ŁĄKI I PASTWISKA

1. ŁĄKA – ekosystem lądowy pochodzenia naturalnego lub antropogenicznego, którego ożywioną część stanowią rośliny zielone i zwierzęta ( stawonogi, drobne ssaki i ptaki).

2. CECHY ŁĄKI:

• zbiór wzajemnie do siebie dopasowanych gatunków roślin;

• dwu warstwowa budowa w części naziemnej i podziemnej.

1. BUDOWA ŁĄKI

cz cz	NAZIEMNA	WYŻSZA
		NIŻSZA
	PODZIEMNA	GÓRNA
		DOLNA

Wyższa warstwa – wysokie trawy: krupówka pospolita, kostrzewa łąkowa, rajgras wyniosły;

Niższa warstwa – płaskie i niskie trawy: wiechlina łąkowa, życica trwała, kostrzewa czerwona, tomka wonna, koniczyna łąkowa, komonica zwyczajna, mniszek lekarski, rzeżucha łąkowa;

Górna warstwa gleby – wiązkowe korzenie traw rozrastających się;

Dolna warstwa gleby – palowe korzenie pozostałych roślin wzrastających głęboko ( dostęp do wody i składników mineralnych).

1. KLASYFIKACJA ŁĄK ZE WZGLĘDU NA GENEZĘ (POCHODZENIE):

• antropogeniczna;

• naturalna.

1. GRUPY SIEDLISK ŁĄKOWYCH

NR GRUPY	NAZWA	WYSTĘPOWANIE	GLEBY	ROŚLINNOŚĆ
	GRUPY	PODGRUPY
1	ŁĘGOWE	zgrądowiałe	doliny zalewowe rzadko i bardzo krótko zalewane; wysoka amplituda wahań.	bardzo żyzne mady właściwe brunatne i próchnicze głębokie i średnio głębokie
		właściwe	doliny rzeczne systematycznie zalewane ( co roku lub dwa razy do roku), krótkotrwale, tereny umiarkowanie wilgotne.	bardzo żyzne, mady rzeczne brunatne i próchniczne ( im dalej od rzeki tym cięższe)
		rozlewiskowe	doliny rzeczne, tam gdzie się rozszerzają; zalewane długotrwale; stanowiska mokre	bardzo żyzne; mułowo – glejowe i mułowo – organiczne; mułowo – torfowe i mułowo – organiczne;
		zastoiskowe	bezodpływowe zagłębienia; zagłębienia wypełnione są namułami, mułami często zatorfionymi, zalewane długotrwale; po zakończeniu zalewu woda utrzymuje się na powierzchni terenu;	torfowo – mułowe, mułowo – torfowe, mułowo - glejowe
2	BAGIENNE	zwane bielawami, siedliska mokre, gleby torfowo – bagienne, mało urozmaicone, występują w dolinach łącznie z lasami olchowymi, nie s użytkowane rolniczo, po zmeliorowaniu i zagospodarowaniu mogą być zaliczane do użytków właściwych, porastają je: turzyce niskie, wełnianka wąskolistna i wełnianka szerokolistna,
		podtopione	wody gruntowe wykazują znaczne wahania poziomu w okresie wegetacji – zwłaszcza w latach suchych, w latach o normalnych opadach uwilgotnienie utrzymuje się do końca maja, a podczas wilgotnych do końca sierpnia,	zawierają znaczny poziom murszu
		wododziałowe (przywododziałowe)	na obniżeniach przywododziałowych, silnie zabagnione,	torfowiska niskie z dominacją słabo rozłożonego torfu mechowiskowego lub turzycowo - mechowiskowego
		właściwe	rozległe doliny i obniżenia, co kilka lat zalewane i zatapiane po wiosennych roztopach bardzo mokre,	siedlisko średnio żyzne, torfowiska: olsowe, turzyycowiskowe oraz szuwarowe
		zalewane	rozległe doliny, użyźniane wodami przepływowymi, śródmorenowe lub śródlessowe obniżenia użyźniane przez wody poburzowe lub spływowe (wczesną wiosną) z wyżej położonych pół uprawnych,	bagienno – torfowe (szuwarowe średnio rozłożone, zamulone)
3	POBAGIENNE MURSZOWISKOWE	powstały w wyniku obniżania się wód gruntowych na torfowiskach, powstały w wyniku melioracji o różnej miąższości i różnych rodzajach torfów ( olsowe, mszyste, turzycowe lub szuwarowe), gleby torfowo – murszowe (organiczne), wilgotność siedlisk umiarkowana, uprawiane (orka, wysiew mieszanek), użytkowane jako łąki lub pastwiska, rośliny motylkowe z domieszką turzyc,
		grądowiejące	siedliska na piaskach latem podsychają i są bardziej żyzne,	mineralno – murszowe na piaskach lub glinach,
		zdegradowane	wymagają bardzo precyzyjnego nawodnienia lub gruntownej przebudowy profilu glebowego,	torfowo - murszowe
		właściwe	najpowszechniejsze wśród tej grupy, skład i żywotność siedlisk zależy od zabiegów agrotechnicznych i racjonalnego użytkowania	torfowiska niskie o słabym lub średnim stopniu zmurszenia na torfach płytkich i głębokich
		łęgowiejące	doliny rzeczne, okresowo zalewane (wiosna),	gleby organiczne: torf szuwarowy (silnie zamulony), muły mineralno - organiczne
4	GRĄDOWE	zajmują najwyższe stanowiska, duża zmienność uwilgotnienia w ciągu roku, znaczne zróżnicowanie żyzności gleb, zasilane głównie wodą opadową, występują na glebach mineralnych dość lekkich i przepuszczalnych, wielogatunkowe zbiorowiska trawiasto – zielne lub trawiaste ze zwartym zadarnieniem, we wszystkich regionach kraju,
		zubożałe	doliny rzeczne, stanowiska śródleśne i przyleśne, warunki wodne bardzo zróżnicowane, użytkowane jako pastwiska (bardzo słabe)	bardzo ubogie i lekkie, przeważnie zakwaszone mady rzeczne, murszaste z piasku, glejowo-bielicowe
		właściwe	doliny rzeczne na niewielkich wzniesieniach między torfami i na obrzeżach,	różne typy gleb oglejonych,
				w dolinach rzecznych: mady lekkie, płytkie i ubogie,
			tereny pozadolinnowe - na stokach, czasem na grzbietach pagórków i gór, duża amplituda wahań wód gruntowych, użytkowane jako pastwiska duża zmienność uwilgotnienia (lata suche – letnia depresja)	zakwaszone, murszowa te wytworzone na piaskach luźnych, słabo gliniastych lub gliniastych
		podmokłe	w dolinach rzecznych mała amplituda wahań poziomu wód gruntowych, okresowo mokre	glejowe i mułowo-glejowe średnio zwięzłe i zwięzłe ze znaczną zawartością części organicznych wiosną obsychają, a latem wilgotne
			tereny pozadolinne, wiosną po roztopach zawsze podtapiane obsychają powoli do maja lub czerwca,	glejowe właściwe, torfowiskowo-glejowe słabo kwaśne o poziomie organicznym do 25 cm,
		popławne	najżyźniejsze, obrzeża większych dolin, małe dolinki ale tylko na obszarach nizinnych i wyżynnych, podczas roztopów lub nawalnych dreszczów zasilane są żyznymi wodami spływającymi z pól ornych położonych wyżej, siedliska umiarkowanie wilgotne w lecie okresowo suche, amplituda wahań poziomu wód gruntowych jest dość zmienna,	bardzo dobre, deluwialne, średnio zwięzłe,