Kopiuj-wklej w wypracowaniach

Ściąganie staje się nieodłącznym towarzyszem uczniów już od przekroczenia progu szkoły po raz pierwszy. Krok za ściągą podąża plagiat, z którym nieustanną walkę prowadzą uczelnie wyższe, szkoły średnie, gimnazja, a nawet podstawówki. Kto wygra tę wojnę i ile uczniowskich prac powstało metodą kopiuj, wklej, kopiuj, wklej…?

Czym jest plagiat nie trzeba uczącym się tłumaczyć. Wszyscy to wiedzą. Niekoniecznie z definicji, ale za to z praktyki. A może jednak nie bardzo mamy świadomość, czym on jest, bo samo słowo plagiat brzmi niegroźnie i już za bardzo się do niego przyzwyczailiśmy. Przecież przez myśl nam nie przejdzie, że to zwyczajna kradzież, że kopiując czyjąś pracę stajemy się po prostu złodziejami. Nazwijmy zatem rzecz po imieniu. Plagiat to kradzież własności intelektualnej. Kradzież czyjejś pracy, czyjegoś czasu, wysiłku, wiedzy i umiejętności.

Usprawiedliwiamy się brakiem czasu na pisanie wypracowań lub brakiem zainteresowania jakimś przedmiotem, ale czy to naprawdę może być wymówką?

Żyjąc w świecie naznaczonym pośpiechem, przyzwyczailiśmy się do szybkich i łatwych rozwiązań, tymczasem nauka to nie zupka błyskawiczna, nie wystarczy zalać wrzątkiem i poczekać pięć minut. Tu potrzeba wysiłku i pracy, aby coś osiągnąć, ale dla wielu słowa te pozostają abstrakcją, a włożenie odrobiny trudu w cokolwiek jest zupełnie nie do przyjęcia. Taktujemy pisanie prac jak fast food, wpisać w wujka google’a lub ciocię wikipedię hasło, zaznaczyć wybrany tekst, skopiować, otworzyć nowy dokument i wkleić. Wszystko w myśl zasady: po co się męczyć, wikipedia cię wyręczy.

Plagiat już dawno stał się również jednym z grzechów głównych studentów, o czym świadczy konieczność stosowania na wszystkich uniwersytetach systemów antyplagiatowych. Wykładowcy skarżą się na nagminne kopiowanie cudzych tekstów przez studentów, aż do tego stopnia, że ci ostatni potrafią oddać pracę złożoną z kilku różnych materiałów, odnalezionych w sieci, pisanych różnymi czcionkami, a nawet kolorami. Normalne jest też, że wypowiedzi są urwane w pół słowa i niespójne logicznie, bo ktoś akurat w ten sposób skopiował akapity. O zgrozo czy naprawdę ktoś, kto dostał się na studia wyższe może funkcjonować w ten sposób?

Ciche przyzwolenie najpierw na ściąganie, później przymykanie oczu na kopiowanie prac z Internetu prowadzi do coraz większego relatywizmu. Dziś ściągam na kartkówce, jutro skopiuje jakieś wypracowanie, pojutrze kupię sobie pracę magisterską. Plagiatowa znieczulica obejmuje wszystkich. Co pewien czas można przecież usłyszeć o samych profesorach, którzy przywłaszczają sobie prace lub badania co lepszych studentów, łamiąc przy tym prawa autorskie.

Plagiatowa walka wciąż trwa, uczciwość przegrywa w niej niektóre bitwy, ale czy przegra też całą wojnę?

Sara Katulska