12.Etyka biznesu:

• ogólne normy moralne, interpretuje adekwatnie do specyfiki i ważności roli zawodowej, wzbogacając je o reguły prakseolodiczne (aspekt instrumentalny);

• wskazuje preferencje, uprawnienia a zwłaszcza skutki ignorowania etycznych aspektów podejmowanych decyzji (etyczny model procesu decyzyjnego) kanon tzw. 4E (efektywność, ekonomiczność, etyka, edukacja);

• ukazuje co w interesach jest moralne, cenne, pożądane, godne a co naganne i w jaki sposób kształtować kulturę etyczną, osobistą i otoczenia.

problemy, jakimi zajmuje się etyka biznesu :

a. etyczne problemy pracy - kwestia wyzysku jako niesprawiedliwość

- wyzysk w stosunkach pomiędzy współpracownikami,

- istota ludzka traktowana jako podmiot pracy;

6. Negocjacje – to sposób, dzięki któremu co najmniej dwie osoby uzyskują możliwie korzystne rozwiązanie częściowego konfliktu interesów, jakie je dzielił. Negocjacje to każda rozmowa podjęta w celu uzgodnienia wspólnego stanowiska.

Negocjacje (targowanie) to pojęcie o następujących cechach:
Angażują co najmniej dwie strony
Strony mają sprzeczne interesy w odniesieniu co do jednej lub więcej kwestii
Strony przynajmniej na pewien czas łączą się razem w pewien rodzaj dobrowolnego związku
Działanie w tym związku ma na celu podział lub wymianę jednego lub więcej zagadnień pomiędzy stronami lub ich reprezentantami
Działanie to obejmuje prezentację wymagań lub ofert przez jedną stronę i ocenę ich przez inne strony, po której jest czas na ustępstwa lub kontrpropozycje, działania te następują zazwyczaj po sobie, rzadziej równolegle

Negocjacje mogą przebiegać na różnych szczeblach drabiny społecznej o różnym stopniu szczegółowości i ogólności. 

 O negocjacjach mówimy wtedy, gdy między stronami występują pewne różnice (czyli w sytuacji konfliktu), lecz mimo tych różnic strony pragną dojść do porozumienia i mają wolę wspólnie rozwiązać problem. Ta motywacja do wspólnego działania w celu rozwiązania konfliktu wynika na ogół z uświadomienia sobie przez uczestników konfliktu, iż są od siebie wzajemnie zależni i żaden z nich, działając w pojedynkę, nie osiągnie tego, do czego mogą dojść dzięki współpracy. Opisywana współzależność wynika ze wzajemnych powiązań interesów obu stron. Na gruncie organizacji i w gospodarce są to głównie interesy natury ekonomicznej. Wypracowanie wyniku w negocjacjach dokonuje się w toku rozmów między partnerami. Proces porozumiewania się jest istotą negocjowania. W toku negocjacji strony przedstawiają swoje stanowiska, racje, interesy, pragnienia, uczucia. Asertywnie bronią swoich praw i interesów, ale też współpracują z drugą stroną, aby zadowolić ją w tym, co jest możliwe. Poszukują wzajemnych ustępstw, które pozwalają im maksymalizować korzyści i satysfakcję tak długo, aż osiągną obopólnie zadowalające rozwiązanie.

            Wynegocjowane rozwiązanie powinno być kompleksowym wynikiem wzajemnych ustępstw i kompromisu w całej strukturze interesów, czyli nie powinno dotyczyć tylko pojedynczej kwestii. Wbrew pozorom łatwiej jest o dojście do porozumienia, gdy kompleksowo podchodzi się do pragnień i życzeń stron, niż gdy tylko upiera się w pojedynczej spornej sprawie. W pojedynczej sprawie często jest tak, że gdy jeden zyskuje, to drugi traci, zaś w kompleksowym podejściu łatwiej o elastyczność i osiągnięcie obopólnie satysfakcjonującego rozwiązania.

Etyka w działalności gospodarczej, biznesie jest nazwą dziedziny, która zajmuje się etycznym formatem działań gospodarczych. Etyka w biznesie jest to ogół zagadnień dotyczących prawdziwej etyczności biznesu, nietrywialnie etosu ludzi biznesu, czyli całości wartości oraz norm, które cechują środowisko zawodowo związane z uprawianiem działalności gospodarczej.

10. Style kierowania grupą Grupa społeczna to wszelki zbiór ludzi (przynajmniej trzy osoby) powiązanych ze sobą w pewien sposób. W obrębie członków grupy istnieje określony podział ról. W każdej grupie znajduje się taka osoba, która pełni funkcję lidera. Utrzymanie równowagi w grupie jest podstawowym celem jej przywódcy. W zależności od sytuacji i potrzeb grupy, lider może pełnić różne role. Może on być organem wykonawczym, który ustala zasady, plan zebrań, terminy spotkań, planuje i jest ekspertem. Lider jest zazwyczaj przedstawicielem grupy na zewnątrz i reprezentuje ją przed światem zewnętrznym. Kolejnym bardzo ważnym zadaniem lidera jest wpływanie na relacje między członkami grupy, bycie przykładem, branie na siebie odpowiedzialności za decyzje grupy i panujący w niej ład i porządek.  Wyróżniamy dwa rodzaje liderów. Pierwszy typ to lider formalny, zazwyczaj wybrany przez grupę, który ocenia, organizuje i kontroluje efekty działań grupy, jest wzorem do naśladowania. Drugim rodzajem liderów są liderzy nieformalni, maja dominującą funkcję w grupie i mogą funkcjonować obok liderów formalnych. Gdy polityka obydwu liderów jest inna, może to wpływać na zachwianie spójności grupy tzn. konflikty. Każdy lider grupy może wybrać właściwy dla siebie i grupy styl kierowania. Może to być styl autokratyczny, kiedy lider wszelkie decyzje podejmuje samodzielnie, nie uzgadnia ich z innymi, nie przyjmuje sprzeciwów, często narzuca swe zdanie i wymusza podporządkowanie. Kolejnym jest styl demokratyczny- lider uzgadnia swe decyzje z grupa, liczy się z ich opinią, nie narzuca swego zdania, wysłuchuje rad podwładnych. Trzecim stylem kierowania jest przywództwo liberalne. Przy takim kierowaniu lider pozostawia całkowitą swobodę grupie, zadania rozdzielają między sobą członkowie, nie wydaje poleceń, przekazuje informacje, nie ocenia, nie krytykuje, niczego nie narzuca a jedynie sugeruje.  Przywództwo jest oddziaływaniem na zachowanie innych. To rodzaj społecznego wpływu, który pojawia się wówczas, gdy jedna osoba ( przywódca) jest zdolna powodowania pożądanego przez siebie zachowania kogoś innego, ulegającego jej z powodu więzi jakie ich łączą ( np. z powodu stosunku społecznego jaki pomiędzy nimi zachodzi).  W związku z tym wyróżniamy następujące rodzaje przywództwa: strategiczne, które polega na umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych do przewidzenia i w czasie ważnych zmian w otoczeniu oraz kierownicze, którego istotą jest określenie wytycznych dla pracy, którą należy wykonać. Wśród stylów kierowania grupą można wyróżnić także następujące: przywódca pobłażliwy, który kładzie nacisk na wolność i wybory dokonywane przez poszczególnych członków grupy, celem takiego stylu kierowania grupą jest rozwój samodzielności członków grupy w podejmowaniu prze nich własnych decyzji; przywódca, który kładzie nacisk na modyfikację zachowań przez wykorzystanie kar i nagród w sterowaniu zachowaniem członków grupy i przywódca, którego głównym celem jest wytworzenie właściwych relacji interpersonalnych między liderem, a członkami grupy i między poszczególnymi członkami grupy.  Styl kierowania grupą ma ogromny wpływ na kreowanie w niej klimatu społecznego.  Klimat społeczny to określona, panująca w grupie atmosfera. Jest ona charakterystyczna dla danej grupy, gdyż tworzy się w wyniku wzajemnego oddziaływania potrzeb poszczególnych jej członków oraz panujących w niej norm i ról.  Oto cztery klimaty społeczne grupy. • autokratyczno- życzliwy, którym lider samodzielnie podejmuje decyzje, działa przy tym na korzyść członków grupy • demokratyczno-życzliwy, gdzie decyzje podejmowane są zbiorowo w celu harmonizowania życia członków grupy • autokratyczno- wrogi, w którym lider samodzielnie podejmuje decyzje z myślą o umocnieniu dyscypliny w grupie • obojętnego leseferyzmu- lider dla świętego spokoju wycofuje się z podejmowania decyzji.  Przywództwo w grupie, czyli działania lidera jest oddziaływaniem na zachowanie innych, wywieraniem na nich wpływu. Takie działania mogą przybierać różne formy. Jednym ze sposobów wpływania na ludzi jest komunikacja. W związku z tym wyróżniamy następujące style komunikacji: autorytarny ( występuje on w grupach zadaniowych o silnie zaznaczonej hierarchii władzy), manipulacyjny ( wiadomości są przekazywane członkom grupy w taki sposób, aby podporządkowali się oni celowi przywódcy. Celem manipulacji jest wytworzenie u odbiorcy przekonania, że to on sam jest odpowiedzialny za decyzje, które mu zasugerowano.) i współpracujący ( hierarchia władzy w grupie nie jest silnie zaznaczona, każdy z członków grupy ma możliwość uczestniczenia w podejmowaniu decyzji).  W zależności od wyboru różnych stylów kierowania grupą wyróżniamy różne style komunikacji między liderem a członkami grupy. Pierwszym z nich jest komunikacja pionowa (wertykalna), w której informacje przekazywane są przez przywódcę grupy do ich członków ( z góry na dół) i informacje płyną od członków grupy w kierunku lidera ( z dołu do góry). Drugim stylem jest komunikacja pozioma ( horyzontalna), która polega na komunikacji wszystkich członków grupy pomiędzy sobą a liderem na tych samych zasadach. Taki typ komunikacji charakterystyczny jest dla stylu demokratycznego i liberalnego. Komunikacja wertykalna przyjmuje dużą rolę przy autokratycznym stylu kierowania grupą.  W związku z różnymi stylami kierowania grupą mamy do czynienia z różnymi reakcjami na wpływ społeczny. Pierwsza z nich to uleganie, czyli zachowanie osoby lub grupy osób, które motywowane jest pragnieniem uzyskania nagrody, lub uniknięcia kary. Drugą jest identyfikacja. Jest to reakcja wywołana pragnieniem danej jednostki, aby być podobną do osoby, od której pochodzi to oddziaływanie. Identyfikacja różni się tym od ulegania, że dana osoba rzeczywiście zaczyna wierzyć w opinie i wartości, które przyjmuje. Kolejną reakcją na wpływ społeczny jest internalizacja. Motywem zinternalizowania jakiegoś przekonania jest pragnienie, aby mieć słuszność. Każdy w przypadku internalizacji poddaje dany pogląd realnej ocenie i jeśli jest pozytywny to staje się częścią systemu wartości osoby, która miała pozostać pod wpływem innej.  Warto zwrócić uwagę na to, że według niektórych specjalistów na czele większości grup stoi więcej niż jeden lider i każdy członek grupy może przyjąć tę rolę na pewien czas. Niektórzy liderzy wybierają autorytarny styl przewodzenia grupie. Odmawiają jej oni jakiegokolwiek wpływu na podejmowane działania. Inni liderzy są demokratami. Akceptują propozycje członków grupy, zachęcają do dyskusji. Jeszcze inni nie przypominają wcale liderów, preferują politykę wolnej ręki, czyli nie interweniują. Każdy mówi i robi co chce, a grupa sama dochodzi do porozumienia, bez pomocy lidera.  Każdy kieruje się wrodzonymi preferencjami, wybierając określony styl. Jednakże skuteczni liderzy potrafią korzystać z każdego z nich w zależności od aktualnej potrzeby. Każdy może być skuteczny, jeśli tylko jego wybór odpowiada sytuacji.

12.Czym jESt EtyKA biznESu?

Etyka biznesu to integralna część sposobu prowadzenia

działalności biznesowej przez firmę. Określa standardy pracy wewnątrz firmy, relacje z klientami i innymi partnerami

biznesowymi oraz ich rolę w społecznościach i krajach,

w których firma prowadzi swoją działalność.

Kluczowe czynniki etycznego funkcjonowania firmy:

= uczciwość na każdym etapie kontaktu biznesowego

(wewnętrznego i zewnętrznego),

= odpowiedzialność za każde działanie biznesowe,

= szacunek w każdym biznesowym postępowaniu,

= determinacja w przestrzeganiu etyki i norm obowiązują-

cych w firmie,

= zaangażowananie wszystkich pracowników w etyczne

Działania

5. uCzCiWA KOmuniKACjA

Uczciwa komunikacja posiada 3 aspekty:

= prawdomówność,

= szczerość,

= otwartość.

We wszelkiej komunikacji i relacjach z otoczeniem firma

powinna stosować zasadę prawdomówności, czyli nie dopuszczać do świadomego zniekształcania faktów, zamiarów

ani opinii. Kluczowym pojęciem jest tu działanie świadome.

Powiedzenie nieprawdy wskutek pomyłki lub błędu w ocenie nie jest przypadkiem nieuczciwości.

8. OdPOWiEdziAlnE POdEjmOWAniE

dECyzji

W przypadku konfliktu zasad etycznych, np. kiedy uczciwe

postępowanie wydaje sie nieuprzejme, i braku jednoznacznej, właściwej odpowiedzi, trzeba umieć zadecydować,

której zasady firma będzie przestrzegać. Konflikty etyczne

najlepiej rozwiązywać stosując strategie podejmowania

decyzji, które pomagają dostrzec moralne skutki dokonywanych wyborów, uszeregować konkurujące ze sobą żądania

i ocenić długofalowe konsekwencje każdego z wariantów.

12. ETYKA – to dyscyplina naukowa zajmująca się moralnością zarówno w aspekcie wyjaśniania historycznych, społecznych i psychologicznych źródeł tego systemu normatywnego jaki i w aspekcie funkcjonowania i uzasadniania moralnych wartości.

Funkcje etyki:

nauka stosowania praktycznej sztuki życia

• kształtuje praktykę moralną

• formułuje i zaleca ideały, modele, postulaty

Etyka zawodowaZasady i kryteria oceny moralnej; kodeksy etyczne (deontologia), kodeksy organizacji (scaduale, czyt. skadżuel)

3. Problem mobbingu – wszelkie formy zachowań naruszające godność.

• terror psychiczny (naruszenie godności)

• przemoc fizyczna

• przemoc ekonomiczna

• molestowanie seksualne

3/8Konkflikt moralny oznacza, że człowiek znalazł się wobec konieczności dokonania wyboru czy podjęcia działań, w sytuacji którą można różnie ocenić w zależności od tego jakie przyjmiemy kryterium.

Przyczynami konfliktów moralnych mogą być:

• sprzeczności w systemie etycznym, jedną sytuację regulują dwie sprzeczne normy,

• trudności w hierarchizacji wartości, uznaniu co jest ważniejsze,

• sprzeczności cenionymi przez jednostkę a wartościami cenionymi przez grupę,

• sprzeczności wynikajacych z pełnienia róznych ról, konflikt ról..

Mówiąc o społecznej odpowiedzialności firmy, wprowadziliśmy pojęcie stejkholderów, oznaczające tych wszystkich, którzy ponoszą ryzyko w związku z funkcjonowaniem firmy. Stejkholderzy określani są czasami pojęciami otoczenie wewnętrzne i zewnętrzne. Wszystkie te podmioty występują w stosunku do firmy z określonymi żądaniami. Te żądania czy postulaty, które firma uzna za realne i możliwe do zrealizowania, zobowiązuje się wypełnić. Obszar tych postulatów tworzy społeczną odpowiedzialność firmy, bądź mówiąc inaczej w obszarze tych zaakceptowanych żądań występuje społeczna odpowiedzialność firmy. Zakres tej odpowiedzialności ujęty jest w postaci kodeksów etycznych.

Zakres odpowiedzialności jest zróżnicowany, jednak najczęściej dotyczy

• odpowiedzialności wobec udziałowców za skutki finansowe działalności firmy,

• odpowiedzialności wobec współpracowników,

• odpowiedzialności wobec klientów za produkt,

• odpowiedzialności wobec konkurencji za przestrzeganie reguł wolnego rynku,

• odpowiedzialności wobec sąsiadów czy wobec środowiska.

Przyjęcie przez firmę odpowiedzialności społecznej oznacza, że pracownicy oprócz roli pracowników przyjmują na siebie role powierników interesu publicznego, w takim zakresie jaki deklarują w kodeksach etycznych.

Pracownicy firmu muszą być zatem lojalni zarówno wobec firmy jak i wobec stejkholderów.

Co oznacza lojalność ?

1. Wierność obowiązkom wynikającym z przynależności do grupy i posłuszeństwo wobec jej reguł.

2. Działnie nie nacechowane dwuznacznością.

Konflikt moralny między społeczną odpowiedzialnością a lojalnością wobecfirmy, występuje wówczas, gdy:

1. negatywne skutki działania firmy wobec osób trzecich znane pracownikowi, są przed tymi osbami ukrywane.

2. pracownik ma prawo sądzić, że akcja zaradcza będzie nieskuteczna lub sytuacja wymaga natychmiastowego działania.

3. zaradzenie negatywnym zewnętrznym skutkom działań firmy jest możliwe tylko wtedy jeżeli zostaną poinformowani stejkholderzy.

4. intencje osoby przeżywającej konflikt nie są emocjonalne.

Konflikt moralny między lojalnością wobec firmy a odpowiedzialnością wobec stejkholderów powstaje zatem, gdy pracownik musi złożyć doniesienie o znanych mu działaniach firmy, które powodują negatywne efekty zewnętrzne..

Konflikt pracownika rozgrywa się w dwóch płaszczyznach:

1. moralnej ocenie donosicielstwa

2. lojalności wobec firmy a odpowiedzialnością

Na podstawie analizy konsekwencjalistycznej, można zaproponować procedurę działania ostrożnego:

1. Ustal, czy szkoda, którą może ponieść podmiot jest poważna i znacząca.

2. Ustal czy twoje intencje nie mają charakteru osobistego.

3. Przedstaw spostrzeżenia bezpośredniemu przełożonemu.

4. Przedstaw sprawę zarządowi.

5. W razie pilnej konieczności, jeżeli masz dowody istnienia zagrożenia i powody by sądzić, ze twoje doniesienie wyeliminuje zagrożenie, to jesteś moralnie urawniony do nielojalności wobec firmy

ETYKA BIZNESU – analizuje wpływ ludzkich działań w sferze biznesu (gospodarowania) na dobro indywidualne, firmy, wspólnoty biznesu oraz społeczeństwa jako całości.

Analizuje, więc specjalne obowiązki jakie przyjmuje na siebie osoba, a jednocześnie obywatel stając się częścią strefy gospodarowania chodzi o zobowiązania tej osoby względem innych oraz innych wobec tej osoby z uwagi na określone normy i wartości.

Podstawowe normy to:

• prawo do wolności;

• prawo do własności prywatnej;

• prawo do osiągania efektywności (pojmowanej w sposób ograniczony).

3 Napotykane problemy etyczne:

wybór kandydata: dyskryminacja płci, przypisywanie pewnych cech ze względu na płeć, osobie przypisuje się cechy zbiorowości do której należy.

kwestia formułowania ogłoszeń: są często tak niekompletne, że osoba zainteresowana ma mylne wyobrażenie o pracy i gdy dowiaduje się czegoś więcej okazuje się, że to nie jest ta praca o jaką mu chodziło. Często też brak jest nr telefonu, a poza tym marnujemy nasz cenny czas i energię na zdobycie pracy która ostatnie nie jesteśmy zainteresowani;

problem odpowiedzi na oferty: kandydat nie wie czy jego podanie już zostało rozpatrzone czy też jeszcze nie;

łowcy głów: podkupywanie pracowników (specjalistów i kierowników) na atrakcyjniejszych warunkach;

Najczęściej stosowaną formą rekrutacji zewnętrznej jest:

• zatrudnianie po znajomości – rekrutacja zewnętrzna po rekrutacji wewnętrznej. Jest to forma tańsza niż przepuszczanie kandydatów przez wszystkie etapy rekrutacji (nie ponosimy tu kosztów zatrudnienia specjalistów, rozpisania ofert czy ogłoszeń, analizowania testów). Najczęściej decydujemy o zatrudnieniu danej kandydata , który został polecony przez zaufaną osobę (pracownika), który jest dla nas gwarantem. Gwarantuje, że zatrudnimy człowieka uczciwego, na którym można polegać. Nieetycznie postępujemy wówczas, gdy zatrudniamy kogoś nie na podstawie posiadanych kwalifikacji;

nepotyzm (faworyzowanie krewnych) – jest to postępowanie etyczne w firmach rodzinnych, gdyż chcemy pomóc w znalezieniu pracy krewnemu i nie ważne przy tym czy posiada on kwalifikacje czy też nie. W firmach nie rodzinnych przyjęcie kogoś z rodziny mimo braku kwalifikacji jest nieetyczne.

Ad.2

Kwestionariusz osobowy: zawiera dane osobowe

Dyskryminacja ze względu na płeć, wiek, czy ma dzieci czy nie, szkołę jaką ukończył, stan cywilny, przypisywanie cech zbiorowości (student US jest gorzej przygotowany niż student UW);

Ćw. 8 05.12.2003

W czasie rozmów kwalifikacyjnych mogą być popełnione następujące błędy, które przesadzą o niewłaściwym doborze kandydata:

1. nierównowaga sił uczestników rozmowy ;

2. skłonność kandydatów do tzw. sztucznych zachowań;

3. skłonność prowadzących rozmowy do zadawania pytań na które nie ma tzw. pożytecznych odpowiedzi;

4. błąd pierwszego wrażenia (analiza sygnałów niewerbalnych);

5. błąd podobieństwa (pozytywna ocena kandydata ze względu na podsianie przez niego jakieś cechy lub cech podobnych do cech prowadzącego rozmowę);

6. błąd kontrastu występuje w 2 znaczeniach:

negatywna ocena kandydata ze względu na posiadanie przez niego cechy lub cech kontrastowych względem cech prowadzącego rozmowę;

spośród kandydatów starających się o pracę zostanie wybrany kandydat nie mający wszystkich oczekiwanych przez firmę kwalifikacji tylko dlatego, iż zaprezentuje się najlepiej na tle pozostałych gorzej przygotowanych kandydatów;

1. efekt „aureoli” – pozytywna lub negatywna ocena kandydata ze względu na jedną dominującą cechę;

2. błąd stereotypu – negatywna ocena osoby ze względu na przypisanie jej stereotypowych cech charakterystycznych dla danej grupy;

Na etapie analizowania opinii o kandydacie oraz korzystania z referencji należy pamiętać o tym, że mogą one być obarczone subiektywizmem.

Opinie można podzielić na 3 rodzaje:

• merytoryczno-fachowe;

• pochwalne;

• z tzw. współczynnikiem litości.