Rzeka anastomozująca

Rzeka anastomozująca jest to rzeka o bardzo krętych i rozwidlonych korytach. Rzeki te płyną w dolinach o małym spadku dna. Koryta są bardzo wąskie, głębokie i stabilne. Brzegi zbudowane są ze spoistych osadów drobnoziarnistych lub osadów odpornych na rozmycie. W tych korytach o skrajnie niskiej energii jest bardzo małe natężenie transportu, a materiał jest bardzo drobny (najczęściej pyłowo-iłowe zawiesiny). Litosomy (osady paleokoryt) w przekroju poprzecznym tworzą kolumnę (jedno nad drugim). Tempo agradacji jest duże natomiast tempo migracji koryt bardzo małe, częstotliwość awulsji mała (koryta się nie przemieszczają). Przyrost osadów jest pionowy, osad jest piaszczysto-mułowy, brak erozji bocznej.

Między korytami tworzą się zazwyczaj wklęsłe wyspy międzykorytowe inaczej ostańce erozyjne równiny zalewowej lub obszary międzykorytowe. Wyspy te porośnięte są bujną roślinnością wodolubną (hydrofilną) i otoczone wałami o charakterystycznej laminacji osadów: muł-piasek-muł. W trakcie stanów powodziowych wyspy te są zlewane, a po ustąpieniu powodzi woda nie ustępuje przez wały. W wyniku nagromadzenia roślinności i dzięki wodzie tworzy się środowisko sprzyjające powstawaniu torfów (duża część zagłębi węglowych interpretowanych jest właśnie jako takie zarośnięte zbiorniki po powodziach).

W Polsce taką rzeką jest Narew na odcinku koło Białego Stoku, Warta na wysokości Kostrzyna nad Odrą, Orda we Wrocławiu.

	TYP KORYTA RZECZNEGO
CECHA	PROSTY
WIELKOŚĆ ZIAREN OSADU	MAŁA
NATĘŻENIE TRANSPORTU	MAŁE
SPADEK DOLINY	MAŁY
MOC PRZEPŁYWU	MAŁA
WAHANIA STANÓW WÓD	MAŁE
RODZAJ PRZEWAŻAJĄCEGO TRANSPORTU	TRANSPORT ZAWIESINOWY
RODZAJ KORYTA	KORYTO GŁĘBOKIE I WĄSKIE
PROFIL KORYTA