25 sierpnia 2009

20:50

 

Podwójna prawda list

26 grudnia 2009

15:51

Komentarz Preambuła

Libera

 

Preambuła biskupia jest ważna dla zrozumienia intencji, jakie przyświecały powstaniu Potępienia. Trzeba zwrócić uwagę na ważny temat, jeden z kilku przyczyn powstania Potępienia a mianowicie podwójnej prawdy. J. le Goff pisze o trudnej równowadze między wiara rozumne i rozróżnienia arystotelizm Tomasza z Akwinu, który chciał pogodzić Pismo z Arystotelesem, a arystotelizmem awerroistów, którzy w tym widzieli sprzeczność i usiłowali jednak postępować za treściami Pisma i nauką Arystotelesa. Mamy więc tu do czynienia z próbą stworzenia teorii podwójnej prawdy, która zakładała istnienie jednej prawdy wynikającej z Objawienia i drugiej która jest właściwa dla filozofii i rozumu naturalnego.(J.Le Goff, Les intelectuelles au Moyen Age.s.121). A.de Libera trafnie zwie jednak te koncepcje < double verite> i krócej Duplicite (s.122). Stanowisko takie jeśli mistrzowie i

studenci wydziału sztuk, którzy w swoim postępowaniu " przekroczyli grancie swojego wydziału i nie pytając o pozwolenie przystąpili do dyskusji i omawiania" tematów zakazanych.

Mamy więc informacje, ze na uczelni istniały określone ograniczenia tematyczne dla dyskusji, które musiały mieć zezwolenie zwierzchności uczelnianej jeśli zamierzały zorganizować jakakolwiek dyskusje na wydziale. Aby nie być posądzonym o głoszenie fałszywych poglądów, powiadają, czytamy w liście, <ze te bledy są prawdziwe w ujęciu filozofii, ale nie są takie w ujęciu wiary, jak gdyby istniały dwie przeciwstawne sobie prawdy i jakby prawdzie pisma przeciwstawiały się wypowiedzi pogan>.

Historycy filozofii wskazują na konkretne źródło takich poglądów a mianowicie mistrza Boecjusza z Dacji. Był współczesny Sigerowi z Brabancji i mistrzem wydziału filozofii, pozostawił podręcznik z zakresu filozofii języka De modis siginifcandi, De summo bono zredagowane ok.. 1220 r. i traktat pt. De aeternitate mundi. Na temat jego filozofii zob.

(Jan Pinborg, Zur Philosophie des Boethius de Dacia. Ein Űberblick, Studia mediewistyczne 15(1974),s 165-185.)

 Jednakze historycy filozofi wskazuja na Rajmunda Lull jako autora taliego stanowiska, przejetego rpzez Bocjusza z Dacji.i

 

 

Majmonides urodzony w Kordowie w1135, zmarł w Kairze w 1204. Autor Przewodnika dla błądzących w którym filozofie ujmował jako podstawę teologii. Uważa, ze jeśli twierdzenia teologiczne przeczą wnioskom rozumowym, to należy te pierwsze wyjaśniać alegorycznie. Jeśli natomiast stworzył świat z niczego, to znaczy także ze jest on stworzycielem materii i formy,swiat takz enie mzoe by ć wieczny. Argumenty filozoficzne przytaczane za wiecoznsocią siwata sa nieprzekonuj.ae, a stanowisko zawarte w Biblii jest jednoznaczne. Powolluj.ac się na Al. Farabiego i Awicenne dwoodizl istnienia Boga jako Pierwszym Poruszycielu i bycie Koneicznym, tym samym antycypował wiekszosc dowodow jakie poxniejs formulowal Tomasz.

 

 

Nie można wytworzyć adekwatnej idei Boga, tzn, ludzkim umysłem jest niemożliwe czym Bóg jest. Majmonides kładzie nacisk na via negativa, wedle której można przypisać Bogu dzialanie, jak np.. stworzenie i opatrzność, ale różnicy nazw nie odpowiada żadna różnica w samym Bogu. Intelekt czynny jest dziesiąta inteligencja, a intelekty sprawiedliwych ą nieśmiertelne. Odrzucal determinuj,acyw plyw ciala niebieksich i rpoyzjmmoweal wolnosc woli, dzieki ktorej lduzie staja się sprawieldiwi.