Temat: Sieci bezprzewodowe

Sieci bezprzewodowe

Obecnie istnieje możliwość zestawienia transmisji przy użyciu mediów bezprzewodowych. Począwszy od łączy IrDA, poprzez standard Bluetooth, sieci w standardzie IEEE 802.11, aż do radiolinii.

Często stosowanym skrótem na określenie sieci bezprzewodowych jest WLAN.

Rodzaje sieci bezprzewodowych

• IrDA

• Bluetooth

• IEEE 802.11 (+ standardy: a:54Mb/s, b:11Mb/s, g:54Mb/s, n:600Mb/s)

• Radiolinie

Standard 802.11

Pierwsza wersja standardu 802.11 została ratyfikowana w 1997 roku. Umożliwia ona transmisję z przepustowością 1 lub 2 Mb/s przy użyciu podczerwieni lub radiowego pasma o częstotliwości 2.4 GHz. Urządzenia wykorzystujące ten standard są już praktycznie niespotykane.

Standardy IEEE 802.11:

• IEEE 802.11

• IEEE 802.11 b

• IEEE 802.11 a

• IEEE 802.11 g

• IEEE 802.11 n

IEEE 802.11b

W 1999 roku został ratyfikowany standard 802.11b umożliwiający transmisję o przepustowości 11Mb/s. Korzysta on z tej samej częstotliwości co oryginalny standard 802.11 – 2.4 Ghz i jest z nim wstecznie kompatybilny. Rzeczywiste transfery danych nie osiągają nigdy 11 Mb/s w najlepszym razie możliwy jest transfer z szybkością około 6 Mb/s dla TCP oraz 7 Mb/s dla UDP. Jest to efekt działania mechanizmu samego protokołu.

Kanały (channel)

Standardy 802.11 b i g dokonują podziału dostępnego pasma na 14 nakładających się na siebie kanałów, których częstotliwości środkowe są oddalone o 5 MHz.

Jeżeli w danej przestrzeni będą działały równocześnie 3 sieci WLAN aby wyeliminować możliwość wzajemnych zakłóceń musimy przydzielić im co piąty kanał, w efekcie najczęściej wykorzystywane są kanały 1, 6 i 11.

IEEE 802.11a

Standard 802.11a powstał również w 1999 roku jako poprawka standardu 802.11. Używa tego samego protokołu komunikacyjnego, ale w paśmie 5 GHz. Zaletą użycia tej częstotliwości jest mniej problemów z zakłóceniami, wadą – gorsza przenikliwość sygnału przez przeszkody typu ściana. Maksymalną przepustowością jest 54 Mb/s przy czym rzeczywiste transfery utrzymują się na poziomie 24 Mb/s. W razie potrzeby przepustowość może zostać zmniejszona do wartości 48, 36, 34, 18, 12, 9 lub 6.

W standardzie jest 12 nienakładających się na siebie kanałów z czego 8 jest przeznaczone do użycia w budynkach a 4 do połączeń punkt – punkt.

Standard IEEE 802.11a jest częściej spotykany w USA.

IEEE 802.11g

W 2003 roku został ratyfikowany standard 802.11g umożliwiający transmisję z maksymalną prędkością 54 Mb/s w paśmie 2.4GHz. Prędkość 54Mb/s udało się uzyskać dzięki modulacji OFDM – tej samej co w 802.11a.

IEEE 802.11n

Należy do grupy standardów IEEE, które określają metody transmisji w bezprzewodowych sieciach lokalnych. Jego prace zostały rozpoczęte w styczniu 2004. Standard 802.11n pracuje z szybkościami 100, 250, 540 Mb/s przy pasmie częstotliwości 2.4 lub 5.0 GHz.

Osiąganie takich prędkości możliwe jest dzięki użyciu technologii Multiple Input Multiple Output (MIMO) wykorzystująca wiele anten do nadawania/odbioru sygnału, czyli sygnał jest nadawany z kilku źródeł i odbierany przez kilka odbiorników. Ponadto urządzenia 802.11n potrafią wykorzystywać wiele kanałów transmisyjnych do stworzenia jednego połączenia, co teoretycznie dodatkowo podwaja dostępną prędkość transmisji. Przepustowość, z nadmiarem kodowania przy wykorzystaniu wszystkich anten, sieci 802.11n sięga do 300 Mb/s.

Bezpieczeństwo Wi-Fi

WEP – słaby standard szyfrowania stosowany w sieciach bezprzewodowych standardu IEEE 802.11.

WPA/WPA2 – nowe, dużo bardziej bezpieczne mechanizmy szyfrowania przesyłanych danych.

WPS –

Ukryty SSID –

Rodzaje sieci bezprzewodowych

IBSS – sytuacja gdy komputery łączą się za pomocą swoich kart bezprzewodowych. Struktura taka stosowana jest najczęściej w sieciach tymczasowych ad-hoc. Wadą tego rozwiązania jest niewielki zasięg ponieważ każda stacja musi pokrywać swoim zasięgiem pozostałe. W rozwiązaniu tym nie występują punkty dostępowe (AP).

BSS – wykorzystuję punkty dostępowe, wszystkie urządzenia komunikują się tylko z AP, który spełnia funkcję bramy (do sieci przewodowej) i pośredniczy w komunikacji pomiędzy urządzeniami sieci bezprzewodowej. Tryb ten inaczej nazywamy trybem infrastruktury.

Zagrożenia sieci bezprzewodowej

• Próby wÅ‚amaÅ„ do tego typu sieci – Å‚amanie kluczy szyfrujÄ…cych (np. aircrack, airsnort, kismet)

• Uruchamiane przez użytkowników nieautoryzowanych punktów dostÄ™powych stajÄ…cych siÄ™ tylnÄ… furtkÄ… do sieci

• Wyszukiwanie niezabezpieczonych sieci – wardriving, warchalking