Aparat ustaleniowy (apparatus
z mięśniami kończyn przedniej i tylnej koni związane są struktury włóknisto-ścięgniste, które w pewnych sytuacjach – podczas dużej relaksacji mięśni przejmują funkcje mięśni, naprężają się odpowiednio przeciwdziałając załamaniu się kończyny w stawie w ten sposób koń może wypoczywać stojąc
Mięsień zębaty dobrzuszny – podstawowy mięsień podwieszający tułów na kończynach, między poszczególne części mięśnia zębatego dobrzusznego, powplatane są włókna ścięgniste, które dobrane są na długość w ten sposób, że koń, który wypoczywa relaksuje mięsień zębaty dobrzuszny, wtedy te włókna mięśniowe robią się dłuższe niż te włókna ścięgniste i wtedy tułów i szyja zwisa na strukturach ścięgnistych, które się nie męczą
Kończyna piersiowa:
stabilizowanie stawu barkowego:
mięsień trójgłowy – niezwykle masywny, sama masa mięśniowa przeciwdziała zbliżaniu tylnej krawędzi łopatki do guza łokciowego, czyli zginaniu stawu barkowego
pasmo włókniste (lacentus fibrosus) – bardzo gruba włóknista struktura u konia związana z dwoma mięśniami: mięśniem dwugłowym ramienia i mięśniem prostownikiem nadgarstka promieniowym, zaczyna się na guzie nadpanewkowym łopatki i początkowo funkcjonuje jako przyczep mięśnia dwugłowego, następnie biegnie w obrębie brzuśca mięśniowego i przechodzi w ścięgno końcowe mięśnia dwugłowego, później oddaje silną odnogę, która wypromieniowuje w brzusiec mięśnia prostownika nadgarstka promieniowego i następnie przechodzi w ścięgno końcowe tego mięśnia i kończy się na górno-przedniej stronie kości śródręcza III, pasmo włókniste w momencie, gdy koń odpoczywa napręża się i przeciwdziała wędrówce łopatki ku dołowi (zginaniu stawu barkowego)
stabilizowanie stawu łokciowego
środek ciężkości przechodzi przez staw łokciowy, sam ciężar tułowia powoduje, że ten staw jest stabilny
dodatkowo staw ten stabilizują prostownik i zginacz nadgarstka występujące od zewnętrz i od strony przyśrodkowej kończyny
stabilizowanie stawu nadgarstkowego
przez naprężenie pasma włóknistego
stabilizowany jest częściowo przez struktury ścięgniste związane ze zginaczem palcowym powierzchownym i głębokim
ścięgno końcowe zginacza palcowego powierzchownego przebija się na dosyć dużej długości przez ścięgno zginacza palcowego głębokiego, które posiada tunel dla przejścia ścięgna zginacza palcowego powierzchownego, tunel ten nazywamy mankietem zginaczowym (manica flexoria)
ścięgna zginacza palcowego powierzchownego i głębokiego mają odnogi przyszpilające je do odpowiednich kości nazywane więzadłami dodatkowymi (ligamenta accessoria) odpowiednio ścięgna zginacza palcowego powierzchownego (które zaczyna się na dłoniowej powierzchni dolnej części kości promieniowej) i głębokiego (zaczyna się na więzadle nadgarstka dłoniowym głębokim – membrana fibrosa)
jak to funkcjonuje? w momencie, gdy staw pęcinowy chce się przeprostować więzadła dodatkowe natychmiast się naprężają zapobiegając przeprostowaniu palca
stabilizowanie stawu pęcinowego
staw ten jest trochę przeprostowany
stabilizowany jest przez aparat trzeszczek pęcinowych
występują w nim więzadła trzeszczek krótkie mocujące trzeszczki do kości pęcinowej
trzeszczki wyposażone są w powierzchnię stawową powierzchnia stawowa górna kości pęcinowej przedłuża się w powierzchnię stawową ku górze i ku tyłowi trzeszczek, w ten sposób ta powierzchnia jest zwiększona i zagięta do góry oraz z powierzchnią stawową trzeszczek i kości pęcinowej komunikuje się powierzchnia stawowa końca dalszego kości śródręcza III
trzeszczki wyposażone są w więzadła znajdujące się od góry i od dołu i w ten sposób tworzy się aparat podwieszający trzeszczki głównym elementem tego aparatu jest mięsień międzykostny pośrodkowy, który czasami określany jest mianem więzadła podwieszającego trzeszczki (ligamentum suspensorium ossa sesamoidea)
od góry występuje silne więzadło śródręczno-międzytrzeszczkowe, a od dołu od trzeszczek do kości pęcinowej i koronowej dochodzą odpowiednio więzadło trzeszczek skośne i więzadło trzeszczek proste
stabilizowany jest także przez struktury ścięgniste związane ze zginaczem palcowym powierzchownym i głębokim
ścięgno końcowe zginacza palcowego powierzchownego przebija się na dosyć dużej długości przez ścięgno zginacza palcowego głębokiego, które posiada tunel dla przejścia ścięgna zginacza palcowego powierzchownego, tunel ten nazywamy mankietem zginaczowym (manica flexoria)
ścięgna zginacza palcowego powierzchownego i głębokiego mają odnogi przyszpilające je do odpowiednich kości nazywane więzadłami dodatkowymi (ligamenta accessoria) odpowiednio ścięgna zginacza palcowego powierzchownego (które zaczyna się na dłoniowej powierzchni dolnej części kości promieniowej) i głębokiego (zaczyna się na więzadle nadgarstka dłoniowym głębokim – membrana fibrosa)
jak to funkcjonuje? w momencie, gdy staw pęcinowy chce się przeprostować więzadła dodatkowe natychmiast się naprężają zapobiegając przeprostowaniu palca
Kończyna tylna
staw krzyżowo-biodrowy nie jest stabilizowany w szczególny sposób, gdyż jest to staw bardzo ścisły
staw biodrowy – też nie musi być specjalnie stabilizowany, gdyż jest obudowany potężną masą mięśniową, w obrębie tego stawu funkcjonuje zjawisko zwane polaryzacją stawu, czyli ograniczenie ruchomości III stopnia przez masę mięśniową znajdującą się w okolicy tego stawu
staw kolanowy i stępowy
są ze sobą zintegrowane
tworzą system zwany aparatem zwrotnym funkcjonujący na zasadzie sprzężenia zwrotnego (żeby zgiąć jeden staw to musi być zgięty drugi, jak jeden jest wyprostowany to drugi też musi być wyprostowany?)
sam staw kolanowy jest specyficznie zabezpieczony (mechanizm „zatrzaskowy” rzepki) w związku z konstrukcją więzadła rzepki
u konia więzadło to jest potrójne
przyśrodkowa część tego więzadła jest odseparowana bardziej od pośrodkowej niż pośrodkowa od bocznej, dlatego że grzebień przyśrodkowy rzepki zakończony jest u góry guzowatością, na tę guzowatość rzepka może wskoczyć i ulec zadzierzgnięciu, żeby z takiego zadzierzgniętego stanu wydobyć rzepkę to mięsień czterogłowy uda kończący się na rzepce musi ją lekko podciągnąć do góry, a mięsień dwugłowy ciągnie rzepkę ku stronie bocznej, wtedy rzepka pociągnięta ku górze i na bok zeskakuje z tej guzowatości i wszystko znowu może się zginać
jeśli staw kolanowy jest zatrzaśnięty to staw stępowy się nigdy samoistnie nie przeprostuje – wynika to z tego, że na wysokości uda (i podudzia) funkcjonują dwie struktury ścięgniste
mięsień strzałkowy III (musculus fibularis tertius) – powróz ścięgnisty, całkowicie uścięgniony mięsień, biegnie od miejsca (od dołu prostowniczego kości udowej) znajdującego się między nadkłykciem bocznym kości udowej i bloczkiem rzepkowym do kości śródstopia III tuż poniżej szeregu kości stępu, przyczep końcowy ma dwie słabe odnogi biegnące do kości rysikowych
mięsień zginacz palcowy powierzchowny (musculus flexor digitorum superficialis) – bardzo długi, całkowicie uścięgniony mięsień u konia, znajduje się od tyłu, przyczepia się na końcu wargi bocznej kości udowej (w dole podeszwowym) i biegnie do drugiego członu palcowego
relacje mankietu zginaczowego są dokładnie takie same jak w przypadku kończyny piersiowej
do stabilizacji stawu stępowego przyczynia się także ścięgno piętowe wspólne
Ścięgno piętowe wspólne (tendo calcanei communis) – tworzą go pasma ścięgniste i ścięgna kilku mięśni: 3 mięśnie uda oraz 2 lub 3 mięśnie podudzia
główny rdzeń tego ścięgna stanowią ścięgna mięśni
ścięgno mięśnia brzuchatego łydki (kończy się na guzie piętowym)
ścięgno zginacza palcowego powierzchownego (omija ścięgno mięśnia brzuchatego łydki okręcając się wokół niego oraz guz piętowy i dochodzi do drugich członów palcowych)
u człowieka, konia, kota, świni oprócz mięśnia brzuchatego łydki występuje mięsień płaszczkowaty (musculus soleus) przylegający do głowy bocznej mięśnia brzuchatego łydki stając się częścią ścięgna brzuchatego łydki (i wtedy mówi się o mięśniu trójgłowym łydki – musculus triceps surae)
rdzeń ścięgna piętowego wspólnego otoczony jest „kapturem” nazywanym ścięgnem dodatkowym (tendo accesorius), utworzony jest przez pasma piętowe mięśni uda:
mięśnia dwugłowego uda – od strony bocznej
mięśnia półścięgnistego – od strony tylno-przyśrodkowej
mięśnia smukłego – od strony przyśrodkowej