DDT –

Dichlorodifenylotrichloroetan to szeroko rozpowszechniony środek owadobójczy XX wieku. Początkowo uważany za złoty środek na wszelkie zło powodowane przez insekty, okazał się szkodliwym dla środowiska, ciężkim do usunięcia środkiem chemicznym. DDT po raz pierwszy została zsyntezowane w 1874 roku przez austriackiego chemika Othmara Zeidlera, jednak jego owadobójcze zastosowanie wykryto dopiero 45 lat później przez Paula Muellera, za co w 1948 otrzymał Nagrodę Nobla. Pestycyd ten wnikając przez układ pokarmowy lub powłoki ciała, paraliżuje system nerwowy co prowadzi do szybkiej śmierci owada.

Podczas II Wojny Światowej DDT zdobył rozgłos i uznanie, dzięki skutecznej walce z tyfusem plamistym, który przenoszony był przez wszy i pchły, używali go wtedy Alianci. Kolejnym spektakularnym zwycięstwem