Sprawy połączone 54 i 56/64 Ets. Consten SARL & Grundig Verkaufs- GmbH v. Komisja

Hasła: prawo konkurencji, umowy horyzontalne, zakaz importu równoległego

Stan faktyczny:
Niemiecka firma Grundig i francuska firma Consten podpisały umowę o wyłącznej sprzedaży. Francuska firma Consten uzyskała wyłączne prawo sprzedaży aparatury elektronicznej i hi-fi firmy Grundig oraz prawo do używania znaku towarowego (GINT) we Francji. Wg umowy Consten nie wolno było przedawać sprzętu Grundig za granicą, natomiast Grundig zobowiązał się do zaopatrywania w towar wyłącznie firme Consten. `
Firma Consten zorientowała się, że sprzęt Grundiga został zakupiony przez firmę UNEF w Niemczech. Wystąpiła więc do sądu o ochronę znaku towarowego. Z kolei Grundig odwołała się do Komisji. Wg komisji, umowa o wyłącznej sprzedaży, podpisana prze z Consten i Grundig była sprzeczna z art. 105 TFUE. Obie firmy wystąpiły do ETS, tłumacząc, że były poddane konkurencji ze strony innych firm , a podpisana umowa spowodowała wzrost sprzedaży produktów Grundig na rynku francuskim.

Stanowiska uczestników
Zdaniem Consten i Grundig, zakaz karteli, ustanowiony w artykule 101 TFUE dotyczy jedynie umów horyzontalnych. Wszelkie umowy między przedsiębiorstwami, jeśli spełniają odpowiednie warunki, mogą zostać wyłączone z artykułu. Z kolei Komisja twierdziła, że nie istnieją takie rozróżnienia, a z samego artykułu wynikają jedynie kryteria naruszenia konkurencji i handlu między państwami członkowskimi, a umowa o wyłącznej dystrybucji pociągała za sobą skutki horyzontalne. Rząd włoski stanął po stronie powodów, twierdząc, że art.101 w ogóle nie dotyczy umów o dystrybucji.
Firmy Consten i Grundig były zdania, że umowa między nimi nie ma na celu ograniczenia konkurencji we Francji, a jedynie ochronę podmiotów trzecich działających za granicą. Na ten argument Komisja odpowiedziała, iż umowa nie narusza art.101 TFUE ze względu na skutki, lecz ze względu na cel. Umowa bowiem gwarantowała ochronę terytorialną dzięki zakazowi importu równoległego oraz dzięki wyłącznemu prawu do znaku towarowego. Zdaniem obydwu przedsiębiorstw, ochrona terytorialna nie wynikała z tej konkretnej umowy, lecz z warunków, na jakich Grundig zawsze zawiera umowy. 
Sprzeczne opinie wywołało również pojęcie konkurencji. Wg przedsiębiorstw, Komisja nie uwzględniła konkurencji ze strony innych producentów. Komisja była zdania, że konkurencja może dotyczyć sprzedawców sprzedających ten sam produkt. Komisja twierdziła, że nie potrzebna jest dokładna analiza rynku. Wystarczy informacja, że umowa ta wpłynęła znacząco na zachowania rynkowe.Komisja na koniec została oskarżona o arbitralne wykorzystywanie swoich uprawnień z powodu nieudzielenia zwolnienia indywidualnego kwestionowanej umowie. 

Rzecznik Generalny
Rzecznik generalny w pełni potwierdził zasadność wniesienia odwołania przez Grundig i Consten. Doszedł do wniosku, że artykuł 101 TFUE nie tylko ma zastosowanie również do umów pionowych, ale w pewnych sytuacjach może wpłynąć na rozwój konkurencji, poprzez np. umożliwienie firmom dostęp do rynku. Rzecznik uważał, że komisja nie powinna była unieważniać umowy, która była niezgodna z traktatem tylko w niektórych punktach. Postanowienia Komisji dotyczące zakazu importu równoległego są arbitralne i nie zostały oparte o dokładne badania rynkowe. Dlatego są wadliwe. 

Trybunał:
Wg artykułu 101(1) TFUE konkurencja może być naruszona nie tylko poprzez umowy, które ograniczają ją między stronami, lecz także przez umowy wyłączające lub ograniczające konkurencję, zawarte między jedną ze stron i stroną trzecią. Nieistotne jest czy są to umowy pionowe czy poziome. 
Umowa o wyłącznej dystrybucji może podlegać zakazowi z art.101, jeśli wpływa na handel między państwami członkowskimi i ma jako cel lub skutek wyłącznie, ograniczenie lub naruszenie konkurencji.
Należy zbadać, czy umowa w sposób pośredni lub bezpośredni, rzeczywisty lub potencjalny, wpływa na swobodę handlu między państwami i czy ogranicza możliwość wykonania umów między nimi. 
Umowa o wyłącznej dystrybucji między producentem a koncesjonariuszem nie musi być objęta zakazem z art.101 TFUE. Aby ocenić wpływ na konkurencję, należy przeprowadzić odpowiednie badania rynku.