Pytanie 15

Grunty nieprzepuszczalne mechanizm i zastosowanie [15] (do uzupełninia)

Grunty nieprzepuszczalne to grunty nie mające zdolności szybkiej filtracji wody opadowej, zatrzymujące ją w swojej strukturze przez długi okres czasu. Do gruntów tych zalicza się iły, iły piaszczyste, iły pylaste, glinę, glinę piaszczystą, glinę pylastą, glinę piaszczystą zwięzła, glinę pylastą zwięzłą, piasek gliniasty, pył oraz pył piaszczysty. Przydatność gruntów spoistych do celów fundamentowania określa stopień plastyczności (im grunt bardziej plastyczny, tym gorzej przenosi obciążenia od budynku).

Pytanie 16

Tkaniny geotechniczne – funkcje – zastosowania [16]

Geotkaniny - Stosowane jako wzmacnianie i separacja słabego podłoża nasypów komunikacyjnych i wałów oporowych. Wykonuje się z nich warstwy rozdzielające miedzy gruntami lub kruszywami o różnym uziarnieniu. Wzmacnia się nimi górne warstwy podłoża gruntowego nawierzchni drogowych i kolejowych oraz dolne warstwy podbudowy podatnej w celu zmniejszenia zużycia materiałów kamiennych lub wydłużenia okresu eksploatacji nawierzchni. Umożliwiają budowę placów postojowych, parkingów, dróg tymczasowych leśnych i rolniczych w trudnych warunkach gruntowo - wodnych. Maja zastosowanie przy budowie zbrojonych nasypów i konstrukcji oporowych, stabilizacji osuwisk, wzmocnieniu poboczy dróg i poszerzeniu korpusów nasypów drogowych. 

Pytanie 17

Sprawdzanie stateczności skarp – idea metody Felleniusa [17]

Sprawdzenie stateczności skarpy polega na wyznaczeniu minimalnej wartości wskaźnika stateczności (stosunek sumy oddziaływań utrzymujących skarpę w równowadze, do sumy oddziaływań destabilizujących) i porównaniu go z wartością dopuszczalną. F_min≥F_dop

Metoda Felleniusa- metoda sprawdzenia stateczności skarp na podstawie analizy warunków równowagi bryły osuwającej się wzdłuż powierzchni poślizgu. Została opracowana przy założeniu, że potencjalne powierzchnie poślizgu są walcowe. Przyjmuje się, że dla danego konturu zbocza (skarpy) istnieje jedna najbardziej 
niebezpieczna powierzchnia poślizgu, charakteryzująca się najmniejszym współczynnikiem pewności.

Pytanie 18

Prawo Archimedesa - stateczność na wypór - poprawa stateczności [18]

Prawo Archimedesa – podstawowe prawo hydro- i aerostatyki określające siłę wyporu.

Na ciało zanurzone w płynie (cieczy, gazie lub plazmie) działa pionowa, skierowana ku górze siła wyporu. Wartość siły jest równa ciężarowi wypartego płynu. Siła ta jest wypadkową wszystkich sił parcia płynu na ciało.

Pytanie 19

Jakie budowle należy sprawdzać na wypór i jak je zabezpieczać

Pytanie 20

Metody budowy tuneli komunikacyjnych – wykopowe i bezwykopowe [20]

• Metody górnicze

Drążenie tunelu metodami górniczymi, np. za pomocą robót strzałowych. Wyrobisko jest wykonywane segmentami, zazwyczaj najpierw stabilizowane jest obudową tymczasową. Tą metodą tunele wykonywane są na dużych głębokościach.

• Metoda pełnego przekroju

• Metoda podpartego sklepienia (ze sztolnią wyprzedającą w stropie przyszłego tunelu)

• Metoda rdzenia oporowego (wielosztolniowa)

• Metoda tarczowa

Drążenie tunelu za pomocą maszyn borujących (TBM), o średnicy 2-12m. ,drążenie tunelu i montaż obudowy są zmechanizowane. Tunele drążone tą metodą najczęściej mają przekrój kołowy.

• Metody odkrywkowe 

Montaż obudowy w wykopie szeroko- lub wąskoprzestrzennym.

• Metoda Mediolańska (podstropowa) – na ścianach szczelinowych lub palisadach wykonywany jest docelowy lub tymczasowy strop, spod którego wybierany jest grunt.

Pytanie 21

Wskaźnik zagęszczenia i wilgotność optymalna – wyznaczanie [21a] [21b]

Wskaźnik zagęszczenia I_s – miara zagęszczenia gruntu nasypowego.

Is = ρd/ρds gdzie ρd - gęstość objętościowa szkieletu ρd=100ρ/(100+w) ; ρds - gęstość objętościowa szkieletu uzyskana w aparacie Proctora.

Wilgotność optymalna - wilgotność przy której otrzymuje się maksymalne zagęszczenie gruntu.

Wskaźnik zagęszczenia oznaczony symbolem Is informuje jak został zagęszczony grunt wbudowany w podłoże. Wskaźnik ten oznacza się tylko dla gruntów nasypowych, czyli tworzonych przez człowieka.

Wartość wskaźnika zagęszczenia wyznacza się według zależności: Is = ρd/ρd.

Podane we wzorze dwie gęstości objętościowe szkieletu gruntowego określa się w badaniach laboratoryjnych. Gęstość znajdująca się w mianowniku oznaczona jest w trakcie badania Proctora. Podczas tego badania próbka gruntu jest ubijana w cylindrze. Ta sama próbka zagęszczana jest przy różnych wilgotnościach. Badanie pozwala wykreślić krzywą zależności gęstości objętościowej od wilgotności.

Z wykresu odczytuje się ρds - maksymalną wartość gęstości objętościowej szkieletu gruntowego, która odpowiada wilgotności optymalnej. Tak nazwano wilgotność przy której otrzymuje się maksymalne zagęszczenie gruntu.

W liczniku podanego wzoru znajduje się gęstość objętościowa szkieletu gruntowego próbki pobranej w terenie w miejscu gdzie wykonano zagęszczenie.

Pytanie 22

Obciążenia działające na rurociąg ułożony w gruncie [22]

• Obciążenie gruntem- Powierzchnia płaszcza osłonowego rury preizolowanej ułożonej w gruncie jako powierzchnia zakrzywiona podlega działaniu dwóch składowych nacisku gruntu (poziomej i pionowej)

• Obciążenie od ciśnienia czynnika

• Obciążenia od kompensatora (gdy taki występuje w sieci rurociągów. Występuje np. w wodociągach)

• Obciążenia od temperatury

• Obciążenia od odgałęzienia - pochodzące od pulsacyjnej pracy odgałęzienia. Efektem jest powstawanie w spoinie trójnika skomplikowanych stanów obciążeń, dodatkowo wprowadzane są momenty skręcające w samym rurociągu głównym.

• Ciężar rurociągu wraz z czynnikiem - uwzględniany tylko dla dużych średnic a obecnie wprowadzony normą EN 13941 do obliczeń siły tarcia.

• Obciążenia od tarcia – pomiędzy gruntem a rurociągiem wynikającym z wydłużeń termicznych rury przewodowej

• Obciążenia od taboru samochodowego

Pytanie 23

Rozwiązania konstrukcyjne i materiałowe przepustów (uzupełnić)

Przepust – budowla inżynierska o przekroju poprzecznym zamkniętym, przeznaczona do przeprowadzania cieków wodnych, szlaków wędrówek zwierząt dziko żyjących, lub urządzeń technicznych przez korpus drogi.

Przepusty skrzynkowe stosuje się do: - przeprowadzania cieków wodnych i ściekowych, przewodów technologicznych, kanałów zbiorczych i tuneli, przejścia dla pieszych, przejścia dla zwierząt [23]

• Przepusty skrzynkowe zamknięte przeznaczone są do stosowania w drogowych obiektach mostowych projektowanych na obciążenie ruchome kl.A i B. Przepusty te wykonywane są z betonu klasy B30 (C25/30). Przepusty skrzynkowe zamknięte mają przekrój kwadratowy [23.1].

• Przepusty skrzynkowe otwarte (dwudzielne) przeznaczone są do stosowania w drogowych obiektach mostowych projektowanych na obciążenie ruchome kl.A oraz na obciążenie pojazdem specjalnym klasy 150. Przepusty te wykonywane są z betonu klasy B45 (C35/45). Przepusty skrzynkowe otwarte o przekroju dwudzielnym maja kształt litery C [23.2]

Przepusty rurowe to najpowszechniejszy typ konstrukcji przepustów żelbetowych [23.3]. Przepusty te wykonuje się często z polietylenu dzięki temu przepusty te cechuje długowieczność, całkowity brak korozji oraz wysoka odporność chemiczna.

Pytanie 24

Warunki prawidłowego zasypywania wykopów (eliminacja osiadań) + kontrola

- stosować grunt sypki o odpowiednim uziarnieniu
- zagęszczanie warstwami o grubości 20-30cm w zależności od dostępnego sprzętu
- wilgotność zbliżona do optymalnej
- temperatura dodatnia
- kontrola zagęszczenia (wskaźnik zagęszczenia gruntu wg dokumentacji technicznej lecz nie mniejszy niż Js = 0,95 wg próby normalnej Proctora)

- zagęszczać możliwie szybko po zakończeniu robót, aby warunki atmosferyczne nie doprowadziły do pogorszenia się własności gruntów [24.1 + 24.2]

Pytanie 25
Skutki nieszczelnej sieci kanalizacyjnej

• POWSZECHNE DZIURY W ULICACH

• INFILTRACJA WÓD GRUNTOWYCH

• EKSFILTRACJA ŚCIEKÓW

• BOMBA EKOLOGICZNA

• SPEKTAKULARNE AWARIE

• CECHĄ CHARAKTERYSTYCZNĄ JEST NIEODCZUWANIE NIESZCZELNOŚCI BEZPOŚREDNIO PRZEZ MIESZKAŃCÓW

[ slajd nr 9 25]

Pytanie 26
Osiadania studzienek kanalizacyjnych – przyczyny, skutki

Podstawową przyczyną osiadań studzienek kanalizacyjnych jest niewłaściwe przygotowanie podłoża gruntowego. W przypadku przewodów układanych w osi jezdni zagęszczanie należy wykonać bardzo starannie z zastosowaniem ciężkich zagęszczarek. Jest to niezbędne ponieważ koła pojazdów najeżdżające na pokrywy studzienek posadowionych na słabo zagęszczonym podłożu powodowałyby jego dodatkowe zagęszczanie i osiadanie studzienki.

Zagęszczenie gruntu można uznać za prawidłowe jeżeli stosunek modułu odkształcenia wtórnego do pierwotnego jest nie większy od 2.2. Po dokładnym zagęszczeniu rzędna podłoża pod studzienkę powinna być taka, aby rzędna kinety studzienki była wyższa od rzędnej dna przewodu (o około 10 mm).

Posadawianie studzienek na słabych gruntach (grunty spoiste w stanie plastycznym, miękkoplastycznym, grunty organiczne) wymaga odrębnej, pogłębionej analizy. Analiza ta powinna obejmować przede wszystkim określenie wielkości osiadań studzienki ale także osiadań przewodu kanalizacyjnego. Wykonanie wykopu i osadzenie w tym miejscu studzienki powoduje odciążenie gruntu. Tak wiec nie ma powodów dla wystąpienia dodatkowych osiadań jednak pod warunkiem, że nie występują obciążenia komunikacyjne, przede wszystkim w postaci najazdów kół pojazdów na pokrywę studzienki. W przypadku konieczności wzmocnienia podłoża technologie wykonania tych prac należy dostosować do sposobu posadowienia przewodu kanalizacyjnego. W praktyce stosuje sie najczęściej:

- częściowa lub całkowita wymianę gruntu słabego, słaby grunt zastępuje sie dobrze

zagęszczanym gruntem sypkim (wskaźnik uziarnienia U > 5, który należy zagęścić do

wskaźnika Is nie mniejszego od 0.95,

- słaby grunt można częściowo zastąpić piaskiem stabilizowanym cementem,

-studzienkę można posadowić na płycie fundamentowej zmniejszającej naciski na słabe

podłoże gruntowe,

- w przypadku zaleganie w miejscu posadowienia studzienki grubej warstwy bardzo

słabych gruntów studzienkę można posadowić na mikropalach.

Skutki osiadań studzienek kanalizacyjnych (uzupełnić): nieprawidłowe funkcjonowanie grawitacyjnych sieci kanalizacyjnych spowodowane nieprawidłowym spadkiem dna ścieku kanalizacyjnego; osiadające studzienki powodują zmniejszenie komfortu jazdy kierowców

[26]

Pytanie 27

Bezwykopowe przejścia kablami i rurociągami pod istniejącymi drogami i ulicami [27]

• Przeciski pneumatyczne – głównym urządzeniem jest podłużny przebijak pneumatyczny, popularnie nazywany kretem. Przy użyciu tej metody instalowane są przewody ciśnieniowe, kable energetyczne, przyłącza wodociągowe i kanalizacyjne.

• Przeciski hydrauliczne – cechą szczególną tej technologii jest wprowadzenie różnych przewodów (rury osłonowe, przewody sieciowe, prefabrykowane konstrukcje żelbetowe) za pomocą hydraulicznych siłowników zainstalowanych w wykopie początkowym

• Wiercenia kierunkowe HDD – stosowana do budowy lub modernizacji sieci bądź przekroczeń przeszkód terenowych. Służą do tego samojezdne lub stacjonarne wiertnice pracujące z powierzchni terenu, wykopu, na sucho lub w systemie płuczkowym.

• Mikrotuneling – rozwinięcie przecisków hydraulicznych. Pozostały te same główne i pośrednie stacje pchające, lubrykanty, rury przewodowe, komory i systemy sterowania. Różnice polegają na zwiększeniu mechanizacji i automatyzacji procesu instalacji. Służy do tego mechaniczna głowica z dobraną do warunków tarczą skrawającą. Używany do przebudowy i budowy nowych sieci miejskich, instalacji rur osłonowych, przekraczania przeszkód terenowych i budowania podmorskich odcinków przewodów zrzucających ścieki.

Pytanie 28

Rozwiązania konstrukcyjne i materiałowe

Tunele mogą być wykonywane metodą odkrywkową, górniczą lub specjalną. Ze względu na wykonawstwo, tunele mogą być realizowane w wykopach otwartych lub technologiami bezwykopowymi. Zazwyczaj tunele realizowane w wykopach otwartych zaliczane są do tuneli płytkich, a tunele wykonywane technologiami bezwykopowymi (tarczowa, przeciski hydrauliczne, mikrotunelowanie), do tuneli głębokich. [28.1 s.15]

Do uzupełnienia